6,028 matches
-
dumneavoastră? Vă e rău? — Se poate, se prea poate, și ați remarcat cu foarte multă finețe că, poate, nu pe dumneavoastră am vrut să vă abordez! Spunând aceste cuvinte, zâmbi cumva ciudat și chiar caraghios; însă deodată, parcă însuflețindu-se, exclamă: — Să nu-mi aduceți aminte ce am făcut acum trei zile! În acest răstimp mi-a fost foarte rușine... Știu că sunt vinovat... — Păi... păi ce-ați făcut atât de teribil? — Văd că dumneavoastră, poate, vă e cel mai rușine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
nimic, dar și atât era suficient. Nastasia Filippovna care trecea și părea să nu remarce pe nimeni în mod special, se întoarse brusc spre ei și parcă abia acum îl zări pe Evgheni Pavlovici. — Ia te uită! Chiar el e! exclamă ea, oprindu-se deodată. Ba nu-l găsesc curierii, oricâți i-ai trimite, ba șade - ca un făcut - unde nici nu te aștepți. Credeam că ești acolo... la unchiul tău! Evgheni Pavlovici se înroși la față, o privi cu furie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
a umanității... — Cine v-a spus asta? strigă deodată Evgheni Pavlovici. Ce-i drept, e o lege, dar tot atât de normală ca și legea distrugerii și, poate, a autodistrugerii. Credeți că numai în autoconservare stă toată legea normală a umanității? — Oho! exclamă Ippolit, răsucindu-se iute spre Evgheni Pavlovici și privindu-l cu o curiozitate neînfrânată, însă, văzându-l că râde, începu și el să râdă, îl înghionti pe Kolea care stătea în picioare lângă el și îl întrebă iarăși cât e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
ciudat și fulgerând din priviri. E un mister! Un mister! Dar, prințe, vă mai amintiți cine a proclamat că „timp nu va mai fi“? Aceste cuvinte le proclamă un înger uriaș și puternic din Apocalipsă. — Mai bine să nu citească! exclamă deodată Evgheni Pavlovici cu o expresie atât de subit îngrijorată, încât multora li se păru ciudată. — Nu citi! strigă și prințul, acoperind plicul cu palma. — Care citit? Acum s-au adus gustările, observă cineva. — Un articol? Pentru o revistă? se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Cum? I-am explicat cât mai scurt, în cuvintele cele mai seci, cum am ridicat portofelul, cum am fugit după el strigându-l și cum, în sfârșit, pe ghicite și aproape orbecăind, am alergat pe scară în urma lui. — O, Doamne! exclamă el, adresându-i-se soției. Aici sunt toate documentele noastre, aici sunt ultimele instrumente, aici e totul... o, stimate domn, știți ce ați făcut pentru mine? Aș fi fost un om mort! Între timp, eu pusesem mâna pe clanța ușii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
i-am spus. De fapt, și restul: localitatea unde ați avut serviciul, numele guvernatorului dumneavoastră, zilele, lunile. Am un coleg, încă din școală, Bahmutov, iar unchiul lui, Piotr Matveevici Bahmutov, este consilier titular de stat și directorul... — Piotr Matveevici Bahmutov! exclamă medicul meu, începând aproape să tremure. Păi de el depinde aproape totul! Într-adevăr, în istoria medicului meu și în deznodământul ei, pe care l-am făcut posibil din întâmplare, totul s-a potrivit și s-a aranjat, de parcă lucrurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
al familiei, «poate, colegul meu va putea face ceva pentru dumneavoastră și pentru mine, desigur, intervenind la unchiul lui...» — Numai să mi se permită să-i dau explicații Excelenței Sale! Numai de-aș căpăta onoarea să-i explic prin viu grai! exclamă el, ca și cum ar fi fost scuturat de friguri, cu ochii scăpărând. Chiar așa a spus: de-aș căpăta. Repetând încă o dată că, după toate probabilitățile, voi rata și toate speranțele s-ar putea dovedi deșarte, am adăugat că, dacă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
legile naturii sunt atât de puternice, atunci cum să le învingi? Cum să le învingi când acum nu le-a biruit nici chiar cel care învingea până și natura atunci când era în viață, căruia natura i se supunea, care a exclamat: «Talita cumi» și fata s-a sculat, «Lazăre, vino afară» și mortul a ieșit? Privind acest tablou, natura ți se pare a fi o fiară uriașă, neîndurătoare și mută sau, mai exact, deși e ciudat, îți apare ca o mașinărie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
mi-e absolut indiferent! Fiți bun și lăsați-mă în pace! spuse Evgheni Pavlovici, întorcându-i spatele scârbit. — Noapte bună, prințe, spuse Ptițân, apropiindu-se de prinț. — Păi nu vedeți, se împușcă chiar în clipa asta! Uitați-vă la el! exclamă Vera și, extrem de speriată, se repezi la Ippolit, apucându-l chiar de mâini. Doar a spus că se împușcă la răsăritul soarelui, cum puteți rămâne nepăsători? — Nu se împușcă! bombăniră, cu bucurie răutăcioasă, câteva voci, inclusiv a lui Ganea. — Domnilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Ar fi bine să mai scotocești încă o dată prin camere și prin sertare! rosti prințul îngrijorat, după ce se gândi câtva timp. — Le-am scotocit! oftă și mai înduioșător Lebedev. — Hm!... Și de ce, de ce trebuia să te schimbi de redingota aceea!? exclamă prințul, bătând înciudat cu pumnul în masă. — Întrebarea e dintr-o comedie veche. Dar, preablândule prinț! Văd că puneți prea mult la inimă necazul meu! Nu merit. Adică, unul ca mine nu merită; dar dumneavoastră suferiți și pentru hoț... pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
ieri. — Cum ca și ieri? Cum adică? Zici că... bâigui Ganea, speriindu-se deodată teribil. — Ah, Doamne, chiar nu știi? întrebă Varia, dându-și seama că a luat-o gura pe dinainte. — Cum... Deci e adevărat că a fost acolo? exclamă Ganea, înroșindu-se de rușine și furie. Dumnezeule, dar tu vii de acolo! Ai aflat ceva? Bătrânul a fost acolo? A fost sau nu? Și Ganea se repezi spre ușă; Varia dădu fuga la el și-l apucă cu amândouă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
șapte dimineața, fix, pe banca verde. Nu e departe de casa dumitale de vară. Varvara Ardalionovna, care trebuie să te însoțească neapărat, știe foarte bine locul cu pricina. A.E.“ — Poftim, mai ia-o în serios după una ca asta! exclamă Varvara Ardalionovna, desfăcându-și brațele. Lui Ganea nu-i venea să se laude în acest moment, dar nu putea să nu-și dea pe față triumful, mai ales după prezicerile atât de umilitoare ale lui Ippolit. Un zâmbet de satisfacție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
tot umfli în pene? Unde-ai să te duci? strigă Ganea de la fereastră. Chiar n-ai unde te duce! — Întoarce-te, tată! strigă Varia. Ne aud vecinii. Generalul se opri, se întoarse cu fața spre ei, își ridică mâna și exclamă: — Blestemul meu să se-abată asupra acestei case! — Neapărat trebuia s-o spună pe un ton teatral! bombăni Ganea, închizând fereastra cu zgomot. Într-adevăr, vecinii auzeau. Varia ieși în fugă din cameră. După plecarea ei, Ganea luă biletul de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
o înștiințare cu privire la schimbările viitoare și așteptate, care se cunosc. Spunând aceste cuvinte, Lebedev își aținti privirea sfredelitoare pe chipul prințului care se uita la el uluit; încă mai spera că-i va fi satisfăcută curiozitatea. — Nu înțeleg absolut nimic, exclamă prințul aproape mânios. Și... ești un intrigant teribil! izbucni el deodată în râsul cel mai sincer. Într-o clipă râse și Lebedev, iar privirea rugătoare îl trădă că speranțele i se limpeziseră și chiar se dublaseră. Știi ce vreau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
de bani, de cele patru sute de ruble, pe care le-ai pierdut atunci, cu portofelul, despre care ai venit aici să-mi povestești în dimineața când ai plecat la Petersburg. Acum ai înțeles? — Ah, de cele patru sute de ruble vorbiți! exclamă Lebedev, lungind cuvintele, de parcă de-abia acum și-ar fi dat seama. Vă mulțumesc, prințe, pentru sincera dumneavoastră compătimire, care mă flatează peste măsură, dar... am găsit banii, chiar de mult. I-ai găsit! Slavă Domnului! — Exclamația este un semn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
în clipa aceea. — Fără îndoială. Și totul s-a petrecut atât de simplu cum se întâmplă toate în realitate. Dacă de povestea asta s-ar apuca un romancier, ar îndruga o mulțime de tâmpenii și fapte neverosimile. — Ah, așa e! exclamă prințul. Și pe mine m-a uimit această idee, recent. Știu o crimă reală, pentru un ceasornic, despre care se și scrie acum în ziare. Dacă ar fi scornit-o un scriitor, cunoscătorii vieții poporului și criticii ar fi strigat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
și expediat-o a doua zi prin Constand. — A fost foarte frumos din partea dumneavoastră, spuse prințul, că i-ați sugerat un sentiment bun printre atâtea gânduri nefaste. Chiar așa, prințe! Și ce bine explicați lucrurile, cu măsura propriei dumneavoastră inimi! exclamă exaltat generalul. Și - ciudat lucru - ochii îi străluciră de lacrimi adevărate. Da, prințe, a fost un spectacol măreț! Știți dumneavoastră, era cât pe ce să plec cu el la Paris și, desigur, aș fi împărțit cu el „insula toridă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
deci, că Aglaia îl iartă pe prinț și că el poate iarăși trece pe la ea în seara aceea, lucru care pentru el era cel mai important, chiar totul. — Ce copii încă suntem, Kolea! Și... și... ce bine că suntem copii! exclamă el, în sfârșit, cu încântare. — Pur și simplu, e îndrăgostită de dumneavoastră, prințe, și nimic mai mult! îi răspunse Kolea pe un ton autoritar și convingător. Prințul roși, dar de data aceasta nu mai suflă o vorbă, iar Kolea doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
extremă seninătate. Sigur că da, am citit... Dar ce-i cu asta? — Le dăruiește Dumnezeu unora câte-o astfel de moarte, dar nouă, nu! Poate nu credeți că aș fi în stare să mor ca Glebov? — O, nici pe departe! exclamă prințul, fâstâcindu-se. N-am vrut să spun decât că dumneata... adică nu că ai semăna cu Glebov, dar... că... că mai degrabă, atunci... — Înțeleg. Vreți să spuneți că aș fi mai degrabă un Osterman 77 decât un Glebov? — Care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
în plâns, dar apoi, după ce prințul o liniștise, începuse să râdă. Prințul era oarecum impresionat de profunda compasiune pe care i-o arăta această fată; îi prinse mâna și i-o sărută. Vera se îmbujoră. — Ah, ce faceți, ce faceți? exclamă ea speriată, retrăgându-și iute mâna. Curând după aceea, ea plecă acasă, stăpânită de o tulburare ciudată. Printre altele, apucase să-i spună că tatăl ei, dis-de-dimineață, dăduse fuga la „răposat“, cum îl numea el pe general, să vadă dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
femeie cinstită, de ce nu l-ați părăsit atunci pe cel care v-a sedus, pe Toțki, și s-o fi făcut simplu... fără spectacol? întrebă Aglaia ca din senin. Ce știți despre situația mea ca să aveți curajul să mă judecați? exclamă Nastasia Filippovna, tresărind și pălind teribil. — Știu că nu v-ați dus la muncă și ați plecat cu bogătașul Rogojin, ca s-o faceți pe îngerul căzut. Nu mă mir că Toțki a vrut să se împuște din pricina îngerului căzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
se întorsese, îl înșfăcă și o stropi pe față; ea deschise ochii și, preț de aproape un minut, nu înțelese nimic; deodată însă se uită împrejur, tresări, scoase un strigăt și se repezi spre prinț: — E al meu! Al meu! exclamă ea. A plecat duduia cea mândră? Ha-ha-ha! râdea ea cuprinsă de isterie. Ha-ha-ha! Era cât pe ce să i-l dau acestei duduițe! De ce? Pentru ce? Am fost nebună! Nebună!... Pleacă de-aici, Rogojin, ha-ha-ha! Rogojin îi privi fix pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
dumneavoastră, în casa dumneavoastră, prințe, și după vizitele pe care le făceați zilnic acolo, în pofida tuturor refuzurilor... — Da, da, da, aveți dreptate, voiam s-o văd pe Aglaia Ivanovna... spuse prințul, începând să clatine iarăși din cap. — Ah, dragă prințe, exclamă deodată Evgheni Pavlovici, cu însuflețire și tristețe, cum ați putut permite atunci... tot ce s-a întâmplat? Desigur, desigur, totul a fost atât de surprinzător pentru dumneata... Sunt de acord că era normal să vă pierdeți cu firea și că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
lăsă numai pe prinț să intre, încuie ușa la loc și căzu în genunchi în fața lui (cel puțin așa avea să susțină pe urmă Daria Alexeevna, care apucase să zărească ceva). — Ce fac? Ce fac? Ce fac eu din tine! exclama ea, tremurând și îmbrățișându-i picioarele. Prințul rămase la ea o oră întreagă; nu știm ce anume au vorbit. Daria Alexeevna povestea că s-au despărțit peste o oră împăcați și fericiți. În aceeași noapte prințul trimise pe cineva să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
probleme precum influență, efecte, persuasiune. Faptul că existau o conștientizare publică a existenței acestor fenomene, un acord cu privire la faptul că ele sunt relevante și trebuie studiate a oferit un prestigiu suplimentar, un fel de „aură socială” domeniului nou apărut. După cum exclama chiar Lazarsfeld, „o fascinație nemăsurată înconjoară toate demersurile de a studia efectele comunicării de masă” (1944/1948). Nevoile unei științe behavioriste/empirice, centrată pe probleme de influență, pe evidențierea relațiilor de tip cauză-efect, s-au corelat cu interesele comerciale ale
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]