4,285 matches
-
A.Comte). Cunoașterea, arată Kant, are două rădăcini : intuiția și conceptul. Numai din unirea lor poate izvorî cunoașterea : „ cugetări fără conținut sunt goale, intuiții fără concepte sunt oarbe ”, scrie el. Marile teorii științifice, precum evoluționismul lui Darwin, teoria relativității sau mecanica cuantică, generează noi moduri de găndire, avănd un puternic impact asupra întregii existențe umane. Problematica adevărului este centrală oricărei teorii a cunoașterii, întrucăt ea vizează valoarea cunoștințelor noastre. Adevărul este un cuvănt mare și un lucru și mai mare... dacă
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Eglantina Becheru () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2310]
-
a unei scări care calcă deasupra neantului. Prin acest ultim act aberativ dovada instaurării dincolo de haos a totalei dezagregări inexistența devine moarte. Iar moartea finală e anticipată pas cu pas de moartea morală progresivă. De-a lungul traseului parcurs în mecanica celor trei timpi cercetați luciditatea se insinuează pentru a amplifica lui Ilie Popescu tensiunea conflictuală a tragicului și derizoriului coșmarul acelei dezbateri alternate în prăbușire pe balansul grețos al celor două muchii, cea sfîșietoare și cea hilară, traducînd admirabil imponderabilitatea
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
căciulița aia de pe capul lui a... Bunica: Fie așa cum spui tu... da dreptul ăsta îi bun la medicină? Alex: Da de unde! Nu-i bun. Bunica: Și-atunci? Alex. Păi la medicină am dat anul trecut. Bunica: Era vorba parcă de mecanică...! Alex: La mecanică am dat acum doi ani... Bunica: Da cu agronomia cum rămîne? Alex: La agronomie dau după ce cad la drept. Bunica: Bravo, bunică, ai să fii un om tare deștept. Alex: Multilateral deștept... Bunica: (udînd florile) Le mai
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
capul lui a... Bunica: Fie așa cum spui tu... da dreptul ăsta îi bun la medicină? Alex: Da de unde! Nu-i bun. Bunica: Și-atunci? Alex. Păi la medicină am dat anul trecut. Bunica: Era vorba parcă de mecanică...! Alex: La mecanică am dat acum doi ani... Bunica: Da cu agronomia cum rămîne? Alex: La agronomie dau după ce cad la drept. Bunica: Bravo, bunică, ai să fii un om tare deștept. Alex: Multilateral deștept... Bunica: (udînd florile) Le mai adăp olecuță că
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
cea mai recentă, este „literatura Amélie Poulain”, care proiectează o viziune la fel de idilizantă asupra unei urbanități somptuare, rezistentă la rațiunea calculatoare a societății occidentale capitaliste, populată cu personaje bizare, dar bogate sufletește, În compensația inadaptabilității de care dau dovadă la mecanica integrării sociale capitaliste. Martin Page este scriitorul „Amélie Poulain” exemplar, cu al său roman M-am hotărît să devin prost cu sensul de: am Încercat să văd cum e să te integrezi În noua societate de consum - tentativă soldată cu
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
conversiunii acestuia În timp printr-o sintaxă incantatorie și hipnotizantă. Spațiul Înseamnă descriere; timpul, narațiune. Autoficțiunea este reprezentarea literară a unei dialectici cu un efect verificat În altă parte, În filozofia subiectului. Absorbit de șuvoiul autobiografic inițial, cititorul Îi urmează mecanica, convins de autenticitatea relatării și, În consecință, de faptul că nu se află În fața unei simple povești (teza). Pentru aceasta, naratorul recurge tacit la o tehnică testimonială formulată magistral de Beckett: “Ainsi de temps en temps je rappellerai mon existence
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
Despre Femeia perfectă, penultimul roman al autorului (1995), trebuie spus În primul rînd că subiectul său este unul de scenariu cinematografic, cu două variante regizate diferit, desigur, În Belgia și SUA. Un bărbat, perfecționist În comportament (În sensul În care mecanica acestuia este perfectă, ca a eroilor de serie cinematografică), bovaric și lucid totodată, căci perfecțiunea nu ne este la Îndemînă În lumea aceasta, dorește o femeie perfectă. Ea, conform argumentului ontologic al lui Anselm de Canterbury (scolastic vorbind: Dumnezeu, perfect
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
verticale și orizontale, reprezentare. Legătura, obținută din reprezentarea prin semne și semnale care se multiplică "pentru a încerca să găsească realul concret al indivizilor și al grupurilor, cu decupajele lor teritoriale și sociale, se smulge curînd din sine către o mecanică de separare, către o irealizare totală". În calitate de expresie, comunicarea constituie legătura internă și participarea totală, fuziunea. "Pe de altă parte, o viziune expresivă a comunicării repară aceste diviziuni prezentînd o legătură de alt tip: o legătură simbolică. Convocînd cultura, tradiții
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
o parte, o reprezentare care multiplică semnele și semnele semnelor, pentru a încerca să regăsească realul concret al indivizilor și al grupurilor, care erijează subiecți-reprezentanțe, cu decupajele lor teritoriale și sociale și care se smulge curînd din sine către o mecanică de separare, către o totală derealizare. Pe de altă parte, o viziune expresivă a comunicării repară aceste diviziuni, prezentînd o legătură de alt tip: o legătură simbolică. Apelînd la cultură, tradiții, memorii ale trecutului sub formă de imagini "semnificative", ea
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
cu Guitta Pessis Pasternak, "Le Monde", 1 martie 1984. Roboții ar putea avea un Einstein al lor, le răspunde ca un ecou Feigenbaum (dialog cu Guitta Pessis Pasternak în "Les Nouvelles Littéraires" din 27 februarie 1986). "Omenirea nu este decît mecanică", se pare. 34 Ed. Economica, 1980. 35 Ed. de L'Epi, 1974. 36 Oraș descris în acești termeni de R. Dahl în Qui décide? (Armand Colin). Dahl face din această descriere modelul unei analize sociologice potrivite întregii societăți americane. 37
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
mișcarea ordonează lumea punctelor, ca reprezentări ale lumii materiale: "viteză în sine nu există,/ după cum/ nici numere în sine nu se pot gândi/ fără trupurile care le poartă". Poetul este pătruns de orgoliul cunoașterii, un anumit fast al înțelegerii revelă mecanica lumii, un entuziasm al înțelegerii, dar și o nostalgie a condiționării individului în atingerea "sinelui". Inspirat de Bleriot și Georg Cantor, poetul scrutează și practici oculte, invocându-l pe marele Aleph sau pe "Marele Gând" (în formularea lui Păunescu), pe
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Concluzia e că zbaterea este inutilă, lumea se învârte într-un cerc închis. Jocul este însă amuzant, până când se face târziu, când jonglerul tată nu se mai întoarce. Se încearcă o explicare a mecanismului mișcării lumii. În poemele "Între stele", "Mecanică simplă", invocă mari creatori, Eminescu, Shakespeare, Dante așezați în unghiul reflecțiilor sale legate de relativitatea lumii acesteia: Fără îndoială, pământul/ Este o mare/ Popicărie". Volumul "Moartea ceasului" propune un "joc frumos", în care poetul este când faustic, când indiferent la
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
scrierii unui «Jurnal autobiografic», o carte de gînduri și de destăinuiri”. Premise avea. în fapt, chiar poezia lui e un jurnal filtrat de incidente, iar proza - un jurnal fără date. Ce anume l-a împiedicat, totuși, să țină unul veritabil? Mecanica acestui gen, care nu se alimentează doar din „inspirații”, obligația de a scrie regulat, cotidian. Ca să ții un jurnal trebuie, apoi, nu numai să dorești o variație, ci și s-o ai. Iar el a avut parte mai mult de
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
în considerare faptul că aceleași acțiuni și mișcări pot avea, în plan psihologic, semnificații diferite (la diferiți oameni, sau chiar la același om, în condiții și împrejurări deosebite). Între stimulent și reacția de răspuns nu există, în realitate, o dependentă mecanică nemijlocită: în aprecierea situației exterioare ca frustrantă, în trăirea, mai mult sau mai puțin intensă, a „stării de frustrație”, un rol important îl joacă, de exemplu, procesul „evaluării”, acesta depinzând, la rândul său, nu numai de resursele intelectuale ale subiectului
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
febrilă, chinuitoare, fantazarea barocă, somnul coșmaresc sau, cel mai adesea, obsesia absenței și a sterilității. Reverberațiile suferinței întunecă iremediabil atmosfera oricum asfixiată, marcată de simboluri ale neființei ("casa cu panglici și rame mucezite", policandre grele-n cristal, "raclele, sticlele,/ toată mecanica în mâini decrepite", "paingii" care "trec năsălie în fiece colț de la casă"). Utilizarea frecventă a procedeului antropomorfizării (peretele "a-nceput să prindă sudoare (...)/ transpirație de-astmatic murind", "fum veninos" ș.a.) amplifică, în loc să anuleze, apăsătoarea certitudine a morții inerente a eroinei
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
o pereche de zaruri/ și-o pereche de mănuși negre.// Dar aici nu era nevoie de zaruri,/ nici de cărți, nici de cenușă./ Pentru că pretutindeni era numai cenușă" etc. Dincolo, nucleul parabolei din Nouă variațiuni pentru orgă este asigurat de mecanica transferului identitar. Deși poate fi citit și în cheie intertextuală (amintind, vag, de tratările cele mai cunoscute ale temei în fantasticul romantic sau realist Lermontov, Poe, Maupassant, Dostoievski ș.a. dar și de scene sau arhetipuri religioase din mai multe culturi
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
poate de evident în Altarul de pelin. Poezia Rafilei Radu păstrează urme ale binecunoscutelor evenimente arhetipale: gestica prozaică este bunăoară asociată gestualității simbolice a figurilor semnificative ale mitologiei grecești (Ariadna) sau creștine (Adam, Maria, Ana, Iisus), evenimentele ce țin de mecanica diurnă sunt comparate cu marile mituri ale umanității, iar din recuzita lirică nu lipsesc instrumentarul și figurile cu funcții esențiale în imaginarul creștin (potirul, spada, șarpele, îngerul ș.a.). Toate din dorința de a resacraliza universul aproape descentralizat, ce pare a
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
de Iași" din 14 ianuarie 2009; Nicolae Busuioc și Florentin Busuioc, în Scriitori și publiciști ieșeni contemporani. Dicționar 1945-2008, ediția a III-a, 2009. SPIRIDON, Cassian Maria, n. 9 aprilie 1950, Iași. Studii gimnaziale și liceale la Iași. Facultatea de Mecanică a Institutului Politehnic din București (1970-1975). Inginer mecanic și cercetător științific în diverse întreprinderi și institute (1975-1989). Fondator și director al noii serii a revistei "Timpul" din Iași (1990-1991); redactor al revistei "Cronica" Iași (1991-1992); redactor al ziarului "Evenimentul zilei
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
curgerii timpului și de moarte. Volum după volum - Poezii (1883), cu prefața lui Al. Macedonski, Nopți albe (1887, 1898), Zile negre (1888), Poezii (1892, 1897) -, afișând pasiuni răvășitoare, versurile nu fac decât să capteze, în discursivitate fadă și într-o mecanică sterilă, naivități. Un macabru artificios învăluie reprezentările morții. Masca damnării, gesticulația agonică (Spasm, Danțul spânzuratului, Așternutul morții) nu revelă crisparea interioară și atmosfera halucinantă din Maurice Rollinat, modelul lui S., acesta rămânând la nivelul simplei imitații. Prințul Ral, fantezie macabră
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289941_a_291270]
-
științifice, la apariția unor cupluri de contradictorii reciproc exclusive (A și non-A): undă și corpuscul, continuitate și discontinuitate, separabilitate și non-separabilitate, cauzalitate locală și cauzalitate globală, simetrie și ruptură de simetrie, reversibilitate a timpului etc. Scandalul intelectual provocat de mecanica cuantică constă în faptul că acele cupluri de contradictorii pe care le-a pus în evidență sunt cu adevărat reciproc contradictorii cînd sunt analizate prin grila de lectură a logicii clasice. Această logică e fondată pe trei axiome : 1. Axioma
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
propunere a unei asemenea logici cuantice. De atunci, un număr important de lucrări (Mackey, Jauch, Piron etc.) a fost consacrat studiului unei formulări coeren-te a unei logici cuantice. Ambiția unei astfel de logici era de a rezolva paradoxurile generate de mecanica cuantică și de a încerca, în măsura posibilului, să ajungă la o forță predictivă mai mare decît prin logica clasică. Statutul său rămîne și astăzi ambiguu: ne îndoim de forța sa predictivă și chiar de existența sa, ca teorie generală
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
transdisciplinaritatea. Conceptul-cheie al transdisciplinarității 1 este cel de nivel de realitate. Ideea de "niveluri de realitate" mi s-a impus în timpul unui sejur la Lawrence Berkeley Laboratory, în 1976, pentru că nu înțelegeam de unde venea rezistența la unificarea teoriei relativității cu mecanica cuantică. Acesta a fost punctul de plecare al reflecției mele. Lucram pe atunci cu Geoffrey Chew, fondatorul teoriei bootstrap-ului. Discuțiile pe care le-am avut cu el și cu alți colegi de la Berkeley m-au stimulat foarte mult în formularea
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
diferite 6. Puțin mai tîrziu, am luat cunoștință de lucrările lui Laurent Nottale 7, fizician teoretician la Școală Normală Superioară din Paris, care își punea aceeași întrebare ca mine anume: "de unde vine aparenta imposibilitate de unificare a teoriei relativității cu mecanica cuantică?". Nottale nu își propune să stabilească punți între cele două teorii, a relativității și a mecanicii cuantice. El dorește o teorie care nu este nici fizica clasică, nici fizica cuantică, o terță teorie, în care regăsim, ca și cazuri
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
propune să stabilească punți între cele două teorii, a relativității și a mecanicii cuantice. El dorește o teorie care nu este nici fizica clasică, nici fizica cuantică, o terță teorie, în care regăsim, ca și cazuri particulare, la anumite scări, mecanica cuantică și mecanica clasică. E vorba, desigur, de un program, și nu de o teorie ajunsă la desăvîrșire. Am regăsit la el ideea de niveluri, de o manieră implicită și foarte subtilă, anume prin fractali. Ideea că spațiul-timp trebuie el
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
punți între cele două teorii, a relativității și a mecanicii cuantice. El dorește o teorie care nu este nici fizica clasică, nici fizica cuantică, o terță teorie, în care regăsim, ca și cazuri particulare, la anumite scări, mecanica cuantică și mecanica clasică. E vorba, desigur, de un program, și nu de o teorie ajunsă la desăvîrșire. Am regăsit la el ideea de niveluri, de o manieră implicită și foarte subtilă, anume prin fractali. Ideea că spațiul-timp trebuie el însuși supus relativizării
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]