4,904 matches
-
băiatului. Spune-mi, don Formento, cum făcuse tâlharul rost de arma aceea? — Mister. După ce și-a agresat tatăl, pe băiat l-a lovit strechea și și-a zvârlit sculele de gaucho În spatele hortensiilor. — Știam eu. Și cum Îți explici prezența micuței biciuști În odaia lui Anglada? — Nimic mai simplu, dar asemenea temeiuri Îi sunt interzise polițistului. După poza pe care ați văzut-o, În proteica existență a lui Anglada a existat o perioadă pe care o vom numi puerilă. Asupra campionului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
ingenua profuziune a meșterului italian, abia temperată de severul canon latin al lui Le Corbusier. O voi evoca fără șovăială. Priviți casa: pe fațada de azi, albastrul celest de ieri e zăpeziu și aseptic; Înăuntru, pașnicul patio al copilăriei, unde micuța sclavă neagră ducea de colo-colo În goana mare cana din argint pentru mate, Îndură fără să-i fie pe plac ofensiva progresului, care Îl burdușește cu dragoni exotici și smalțuri milenare, roade ale amăgitoarei perii mânuite de harnicul Nemirovsky; În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
ne-a hărăzit un mistuitor pojar, care a pus În primejdie Însăși anatomia lui Fang She și a pus capăt pentru vecie regretatelor noastre taclale; focul nu a mistuit casa pe de-a-ntregul, dar a devorat o puzderie de lampioane micuțe din lemn. Nu răscoliți pământul În căutarea apei, domnule Parodi, nu vă deshidratați onorabilul trup: pojarul a fost stins. Dar, vai, s-a stins și instructiva căldură a șuetelor noastre. Madame Hsin și Tai An s-au mutat În strada
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
operă a lui Vilaseco exprimă ca nici o alta evoluția poeziei de limbă spaniolă de la Începutul secolului până În zilele noastre. Prima sa creație, poemul Durerile sufletului (1901), pe care l-a publicat În Telegraful de peste Ocean al lui Fisherton (Rosario), e micuța operă a unui Începător care, căutându-se pe sine, Încă mai șchiopătează, și nu de puține ori e apă chioară. Configurează o muncă mai curând de cititor decât de geniu care Împinge, căci e plin ochi de influențele (În general
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
lui Bustos Domecq; dar Borges și eu am petrecut clipe minunate scriindu-le“. Binele! Va fi! Revelația propriei mele persoane!/ Dar fii atent, căci trebuie să colaborăm;/ Nu beau ceai, dar Îngăduie-mi o țigară! În original Bicho Feo, „animal micuț“, „insectă“, „urâtanie“, „persoană isteață“ (n.tr.). Poreclă drăgăstoasă dată lui H. Bustos Domecq În intimitate (n H.B.D.). Porteño, „din port, portuar“, este adjectivul gentilic aplicat ființelor și obiectelor din orașul-port Buenos Aires. El apare În aceste texte mai ales cu cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
dumneata nu-ți pehrmiți să ai convingehri. Dahr să lăsăm... Dumneata ai venit penthru că știi, dar cu alt intehres. Cahre o fi acela?" Și, ca să arate că nu era foarte preocupat de interesul lui Mihail, a scos din raftul micuței biblioteci o carte în coperte albicioase din piele de vițel. A început să răsfoiască alene, făcînd să foșnească paginile uscate, aproape coapte ale volumului. Era desigur o carte veche, cum toate lucrurile din încăpere voiau să arate că sînt, de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
întrebă dacă n-are un termometru, fiindcă i se părea că îi ardea fruntea. Miron răspunse că are 37 cu 2-3, i se întîmplă adesea să aibă aceste stări subfebrile, dar că... Femeia, în pantalon bine strâns pe un corp micuț, făcu câțiva pași prin cameră și schimbară cîteștrei știri politice și de pe front. Da, nu era bine. Nemții înaintau adânc în inima Rusiei, mai ales spre sud spre Donbass și Volga. Era clară intenția lor, vroiau să taie Volga și
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
un doctor. Era subțire și bine proporționat, iar pielea lui avea acea tentă de bronz auriu pe care nu o capeți stând pe marginea unei piscine, ci făcând windsurfing sau navigând sau practicând o altă activitate atletică rafinată. Purta ochelari micuți, cu ramă de aur, și Fran se trezi întrebându-se dacă erau adevărați sau dacă îi purta doar spre a da impresia de seriozitate pe care restul imaginii sale o contrazicea. În sfârșit, observă Fran cu un fior de încântare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
biroul lui. Cina e gata în zece minute. Maică-sa se întoarse la teritoriul ei impecabil din bucătărie. Să intre în biroul tatălui ei era ca și cum ar fi intrat într-o altă lume. Încăperea era întunecoasă, luminată doar de veioze micuțe, dar întunericul era plăcut și primitor. Tatăl ei detesta lumina care venea din tavan. Pereții de un verde intens gemeau de cărți, iar lângă un radiator în formă de scară stătea un fotoliu antic din care începuse să iasă buretele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
totul la bătaie, mătușică Fran. — Poți să împrumuți juponul meu dacă vrei, îi propuse Lottie cu generozitate. Fran fu mișcată la culme. Juponul de dantelă era comoara cea mai de preț a lui Lottie. — Mulțumesc, Lots. Fran o ridică pe micuță și o așeză pe genunchi. Asta e cea mai frumoasă ofertă pe care am primit-o pe ziua de azi, dar îți stă atât de bine, că n-aș vrea să-l stric. — Da, aprobă Lottie, va trebui să ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Hotărârea asta are cu siguranță legătură cu Jack Allen, nu-i așa? o întrebă Laurence furios. Ce ți-a spus? Individul ăla e un nemernic. Nu te lua după el. — Știu că e un nemernic. Îi reveni în minte chipul micuței Louise, amintindu-i de infidelitatea lui Jack. Aici minți puțin. Nu are nimic de-a face cu Jack Allen. Oricum, soția lui s-a întors din Australia și s-au hotărât să se împace. Își scoase inelul de logodnă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
în măsele și paharul, mestecând în gură până ce a făcut clăbuci de sânge. După asta, a umblat, noaptea, fără nici o țintă și s-a poticnit lângă un tău, unde a adormit. L-au adus niște creștini acasă, bolnav. Tu erai micuț și nu știai nimic pe vremea aceea. L-am îmbrățișat și l-am îngrijit ca pe soțul meu. Până ce-a dat Dumnezeu un vânt ca acesta. Era într-o toamnă. Și de la viscolul de acum îmi mai aduc aminte de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
compatibil, așadar, cu noțiunea japoneză de "concediu". Înainte de a intra în "baie", ritualul purificării (cum sunt, de felul meu, rușinoasă, nu cunosc decât onsen-urile pudice, unde amestecul sexelor nu este practica de zi cu zi): pe niște scăunele de lemn, micuțe, te așezi la duș, ți-ai lăsat yukata, kimono-ul de bumbac pe care l-ai primit de la început, la vestiar, într-un coșuleț de bambus, trup se înșiruie lângă trup, în clăbuc și abur, cele vârstnice se freacă energic, până
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
ar fi afirmat că...” Au urmat, după arestarea “lepădăturii”, un lanț nesfârșit și destul de dureros de percheziții, amenințări, confiscări și desigur, cotele le-au fost dublate. Paolina Soldan, deși în vârstă acuma, s-a oferit să-l boteze ea pe micuț, căci nașul care-i cununase pe părinții băiatului nici nu mai voia s-audă de finii săi ori de botez. Ce, să-și piardă el postul pentru niște...?! Atenție! Băiatul a deschis un ochi. Acum și pe celălalt. Privește, mai
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
de viață i se urcă, fără pic de teamă, pe deget, apoi pe mână. “Gărgăriță, riță, Unde oi zbura Acolo m-oi însura...” Paul repetă de câteva ori acest cântec, chiar dacă nu-i înțelege toate cuvintele. Se pare că nici micuța sa prietenă nu pricepe mare lucru din ceea ce i se cântă căci, nu numai că nu zboară nicăieri, dar acum nici măcar nu se mai mișcă. Băiatul se-ntoarce ba ntr-o parte, ba-ntr-alta. Același rezultat. Ce-ar fi să
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
vrut să recunoască învinuirile. Ne-am prezentat la șe ]dința cu profesorii și am fost luați ca din oală: în mod absolut scan ]dalos, Alexandru o trăsese de păr pe colega lui de bancă, micuța Amalia. De două ori. Părinții micuței erau prezenți, nu au ratat momentul. Antonia, fire slabă, a spus cu voce tare că mai are un pic și moare de rușine, dar eu, distras de socotelile cu înmormântarea, n am urmărit cu atenție monologurile profesorale. Pe scurt, n-
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
pantofi și nu servesc bărbații. În schimb îmi cheltui tot salariul pe încălțăminte. Bianca Neagoe Vaccin — Nu bate, tati! Nu bate, tati, așa-i? a izbucnit fetița mea în plâns. Era joi, înainte de opt dimineață și pe holurile clinicii plânsul micuței mele a răsunat nefiresc. Privirile tuturor părinților veniți la doctor s-au întors spre mine și simțeam usturimea reproșurilor nerostite. Noroc că plânsul fetiței a stimulat nevoia de exprimare a celorlalți puști și fiecare însoțitor, părinte ori bunic, s-a
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
patul îngust în care își petrecea nopțile, a deschis larg ușa-fereastră către balconul ce înconjura apartamentul pe două laturi, ca o terasă. A ezitat între a aprinde televizorul, era încă prea devreme chiar și pentru telejurnalul de seară, ori radioul micuț care hârâia îngrozitor când schimba posturile și-o enerva groaznic, dar s-a hotărât probabil să nu schimbe postul și în toată casa a răsunat un marș de zăngăneau geamurile, până a reușit să-l potrivească în surdină. Bombănea abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
chemat pe Andrei Vlădescu. Au apucat-o de umeri și de subțiori, au ridicat-o din pat și au ajutat-o să facă cei câțiva pași până la baie. Atunci a fost mai evident decât oricând cum ajunsese. Fusese o femeie micuță de statură, dar cu forme pline și firești. Devenise firavă, slabă, pielea străvezie părea lipită direct pe oasele subțiri, de parcă ar fi dispărut orice șuviță de carne. Nu era chiar scheletică, mai avea o fărâmă de forță în pulpele ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Nu va fi nici azi, nici mâine. Unii au aproape tot, Alții, vrând la fel... nu pot, Dar știu că pe toții ne-așteaptă Tot o judecată dreaptă. CA UN ÎNGER Ca un înger mama sa veghează Peste-un prunc micuț care visează Ca la-închinăciune lângă el se duce Și-l privește sărutându-l dulce. Ce suflet cald și câtă-înțelepciune De la Dumnezeu oare-i se va pune? Și cu bucurie, cu timide șoapte, Te iubesc, îi spune cu iubire-n noapte
Regăsirea by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91647_a_107362]
-
ei e legată, ca și în cazul întoarcerii fantomei, de chinuitoarea despărțire prin moarte, prelungire a la fel de chinuitoarei despărțiri din timpul vieții. Intensitatea amintirilor o împinge să caute printre nămeți trupul copilului. Obsedată de imaginea „încețoșată de lacrimi” a bietului micuț, care „o atrage cu o forță irezistibilă”, mama scormonește prin zăpadă, rostind în clipa cumplitei descoperiri: „Oare cu ce-ar putea fi asemuită despărțirea?”. Refuzul mamei de a accepta această despărțire are puterea nu numai de a aduce lângă ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
amenințătoare și ostilă, întotdeauna prezentă, întotdeauna secretă. Nici măcar un ritual al pragului - cum este, de pildă, acela din Pelléas și Mélisande - nu va putea schimba ceva. Intrusa poate lua uneori înfățișarea unei femei frumoase, așa cum îi apare lui Golaud Mélisande, „micuța odraslă a pădurii”. Golaud, care s-a rătăcit vânând prin pădurea sălbatică, o întâlnește lângă fântâna orbilor pe ciudata Mélisande, despre care nimeni nu știe de unde venise. Ochii săi îl fascinează pe Golaud; el se întreabă dacă fata îi închide
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
ca și în copilărie, a pus în realitatea de zi cu zi, săracă și lipsită de măreție, ceva din grandoarea lumii de dincolo, a lumii aflate de cealaltă parte. În Lecțiile de la Milano 2, Kantor consacră ultima prelegere importanței „acestei micuțe camere a copilăriei”, forței și valorii ei de adevăr, făcând din ea spațiul emblematic al artistului de astăzi, ce-și înfruntă temerile nu cu vajnicele arme ale anticului erou tragic, ci „ca un biet om dezarmat, care a ales să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
iluziei”, cum definește Kantor Clasa moartă, regizorul (dirijor în persoană al intrărilor și ieșirilor din scenă) a creat formidabila imagine a simbiozei tinerețe-bătrânețe, „altoind”, ca să zicem așa, pe trupul actorilor reali - bătrânii -, dublurile lor tinere, manechinele-școlari, „copilași semănând cu niște micuțe cadavre” ce se agață cu disperare de cei dintâi, se cațără pe ei, se ghemuiesc ori se târăsc la picioarele lor, „excrescențe” simbolice, figurări ale unei copilării și ale unei adolescențe rămase de mult în urmă, dar cu neputință de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
își pune aceste întrebări sunt eu, Călina, o elevă în clasa aII-a. Să știți că am un prieten și mi-a fost foarte greu până am putut să rostesc acest cuvânt. Mai întâi să-l prezint. Este un cățeluș micuț, cu un botic mic și ascuțit ca de arici, ochii negri ca de cărbune sunt blânzi, duioși și tot timpul au ceva de spus. Era să uit esențialul: urechiușele sunt mici, ascuțite și de aici eu i-am spus Liliac
PRIMA CARTE CU POVEȘTI by Înv. MERA FEVRONIA Prof. MERA FEVRONIA () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91503_a_93524]