9,812 matches
-
am luat un coleg cu care stăteam în camera de cămin și care anul acesta, 2012, a ieșit la pensie de la firma mea. Mi-a spus că merge, dar să-i cer proprietarei ,,o litră de țuică”, pentru că altfel îi tremură mâna. M-am conformat, la fel și proprietara, numai că ne-a dat două, câte una la fiecare, cerându-și scuze că nu mi-a dat și mie până în acel moment. I-am spus că nu beau, că sunt adventist
Rănit de oameni ... vindecat de Dumnezeu! by Ionel TURTURICĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91603_a_93002]
-
stat acolo, dar când am realizat ce se întâmplase, deja înghețasem ... deși eram în plină vară. Femeia și Dică au introdus găleata în fântână și s-au chinuit mult până au reușit să mă scoată la suprafață. Văzându-mă cum tremur și pentru că Dică nu a vrut să-mi dea nimic de pe el (menționez că avea probleme mentale), femeia s-a dezbrăcat de rochie și a pus-o pe mine. În acest mod, Dumnezeu m-a salvat de la moarte pentru prima
Rănit de oameni ... vindecat de Dumnezeu! by Ionel TURTURICĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91603_a_93002]
-
nici la un metru? Sau să o luăm pe partea cealaltă spre Ploiești!” Am pornit concentrat la maximum, pentru că ,,ghidul” meu mergea foarte bine și din ce în ce viteza creștea: 10km/h, 20km/h, 50km/h.... Deja începusem să tremur la gândul că este un ,,înger” cel care ne conduce (după un alt autovehicul mergi mult mai bine deoarece are pozițiile aprinse). Îi spun lucrul acesta fratelui Emil, care, fiind la prima lui mare experiență după botez, începe să tremure
Rănit de oameni ... vindecat de Dumnezeu! by Ionel TURTURICĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91603_a_93002]
-
tremur la gândul că este un ,,înger” cel care ne conduce (după un alt autovehicul mergi mult mai bine deoarece are pozițiile aprinse). Îi spun lucrul acesta fratelui Emil, care, fiind la prima lui mare experiență după botez, începe să tremure și ... amuțește. Îi spun să urmărească el vitezometrul, iar eu mergeam cu pieptul lipit de volan, fiind atent la mașina din față (nu am cunoscut marca, era ca un microbuz mai mic, negru - cel puțin așa îl vedeam noi). Am
Rănit de oameni ... vindecat de Dumnezeu! by Ionel TURTURICĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91603_a_93002]
-
care ne măreau și mai mult vizibilitatea. Eram doar la aproximativ zece metri distanță una de cealaltă (așa vedeam noi sau credeam noi) când încercam să vedem numărul de la microbuz, lucru pe care nu l-am reușit. Am început să tremur la gândul că Dumnezeu ne conduce așa de minunat și vizibil. Cred că doar noi doi vedeam acest ,,obiect “ și cred cu tărie că ceilalți participanți la trafic se închinau cu mâinile amândouă văzând o mașină în plină viteză, pe
Rănit de oameni ... vindecat de Dumnezeu! by Ionel TURTURICĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91603_a_93002]
-
dat-o. Ce le-am oferit eu lor, să-mi ofere și ei mie, atât îmi doresc. Dacă nu... îmi amintesc de o ilustrație, intitulată FARFURIA DE LEMN. Un bătrânel plăpând locuia cu fiul său, nora și nepotul Mâinile îi tremurau, vederea îi era încețoșată, iar mersul clătinat... Toată familia mânca de obicei împreună. Dar bunicul mânca foarte greu din cauza mâinilor tremurânde și a vederii slabe. Mazărea se rostogolea din lingură pe podea, iar când apuca paharul, laptele se împrăștia pe
Rănit de oameni ... vindecat de Dumnezeu! by Ionel TURTURICĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91603_a_93002]
-
repede, până la Înapoierea lui Milly cu cele necesare spitalizării, totul fiind gata. În a doua zi i-am dat Însă o emoție mai mare, făcând un șoc, cu câteva minute Înainte de vizita ei, În urma unei injecții de gluconat de calciu. Tremura și patul cu mine, deși eram Înconjurat de o grămadă de doctori și asistente, care nu știau ce să-mi mai administreze pentru a mă scoate din starea de șoc. După vreo două săptămâni mi-am reluat activitatea la disciplină
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]
-
sărbătoare, Se-aud de departe, Cantași și Osanale, Azi intra în Cetate, Împăratul lumii, Smerit și Întristat, Iisus cel Luminat, Care pe mulți a vindecat, Creștinii pe cale, cu ramuri verzi Îi cântă duios, Iar alții Îi așterneau, Haine pe jos. Tremura Cetatea, Și cei cu ură lor. El merge mai departe, Cu ai săi credincioși. Pornește din Betania, Intra în Ierusalim. Pe mânz și pe asin. Privește cu lacrimi Ierusalimul frumos, Vor veni alții, Și-L vor dărâma jos. Și ultimul
Pelerinaj la Sfintele Locuri by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91813_a_92382]
-
desfrunziți, urcau pe coastă, pierzându-se în întuneric complet, noapte fără stele, noapte friguroasă de iarnă. Unde sunt? Ce climat diferit de cel lăsat dimineață la Viena! Da, mi-era frig, frig cumplit. Singur, în mijlocul șoselei, întuneric, frig, începusem să tremur. Trebuie să mă mișc, trebuie să fac ceva, nu mă puteam lăsa pradă disperării... Am împins bagajul spre marginea șoselei și am început să alerg, poate că astfel voi reuși să mă încălzesc puțin. Cum au putut să mă lase
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
dulapuri probabil cu hârtii, mape, corespondență, câteva scaune ici-acolo și ce mă surprinde cel mai mult: două mașini de scris, una din ele acoperită cu husa ei. Și asta era tot. După câteva momente, mi-am dat seama că tremuram de frig, frig îngrozitor. Totul în jurul meu mi se părea lugubru, ireal, exasperarea ajunsă la maximum. Am mai strigat o dată, și am ieșit din nou afară. Și mai frig. Curentul văii te îngheța, îți tăia complet respirația, chiar sufletul parcă
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
de scris îmi dădeau cel mai mult curaj, înseamnă că baraca nu e părăsită, nu puteau lăsa așa două mașini de scris, desigur, va veni cineva și mă voi lămuri. Dacă aș putea dormi!... Nu, frigul era mult prea mare, tremuram fără oprire, dinții îmi clănțăneau. Noapte grea, noapte de pomină, noapte de iad... Nu vroiam să mă uit la ceas, mi-era teamă că timpul mi se va părea că trece și mai încet. Cred că totuși, într-un târziu
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
și dvs. Dle Comandor, după câte îmi amintesc, așa vă numiți în aviație, eu mă apuc să fac curat și când sunt gata, plecăm. Până atunci, ar fi bine să faceți puțin pas alergător pe șosea că văd că tare tremurați de frig și n-ar fi rău să vă încălziți puțin." "Așa am să și fac, i-am răspuns, și pe urmă plecăm. Cred că nu am altă soluție." ...Și ne-am văzut fiecare de treabă. Trecuse deja de 8
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
de treabă. Trecuse deja de 8,30 când am luat hotărârea să plecăm spre lagăr. Urcușul nu era greu și avea darul ca după un sfert de oră să mă simt destul de bine, nu încălzit complet, dar măcar nu mai tremuram și puteam astfel să mă prezint onorabil. Generalul ungur, probabil rezervist mobilizat (cel puțin, aparența îl situa la o vârstă destul de înaintată), mă primi cu o curtoazie manifestă și fără să caute să intre în amănunte, dispuse să fiu imediat
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
comandor de aviație, dar ce legătură aveți dumneavoastră cu toată povestea asta?" " Domnule... comisar, probabil, în ce mă privește, povestea mea e mult mai lungă, o s-o cunoașteți, important acum este ce facem cu toți acei nenorociți care stau și tremură într-o sală de așteptare a unei gări dintr-o țară străină, la numai 11 km de aici și care nu respiră decât cu speranța că un miracol îi poate salva. Ei bine, miracolul se află în mâinile dvs. Ce
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
nu mai ezit - trebuia să divorțez, ca să pot continua să lucrez -, dar amânam, făceam să dureze formalitățile. N-am s-o uit niciodată pe acea redactoare pe care o și revăd, monosilabică, cu un aer sever, la care intram întotdeauna tremurând în sufletul meu, întrebându-mă dacă va continua să-mi dea de lucru... Într-o zi însă, am simțit că situația s-a schimbat. Cred că era pe la sfârșitul anului 1959, în momentul când mă pregăteam să mă duc la
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
mi-era bărbatul? I-am înșirat povestea mea: habar n-aveam, mă părăsise... A trecut peste asta. Unde mi-era fiul? La ce lucram? Apoi, deodată, m-a întrebat dacă aveam familie în străinătate. Întrebare ce m-a făcut să tremur. Am ezitat, dar el a adăugat îndată: Cine era Jean L. M., de la Paris? Care era profesia lui? Ce adresă avea? Ezitam, răspundeam cu grijă, încercând să nu par că bănuiesc ceva, dar nici că nu știu nimic și, mai
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
cavalerie, foarte simpatic, care făcuse parte din echipa națională de hipism, plus niște foști ingineri petroliști, țărani din diferite secte și, desigur, Nicu Steinhardt și Georgel Mavrocordat. Puțin după sosirea noastră, într-o noapte, m-au apucat niște friguri cumplite; tremuram în asemenea hal încât scuturam toate trei paturile suprapuse. Atunci, câțiva deținuți cu mai mult curaj au bătut în ușă, strigând că este cineva grav bolnav în celulă. Așa am putut fi dus în altă încăpere, unde un medic-deținut a
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
când aveam și melodii pe textele plutonierului: De-ar fi arma de lemn verde și-o companie de fete Mândro, mândrulița mea Iar eu plutonier majur Să-i comand stânga-nprejur Mândrulița mea Să-i comand mai cu rispect Să-i tremure țâța-n piept Mândro, mândrulița mea. Compusese căpitanul Pasăre, de la altă companie, pe melodia unui marș de Alexandru Marian, comandantul muzicii militare a Regimentului 28 Infanterie-Ismail un marș care-ți mergea la inimă. Îmi amintesc câteva versuri: Am lăsat în
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
se spune, se află în centrul metropolei. Acest muzeu, deși încărcat cu valori inestimabile, atâtea câte au mai rămas în Egipt, printre care întreaga „zestre mortuară” a lui... Tut-An-Kamon, este la fel de neîngrijit ca orice arab-egiptean cu care te întâlnești. Îmi tremură scrisul deoarece vasul, mergând, tremură. Nu știu de ce. Parcă am fi pe o șosea neasfaltată. Revin la Muzeul din Cairo. Dacă n-aș fi fost în muzeele grecești sau în cele spaniole care sclipesc de curățenie și de mândrie, n-
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
centrul metropolei. Acest muzeu, deși încărcat cu valori inestimabile, atâtea câte au mai rămas în Egipt, printre care întreaga „zestre mortuară” a lui... Tut-An-Kamon, este la fel de neîngrijit ca orice arab-egiptean cu care te întâlnești. Îmi tremură scrisul deoarece vasul, mergând, tremură. Nu știu de ce. Parcă am fi pe o șosea neasfaltată. Revin la Muzeul din Cairo. Dacă n-aș fi fost în muzeele grecești sau în cele spaniole care sclipesc de curățenie și de mândrie, n-aș fi realizat imensa diferență
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
de cățărare printre mormintele terasate ale cimitirului din Mănăștur. Înclin să cred că în acele momente Ada se amuza. Am recitit rândurile de mai sus și am decis să le păstrez și pentru acest volum, chiar dacă peste cuvinte încă mai tremură mătasea nițel indecentă a Imediatului... a tulbure a memoriei... Am avut, în câteva rânduri, impresia că o zăresc pe stradă, că-i aud vocea pe holul de la cabinele Teatrului și, mai ales, că-mi lipsește din distribuțiile proiectelor care, noapte
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
eșiam pe la mezul nopții, iarna numai în cămașă și în izmene, cu salteaua și patul în spate. Și în iarna 1907 a fost o iarnă foarte geroasă. La toate companiile făceau instrucție cu mantale, numai la compania 7 în tunici. Tremuram și ne înghețau mânile pe armă. La Iași un tată s-a pus cu trupul peste băiatul său și când au ajuns boii cu sania acasă și tata și băiatul erau înghețați morți de frig. Și dacă căpitanul Neculcea era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
doar o ață între fese. Într-un moment al dansului, femeia își ridicase un picior și-l așezase pe umărul partenerului, afișând pe întreg ecranul televizorului, fesele ei goale, tremurânde, cu o ață între ele. Femeia era durdulie și i tremurau dezgustător grăsimile, ca o piftie. Noi toți plătim și întreținem T.V.-ul și de multe ori ne arată doar fundul gol. Pe alte canale sunt prezentate filme cu sex. Ca modele de urmat, pentru tinere, sunt prezentate așa numitele vedete
APOCALIPSA ESTE ÎN DERULARE by NARIH IVONE () [Corola-publishinghouse/Science/810_a_1736]
-
școlarilor, stând mult timp prin concedii medicale. Pentru tratament se duce la Slănic Moldova. 1889, 15 iunie Creangă află, tot din ziare, că la ospiciul dr. Sutu din Capitală s-a stins "fratele Mihai". Plânge ca un copil și murmură tremurând de suspine: Bădie Mihai! După câteva săptâmâni, află că la începutul lui august sărmana Veronica Micle, cea care venea uneori la bojdeucă, s-a otrăvit cu arsenic la mânăstirea Văratec. 1889, 31 dec Copiii pornesc prin Iași cu uratul. Înveselit
Lumea lt;poveştilorgt; lui Creangă by Brînduşa-Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1634_a_2971]
-
peste scăfârlia capului, iar cea de desupt atârna în jos, de-i acoperea pântecele. Și, ori pe ce se oprea suflarea lui, se punea promoroaca mai groasă de-o palmă. Nu era chip să te apropii de dânsul, că așa tremura de tare, de parcă-l zghihuia dracul. Și dac-ar fi tremurat numai el, ce ți-ar fi fost? Dar toată suflarea și făptura de primprejur îi țineau hangul: vântul gemea ca un nebun, copacii din pădure se văicărau, petrele țipau
Lumea lt;poveştilorgt; lui Creangă by Brînduşa-Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1634_a_2971]