4,431 matches
-
au ținut loc de jurnale, în geamantanele vechi unde se îngrămădesc sute de nimicuri stocate spre a putrezi mai ușor; în dragostea normală, burgheză, banală, senină, a cărei importanță capitală apare doar atunci când ar vrea să dispară; în puterea cuvântului onest așternut pe hârtie sau în pagina Word de a dăinui mai mult decât o facem noi cu toate apartamentele, vilele, conturile, casele de vacanță, mașinile în leasing care ne circulă neîncetat prin cap; în muzica bună care a devenit atât
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
a devenit cea mai mediatizată, în plan extern, mai ales pentru problemele pe care le pune, oriunde reușește să ajungă în Europa de Vest. Țiganii nu se dau însă așa de ușor. Sunt neîncrezători, foarte susceptibili și privesc cele mai nobile și oneste intenții cu o dușmănie totală. Ne-am izbit și de neîncrederea-sfada care domnește între autoritățile locale din micul oraș și acea asociație rromă, care construise o cărămidărie, unde am și fost. Fotograful francez dorea să surprindă și o mică parte
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
mai bun sfat pe care l-am primit vreodată și îl urmez cu sfințenie. Chiar și după câteva pahare s-ar putea să uit cum mă cheamă, dar mereu țin minte să nu sar în patul nimănui. Dar, ca să fim onești, Adam nu a insistat și a chemat un taxi când s-a închis clubul. A și venit cu mine în taxi până acasă, doar ca să vadă că am ajuns în siguranță. Desigur că l-am sărutat pasional pe bancheta din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
îți repet cuvintele ce i le spuneam lui atunci : "Căile spiritelor predestinate unul altuia se întâlnesc atât de rar încât ar fi un sacrilegiu ca scurtul moment al acestei întâlniri să fie ratat. Se poate trăi foarte bine o viață onestă, dedicată familiei, profesiei, societății... Este însă destul o privire fugară, o strângere de mână, un zâmbet ca să realizezi că de fapt jumătatea ta perfectă ar fi fost cea căreia nu îi poți oferi decât o fărâmă din tot ceea ce ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
blonzii, dese, învălmășite ca niște semne de întrebare deasupra creștetului, formau o coamă asemănătoare cu cea a leului. Femeia auzi cum pendula din hol măsoară invariabil trecerea secundelor, știa că nu-și mai poate asigura o ieșire cît de cît onestă, va pleca așa cum pleacă un cîine lovit de piciorul stăpînului, va purta cu ea în drum spre ușă întregul balast al persoanei sale. Și totuși nu se putea smulge din fotoliu, nu voia să-și accepte înfrîngerea, să facă acei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
blonzii, dese, învălmășite ca niște semne de întrebare deasupra creștetului, formau o coamă asemănătoare cu cea a leului. Femeia auzi cum pendula din hol măsoară invariabil trecerea secundelor, știa că nu-și mai poate asigura o ieșire cât de cât onestă, va pleca așa cum pleacă un câine lovit de piciorul stăpânului, va purta cu ea în drum spre ușă întregul balast al persoanei sale. Și totuși nu se putea smulge din fotoliu, nu voia să-și accepte înfrângerea, să facă acei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
luni de când sunt aici. M-am gândit mult la tine în tot acest timp. Cu cât m-am gândit mai mult, cu atât mi-am dat seama că nu am fost cinstită față de tine. Ar fi trebuit să fiu mai onestă, să mă fi purtat mai frumos cu tine. Poate că nu mă exprim chiar cum ar trebui. Fetele de vârsta mea nu folosesc niciodată cuvântul „onest“. Fetele tinere, ca mine, nu prea fac deosebire între ceea ce e cinstit și ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
seama că nu am fost cinstită față de tine. Ar fi trebuit să fiu mai onestă, să mă fi purtat mai frumos cu tine. Poate că nu mă exprim chiar cum ar trebui. Fetele de vârsta mea nu folosesc niciodată cuvântul „onest“. Fetele tinere, ca mine, nu prea fac deosebire între ceea ce e cinstit și ceea ce nu e. Puțin le pasă de acest aspect. Ceea ce le interesează este ceea ce e frumos sau ceea ce le face fericite. „Onest“ este un cuvânt pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
mea nu folosesc niciodată cuvântul „onest“. Fetele tinere, ca mine, nu prea fac deosebire între ceea ce e cinstit și ceea ce nu e. Puțin le pasă de acest aspect. Ceea ce le interesează este ceea ce e frumos sau ceea ce le face fericite. „Onest“ este un cuvânt pe care-l folosesc bărbații, de fapt, dar nu pot să nu mi-l asum și eu acum pentru că simt că mi se potrivește perfect. Pentru mine, cuvinte ca „frumos“ și „fericit“ au devenit mult prea complicate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
eu acum pentru că simt că mi se potrivește perfect. Pentru mine, cuvinte ca „frumos“ și „fericit“ au devenit mult prea complicate și de aceea încerc să mă agăț de alte standarde. Eu vreau să știu dacă ceva este „cinstit“, sau „onest“, sau „adevăr universal“. Oricum, consider că nu am fost onestă față de tine. Te-am târât într-un cerc vicios și probabil te-am rănit profund. Procedând astfel, m-am târât și pe mine în același cerc și m-am autorănit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
mine, cuvinte ca „frumos“ și „fericit“ au devenit mult prea complicate și de aceea încerc să mă agăț de alte standarde. Eu vreau să știu dacă ceva este „cinstit“, sau „onest“, sau „adevăr universal“. Oricum, consider că nu am fost onestă față de tine. Te-am târât într-un cerc vicios și probabil te-am rănit profund. Procedând astfel, m-am târât și pe mine în același cerc și m-am autorănit. Nu-ți spun lucrul acesta ca să mă scuz sau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
stabiliți, de comun acord, dacă a fost bine sau nu ceea ce ați făcut. Am dat din cap. Cred că noi trei ne putem ajuta unul pe altul - tu, Naoko și eu - dacă dorim lucrul acesta și dacă suntem cu-adevărat onești unul față de celălalt. Nici nu-ți dai seama cât e de eficace metoda atunci când se procedează astfel. Cât poți să rămâi aici, la sanatoriu? — Aș vrea să fiu înapoi la Tokyo cel târziu poimâine seară. Trebuie să merg și la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
spun. Nu cred că pot spune că-mi place, pentru că Nagasawa nu face parte din categoria celor care îți plac sau îți displac. El nici nu încearcă să se facă plăcut. Din acest punct de vedere, este un tip foarte onest, chiar stoic aș spune și nu încearcă să păcălească pe nimeni. — Stoic? Cum poți să spui așa ceva când se culcă cu cine-i iese în cale. E chiar straniu, spuse Naoko, râzând. Cu câte fete s-a culcat până acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
ceea ce bea În momentul ăla: bere. Până În momentul ăla abandonase deja fățiș Alcoolicii Anonimi, mai puțin din motive de dependență, cât de onestitate, nevăzând nici un motiv pentru care să se numească singur alcoolic dacă nu era. Nu i se părea onest. În schimb hotărâse să devină propriul supraveghetor. Azi, de pildă, avea să bea doar trei beri. După ce o băuse pe nerăsuflate pe prima, Îi mai rămâneau două. După aceea, avea să se oprească. Da, putea face față disciplinei ăleia și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
începuseră să se creadă singuri pe teren și se loveau cu stângu-n dreptul ca n vremea CDR, s-au trezit din aburii puterii și sunt împinși din nou unii către alții. Listele electorale paritare reprezintă prețul corect al unui parteneriat onest și de durată. Nu s-a mai apelat la sondaje, nu s-au mai invocat protocoale. Sub lovitura de măciucă „constituțională“, liberalii și pediștii și-au redescoperit adversarul comun și intră în ordine de bătaie. Acum se pune la punct
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
s-o mai numim? C.C.: La rândul lor, scriitori demni de acest nume, adică cei adevărați, nu dau niciun ban (necum doi!) pe politicienii cu pricina! Dar, hai să fim atenți la nuanțe: sunt și politicieni de bună credință, demni, onești, ce trebuie respectați. După cum ființează (ne)slavă Domnului și scribălăi de trei surcele. Da, ăștia nu trebuie luați în seamă! Lichele sunt în toate breslele, asta este realitatea și situația din nefericire (sau fericire?!). Cât despre "domnii politicieni", dragă Vasile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
adjunct îl aveam pe viitorul președinte timp de mulți ani al Fondului Literar, Traian Iancu. "Tata Iancu", cum i se spunea, pe care-l vedeam purtînd fără jenă o uniformă de ofițer de securitate. Vasăzică un ofițer de securitate mai... onest într-un fel, fără acoperire! În atari condiții, am plecat din acel mediu cu un amestec de durere și satisfacție. Spre deosebire de o seamă de colegi, Labiș a rămas alături de mine pînă în ultimul moment. La plecare, mi-a dăruit cîteva
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
publicații. Scontează pe audiență, pe sute, chiar mii de „intrări”, pe declanșarea unui curent de opinie care să-i dea sentimentul „datoriei împlinite”. Nu fac speculații în ce privește mobilul ieșirii sale în spațiul public. Presupun că este vorba de un gest onest, ce ar trebui să prefațeze orice activitate de interes general. Preocuparea pentru „soarta țării”, pentru viitorul românilor într-o lume ce cunoaște evoluții rapide și adesea surprinzătore este firească și onorantă, fie că ai rămas legat de „vatra străbună”, fie
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
cu mărunții manglitori intelectuali de pe plaiurile mioritice? Nu cumva ideile, definițiile, formulele migrează „natural” (și în mare secret!) de la un autor la altul, încât plagiatul nu-i decât o invenție fără conținut, bună doar pentru a șicana niște oameni absolut onești? Totuși, este inexplicabil de ce forurile științifice naționale și internaționale nu au decis, pe când cei implicați încă erau în viață, că „mediocrul” funcționar de la oficiul elvețian de patente a șterpelit 95 celebra teorie a relativității ca un hoț... patentat. Dimpotrivă, în
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
1921 i s-a conferit premiul Nobel, alături de multe alte distincții. Istoria științei consemnează preexistența cercetărilor olandezului Lorintz, a unor idei „relativiste” preocupante în fizica începutului de secol, pe care Einstein le va fi folosit mai mult sau mai puțin onest, nu știu. Remarc doar că în spațiul nostru public sunt activate la moment suspiciunea și neîncrederea în moralitatea mediului științific european, cu savanți de talia lui Max Planck, Max Born, P. A. M. Dirac, Marie Curie etc. Ei au acordat credit
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
a respinge, de a face distincție fermă între înalt și josnic, între clipă și eternitate. Unii au determinat curente de gândire, alții au propus propria variantă de viață „alternativă”, ca pe o datorie de conștiință și cu speranța unei contribuții oneste și validate, cândva, în viitor. Tuturor le este proprie convingerea întâlnirii, peste locuri și timp, cu aceia asemănători lor, pe drumul ce duce spre sublimul kantian (cerul înstelat deasupra mea și legea morală în mine). Este, cred, principala opțiune ce
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
aceea de a scrie o istorie a literaturii), a determinat un nou impuls spre recitirea și reevaluarea literaturii românești considerată reprezentativă, viabilă, de o 171 valoare indubitabilă. Este efectul benefic al oricărei lucrări de acest gen. O recitire atentă și onestă este și cartea lui Grigore Codrescu. Demersul său ia forma unui „studiu de caz”, ce implică unele întrebări, chiar dacă nu-s formulate direct: cum ar trebui să arate cea mai „obiectivă”, deci cea mai credibilă istorie literară? Care ar fi
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
publicații. Scontează pe audiență, pe sute, chiar mii de „intrări”, pe declanșarea unui curent de opinie care să-i dea sentimentul „datoriei împlinite”. Nu fac speculații în ce privește mobilul ieșirii sale în spațiul public. Presupun că este vorba de un gest onest, ce ar trebui să prefațeze orice activitate de interes general. Preocuparea pentru „soarta țării”, pentru viitorul românilor într-o lume ce cunoaște evoluții rapide și adesea surprinzătore este firească și onorantă, fie că ai rămas legat de „vatra străbună”, fie
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
cu mărunții manglitori intelectuali de pe plaiurile mioritice? Nu cumva ideile, definițiile, formulele migrează „natural” (și în mare secret!) de la un autor la altul, încât plagiatul nu-i decât o invenție fără conținut, bună doar pentru a șicana niște oameni absolut onești? Totuși, este inexplicabil de ce forurile științifice naționale și internaționale nu au decis, pe când cei implicați încă erau în viață, că „mediocrul” funcționar de la oficiul elvețian de patente a șterpelit 95 celebra teorie a relativității ca un hoț... patentat. Dimpotrivă, în
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
1921 i s-a conferit premiul Nobel, alături de multe alte distincții. Istoria științei consemnează preexistența cercetărilor olandezului Lorintz, a unor idei „relativiste” preocupante în fizica începutului de secol, pe care Einstein le va fi folosit mai mult sau mai puțin onest, nu știu. Remarc doar că în spațiul nostru public sunt activate la moment suspiciunea și neîncrederea în moralitatea mediului științific european, cu savanți de talia lui Max Planck, Max Born, P. A. M. Dirac, Marie Curie etc. Ei au acordat credit
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]