4,425 matches
-
Și toate nopțile ce aveau să vină! Oricât era nevoie! Fiindcă mai importantă decât orice era liniștea sufletului! În cele din urmă trebuia să iasă la iveală. O pufoaică trențăroasă de bătrân vagabond era numai bună să-ți țină de cald în timpul pândei și să te ascundă. Câteva ore? Oricâte! N-avea importanță! Până ce-avea să iasă la iveală! Odată și-odată tot trebuia să se-ntâmple! Fiindcă cine trecea o dată printr-o intersecție din oraș nu se putea să nu
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
șezând în tramvai la fereastră, și pe bancă, alături de el, pe locul dinspre interval, o vedea șezând pe Viviana. Sigur era ea îi vedea cu coada ochiului fusta de stofă neagră și groasă, întinsă peste coapse să-i țină de cald. Dragoș făcea gestul de a se ridica să iasă pe interval și în același timp se scuza, posomorât și abstract, pentru deranj. Genunchii ei se răsuceau moale într-o parte cu o mișcare unduioasă, lăsându-i loc să treacă. Dragoș
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
iar eu am încercat să număr, am și înmulțit patru mii nouăzeci și șase cu doi, uitându-mă în continuare la Iza, avea ciorapi groși, maro, și pantofi negri cu baretă, și, privind-o, am simțit cum mă ia cu cald și începe să mă mănânce spatele și să mă strângă cămașa la gât, deși cravata roșie nici măcar nu era strâns legată, am încercat să înmulțesc treizeci și două de mii șapte sute șaizeci și opt cu doi, Iza scria foarte frumos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
dintre fotolii, s-a așezat pe el, s-a și ridicat, s-a dus la fereastră, a deschis-o, apoi de pe o măsuță a luat un ziar, și-a făcut vânt cu el ca cineva care nu mai poate de cald, și atunci Feri m-a întrebat ce se vede pe peliculă, iar eu i-am zis că nimic, e o mare plictiseală, se plimbă una de colo-colo într-o cameră mare, și Feri a întrebat dacă e singură, și i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
jos jacheta, apoi fusta, rămânând numai în bluză și jupon și pantofi cu toc înalt, dar pesemne că-i era tot cald, pentru că-și făcea vânt în continuare cu ziarul, și atunci și-a dat jos și bluza, dar tot cald îi era, și atunci Feri mi-a spus că de ce i-am spus eu că e plictisitor, când e chiar foarte palpitant, precis că e un film dintr-alea, cu bărbați și femei în pielea goală, a auzit el despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
facă rău. Nu ne vede nimeni - ei haide... Bine, atunci du-te naibii! Chestia asta l-a dat gata. Mi-am făcut o intrare zgomotoasă în sala Pluto, slăbindu-mi cravata și ridicându-mi capul. Tăticu, era al dracului de cald și întuneric acolo. Spinările arcuite ale femeilor și privirile atente ale bărbaților care le însoțeau ajungeau până lângă bar... M-am împiedicat de piciorul unui scaun și m-am înfipt vijelios cu fața într-o coloană, după care am orbecăit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
se așeza pe trunchiul unui copac răsturnat. Pe iarba deasă și moale, când nu ploua. De zile în șir, cernea iarăși mărunt, ca toamna. Umezeala făcea frigul și mai pătrunzător. Pelerina Donnei Iulia avea poalele mereu ude și nici de cald nu prea ținea. Sub umbrelă era, parcă, și mai rece. Dar vremea s-a îndreptat brusc. Soarele s-a ivit iar. Așteptarea redevenea suportabilă, chiar avea savoarea ei. Pe un asemenea timp era cel mai nimerit să se întoarcă Tim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
Zăresc oameni deasupra, dedesubt, de-o parte, de alta... Se îngrijesc de umplerea unor bidonașe metalice cu apă. Nimeni nu se îndeletnicește cu altceva. Fiecare poartă o pătură în bandulieră; și eu am una, de aceea îmi este așa de cald. Parcă nici aer nu prea mai este, deși, de undeva, se simte, vag, o boare. Mă ridic și ies. Se circulă în toate direcțiile. Descopăr că edificiul - simplu în aparență - are o mulțime de coridoare, nici nu știi încotro să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
prea putea lăuda. În casa Olgăi, ordinea nu se înstăpânise. Considera această preocupare ca fiind o latură minoră, nesemnificativă. Ținu pentru ea impulsul primelor impresii și spuse cu totul altceva: - Așa e la tine mereu? vreau să spun, așa de cald! - O să deschid puțin fereastra. - Nu, nu e nevoie, mă voi face comodă... - Cum crezi, eu am să încerc să fac o cafea și apoi vom discuta... - Stai, stai, numai o clipă. Fără să aștepte confirmarea lui. Alex, începu să-și
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
ochii tăi mi-au oglindit gândurile niciodată de acum înainte n-ai să mai poți exista doar în afara mea; cea mai pătimașe latură a parfumului poartă numele tău tu ai făcut zăpada atât de albă, încât iarna îmi ține de cald în toate visele focul acesta tăcut care arde în cămin, este un joc de-a sărutul? oare cum am știut exista înainte de a se naște lumea în ființa ființei tale? Doamne, câtă necunoaștere putem trăi!
Cântece de dragoste by Vasile Ionac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/523_a_867]
-
să se vază Jaeger). tactul - pipăitul item Fără a se topi sau a se dizolva lucrurile prin căldură nu le putem mirosi sau gusta. Gradul de răceală e totdeuna identic c-o direcție de mișcare. Rece: descensiune spre centrul pământului, cald: ascensiune către soare; călduț: echilibru; răcoare: echilibru. ["ACȚIUNE = REACȚIUNE"] 2255 a = a acțiune = reacțiune motive clare = buștean 318 {EminescuOpXV 319} motive abia indicate = om de spirit (fătălăii inventează * forme * stabile de spirit adresîndu-se la gogomani) visuri fatidice vis = fatum ecuație
Opere 15 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295593_a_296922]
-
fiecare zi. Când le venea rândul, aduceau de acasă câte un braț de lemne, aprindeau focul în sobă la ora 6, astfel ca până la ora 8, când începeau lecțiile, în clasă să fie cald. Era un fel de a spune cald... O sală de clasă mare, foarte înaltă, cu o sobă veche nu putea fi încălzită cu te miri ce. Trăgeam băncile cât mai aproape de sobă, rămâneam îmbrăcați cu hainele groase, cu mănușile pe mâini, cu căciulile pe cap și făceam
Parfum de spini by VASILE FETESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91814_a_92973]
-
creatorul modernismului românesc în care intră, s-a văzut, importante forțe simboliste” (Simion, op. cit., p. 208). Valorizările lovinesciene sînt mai degrabă rezultatul unor evaluări „ideo-sociologice” a posteriori, al unei opțiuni programatice și al unor „revizuiri” oportune decît rezultatul somațiilor „la cald” ale propriei sensibilități estetice. De altfel, marele critic va recunoaște că opțiunea sa modernistă a înlocuit - treptat - originarul său „moldovenism” conservator, de gust clasicizant... Artist cu gust educat și spirit critic, tînărul Vinea îi contestă lui Lovinescu autenticitatea opțiunii estetizante
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
ridice. Îi venea să urle de durere, dar se abținu cât putu. Lacrimile șiroiau ca o ploaie, nici ea nu știa de unde se adăpau. Se târî cum putu spre o bancă de pe marginea aleii. Durerile nu încetau și simți ceva cald care se prelingea pe picioare. Nu vedea bine și nici lumină nu era în livadă. Ce să facă? A stat cât a stat și s-a hotărât să se ridice. Își introduse mâna prin ciorapul care se agățase în așchiile
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
au avut loc nu- și mai amintește nopțile de studiu intens din acel an hotărâtor pentru Stani și toți colegii. Peste memorie s-a depus negura inexistenței, încet s-au estompat până la dispariție, a uitat cum era în acele timpuri, cald sau frig, cerul era senin sau bătea vântul turbat, Marea Neagră era albastră sau verde în acele zile, totuși trăirile și întâmplările din acel an au fost de neuitat. Sensibilitatea tuturor este atinsă cu ceva ce face să își amintească unele
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
cod 914, la clădirea Loomis Place, unitatea 5D, vă rog.“ — Profunzimea mistică a acestei cunoașteri nu poate fi dobândită într-o viață de om, zice. Își ia sendvișul și îndepărtează din nou folia. — A, zice, și să aduceți și ceva cald de mâncare, ce vă place dumneavoastră, dar fără carne. Și stația de poliție zice: „Recepție?“. Capitolul 15 Helen Hoover Boyle își scoate telefonul din poșeta albă cu verde care-i atârnă de umărul ascuțit. Scoate o carte de vizită și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
glas și lumină Pentru a vesti nașterea Celei de-a șasea coloane. Doar un desen mai am Pășesc în cerc și lumea mi se pare goală De așteptări, dorințe, ambiții, năzuinți Am înghețat să tot aștept afară Iar tu, la cald, să-ngâni și-n șoaptă să mă minți. Și cercul se închide și strânge-n el tăcerea Blazări tot încolțesc pe un pământ secat În negură și ceață nici nu mai simt plăcerea De-a mă uni cu clipa, s-
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
e frig de tine ca de-o întâmplare Pe care n-am trăit-o îndeajuns; Și-abia s-au pus ferestrele pe plâns, Și-s foi tot mai puține-n calendare... Te-aș vrea alături albă, -ngândurată, Să-ți suflu cald în degetele fine Și dezmierdată să te-atingi de mine O dată, înc-o dată, și-nc-o dată... Mi-e frig, mi-e tot mai frig și nici nu-i iarnă Și-n gândul meu e vreme de ispită Cenușă de scânteie răscolită
Confluenţe poetice. Antologie de poezie by Relu Coţofană () [Corola-publishinghouse/Imaginative/271_a_1216]
-
a ieșit Și o horă au pornit Toți copiii bucuroși Nu mai stau în casă somnoroși. Vara E vară, e vacanță Copiii sunt bucuroși Că pot merge să-i încânte Pe bunicii lor frumoși. Pot merge la mare Unde este cald și soare Sau la munte Unde este-o pajiște cu flori mărunte. Toamna Adierea suflă cald Prin covorul de smarald Și cum a trecut prin el Le-a uscat încă de ieri. Cu al lor foșnet adormitor Pășim pe ele
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
a fi sadica realitate în care mă zbăteam neputincios. L-am privit pentru ultima oară, radiind de împlinire, în vreme ce el continua să își rotească ochii albaștri, parcă rupți dintr-un tablou cu valuri, prin aerul hibernal, și totuși atât de cald... Un murmur stins, aproape inexistent, răsuna în tăcerea mormântală a parcului, devenind din ce în ce mai amplu, pe măsura trecerii orelor târzii din noapte. Credeam că a murit, dar refuzam a lua în seamă și alte variante... Variante... banale. Deja îmi auzeam mintea
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
putut să fac așa ceva, cum am putut să-l omor pe Andrei, cum am putut să omor atâția oameni, atâtea vieți nevinovate, atâtea suflete pline de vise, speranțe. L-am rănit pe Alex, un om atât de bun, atât de cald. Am stat toată seara pe străduță și mam gândit la tot ce am făcut. Spre dimineață gândul mi-a zburat la criminalul din acest oraș, la dorința lui Alex de a-l prinde. E un vampir foarte puternic care poate
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
făcînd să țîșnească un val de sînge. - SÎnge, sînge peste tot! A făcut asta cu cuțitul, Arthus a făcut asta... - Liniștește-te, Pierric, sînt aici, cu tine, destinde-te, furtuna a trecut, nu mai plouă, se face ziuă, ți-e cald, te simți bine, bine... Psihanalistul Îl calma pe Pierric, ale cărui lacrimi curgeau peste obrazul roșu și neras. Medicul se interesă de starea Mariei, care părea să respire cu dificultate, Lucas o văzuse clătinîndu-se pe picioare, gata să leșine, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
mai ținem seama. Iar oamenii, reduși la această iluzie și care au acceptat să nu fie nimic altceva decât aceasta, acești oameni nu se mai raportează la natură ca la o parte din ei înșiși, ca la frig și la cald, ca la dur și la moale, ca la dăunător și ca la binefăcător, ca la o mâncare și ca la o băutură, ca la o lume a vieții sau ca la natura corpropriată. O consideră încă și mai puțin ca
by MICHEL HENRY [Corola-publishinghouse/Imaginative/1006_a_2514]
-
să beau pe săturate, să-mi umezesc gaura asta neagră și uscată, pe care nici un mușchi de carne vie și mlădioasă n-o mai răcorește, să uit de ziua când mi-am plătit cu limba nebunia. Era cald, cumplit de cald, seara se topea, sau așa mi se părea mie, aerul îmi înțepa ochii și vrăjitorul a intrat fără bască. Îl urma o nouă femeie, aproape goală sub o zdreanță cenușie, iar fața ei, acoperită cu un tatuaj care-i dădea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
târziu Ce straniu este... și ce frig îmi vine-n codru să mă pierd, De ce n-auzi când eu te strig Și cu iubire te dezmierd ... Și umblu pe cărări virgine Pe unde nimeni n-a călcat, Zăpada ta de cald îmi ține De când în suflet mi-ai intrat ... Te chem... doar vântul mă aude Și-mi cânt-a gol și a pustiu, Iar cerul vânăt îmi răspunde Să te iubesc ... da-i prea târziu ... Nimic nu e ce pare Când
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]