6,679 matches
-
și surorile de la Răsărit. În multe case au fost incendii. 4 Noaptea se întâmpla să calce pe câte-o mină din zona morții câte-un mistreț și să-și dea duhul. După cum urla, știai că n-a fost căprioară. Căprioarele urlă altfel decât mistreții, însă mor în același fel. 5 O dată am strecurat o carte a lui Gorbaciov peste graniță în Berlinul de Est. Castraveți la grădinar. Comparația asta e totuși chiar inexactă. 6 Toată viața mea, RDG a fost cu
Michael Augustin - Bucăți din Zidul Berlinului by Ioana Ieronim () [Corola-journal/Journalistic/6792_a_8117]
-
e la mintea cocoșului, e descoperirea mea. handicapul meu de a nu vedea ce văd alții sau de a vedea după ce ei au uitat, a făcut din mine un descoperitor perpetuu. dacă ai ști tu, îi spuneam, de cîte ori urlu eu Ťpămînt!ť ca exploratorul singuratic cînd vede la orizont pata compactă... și sînt iarăși nouă și lumea e la început? (p. 15) Singurătatea, spaima celor mai mulți dintre oamenii ajunși la o anumită vîrstă, pare să îi ofere plăceri aproape perverse
Exuberanța solitudinii by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/10878_a_12203]
-
încăperii largi și ea, cu geamuri înalte, ca încăperea unei case de orășeni; iar în tevatură iscata de naștere, nimeni n-o observase cum ședea pitita după un scaun peste care atîrnă o rochie... Cînd dăduseră de ea, în timp ce femeia urlă în chinurile facerii și voiseră s-o alunge... O fetiță de 4 ani să nu vaza o asemenea oroare. Nu izbutiseră. Încăpăținata, fetița refuză să plece. Era numai curiozitate, cu viitorul ei înainte gata încărcat, gata suprasaturat de întîmplări și
Ochiul interior al trădării by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/18058_a_19383]
-
din dispoziția întunecată a poetului, din înclinația sa spre decorul apocaliptic): "Nevăzutul călător/ pornește ploaia/ care oxidează resturile/ din viața mea/ și isteria clopotelor/ și tristețea unui furnicar/ și desfrîul minții// apoi șterge urmele/ celor plecați să aducă/ smerenie/ apoi urlă plînge pentru/ moartea nebunului/ mare cît tot cartierul// mai sînt și alte cuvinte/ cu miros de bălegar de urină/ care își așteaptă/ înălțarea la cer/ ca nevăzutul călător!// oare cîtă viață au zilele anii/ de cînd mă sfidez?// atît mai
Înfășurat în "mantia damnării" by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17350_a_18675]
-
alătura acestei formațiuni, primarul sectorului 5, Marian Vanghelie, a spus că nu a fost chemat în acest partid, scrie realitatea.net. "Nu am primit invitație, nu mă invită nimeni, pentru că am fața fioroasă. Pe cuvânt! Cine vrea un Vanghelie să urle în partid la UNPR? Nu cred că mă vor nici ei. Acum, PSD nu mai are ce să facă... sunt de 17 ani... e complicat", a spus primarul sectorului 5. "Eu nu plec din PSD indiferent dacă vor unii sau
Vanghelie: Nu mă invită nimeni în UNPR, că am faţa fioroasă () [Corola-journal/Journalistic/47367_a_48692]
-
causas. " Fericit cine poate cunoaște cauzele lucrurilor." (Minunat!) Atque metus omnes et inexorabile fatum Subjecit pedibus. "Și pune sub picioare orice teamă și soarta inexorabilă." Strepitumque Acherontes avari! "Precum și clocotul avarului Acheront!" (Capodoperă de gândire filozofică! Strepitum! Parc-auzi cum urlă valurile Acherontului! Minunat!) - Iti, sugera Aurora, se răcește laptele.Suflețel mai muia un pișcot în ceașcă și trăgea o înghițitură. - Dar asta? Fortunatus et ille qui deos novit agrestes. " Fericit și acela care cunoaște pe zeii agrești!" În chipul acesta
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
dumneata? Întrebă Hagienuș râzând din gușă. - A vibra, stimate domn, a manifesta voios în fața sforțăriiumane. Nici o mișcare emotivă delicată nu e străină de sufletul lui Ștolț. De pildă, sentimentul muzical. - Câinele dumitale, zise Gulimănescu, constituie o excepție. De obicei câinii urlă la muzică. - Și al meu urlă, la anume tonuri acute din Chopin. Urlă de suferință din cauză că unda muzicală îi zguduie organismul prin finețea timpanului. Muzica orchestrală, în care toate sunetele se echilibrează, îi dă o somnolență dulce și vigilentă. Latră
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
A vibra, stimate domn, a manifesta voios în fața sforțăriiumane. Nici o mișcare emotivă delicată nu e străină de sufletul lui Ștolț. De pildă, sentimentul muzical. - Câinele dumitale, zise Gulimănescu, constituie o excepție. De obicei câinii urlă la muzică. - Și al meu urlă, la anume tonuri acute din Chopin. Urlă de suferință din cauză că unda muzicală îi zguduie organismul prin finețea timpanului. Muzica orchestrală, în care toate sunetele se echilibrează, îi dă o somnolență dulce și vigilentă. Latră ușor în somn. . - Ha-ha-ha! râse Gaittany
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
în fața sforțăriiumane. Nici o mișcare emotivă delicată nu e străină de sufletul lui Ștolț. De pildă, sentimentul muzical. - Câinele dumitale, zise Gulimănescu, constituie o excepție. De obicei câinii urlă la muzică. - Și al meu urlă, la anume tonuri acute din Chopin. Urlă de suferință din cauză că unda muzicală îi zguduie organismul prin finețea timpanului. Muzica orchestrală, în care toate sunetele se echilibrează, îi dă o somnolență dulce și vigilentă. Latră ușor în somn. . - Ha-ha-ha! râse Gaittany, făcând semne la ceilalți că Ioanide este
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
la autoritățile superioare, se obținu autorizarea de a i se administra un calmant, și astfel medicul închisorii îi făcu o injecție cu morfină, însă cu mare greutate, căci Cioarec, crezând că vor să-l omoare cu un toxic, începu să urle, să fugă prin celulă. În fine, potolindu-se relativ și înțelegînd că injecția nu e mortală, deloc calmat moralmente prin stupefiant, țipă la cei care intrau în celula sa că Hangerliu și Tudorel, ca ciocoi, fusese grațiați și numai el
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
era de fapt un fel de fotoliu de fag pentru birou, cea mai decoroasă mobilă ce se putuse dibui pentru o față așa de simandicoasă. Scoaterea lui Cioarec din celulă se produse cu dificultăți. Condamnatul, congestionat la față, începu să urle, încercă a opune rezistență. Țipa că așteaptă grațierea. - Cererea de grațiere a fost respinsă! i se spuse. - Am mărturisiri importante de făcut, vreau să denunț autorităților lucruri pe care nu le cunoaște. I se spuse că nu existau instrucții să
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
de sus și de jos cu mici puncte maronii și spații între ele. Uită-te la asta! Aproape bebeluș, și fără un dinte sănătos în gură. — Ce s-a întîmplat după aia? întrebă Lanark. — Am strigat „Susy!“ și copiii au urlat și mi-au zis că mămica lor a dispărut. Nu-i așa? Se uită amenințătoare la copii, care dădură din cap viguros. — Ei bine, Lanark, casa aia-i o groapă de gunoi nenorocită. E ca o cocină. Nu puteam să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
acetea erau mult prea lipsite de intensitate pentru a-i reda sentimentele umane, așa că admira din nou puterea fără simțire a brațului ca de balaur, pînă adormea. în cele din urmă, se trezi cu dureri mari care îl făcură să urle. Doamna Fleck veni în fugă. Pe-o parte avea carnea sfîșiată prin bluza de pijama și sîngele cursese pe pături. Lanark își mușcă buricul degetului mare de la mîna stîngă să nu mai urle și străfulgeră cu privirea ghiarele pătate cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
cu dureri mari care îl făcură să urle. Doamna Fleck veni în fugă. Pe-o parte avea carnea sfîșiată prin bluza de pijama și sîngele cursese pe pături. Lanark își mușcă buricul degetului mare de la mîna stîngă să nu mai urle și străfulgeră cu privirea ghiarele pătate cu sînge de la mîna dreaptă. Doamna Fleck se duse în fugă să ia bandaje și apă, dar cînd se întoarse, dragonita se cristalizase deasupra rănii și Lanark stătea pe pat îmbrăcîndu-se. Mi-ați zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
fost înșurubate, iar cînd încercă să se despindă, toți mușchii brațului începură să i se contracteze și-l ridicară spre ovalul de cer întunecat dintre dinți. într-o clipă, capul și umerii i-ar fi ieșit printre ei, dar el urlă: — închide! Mușcă și închide! întunericul se închise deasupra lui și, cu o ciocnire, căzu. Dar nu prea departe. Cavitatea din josul gurii se îngusta într-un gîtlej în care luneca izbindu-se de pereți cu o viteză descrescătoare, pentru că hainele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
o șterg pentru totdeauna! Ea își trase pătura peste cap. El se îmbrăcă în halat, ieși printre paravane și se plimbă fără țintă prin salon. în cele din urmă, se întoarse și rosti sobru: — Rima, îmi pare rău c-am urlat. Am fost egoist și brutal. Dar probabil că ai mînca, dacă n-aș fi eu aici. Ai vrea să plec cîteva zile? îți promit că o să mă-ntorc. Ea stătea sub pătură fără să dea semne că aude. Se strecură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
-i ceri scuze. Nu știu ce-nseamnă ‘cuze. — Spune-i că-ți pare rău și-o să mănînci ce-o să ți se dea. Atunci Thaw mîrîia. — Nu, n-o să mănînc! și era cotonog. în timpul bătăii, țipa mult și după aceea dădea din picioare, urla, își smulgea părul și se dădea cu capul de perete pînă cînd părinților li se făcea frică și domnul Thaw țipa: — încetează sau o să te plesnesc peste falcă! Atunci Thaw își dădea singuri pumni și țipa: Așa, așa, așa? Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
unui prieten, a rămas înțepenit în gard, cu capul într-o parte și corpul în cealaltă. Domnul și doamna Thaw l-au eliberat ungîndu-i urechile cu unt, trăgîndu-l fiecare de un picior și rîzînd. Cînd se văzu scăpat se aruncă urlînd în iarbă, dar ei îl gîdilară sub braț și-i cîntară „Nu mai plînge, Gîdilici Mici“, pînă cînd îl potopi rîsul. Apoi, într-o bună zi, au ieșit cu toții pe palier, iar casa a fost încuiată în urma lor. Tatăl și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
aventuri confuze în locuri obscure: interiorul unei biserici din lemn, o cameră deasupra unei croitorii, o bucătărie cu podea din piatră și cu gîndaci care mișunau peste tot. A dormit în paturi ciudate, unde abia putea respira și se trezea urlînd că e mort. I-au apărut bășici pe scrot și autobuzul i-a dus la Infirmeria Regală, unde profesori bătrîni s-au uitat între picioarele lui și l-au uns cu vaselină maronie care înțepa bășicile și mirosea a tar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
drum spre potecă, printre ferigi, și începu s-o ia la vale. După cîțiva metri, se opri, se întoarse și strigă: — Cretinule! Mama ta de cretin! — Mama ta de cretin dobitoc! strigă Thaw. — Mama ta de cretin dobitoc și căcăcios! urlă Coulter și dispăru printre copaci. Meditînd sumbru la ascunzătoare, care fusese bună, Thaw o luă pe drum în direcția opusă. Viroaga adunase toate pîraiele din mlaștină pe fundul ei, unde se prăvăleau și șopoteau printre bolovani, frunze și cîntecele mierlelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Legate cu fundele de păr ale lui Ruth. Cele două femei țipară. Doamna Thaw spuse pe un ton ascuțit: — Asta a pus capac. Ne întoarcem. Ne întoarcem mîine. Trebuie să fie cineva care să știe cum să te vindece. Ruth urlă: — Ești egoist, total egoist! Nu-ți pasă de nimeni în afară de tine! și începu să plîngă. Thaw era confuz, știind că vorbele lui nu transmiseseră sensul dorit de el. Mai făcu o încercare. — Bărbații sînt niște plăcinte care se coc și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
de la capăt“. „că bine zici,, - și apoi dă-i și bate și pocnește; și senzația de pericol... — Pericol? întrebă Thaw. — E ceva pericol. Dai cu ciocanul în ceva cînd tipii de lîngă tine încep să țipe. Te întrebi la cine urlă de data asta, și ei urlă și mai tare, iar asta te intrigă, „Doamne, dar dacă la mine urlă?“; și te întorci, iar deasupra capului ți se leagănă o grindă de zece tone în macara. — E cumplit! Dar nu sînt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
apoi dă-i și bate și pocnește; și senzația de pericol... — Pericol? întrebă Thaw. — E ceva pericol. Dai cu ciocanul în ceva cînd tipii de lîngă tine încep să țipe. Te întrebi la cine urlă de data asta, și ei urlă și mai tare, iar asta te intrigă, „Doamne, dar dacă la mine urlă?“; și te întorci, iar deasupra capului ți se leagănă o grindă de zece tone în macara. — E cumplit! Dar nu sînt reguli împotriva chestiilor ăstora? — Ar trebui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Thaw. — E ceva pericol. Dai cu ciocanul în ceva cînd tipii de lîngă tine încep să țipe. Te întrebi la cine urlă de data asta, și ei urlă și mai tare, iar asta te intrigă, „Doamne, dar dacă la mine urlă?“; și te întorci, iar deasupra capului ți se leagănă o grindă de zece tone în macara. — E cumplit! Dar nu sînt reguli împotriva chestiilor ăstora? — Ar trebui sa fie o cale liberă în mijlocul atelierului, da’ cînd lucrezi la McHargs, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
la fel de mare ca al fiului său, dar mult mai colțuros. își ridicase pe frunte ochelarii, care aveau brațele lipite cu izolirband. — Deci vă duceți la dans? E o pierdere de timp, Douglas, o pierdere afurisită de timp. — îl cheamă Duncan! urlă Drummond. Nu contează, tot pierdere de timp e. — Cine-i azi la bucătărie? — Ăă? Luigi. — Ia adu-ne mie și lui Duncan, ceva de mîncat. îi e foame. Nu, nu mi-e foame, zise Thaw. Domnul Drummond plecă din încăpere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]