42,865 matches
-
minte o imagine care o șocă. Văzu două cadavre aruncate în întunecimea unui garaj subteran, vizibile doar la lumina galben-bolnăvicioasă a unei lămpi fluorescente. Cele două trupuri, ambele neînsuflețite, erau al lui Uri și al ei. Mașina rămase pe loc, motorul se opri. Auzi ușile din spate deschizându-se, iar mâna de fier se așeză din nou pe spinarea ei, împingând-o afară. De data asta nu mai opuse nici un fel de rezistență: voia să iasă din spațiul acela sufocant, strâmt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
distanță până la hotel, dar nu vru să intre imediat. Văzuse atât de puțin lumina zilei, încât voia să o lase să pătrundă înăuntrul ei acum. Rămase pe loc, uitându-se în jur. Intrarea era aglomerată, blocată de taxiuri parcate cu motoarele pornite, oaspeți intrând și ieșind cu multe valize. Ieșeau mai mulți decât intrau, se gândi Maggie; turiștii probabil că părăseau Ierusalimul după problemele din ultimele câteva zile. De-ar fi știut ei. Auzi un megafon zbierând. Se întoarse și văzu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
care una de sapte ani, pe care responsabila cu onomastica din familie o botezase Claire. Se grăbește pentru că, În curând se va lăsa seara, iar În localitatea pe care tocmai o traversează, Rennes-le-Château, nu depistează nici un hotel. Colac peste pupăză, motorul mașinii automobilului Începe să scoată fum, semnalizând terminarea apei din carburator. Oprește cu intenția de a cere unui localnic o canistră cu lichid. Cel mai apropiat imobil este și cel mai impunător pe care Îl văzuse până atunci În sat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
dos Santos acceptă să se urce în camioneta fantomă. "M-am simțit întotdeauna bine între marinari!" exclamă el, amintindu-și desigur de anii săi de propagandă revoluționară. Dar nu ajunge viu până la Arsenal. Aproape de morgă, camioneta are o pană de motor. Amiralul e dat jos cu sila. Nu mă omorâți, băieți!", striga el zâmbind, înțelegînd că i-a sosit ceasul. Și se prăbușește sub gloanțele marinarilor. O mașină care trecea prin apropiere e oprită și corpul fostului întemeietor al Republicii e
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
țesătură bizară de dungi metalice. Rezultatul a fost o pană de cauciuc. S-a consolat Însă achiziționând altă noutate: proiectul unui obiect căruia el Îi spunea „electroplan“, care arăta ca un vechi Blériot, dar avea - și citez din nou - un motor „voltaic“. A zburat numai În visurile lui - și ale mele. În perioada războiului, a lansat o miraculoasă hrană pentru cai sub forma unor turte, un fel de galettes (din care ciugulea și el și le oferea și prietenilor câte o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
viteză uluitoare În 1912, dacă ne gândim cât de mult a crescut viteza În zilele noastre): Într-adevăr, Însăși esența libertății din timpul verii - când scăpam de școală și de oraș - rămâne asociată În mintea mea cu uruitul bizar al motorului degajat prin toba de eșapament pe șoseaua lungă și pustie. Când, În cel de-al doilea an al Primului Război Mondial, Pirogov a fost mobilizat, el a fost Înlocuit cu Țiganov, un tip cu pielea măslinie și ochi sălbatici, fost campion de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
nucile și ne lăsa să le adunăm pe cele căzute în stradă. Nevasta lui, o mândrețe de femeie, ieșea uneori duminicile la poartă și împărțea plăcinte celor care se întâmpla să treacă pe drum. În acea noapte am auzit duduitul motorului mașinii. Era în postul Crăciunului. Noapte sticloasă. M-au trezit zgomotul mașinii și țipetele acelei femei. M-am dus la fereastră. Nu vedeam până spre casa de unde se-auzeau țipetele și un lătrat de câine. Bănuiam însă că-i casa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
cu pași zoriți, înrourații zori ai acestor lacrimi doar ale mele, pe care le aud, până și pe ele, cum alunecă pe obrajii doar ai mei, voi mai auzi cum se deschide o portieră, cum se trântește apoi acea portieră, motorul ambalându-se, scrâșnetul mașinii urnindu-se, fâșâitul roților, departe, tot mai departe, înspre zorii pe care doar îi voi mai auzi, zori numai ai mei, urcând de-acum și spre mine, dinspre răzarea unei dimineți care n-aș fi vrut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
să evite să-l admire pe omul pe care-l detesta cel mai mult pe lume, la fel cum Îl și dorea și Îl respingea, În acea inexplicabilă ambivalență care părea să guverneze toate faptele sale sau să servească drept motor fiecăruia dintre sentimentele ei. Oricare ar fi fost aspectul lui fizic sau răutatea de neconceput a acțiunilor sale, era limpede că niciodată, nicăieri, nu cunoscuse și nici nu credea că va mai cunoaște o asemenea ființă, care să Închidă Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
Iar ușoara schimbare de expresie- care până atunci fusese fie nervoasă, fie ternă - într-una de complicitate sarcastică mi-a oferit imaginea unei ființe cu mult mai egoiste decât cea pe care crezusem că o cunosc până atunci. Am pornit motorul și apoi am privit-o din nou. Încă se mai uita la mine, cu obrajii ei dolofani și cu vârful nasului rece din cauza frigului, și cu ochișorii strălucitori din spatele ochelarilor. Spre uluirea mea, îmi zâmbi brusc puțin, iar pomeții obrajilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
de afaceri, încearcă să cunoască băieți pentru una mică înainte să se ducă acasă la familiile lor. Dar umblă mulți dintr-ăștia după tine, Stacey? Bărbații încearcă să te atingă, și să-ți spună chestii și așa mai departe? Zgomotul motorului care încă mergea, amestecat cu acordurile simfoniei, umplu momentele de dinainte ca ea să vorbească. Privea în jos în poală, jucându-se cu unul dintre nasturii mari și lucioși ai hainei sale. —Noo - nu chiar, a spus în cele din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
Nababul nu era mai abil. ― Interesant, observă de circumstanță Raul Ionescu. Aveți mașină? Profesorul clătină capul. Tot Șerbănică explică: ― Nu. De unde să scoți așa, șaptezeci-optzeci de mii? Ioniță Dragu viră brusc. Se simțea din ce în ce mai stăpân pe volan. " O mașinuță bună... Motor excelent... Ce-ar fi să intru într-un stîlp? Dacă-l ucid pe ăsta, rezolv problema. Cârnul e nebun, celălalt, aproape inofensiv. În fond, ce mai aștept? Ce mai aștept în general? O moarte frumoasă... N-am mai condus de
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
sau lanțuri de bicicletă, și dacă despre unul se putea jura că nu mergea pe drumul care trebuia, asta nu trebuia să se pună pe seama devierilor de caracter politic, ci pe seama unor scuzabile excese alcoolice. La trei fără trei minute motoarele vehiculelor care alcătuiau caravanele au fost puse în mișcare. La trei fix, așa cum fusese prevăzut, începu retragerea. Atunci, surpriză, uimire, minune nemaivăzută, mai întâi dezorientarea și perplexitatea, apoi neliniștea, apoi frica își înfipseră ghearele în gâtul șefului statului și al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
a ordona călcarea accelerațiilor până la fund, de a dubla viteza, și chiar așa începură să facă, cu bucuria de nestăvilit a șoferilor oficiali, care, așa cum este universal cunoscut, detestă să meargă cu viteza melcului când au două sute de cai în motor. Nu le-a durat mult alergătura. Hotărârea, fiind bruscă, fiind precipitată, ca toate cele care sunt rodul fricii, avu rezultatul că, practic pe toate itinerariile, ici un pic mai în față, colo un pic mai în spate, se produseră mici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
Aurorei, trecând prin aceleași suferințe și speranțe, aceleași nădejdi încrâncenate, aceleași neliniști fără sfârșit. Rory fusese una din cele mai drăgălașe și mai atrăgătoare fetițe pe care le văzusem vreodată: un vârtej de tupeu și bravură, un copil atoateștiutor, un motor inepuizabil de spontaneitate și năstrușnicie. Încă de când avea doi sau trei ani, Edith și cu mine îi spuseserăm întotdeauna Zâmbăreața și crescuse în familia Wood pe post de măscărici, un clovn din ce în ce mai poznaș și mai inventiv. Tom nu avea decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
să se mai uite măcar cineva la ea de când mă mutasem în Brooklyn. Un Oldsmobile Cutlass vernil, o fierătanie care șoca prin urâțenie. Dar făcea ce i se cerea să facă și, chiar și după două luni de inactivitate prelungită, motorul a pornit de la prima cheie. Tom era la volan; eu stăteam în dreapta; Lucy ședea în spate. În ciuda promisiunilor pe care i le făcusem cu o seară înainte, tot nu voia să audă de Pamela și de Vermont și era supărată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
cumpărat cel puțin douăzeci de cutii din amestecul acela scârbos, saturat cu zahăr, și, una câte una, a golit tot conținutul fiecăreia dintre ele în rezervorul Oldsmobilului meu Cutlass, cândva sănătos. De unde a știut că zahărul e ca otrava pentru motoarele cu combustie internă? De unde a avut ploada atâta minte? Nu doar că a pus capăt, brusc și categoric, călătoriei noastre, dar a reușit să o facă în timp record. Cinci minute, după socoteala mea, șapte cel mult. Indiferent cât a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
ghici de ce era atât de fericită? Dacă m-aș fi ostenit cât de cât să gândesc, aș fi ajuns la concluzia că era pentru că-și golise bine burta. Când am terminat de mâncat și ne-am urcat iar în mașină, motorul a scos cea mai ciudată tuse din istoria automobilelor. Stau aici și mă gândesc de douăzeci de minute la zgomotul acela, dar încă n-am găsit cuvintele potrivite pentru a-l descrie, acea frază unică și memorabilă care să îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
drept în spatele lui Tom și, fiindcă nici nu-mi trecea prin cap că ea ar fi putut fi vinovata pentru încurcătura în care ne găseam, m-a mirat mulțumirea senină, aproape supranaturală pe care am descoperit-o pe chipul ei. Motorul abia ce își revărsase potpuriul cacofonic compus din toate sunetele junglei și, în condiții normale, toate zgomotele acelea caraghioase ar fi trebuit să stârnească o reacție din partea ei: sperietură, amuzament, agitație sau orice altceva. Dar Lucy era adânc închisă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
ajuns statul pe un ton văicăreț și mirat, și mi-l închipui clătinând din cap în timp ce vorbele îi ies din gură. În cele din urmă, reluăm subiectul mașinii mele verzi, sabotate, și mi se spune că se pregătește să spele motorul și conductele. Va trebui să cumpăr bujii noi, un capac nou pentru distribuitor și câteva alte piese, dar nu mă interesează decât ca rabla să înceapă să meargă iar. Al junior anticipează un diagnostic bun spre sfârșitul zilei. Dacă el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
dar încet, prudent, aproape încremenit de groază. Până să coboare el treptele, Dryer și Trumbell ieșiseră deja din magazin și Harry smucea ușa de la intrare - continuând să hohotească, în continuare pe urmele lor. Un taxi era parcat la bordură, cu motorul și aparatul de taxat mergând, iar cei doi au urcat pe bancheta din spate înainte ca el să îi poată ajunge din urmă. Și-a vânturat pumnul în direcția lor, s-a oprit o clipă ca să strige două cuvinte - „Criminalilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
rochia? Eu aveam acum bluza, la fel de bună ca o armă, la fel de bună ca un pistol încărcat... Când m-am suit în mașină, plângeam. Nu știu dacă erau lacrimi adevărate sau false, dar plângeam. I-am spus lui David să pornească motorul și să mergem acasă. A părut tulburat, dar, pentru că nu avea voie să vorbească până a doua zi dimineață, nu-mi putea pune întrebări. Atunci mi-am dat seama că lucrurile puteau să o ia într-una din două direcții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
practică de zi cu zi a internauților de toate calibrele, a devenit mod de gîndire. El a înlocuit aprofundarea cunoașterii cu extinderea ei „în suprafață”, ne mai atrage atenția Alessandro Baricco. Nivelul de „profunzime” este aplatizat „în timp real” de motoarele de căutare, care îți afișează în prima, eventual și a doua pagină din milioanele existente tot ceea ce merită să știi. Trebuie să ai curiozități și îndoieli ieșite din comun pentru a căuta și pe a treia pagină, chiar dacă, poate, informația
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
douăzeci de ani. De atunci, parvenitismul cu bani, dar fără cultură n-a mai putut fi stăvilit. Nici asta nu ar fi însă chiar catastrofal. Am spus mai sus că frenezia parvenitismului a fost firească. Mai mult, ea este un motor al dezvoltării. Unii, mai demult, au numit-o acumulare primitivă de capital. Ea este (mai mult sau mai puțin) inevitabilă. Cînd însă ea se așază și se instituționalizează, lucrurile devin mai grave. Nu (doar) din motive morale, ci în primul
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
și registre distincte, rezumate de Ricœur ca iubire, dreptate și stimă socială, fiecare cu nevoile și angoasele sale particulare. Dacă „maximizăm” vreun lucru în viață, acesta este legitimarea, intensivă sau extensivă, a apartenenței. Valoarea recunoscută (demnitatea), și nu avuția, devine „motorul” socialului și criteriul său moral. Trăim pentru a fi recunoscuți în valoarea modului nostru de a fi, și nu (doar) în capacitatea noastră de a avea. Fără a exclude tendința hobbesiană de homo homini lupus din simplu optimism moral, cum
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]