6,679 matches
-
cu ochii scoși din orbite. Tony îi ia de picioarele din spate și-i dă cu capul de pămînt. Eu nu pot face asta. Știu că e o faptă bună, dar eu nici să mă uit nu pot. Tony... — Termină! urlă Thaw. — Du-te la culcare, fiule, zise domnul Thaw după o scurtă pauză. O să aduc doctorul. Doctorul îi ordonă repaos și-i recomandă medicamente noi. Thaw stătea în pat, incapabil să se concentreze asupra vreunei cărți, dar dornic să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
picior în apă și respiră anevoie. După o vreme, vîrî și celălalt picior, și cu un efort spasmodic, se lăsă într-un genunchi. — Grăbește-te, Duncan. Intră cu totul! spuse domnul Thaw și făcu gestul de a-l împinge. Nu! urlă Thaw, și peste cinci minute, reuși să stea întins pe spate, lăsînd la suprafață doar nasul și buzele. Respirația îi era la fel de anevoiasă. Domnul Thaw îl șterse și-l ajută să ajungă din nou în pat. — Ar fi trebuit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
primea oamenii în sala de adunare a enoriașilor. Stătea nemișcat în fața stranei, uitîndu-se atît de liniștit și cu gura deschisă la tavan, că nu-l băga în seamă pînă cînd Thaw, descoperind vreun defect la vreun nor, val sau animal, urla: „Nu așa ar trebui să fii!“, apoi își cobora privirea și adăuga, „Scuze“, dar pastorul zîmbea și dădea din cap aprobator. într-o seară, cînd Thaw coborî să-și spele pensulele, pastorul îi spuse: — N-o s-o termini pînă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Creierul i se umple de un zumzăit-ropot continuu și deschide ochii disperat, zărind luminițe verzi printre pișcăturile sării. Și cînd, în cele din urmă, precum niște unghii ce nu se mai pot ține de un pervaz îngust, rostogolindu-se, își urlă ultimele rămășițe de respirație, știind că trebuie să răsufle, peste el se pogoară nu durerea, ci o dulceață nimicitoare. CARTEA A PATRA CAPITOLUL 31. Nan Lanark deschise ochii și se uită gînditor prin salon. Fereastra era din nou acoperită de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
dorit pe nimeni altcineva, deși intenționam să-l părăsesc, înainte ca boala să se înrăutățească. — Ce boală? — Au început să-mi crească guri, nu doar pe față, ci și în alte părți, și cînd eram singură, se certau, țipau și urlau la mine. Sludden era foarte bun cu ele. Le putea face mereu să cînte la unison, și cînd dormeam împreună, chiar mă făcea să mă bucur de ele. îmi zicea că n-a văzut niciodată o fată găurită în atîtea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
afurisite. N-o să fac asta! N-o s-o fac! — Spui asta acum, dar o să fugi cînd or să înceapă durerile. N-o să reziști. — Dar de ce să nu rezist? Pe tine-o să te doară, nu pe mine. Rima gîfîi și urlă: — Te bucuri! Te bucuri! Animal ticălos ce ești, te bucuri! — Tot ce spun, strigă el, te face să crezi că sînt rău! — Ești rău! Nu mă poți face fericită. Probabil că ești rău! Lanark se opri și gîfîi năuc. Fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
să plece, dar ea avea nevoie de el. Se prăbuși în mîini și genunchi și scoase un urlet batjocoritor, care se transformă într-un muget. Apoi o auzi spunînd cu glas mic și rece: — Să știi că nu mă sperii. Urlă din nou și auzi o voce la depărtare: — Vin! Vin! Se ridică în picioare, trăgîndu-și cu greu sufletul și simțindu-și genunchii și mîinile înghețate. O lumină se îndrepta spre ei, peste gheață, și auziră o voce spunînd: — îmi cer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
mîinile la urechi și lacrimile îi curgeau pe obraji. Spuse ceva, dar nu-i auzi cuvintele. Lanark îl zări pe Ritchie-Smollet făcîndu-i agitat semne din ușă, din spatele cîntărețului. O trase pe Rima și porniră, împiedicîndu-se de oamenii din public. Cîntărețul urlă: „Spală ferestrele pînă mă orbesc!“ îVUUM) „Lustruiește podelele pînă-mi prind piciorul pînă la genunchi!“ îVUUM) „Tapetează camerele pînă ce pereții mă strivesc!“ îVUUM) Cînd trecură pe lîngă cîntăreț, Rima făcu niște semne atît de amenințătoare spre un bloc de difuzoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
impresie specială asupra puterii, și nu mi-e teamă s-o spun. Credeți că, dacă ar fi un complot pentru a dezmembra orașul ăsta, ar încredința ei detaliile unui ins ca ăsta? — Dă-n el, Gow, cu vîrf și-ndesat! urlă o voce din spatele coloanei. Lanark se sufocă și se ridică în picioare. Auzi cum Grant îi murmură: „Atenție, acum!“ dar simțea în stomac o neliniște crescută, care n-avea de-a face cu dezbaterea. — Nimeni nu mi-a încredințat detalii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
bine, orice ar fi. — Trebuie să mă pui mereu în dificultate, nu-i așa? — îmi cer scuze. Rima reveni în pat, privi cu furie, scrîșni din dinți, și se trudi o vreme, ținîndu-l strîns de mînă; apoi se relaxă și urlă disperată: — Spune-i să-mi oprească durerea din spate! — Unele lucruri trebuie să se înrăutățească înainte de a se îmbunătăți, zise sora încercînd s-o liniștească. Bea ceai din termos. — Ha! bufni Rima batjocoritor. împinse mîna lui Lanark, strînse pumnii pe deasupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
razele maiestoase ale umbrei traversară cerul în tăcere, apoi se lățiră brusc cînd strălucirea pieri. Acum, sursa principală de lumină erau felinarele de pe autostradă. Un huruit mecanic depărtat se apropie repede. Un șir de mașini roșii de pompieri cu sirenele urlînd apărură pe un pod curb dinspre intersecție și goniră în defileul dintre Necropolis și catedrală. Aerul începu să se umple de sunetele traficului. Lanark ocoli platforma pînă la latura îndepărtată a turlei și privi în piață. Cîteva camioane o traversară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
cu adulții. Frankie îi întinse un biberon cu suzetă înfășurat într-un șervet alb. El bîigui cîteva cuvinte de mulțumire și se întoarse în dormitor. Se așeză pe pat și duse suzeta la gura lui Alexander, dar băiatul se răsuci, urlînd: — NununununuMamimamimami! — O să vină repede, Sandy. — NunununununununuMamimamimamimami! Alexander continua să urle și Lanark se plimba cu el prin cameră. Simțea că duce în brațe un pitic care-l tot lovea în cap cu un băț, un pitic pe care nu putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
într-un șervet alb. El bîigui cîteva cuvinte de mulțumire și se întoarse în dormitor. Se așeză pe pat și duse suzeta la gura lui Alexander, dar băiatul se răsuci, urlînd: — NununununuMamimamimami! — O să vină repede, Sandy. — NunununununununuMamimamimamimami! Alexander continua să urle și Lanark se plimba cu el prin cameră. Simțea că duce în brațe un pitic care-l tot lovea în cap cu un băț, un pitic pe care nu putea nici să-l dezarmeze și nici să-l lase jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
asta... liniștește formidabil. Nu. — Atunci ia tu o dușcă. — Nu. Bărbatul oftă, se ciuci pe un taburet și zise: — Spune-mi ce te supără. Nu mă supără nimic! țipă Lanark, care se simțea mult prea năpăstuit ca să mai gîndească. Alexander urla: Mamimamimamimamimami! Dacă ai necazuri cu femeile, continuă omul, îți pot da sfaturi, pentru că am fost însurat odată. Am avut o nevastă care făcea niște treburi urîte, lucruri pe care nu le pot spune în prezența unui țînc. Vezi, femeile nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
ca o stea întunecată care strălucește în golurile dintre silabe și dialog. Dar nu ții cont de politică, zise bărbatul cu agresivitate. Politica depinde de zgomot. Toate partidele subscriu la această idee, mai mult decît la toate celălalte. Mă mănîncă! urlă Alexander. — Cine te mănîncă? zise Lanark aplecîndu-se nesigur peste cărucior. — Dinții. Lanark vîrî un deget în gura mică și, pipăind, dădu de o margine osoasă care ieșea prin gingie. — îmbătrînim repede în lumea asta, zise el tulburat. — Trebuie să-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
plăti chiria la termen și nu voi face mizerii, o să obținem o casă ca lumea cînd o să avem nevoie. Ei, s-a întîmplat un accident. Soția mea-i din nou gravidă. Ce să ne facem? Noi patru și un plod urlînd într-o moto-casă? Și să mergem la toaleta publică dacă avem nevoie să ne spălăm sau pentru altele? Ce să ne facem, deci? Lanark se uită la stilou și la vraful de formulare de pe tejghea. Ridică stiloul și, ezitînd, îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
De ce? — Nu te băga, zise soldatul. — Nu mă bag, dar nu ne puteți spune ce se întîmplă? — Se va anunța. Duceți-vă acasă și așteptați anunțul. Lanark observă că fiecare canal pe lîngă care treceau era blocat. O voce seacă urla în depărtare, dar sunetul ei se apropia. Venea dinspre un megafon instalat pe o dubiță care se deplasa încet. „UN ANUNȚ DE URGENȚĂ. îN CINCISPREZECE MINUTE DUPĂ BĂTAIA NORMALĂ A INIMII, PRIMARUL SLUDDEN VA FACE UN ANUNȚ SPECIAL DE URGENȚĂ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
săgeată strălucitoare și țepoasă țîșni dintr-o latură a mașinii lui Macfee și izbi corpul motociclistului pe la subsuoară. Roțile scrîșniră și mașina viră și trecu peste grup. Scena de-afară începu să se deruleze cu încetinitorul. încetul cu încetul, motocicliștii urlînd zdrobiți erau zvîrliți în aer sau cădeau și se agățau agonizînd de capota mașinii, pînă cînd alunecau rînd pe rînd. Lanark împinse ușa de lîngă el și privi ușurat parcarea cu pietriș și un șir de motocase liniștite. — închide ușa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
erau zvîrliți în aer sau cădeau și se agățau agonizînd de capota mașinii, pînă cînd alunecau rînd pe rînd. Lanark împinse ușa de lîngă el și privi ușurat parcarea cu pietriș și un șir de motocase liniștite. — închide ușa, înghețăm, urlă Macfee. Lanark o închise fără chef. Corpurile încă se învîrteau ca într-un balet într-un vîrtej de praf. Două motociclete se zdrobiră provocînd o explozie uriașă, apoi scena fu înlocuită de capul și umerii unui bărbat purtînd o cravată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
e partea proastă cu tine. Eu și Sludden discutăm deseori despre tine, și el e convins că ai fi un om extrem de prețios dacă ai ști cum să-ți eliberezi emoțiile. El rămase rigid, strîngîndu-și pumnii și dinții ca să nu urle. Ea puse geamantanul la piciorul patului și se așeză pe el, răsucind o batistă. — O, Lanark, nu vreau să te rănesc, dar trebuie să-ți explic de ce plec. Crezi că sînt lacomă și nerecunoscătoare și-l prefer pe Sludden pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
tot timpul, nu-i așa? Nu lași pe nimeni în pace, așa-i? Trebuie să strici totul, nu-i așa? Lanark își pierdu cumpătul, își împinse bărbia și șuieră: — Nu-ți place deloc să vizitezi un ținut, așa-i? Am urlat și m-am mîțîit tot timpul? Dacă aș urî peisajul rural, așa aș fi făcut, nu-i așa? — Ridică-te. — Nu. O să mă bați. Nu o să fac așa ceva. Ridică-te! Alexander se ridică, părînd îngrijorat. Lanark se duse în spatele lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
o figură de soră sau de nevastă, vreau o femeie, una atrăgătoare, care mă place mai mult decît pe oricare alt bărbat din lume, dar să nu mă agaseze! — Cred că pot să-ți aranjez așa ceva, zise Gloopy. Nu mai urla. O să-ți mai dau un pahar și apoi o să vizităm apartamentul tău din Olympia. Sînt tot felul de tîrfe în Olympia. — Apartamentul meu? Olympia? — Olympia e satul de odihnă al delegaților. Nu ți-au spus? — Ești proxenet, Gloopy? întrebă Lanark
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Ești sigur că n-ai nici o țigară? — Nu, nu fumez. De ce te-au săltat pe tine? — L-am ciocănit pe unul zdravăn și i-am făcut pe polițiști o grămadă de ticăloși. Haide să batem tare în uși și să urlăm pînă ne dau o pipă. — Dar nu fumez, zise Lanark, depărtîndu-se. Sentimentul care-l încerca acum era de mizerie fizică. Apa din toaletă fu trasă brusc și el o studie. Părea și mirosea curată. Se dezbrăcă, udă un colț al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
a părut că aude o altă voce, brutală și incredulă: „Omu’ e nebun“. Chiar așa, fu îngrozit cînd se trezi în picioare strigă cît putu de tare: — SCUSCUSCUSCUSCU! Powys și Odin îl înșfăcară de încheieturi, dar el se smuci și urlă: — SCUZAȚI-MĂ! SCUZAȚI-MĂ! dar Lordul Monboddo a mințit cînd a spus că toți delegații au fost de acord să aranjăm chestiunile prin dezbateri deschise și cinstite! Sau a fost mințit de alții. Urmă un moment de tăcere. Lanark îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
nou în jos prin marele esofag. Biroul minuscul, marea masă rotundă, Provan, Marele Unthank, Alexander, catedrala, Rima, Zona, coridoarele consiliului, institutul fuseseră doar scurte perioade de odihnă pe drumul acestei căderi infinite. Monboddo îl readusese din nou acolo, păcălindu-l. Urlă de ură. Se pișă de frică. Se zvîrcoli și fața îi ieși într-o spuză de ceață lăptoasă. Se prăbușea tot mai mult în pasărea-mașină. Panica i se schimbă. Era mintea păsării, a unei păsări bătrîne care avea nevoie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]