4,475 matches
-
în care se afla, trecută pe fișe, situația fiecărui tânăr cărturar, prinsă pe două rubrici: "Ce știe" - "Ce-i trebuie". Bătea apoi la ușa autorităților locale, cerîndu-le ca tinerii aceștia să fie angajați o vreme, după modelul sportivilor, pe posturi fictive și lăsați să facă performanță culturală. Cum va fi arătat în aceste turnee, atins de aceeași sfântă nebunie care-l cuprinsese și atunci când ceruse aprig, cu opt ani în urmă, facsimilarea caietelor lui Eminescu? Ne-a povestit că la Timișoara
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
în care se afla, trecută pe fișe, situația fiecărui tânăr cărturar, prinsă pe două rubrici: "Ce știe" - "Ce-i trebuie". Bătea apoi la ușa autorităților locale, cerîndu-le ca tinerii aceștia să fie angajați o vreme, după modelul sportivilor, pe posturi fictive și lăsați să facă performanță culturală... Unei lumi care nu cunoaște răsfățul bunăstării, sau care nu-l poate cunoaște decât cu prețul renunțării la propria-i ființă morală, îi rămâne șansa de a trăi mai autentic, adică mai aproape de esența
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
inițial să asigure plecarea sub bune auspicii a întregii oștiri grecești spre cetatea asiatică și înfăptuite, în varianta modernă a tragediei, doar pentru a favoriza reîntoarcerea lui Menelaos și a Elenei la Sparta. Interesant este că Eftimiu semnalează adesea caracterul fictiv al evenimentelor relatate. Than se îndoiește de mobilul mitic al războiului : Pe grec, întotdeauna l-au dus de nas poeții ! [...] Povestea cu Elena nu e decât poveste/ Un basm să-l toarcă babe și fete la pârâu !/ Suntem prea mulți
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
de a ademeni victima sub pretextul nunții, cât de faptul că nu i s-a cerut consimțământul înainte de a i se folosi numele în cursa întinsă Ifigeniei. Dacă ar fi fost consultat, el ar fi acceptat bucuros rolul de mire fictiv, pentru a contribui la pornirea expediției. Tot din orgoliul de a-și apăra onoarea, răspunde favorabil rugăminții Clitemnestrei de a o proteja pe tânără, pentru ca mai apoi să se lase impresionat de curajul ei și să încerce s-o împiedice
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
substanța sa. Preludiu la Electra este precedat de un prolog într-o formulă practicată mai degrabă de comicii decât de tragicii antici : funcția de anticipare a evenimentelor e estompată în favoarea celei de stabilire a contactului cu publicul. Prezentatorul-personaj sugerează caracterul fictiv al acțiunilor de pe scenă (veți fi martori ai unei întâmplări care altcum ar părea de necrezut), dar în același timp cere implicarea spectatorilor și le adresează obișnuitul apel de a păstra liniștea ca pe un îndemn de a nu precipita
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
în premieră în 1972 la Paris, Electra, Egist și Clitemnestra sunt actori care participă la o reprezentație scenică dedicată Atrizilor și își asumă propriul rol. Prologul instaurează statutul ambiguu al eroilor care evoluează simultan în viața reală și în spațiul fictiv al teatrului. Sosiți parcă de la o petrecere, dar și din spectacol (p. 345), adulterinii Clitemnestra și Egist realizează, când evocă începutul relației lor, că publicul de acum, spectator dionisiac, aplaudă ceea ce îndră gostiții cred doar al lor (p. 346) . Personajele
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
va decide istoria... (VII, p. 96). Horia Lovinescu își pune în gardă publicul că piesa lui urmărește în linii generale și, uneori, textual povestirea lui Titus Livius, dar cuprinde și inadvertențe deliberate, cum ar fi întrebuințarea unor nume și personaje fictive, a unor replici rostite de alții sau în alte împrejurări. Semnalarea acestor libertăți are rostul de a nu-i obliga pe eventualii cronicari să se ostenească încercând să le descopere în dicționare, manuale etc. (p. 7). Dincolo de avertismentul ironic al
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
sursele tragediei europene este efortul de a adapta scenariul clasic pentru a exprima nevoile sufletești ale contemporanilor. Dintre elementele specifice teatrului antic, Petru Dumitriu păstrează prologul utilizat de comediografi pentru anticiparea evenimentelor și stabilirea contactului cu publicul. Prezentatorul sugerează caracterul fictiv al acțiunilor de pe scenă și cere implicarea spectatorilor cărora li se amintește că dincolo de aparența eroilor se ascund trăiri etern valabile. De asemenea, în final ei sunt chemați să intre în acțiune, să ia locul invitaților la banchet ca martori
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
o familie, impunând perpetua ispășire a păcatului primordial și împlinirea justiției prin crimă. La Victor Eftimiu, iubirea înșelată, gelozia, invidia, setea de putere și ambiția constituie mobilul tuturor acțiunilor unor personaje lipsite de statură maiestuoasă, dispuse uneori să dezvăluie caracterul fictiv al celor întâmplate și să-și pună astfel în discuție propria legendă. Surplusul de autenticitate realizat prin înlocuirea forței destinului abstract prin cea a patimilor omenești antrenează în același timp și diminuarea eroicului, banalizarea mitului. La Petru Dumitriu destinul nu
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
de rușine, i-a dezvăluit cele Întîmplate lui Miquel Moliner, acesta s-a hotărît să-i trimită lui Julián acea scrisoare semnată de Penélope, unde ea declara că nu-l iubește și Îl ruga să o uite, anunțînd o căsătorie fictivă. A preferat ca Julián să creadă acea minciună și să-și refacă viața la adăpostul unei trădări, decît să-i spună adevărul. Doi ani mai tîrziu, cînd doamna Aldaya a murit, unui au dat vina pe vrăjile din casă, Însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
compensație economică. De asemenea, Îi ceream să intre În legătură cu administratorul imobilului pentru ca acesta să expedieze actele și plățile corespunzătoare cheltuielilor proprietății la biroul avocatului Requejo, pe numele căruia am deschis o căsuță poștală și căruia i-am atribuit o adresă fictivă, un fost garaj dezafectat aflat la două străzi de vila În ruină a familiei Aldaya. Eu speram că, orbită de posibilitatea de a-l ajuta pe Julián și de a reintra În legătură cu el, Sophie nu avea să pună sub semnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
mir-ul”, „Tot ceea ce a decis mir-ul trebuie dus la îndeplinire”, „Numai Dumnezeu poate judeca mir-ul”, „Mir-ul este ceva măreț” (Haxthausen, 1853, vol. III, 131) ș.a. Obștea este după Haxthausen o extensie a familiei patriarhale, „o familie fictivă” (Haxthausen, 1847, vol. I, IV), ai cărei membri posedă bunuri în comun și sunt conduși de un șef (starosta) care exersează asupra lor o autoritate absolută, patriarhală: „Rusia aparține națiunii ruse subdivizate în obști, ca unei singure familii, sub autoritatea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
iar partea fiecăruia este egală [cu a celuilalt - n.n.]. Lotul tatălui nu revine prin moștenire fiilor săi, dar fiecare dintre aceștia poate să reclame o parte în virtutea dreptului său individual de membru al comunității, al cărei șef absolut sau tată fictiv este numit bătrânul (starosta)” (Haxthausen, 1847, vol. I, VIII-IX). Caracterul patriarhal al familiei persistă și dincolo de dispariția fizică a tatălui biologic, situație în care locul acestuia este luat de un alt membru al familiei, numit de acum înainte „bătrânul”, chiar dacă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
putea împlini cât de puțin printr-o revoluție de mesianism social și universal. Revoluția rusă este experiența cea mai bogată de la Revoluția franceză. O Românie viitoare, care n-a învățat nimic din "cazul" rusesc, nu poate fi decât o construcție fictivă. Națiunile mari fac revoluțiile ca să scutească pe cele mici de suferință. Revoluția franceză a "salvat" aristocrațiile altor țări, acceptîndu-și moartea de la sine, precum Revoluția rusă a cruțat viața tuturor burgheziilor, condamnîndu-le la o agonie voluntară, fără sânge. Toate revoluțiile care
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
tovărășia lui Tăcu, care, de multe ori, le-a oferit-o gratis? Au făcut ei vre-un pas concret În rezolvarea uneia dintre problemele imediate, de viață, ale lui Tăcu, locuința de pildă? Recent, primăria i-a Întins o ofertă fictiva, si Tăcu, era, l-am văzut, În al nouălea cer, cu gândul că va avea și el locuința că tot omul, scos din casa unui proprietar impostor, dar fără a i se oferi o altă, cum zice legea, o „locație
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
altă, cum zice legea, o „locație” cum se sclifosesc unii din noi care am Învins dictatură și umblam mai lejer prin dicționare, pentru ca să-i deschidă colțul muzeu pentru și În amintirea lui Malin și poate și a familiei sale. Oferta fictiva pentru că locuința În cauză, s-a convins Sandu, nu numai că era o mare dărăpănătura fizică, ci și juridică, cu Încurcături administrative de tot felul...Alte motive de stres? Constantin Hușanu, scriitorul cu multe cărți personale, dar și cu mai
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
ochi. Pe fața lui însă se vede că este în mare încurcătură. — Cum poți să stai liniștit..., începe împărăteasa. Se corectează repede: — Cum poți să te prefaci că nu-ți pasă când ești amenințat în permanență de comploturi? Reale sau fictive? se stăpânește principele s-o întrebe. Răspunde cu prudență: Nu e de mirare că se fac comploturi împotriva mea. Nu e străin de comportamentul oamenilor. Totuși, mustăcește el pentru sine, de când drumurile și mările au devenit sigure, pe locuitorii imperiului
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
fapt, un Început de boală?) și mi-am zis că vedeniile din biserică mă tulburaseră pentru că ajunsesem În ea sedus de paginile lui Jacopo Belbo, pe care le descifrasem cu prețul atâtor enigmatice ocolișuri și pe care totuși le știam fictive. Eram Într-un muzeu al tehnicii, Îmi ziceam, te afli Într-un muzeu al tehnicii, un lucru onest, poate cam obtuz, Însă un regat de morți inofensivi, știi cum sunt muzeele, nimeni n-a fost vreodată devorat de Gioconda - monstrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Belbo avea dreptate, Rațiunea dăduse greș. Mă grăbeam, se apropia ceasul. Iată metrul, kilogramul, măsurile, false garanții de garanție. Învățasem de la Agliè că secretul Piramidelor se dezvăluie nu prin calcule În metri, ci În coți antici. Iată aparatele aritmetice, triumf fictiv al cantitativului, În realitate o promisiune a calităților oculte ale numerelor, Întoarcere la originile Notarikon-ului rabinilor aflați În fugă pe coclaurii Europei. Astronomie, orologii, automate, vai și-amar de mine de-aș mai rămâne În compania unor alte asemenea revelații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
deh, cuvintele-s pietre ce răscolesc lumea -, hârtia asta velină pe mine mă costă cât hârtia de bancnote”. Sună telefonul. Aveam să aflu pe urmă că Garamond apăsase pe un buton de sub birou, iar doamna Grazia Îi făcuse o legătură fictivă. „Scumpe Maestre! Cum? Ce frumos! Veste mare, să bată clopotele! O carte nouă a domniei voastre e un eveniment. Sigur că da, editura Manuzio se mândrește, suntem emoționați, aș spune mai mult, onorați de a vă avea printre autorii noștri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
de scurt? E posibil să fi cunoscut pe cineva? Cineva Într-atît de special Încît să-și dorească să o prezinte celor mai buni prieteni ai lui? Oare a cunoscut-o deja pe Linda? Dinaintea ochilor Îmi răsare imaginea acestei femei fictive: frumoasă, sofisticată, genul care nu doarme ca mine În pijamale bărbătești și ciorapi groși de lînă, ci poartă neglijeuri de mătase și se trezește sărutată de razele soarelui și cu coafura În perfectă stare. Mi-o Închipui drept o variantă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
fusese examinat și declarat în stare perfectă de îngrijitor și de un veterinar ce fusese chemat, Malerick și următorul său protagonist fără voie părăsiseră grajdul și se îndreptaseră către acest restaurant de pe Riverside. Femeia discuta acum degajat cu John (personajul fictiv interpretat de Malerickă despre viața ei de zi cu zi, despre dragostea timpurie pentru cai, despre cei pe care îi deținuse sau îi călărise și despre planul ei măreț de a cumpăra o fermă în Middleburg în statul Virginia. Avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
anume ți se cerea. Când i se aduse comanda, Hobbs se grăbi să iasă, ambală motorul dubiței și demară în trombă spre șosea. Avea o singură oprire - la rulotă. Acolo se va urca în camioneta Dodge înregistrată pe un nume fictiv și se va duce la „lac”, care bineînțeles că nu se referea propriu-zis la un lac, ci la un anumit loc de întâlnire din orașul New York. La fel cum „barca de pescuit” în care aveau să se urce nu însemna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
exprime propriile concluzii la sfârșitul lecturii. Pe de altă parte, n-ar trebui să uităm afirmația lui Flaubert: ,,Madame Bovary c’est moi même!”. Nu este aceasta oare o transpunere a scriitorului într-o altă lume imaginară unde sentimentele individului fictiv nu sunt altele decât propriile sentimente ale romancierului? Dar, un fapt foarte important este acela că opera nu trebuie să fie numai rezultatului modului de a vedea lumea al autorului, ci ea trebuie totodată să permită cititorilor să se cunoască
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
săracă, mai ștearsă, chiar mai puțin consistentă ontologic - de parcă ar avea perpetuu nevoie de un fel de „efect de real”. M.I.: Da, așa am descoperit lumea largă, prin cărți și imaginație. O lume diferită de aceea în care trăiam, oarecum fictivă. Cu Israelul era altceva, el nu intra la început în niciuna din cele două lumi. Deci au început să acționeze în mine două forțe, total diferite, dar aflate oarecum în echilibru: pe de o parte, sentimentul că lumea târgului se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]