4,596 matches
-
o poate trăi cu patetismul începutului ca pe un memento al epuizării finale; pentru că numai în frăgezimea unui obraz de copil febra se vădește în toată puritatea ei, numai pe buzele unui copil bolnav murmurul și delirul își păstrează prestigiul intact, numai în ochii rătăciți ai unui copil neajutorarea este infinită și suferința completă, uimită și, în esența ei, de neînțeles. Toate aceste lucruri le-am trăit proiectiv, ducîndu-le dorul, crestat de lipsa lor până în străfundul sufletului, căutând să le compensez
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
gelozie, dar în preajma celei de a doua întrevederi pariziene (17-18 iunie) este perfect domesticit și promite că de astă dată "se va purta ca un gentleman". Scrisorile vor continua să curgă (și asta e singurul lucru important pentru Friedgard), exprimând, intacte, aceleași sentimente, dar cu obsesiile neutralizate, anihilate sau sublimate și satisfăcute, așa cum Friedgard își dorise: prin sigle ale depărtării, prin atingeri la distanță. Este o erotică fără conținut senzual, care își primește consacrarea finală după Soglio, în octombrie 1981, când
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
dezamăgit." Toți, în jurul meu, așteptau. Pe mine așteptarea mă macină și mă înăcrește. Mi se părea că ies oricum câștigat calculând cu "mai răul": nici o lovitură în plus nu mă lua pe nepregătite, în timp ce capacitatea de a mă bucura rămânea intactă pentru eventualitatea nebănuită a survenirii binelui. Evident, tot acest calcul se baza pe o premisă sub-înțeleasă: eram "sub vremi" și în imediat nu puteam influența în nici un fel mersul lucrurilor spre bine. Nu aveam nici un mijloc de a interveni direct
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
datorează acelei suite de întîmplări irepetabile prin care în viața noastră, o dată sau de mai multe ori, am căzut în iubire. Prin ele, fiecare partener păstrează în sufletul lui, "gravată pentru eternitate", figura celuilalt și, tot așa, memoria cuplului rămâne intactă în istoria nescrisă a lumii. Gestul fondator este cel care transpune de fiecare dată schema universală a iubirii într-o particularitate extremă și conferă astfel fiecărei iubiri unicitatea ei absolută. Prima ninsoare căzută în anul acela. Zăpada, după ce fusese viscolită
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
inexpresiv. Seara, după ce mi se făcea baie (să fi avut 3 ani? 4 ani?), ieșeam din cadă, îmi puneam în jurul gâtului blana de vulpe de la mantoul mamei atârnat în cuier ― capul vulpii cu ochii de sticlă și labele cu ghearele intacte îmi atârnau pe burtă ― și țopăiam, gol, în fața oglinzii, țipând de fericire și libertate. Ceea ce mă uimește, în caseta montată de Eugenia Vodă, este că nimic din disconfortul meu interior, din furiile care m-au traversat și din oboseala maratonului
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
unei poziții strategice în fața imprevizibilului. Pesimistul e de fapt un tip care se menajează: când pui răul în față, nu poți fi luat niciodată prin surprindere de el, în vreme ce șansa de a fi plăcut surprins de deznodământul fericit rămâne totodată intactă. Pesimismul este în felul acesta strategia mereu câștigătoare a vieții. 8 iunie Un autor de jurnal seamănă cu cineva care s-ar dezbrăca în public cu gândul că trupul lui gol le-ar putea da celorlalți conștiința propriului lor trup
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Pot să consider ziua de azi ca primul pas în realizarea unui proiect pe care îl port cu mine de 12 ani: revenirea la Păltiniș, transformarea "vilei Noica" în sediu pentru cantonament filozofic perpetuu etc. Camera lui Noica va rămâne intactă, fără nimic muzeal în ea, cu toate obiectele faimoase ale locuirii lui la locul lor (ibricele de pe sobă, cana și lingurița de pe măsuță, pipa și scrumiera de pe noptieră, paltonul și căciula în cuier, pămătuful de bărbierit pe chiuveta cu găleată
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
la locul lor (ibricele de pe sobă, cana și lingurița de pe măsuță, pipa și scrumiera de pe noptieră, paltonul și căciula în cuier, pămătuful de bărbierit pe chiuveta cu găleată sub ea), lăsîndu-ți impresia că locatarul tocmai a ieșit. Vor rămâne deopotrivă intacte "frescele de la Tassili (sau Altamira?)" ale lui Vespasian Lungu din 1986, care decorează" plafonul și pereții casei scării de la etaj, un kitsch oribil, de care Noica era foarte mândru, pentru că făcuse din ele un story de constituire al civilizației în
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
a luat nici celorlalți mult să o ajungă din urmă. Tăcerea se așternu, în timp ce toată lumea se uita la spuma de pe fundurile cănilor lor goale (care continua să fâsâie într-un mod ciudat și radioactiv) și la cele zece sticle rămase intacte. Lisa spulberă tăcerea: —Să deschidem alta? întrebă ea inocent, de parcă abia îi venise ideea. — Am putea, presupun, spuse Trix, imitând foarte bine o stare de indiferență. Sigur, de ce nu am face-o? spuse domnișoara Morley, pe care prima cană o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
pe seama amicului tău Carax. — SÎnt numai urechi. Îmi aruncă o privire de intrigă internațională; o sprînceană arcuită, iar cealaltă În stare de alarmă. — Ei bine, iată că ieri, după ce am lăsat-o pe Bernarda să se Întoarcă acasă cu virtutea intactă, dar cu o pereche de vînătăi zdravene pe buci, m-a lovit un acces de insomnie din cauza acelor provocatoare vecernii amoroase, Împrejurare de care am profitat spre a mă Îndrepta către unul din centrele de informație ale lumii interlope barceloneze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
tu Împotriva umbrelei, Daniel? — Ce-i mai frumos pe lume decît ploaia, don Federico? — Pneumonia. Hai, intră, că ți-am reparat ce era de reparat. M-am uitat la el fără să pricep. Don Federico mă privea țintă, cu zîmbetul intact. M-am mărginit să Încuviințez și l-am urmat În bazarul lui de minunății. De cum ne-am pomenit Înăuntru, mi-a Întins o punguță de hîrtie. — Acuma ieși, fiindcă fantoșa aia care supraveghează librăria nu-și mai ia ochii de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
slăbite, le simțea ca de lemn, și-i era greață, ca și cum i s-ar fi pus un nod în gât, din care pricină parcă îl gâdilă; ați simțit vreodată așa ceva, la spaimă sau în clipe de groază, când mintea rămâne intactă, dar nu mai are nici o putere? Mie, de exemplu, mi se pare că, dacă pe om îl paște pieirea inevitabilă, se prăbușește casa peste el, atunci, deodată, simte nevoia să se așeze, să închidă ochii și să aștepte - fie ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
mă lovesc de el cu piciorul. Și n-ai de gând să-l găsești? N-am de gând, he-he! Și imaginați-vă, mult stimate prinț, deși nu sunt un subiect demn de atenția dumneavoastră deosebită, că am avut întotdeauna buzunarele intacte, și deodată peste noapte a apărut într-unul o asemenea gaură! M-am uitat mai curios: parcă ar fi făcut-o cineva cu briceagul. Aproape incredibil, nu? — Dar... generalul? — Toată ziua a fost supărat, și ieri, și azi; e teribil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Economy Gets Real. Euroabstracts, 6. Nu folosim termenul de sistem, care impune o serie de determinisme ce nu sunt prezente în cadrul ansamblului instituțional. Ibidem, 10. Hoffman, Oscar și Glodeanu, Ion. (2006). Cunoașterea, noua resursă a puterii, capitolul 9, București: Editura INTACT. Drucker, Peter. (1993). Inovația și sistemul antreprenorial. București: Editura Enciclopedică. *** (2005). Frontiere Research. Euroabstracts, decembrie. Hoffman, Oscar și Glodeanu, Ion. (2006). Cunoașterea, noua resursă a puterii. București: Editura Intact. *** (2003). Some Ingredients of Innovation. Euroabstracts, 3. *** (2003). Relationships Mates. Euroabstracts
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
Ion. (2006). Cunoașterea, noua resursă a puterii, capitolul 9, București: Editura INTACT. Drucker, Peter. (1993). Inovația și sistemul antreprenorial. București: Editura Enciclopedică. *** (2005). Frontiere Research. Euroabstracts, decembrie. Hoffman, Oscar și Glodeanu, Ion. (2006). Cunoașterea, noua resursă a puterii. București: Editura Intact. *** (2003). Some Ingredients of Innovation. Euroabstracts, 3. *** (2003). Relationships Mates. Euroabstracts, 3. *** (2003). Helping Companies to Reinvent Themselves. Euroabstracts, 3. *** (2003). Study Calls for a Third Generation Innovation Policy. Cordis-focus. Luxembourg: European Commission, 213. Lowler, Eduard E. (1994). From Job-Based
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
mâncarea de azi-dimineață. Nimeni nu poate ști cum va reacționa Scribonius Libo. Strâns cu ușa, s-ar putea să-l lase nervii și să plece pe furiș în exil. Așa procedează de obicei vinovații. Au șansa să-și păstreze proprietatea intactă, pentru că altminteri le-ar fi confiscată. Revine cu sufletul pustiit către birou, cu Trio Fulcinius ca o codiță după el. Ajunge lângă catedra de unde s-a ridicat adineaori și se prăvălește peste ea, sleit de puteri. Fulcinius rămâne în picioare
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
parte din colecția specială. Tubul era golit de pulbere (uneori era vorba de niște șuvițe subțiri de exploziv fără fum), ce era apoi aranjată În forme șerpuitoare cărora li se dădea foc. Tubul, cu atât mai prețios dacă avea capsula intactă, venea să sporească colecția Armelor. Colecționarul bun avea multe din astea și le aranja după marca de fabricație, după culoare, formă și Înălțime. Existau diviziuni pentru infanterie, pentru tuburile de mitralieră și de sten, pe urmă stegarii și cavaleriștii - pușcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
străvechea-i splendoare, cum se zice de obicei”. Întoarse cu un gest de prestidigitator fotocopia și ne arătă niște Însemnări ale lui cu litere de tipar. ÎN (NOAPTEA) DE) SFÎNTUL IOAN 36 (ANI) P(OST) CĂRUȚA CU FÎN 6 (MESAJE) INTACTE CU SIGILIU P(ENTRU CAVALERII CU) MANTII ALBE [TEMPLIERII] R(ELAP)S(I) DIN PROVINS PENTRU (VAIN)JANCE [RĂZBUNARE] DE 6 ORI 6 ÎN ȘASE LOCURI LA FIECARE 20 A(NI FAC) 120 A(NI) ACESTA ESTE PLANUL: MEARGĂ LA
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
pentru dinții tăi”, zise Belbo. Îl prezentă rapid, colonelul nu păru excesiv de tulburat, dimpotrivă, dădea impresia că dorește un auditoriu numeros și atent. Continuă să interpreteze, iar Diotallevi saliva la delicatesele acelea numerologice. Gematrie pură. „Ajungem la sigilii: șase lucruri intacte cu câte un sigiliu. Ingolf găsește o casetă, evident, Închisă cu un sigiliu. Pentru cine a fost sigilată această casetă? Pentru Mantiile Albe, deci pentru templieri. Acuma găsim În mesaj un r, unele litere șterse și un s. Eu citesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
vagula blandula?” „Dar e iarnă”. „Pentru voi, cei din emisfera greșită, dragă. Suntem În iulie, ai răbdare, dă drumul la ventilator, nu pentru că eu sunt bărbatul, ci pentru că e pe partea ta. Mersi. În fine, sub altar se găsește corpul intact al fondatorului. În mână ține un liber i, plin ochi de o infinită Înțelepciune, și păcat că lumea nu o poate cunoaște - zice manifestul -, altfel pleosc, bau, brr, scrâșșș!” „Au”! „Ziceam că... Manifestul se Încheie promițând un imens tezaur ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
o prostioară - Îi reveni În minte o pijama pe care a avut-o cîndva, În timpul războiului, și pe care o pierduse. Era o pijama din satin de culoarea perlei: cea mai frumoasă pijama, Îi părea acum, În timp ce stătea singură și intactă În Întuneric, lîngă Julia; cea mai frumoasă pijama pe care o văzuse vreodată. Duncan venise de la serviciu În seara aceea și Încălzise un ibric cu apă, apoi Îl luase În camera lui, Își dăduse jos maioul și se spălase pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
de metri depărtare. Strada era semicirculară, Întretăiată de o fîșie de grădină, și bomba făcuse ravagii acolo. Un platan de nouă metri fusese făcut așchii; casele nu mai aveau ferestre și ușiile din față și nici țiglă, dar, altminteri erau intacte. Dar femeia și bărbatul fuseseră aruncați În aer. Bărbatul aterizase pe piatra unei zone Înguste din fața ferestrei de la subsol a uneia dintre case, iar femeia căzuse peste grilajul de la trotuar, fiind prinsă mai Întîi cu pieptul În tijele boante de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
aici. Fii atentă la budă, uite. Arătă spre un obiect din drum, șters, sclipitor, cu o formă ciudată. Îi trebui o clipă să-și dea seama că era o toaletă. A sărit În aer din lăcașul ei și a aterizat intactă, zise omul și-și Îndreptă spinarea. Totuși, scaunul s-a dus. Întinse mîna s-o ajute pe Kay să treacă peste ultima parte a dezastrului; cînd se apropie de el, observă ceva la picioarele lui. La Început crezu că e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
cutioară pe care cineva lipise scoici... Toaleta Își pierduse strălucirea sidefie și-și arăta petele. Pereții casei ridicîndu-se pe ambele laturi ale mormanului de moloz se dovediră a nu fi pereți ci camere deschise, cu paturi, scaune, mese și șemineuri intacte. — Spune-le să stingă luminile! zicea fata În continuare, dar și ea se uita În jur, ca și Kay - de parcă Înțelegea pentru prima oară natura haosului În care fusese blocată, văzînd poate fragmente cotidiene ale propriei existențe. O! exclamă ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
întinde arborele genealogic până la începutul formării statului, acest măreț eveniment a avut loc doar cu două sute de ani în urmă. Într-un ținut în care mulți monarhi Rajput își au originile undeva pe la începutul lumii și au reușit să păstreze intacte aceleași teritorii câte o mie de ani sau mai mult, originile familiei conducătoare par să fie ușor ridicole. Primii ani ai regatului sunt cam în ceață , deși se știe că la 1 122 ani după plecarea profetului Muhammad de la Mecca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]