4,511 matches
-
autorul și despre Cavarna, peisajul din romanul Ioana. Holban vorbește despre procesul de creație ca despre o transcriere a realității. Vorbind despre o posibilă nouă nuvelă Inițierea Daniei în dragoste..., mărturisește că nu ar face un mare efort, că el transcrie materialul pe care i-l oferă viața. Mai mult decât atât, prozatorul se gândește că s-ar putea face o transcriere pentru un roman din existența sa care îi pare o aventură. Scriitorul conștientizează reproșul criticii cu referire la lipsa
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
doi fiind legați prin același “aparat mental”. ”Lectorul își va aduce aminte de experiențele similare”, pentru că memoria involuntară respectă legi și “tot ce frământă are relief”. Primele momente ale unei relații au din această cauză “prospețimea lor”, și ar trebui transcrise pentru a putea prinde întreaga lor bogăție de nuanțe: “interpretările diverse, atmosfera melancolică, dureroasă că totul a fost iluzie”. Vocea naratorială își impune chiar reguli de construcție ale numelui pentru a surprinde “spațiul perfect gol”, spațiul de incomunicare care se
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
îmbinată, ar fi sunat fals.”<footnote Anton Holban, Pseudojurnal. Corespondență, acte, confesiuni, Editura Minerva, București, 1982, p. 179 footnote> În corespondeța holbaniană sunt detalii și considerații diverse precizând o concepție aparent simplistă: “Pentru mine literatura nu e grea; numai mă transcriu.” Arta lui Holban nu este cea a redactării propriu- zise, ci a tensionării acelei redactări, a găsirii timbrului specific în stare să dezvăluie febrilitatea trăirii evenimentelor descrise. “De aici neliniștea, trecerea rapidă de la una la alta, revenirea obsesivă asupra unui
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
pentru că nu are altceva mai bun de făcut. Stilul este concis, sintetic, nediluat și se pliază pe nuanțele psihoemoționale consemnate în scris, păstrând prospețimea, unicitatea: „Personal, nu sunt în stare să lungesc scenele. Observațiile cele mai pline de sens le transcriu numai într-o singură pagină. Am frică de imagini, căci cred că o imagine escamotează adevărul, aplică false ornamente (...) În tot ce am scris, se observă o colecție de fragmente care la un moment dat trebuie să facă atmosferă, dar
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
o carte cu copaci, cu o casă, și cu o grădină.” Romancierul face ceea ce generația sa considera a fi metoda infailibilă, și anume răsturnarea sufletului pe hârtie: „port cu mine caietul acesta și scriu aceste note.” Metoda gidiană de a transcrie existența ta într- un caiet pare să-l atragă pe narator deși e clar că autorul nu face literatură memorialistică. Scriitorul renunță la evocările semănătorist pășuniste și, după cum remarca Iulian Băicuș în eseul Anton Holban sau casa ficțiunii cu
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
și, implicit, ale literaturii lipsesc, lor luându-le locul tema vieții cotidiene. În condițiile în care cele două femei vorbesc necontenit, ele nu rostesc cu voce tare gândurile de profunzime și observațiile necruțătoare pe care le fac. Narațiunea, în schimb, transcrie acest „altceva“, creând un spectacol al limbajului de o savoare rar întâlnită. Compozițional, avem de-a face cu un roman polifonic (construit prin întrebuințarea mai multor voci), probabil fără egal în proza română postbelică, unde diferențierea discursivă a personajelor a
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
cenzor în casă. Luni dimineață duce corectura romanului la tipografie. Află că vineri a sosit de la editură corectura cu aprobarea pentru tipărirea cărții. Ia pachetul cu "bunul de tipar" și merge în biroul prietenului său, inginerul mecanic al tipografiei, să transcrie corecturile pe exemplarul venit de la editură. Imediat ce desface ambalajul simte cum inima lui lovește cu putere în tîmplă. Nu-i place să-și prevestească viitorul, dar înțelege că peste ani, cînd va îmbătrîni, la un asemenea moment, ar putea face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
frumoși și mai adevărați decât zeii care l-au asistat pe Eliade când acesta sorbea din foarte omeneasca cupă a vanității. Iau și citesc vederea primită de Noica de la fiul său Răzvan ("fratele Rafail"): e trimisă de la capul Sunion. Am transcris cele câteva rânduri. Iată-le: "Dragă Tată, Cu mult drag îți scriu din Țara pe care m'ai sfătuit să o vizitez - și, în sfârșit, iată-mă. Sunt în drum spre Muntele Athos, unde sper să stau până la începutul lui
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
depășire a condiției umanului fără sacrificarea umanului. Peratologia este kierkegaardiană, nu hegeliană. Seara, "în replică", Noica îmi expune cele opt puncte în care ontologia lui se deosebește prin raport cu Logica lui Hegel. Mi le-am notat, așa încît le transcriu: 1. Hegel începe și își pune problema începutului cu riscurile ei. Dincoace, se pornește la drum din lumea dată. 2. Începutul ("nu e nimic și trebuie să devină ceva") nu-l dau ființa și nimicul, ci golul ca deschidere; începutul
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
din cameră. Pagina acoperită a foii conținea o delațiune semnată "profesor dr. Alexandru Boboc". În ea, cel care îmi fusese profesor până în urmă cu doi ani (aveam 25 de ani) ― preda "istoria filozofiei contemporane" citind practic de pe foi capitole întregi transcrise din Istoria filozofiei moderne și contemporane. Omagiu lui Ion Petrovici, apărută la începutul anilor '40 ― își făcea o datorie de "luptător pe frontul ideologic" din a-i semnala tovarășului Constantin Vlad caracterul profund subversiv al articolului meu. M-a uimit
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
sâcâie, la fel ca amprentele pe care le văd când bate soarele pe ecranul televizorului sau al laptopului. Amân, amân, până vine o zi în care nu mai pot să lucrez. Și atunci iau toate hârtiuțele, hârtiile și dosarele, arunc, transcriu, triez; pun toate obiectele la locul lor, fac să dispară teancurile de cărți de pe mese și de la capul patului, șterg praful din unghere imposibile. Și mă simt dintr-o dată curat și nou, apt să reiau totul și să lucrez. În
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
să dispară teancurile de cărți de pe mese și de la capul patului, șterg praful din unghere imposibile. Și mă simt dintr-o dată curat și nou, apt să reiau totul și să lucrez. În viața mea a venit, târziu, acest moment. Arunc, transcriu, triez. Trebuie să am curajul să deschid camera în care am îngrămădit tot ce nu am știut să rezolv la timp, teancul de vechituri, eșecuri și lucruri teribile care a crescut și care amenință să spargă ușa și să se
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Cererea tatălui meu, critic literar, dar și doctor În Drept, avea putere executorie, așa că m-am executat. Probabil că făcusem o greșeală, dar nu-mi dădeam seama cînd. Că Îmi cumpărasem Greața În locul almanahului? Nimeni nu era la curent. Că transcrisesem niște fraze din Sartre? Dar nu transcrisesem nimic, nici măcar n-aș fi Îndrăznit să vîr cartea În ghiozdan. De altfel, nu aveam decît o Încredere relativă În Sartre: nu scrisese el că ura și dragostea coboară peste oameni ca limbile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
doctor În Drept, avea putere executorie, așa că m-am executat. Probabil că făcusem o greșeală, dar nu-mi dădeam seama cînd. Că Îmi cumpărasem Greața În locul almanahului? Nimeni nu era la curent. Că transcrisesem niște fraze din Sartre? Dar nu transcrisesem nimic, nici măcar n-aș fi Îndrăznit să vîr cartea În ghiozdan. De altfel, nu aveam decît o Încredere relativă În Sartre: nu scrisese el că ura și dragostea coboară peste oameni ca limbile de foc din Vinerea Mare? Confunda Vinerea Mare cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
Caiet de lectură“ În care ne cerea să analizăm măcar o carte pe lună. Trebuia să Începem prin a da cîteva informații asupra vieții autorului și să Încheiem prin alegerea personală a unor „pasaje frumoase“ pe care trebuia să le transcriem și să le comentăm. Pentru prima mea lucrare, alesesem cartea lui Daniel-Rops despre istoria Bisericii din timpul Renașterii și Reformei, o carte de șase sute de pagini În care am citit pentru prima oară numele lui Erasmus și al lui Piero
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
pe mîna soldățimii victorioase vreme de trei zile și trei nopți, miile de creștini măcelăriți În interiorul bisericii Sfînta Sofia, unde se refugiaseră, toate Înaltele personaje de la curte supuse torturilor, capul lui Constantin țintuit În vîrful turlei Augusteonului... În caietul meu, transcriu În Întregime tot acest pasaj și pun apoi observațiile mele, care se rezumă la un rînd: „Această viguroasă descriere este de o sumbră măreție“. Trec peste analiza mult mai amănunțită a unui portret al lui Savonarola predicînd la Florența. „Ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
extaziez la un „frumos pasaj“ În care Duhamel evocă o soprană cu plete lungi, blonde, (false, desigur), care se desfac Încetișor pe ultimele măsuri din moartea Isoldei („În scena aceea atît de sfîșietoare“, preciza autorul). Tot la rubrica pasajelor frumoase, transcriu o frază a compozitorului Jules Massenet: „Viața lui Schubert, atît de plină de prietenie, este atît de lipsită de dragoste Încît oamenii caută o femeie În preajma lui ca să i-o aducă În așternut“. Contrar obiceiului său, dl. Laloux nu a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
mă aștepta ținînd În mînă o culegere de poeme de Rilke. Ea mi-ar spune: „Vezi, colo sus, acele pășuni ale Îngerilor printre brazii Întunecați?“. Cum ar putea fi penetrarea un păcat? Am recitit o frază a lui Paul Claudel transcrisă Într-un carnet pe care-l aveam mereu asupra mea: „Paradisul care ar consta În posedarea totală a unei femei și cucerirea, ca țel supreme, a acelui trup și a acelui suflet nu mi se pare cu nimic diferit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
recunoștință pentru că avuseseră onoarea de a fi citiți și Înțeleși de un om atît de bun, de atent și de inteligent. Scrisorile astea le am și acum! Dacă nu m-aș teme că aș putea avea necazuri cu moștenitorii, aș transcrie cu plăcere cîteva, mai ales pe aceea de la Félix de Chazournes, autorul romanului Caroline sau plecarea În Insule, Încununat cu premiul Femina 1938. Lectura scrisorilor Isabellei Rivière mi i-a făcut mai apropiați pe fratele și pe soțul ei, despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
vadă trupul tatălui său, iar el refuza. „Va fi ultima oară cînd Îl vezi! - Nu, nu vreau să-l văd mort“. CÎteva ceasuri mai tîrziu, În timpul Înmormîntării, a fost liniștit și a citit textul unui psalm pe care bunicul Îl transcrisese pe o foaie de caiet dictando pe care o ținea Împăturită În portofel. Sfîntul Francisc din Assisi, În schimb, nu i-a refuzat nimic tatei. L-a Învățat care e valoarea sărăciei. Tata m-a Învățat la rîndul lui că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
lemn decît ale lui. Cu siguranță că bănuia că am nevoie de părerea lui, dar era absent Într-un moment pe care chiar el Îl definise ca fiind momentul În care părintele nu trebuie să lipsească. Ar fi trebuit să transcriu pagina aia și să i-o trimit. Trebuia să vorbesc despre toate astea cu cineva. Nu mai puteam s-o copleșesc iarăși pe Delphine cu lamentările mele care aduceau cu plîngerile prorocului Ieremia, și nici cu tînguirile mele de erou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
sunt consemnate date importante ale literaturii. Introducerea, este vorba despre o apariție unicat unde sunt publicate poeziile: ,,Lui Eminescu”, de Al. Vlahuță, ,,Lui”, de Veronica Micle, articolul lui Caragiale ,,În Nirvana” etc. Mai există un articol scurt pe care Il transcriu aici? ,,Înmormântarea lui Eminescu”. Înmormântarea lui Eminescu s-a făcut În ziua de 17 iunie, după amiază, 5 ore. Cortegiul a mers la Biserică Sf. Gheorghe cel Nou, spre cimitirul Bellu. Dricul era simplu, tras numai de doi căi. Regretatul
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
societăți ce se conduce după reguli aberante. În general, despre bolile individului și ale veacului În care trăiește, scriu sau vorbesc filosofii, eseiștii, sociologii, istoricii și politologii; poeții se Împotrivesc, ei nu descriu nimic. Or, În ,,Omul interzis”, poemele nu transcriu un cod al Împotrivirii, ci unul al Îmbolnăvirii omului cu cea mai teribilă maladie, veche de când lumea: trădarea de frate. Numit când Iuda, când ,,travestit” sau ,,(nebun) iscariot”, omul infestat de ,,pegra roșie” este marele bolnav al acestui secol. Sigur
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
a putut desfășura până la capăt. Aș vrea, Într-un număr viitor al modestei reviste la care colaborez și eu, să public câteva poezii de-ale lui Malin, din volumul care-l dețineți În seiful sufletului și al casei. Vă voi transcrie mai jos E-mail-ul pentru a fi mai lesnicioasa corespondență. Vă mărturisesc sincer, că trăiesc alături de dumneavoastră, cumplită pierdere și ori de câte ori revăd poză de copil a lui Malin, o lacrima cade pe nevinovăția acestui suflet care totuși, grație părinților lui, care
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
09/98 cu un imobil În suprafață construit-neconstruită egală cu 395,26 mp situat În Iași str. Al. Grigore Ghica Vodă nr. 43, (o asemenea adresa În Iași nu există). e Certificatul judiciar de sarcini nr. 3810/2.06/00 transcris după registrul de intabulări funciare la Judecătoria Iași cu o suprafață construit-neconstruită egală cu 450 mp, situat În Iași, str. Ghica Vodă nr. 43, cf. Sentinței civile nr. 7136/4.05/98 rămasă definitivă. - toate aceste variante gravitau În jurul Sentinței
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]