4,904 matches
-
Familia șoriceilor Stuart își avea locuința la marginea unui lan de porumb. Totul se petrecea într-o armonie perfectă căci toate erau așa cum își doreau. Hambarul era plin cu boabe încit să le ajungă pe un an întreg, șoriceii cei micuți erau sănătoși și creșteau văzând cu ochii. Blana lor catifelată, ochii mici și negri ca niște mărgelușe te făceau să stai tot timpul în preajma lor și să-i privești. Zilele treceau una după alta și pe măsura ce timpul trecea
PRIMA CARTE CU POVEȘTI by Înv. MERA FEVRONIA Prof. MERA FEVRONIA () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91503_a_93524]
-
propriile lor fuste, ajunseră și ele tot acolo, țipând cu mare plăcere. Bărboșii boieri divaniți, incomodați de greutatea anilor, a caftanelor și a calpacelor tivite cu blănițe de jder, doar se răsuceau pe călcâie la dreapta sau la stânga, urmărind fuga micuțului rebel care reușea să scape mereu. O potaie atât de simandicoasă și de îndârjită, înverșunată să-i termine pe toți cu lătratul ei. era cu adevărat comică, ba chiar cuceritoare. După ce ascultă atent zgomotele neobișnuite care veneau din salonul cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
casei cu ochii închiși.Era una dintre marile plăceri ale vieții și unul din puținele lui momente de relaxare. Simțea aroma cozonacilor abia scoși din cuptor. Aproape o sută de cozonaci pentru familie, slugi și nevoiași. Auzea tropăiturile și râsetele micuței Gaiané, iubita lui. Mai mult ca sigur șterpelise iar ceva bun de la bucătărie și acum alerga prin odăi, cu doica pe urmele ei. De undeva din curte răzbeau lovituri regulate de topor. Câteva slugi spărgeau de zor lemne pentru toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
mult. Doi servitori îmbrăcați în șalvari și cu turbane din aceeași mătase roșie stingeau lumânările din sfeșnicele de tinichea, în timp ce alți doi trăgeau încet cortina și așezau mici lumânări aprinse pe marginea podiumului. Dante Negro tocmai se strecura pe ușa micuță, încercând să treacă neobservat, când ochii doamnei Ledoulx îl descoperiră cu o uimire soră cu satisfacția deplină. Tânărul avea o siluetă perfectă, un aer european, barba potrivită după moda italiană și misterul acelui ochi acoperit cu o panglică neagră. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
tunseseră pomii, greblaseră frunzele uscate și adunaseră toate resturile în grămezi. Grădinarul săpase straturile de trandafiri și de hortensii. Cluceresei îi plăcea mirosul de pământ reavăn, miros din primeneala naturii. Iancu o văzu cum respiră adânc și zâmbi. Mama lui micuță, cu părul nepieptănat, semăna cu o copilă uimită, rătăcită printre minunile lumii. ― Bună dimineața, mamă clucereasă! O săltă în brațe și o roti ca pe o păpușă, în râsetele celorlalți. Azi ești mai ușoară decât ieri și alaltăieri. ― Ce-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
masă și își îngropă fața în palme. Trebuia să ajungă cât mai curând la Paris. Îi era dor de teatru, de operă, de farmecul convorbirilor cu Talma, dar mai ales de bucățica de om, moștenitorul lui. Tânjea după trupul acela micuț, cu miros de lapte, dorea să-i audă iar râsul care-i făcea, dintr-odată, lumină în suflet ori de câte ori îl sălta în brațe. Dincolo de imaginea copilului, însă, întrezărea o siluetă feminină. O umbră care nu avea chipul Mariei-Luiza. Tăcută, mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
schițele pictorului, era întotdeauna simplă și neagră, cu mâneci lungi și guler înalt, strâns închis în jurul gâtului. Scurtă până la genunchi, rochia aceasta bizară îngăduia să i se vadă liniile ideale ale gambelor goale până la glezne, în acord impecabil cu picioarele micuțe, încălțate în niște pantofi fără tocuri, cu vârfurile gotice ca două pernițe mari, negre și prelungi. Niciodată nu am surprins-o cu picioarele pe pământ, ci, ca o faimoasă creațiune picturală, trecea, plutind parcă pășind zâmbitoare, cu ochii negri, enormi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
nazal. Găseam în vocea Biancăi, același timbru. Când i-am luat căpșorul între mâini, buzele ei mici și uscate au primit strânse, ușoara mușcătură a gurii mele dornice, și ceafa i-a scârțâit feciorelnic. În clipa aceea sub sânul ei micuț și pe deplin rotund, părea că o pasăre abia prinsă își izbea ciocul, înnebunită de spaimă, de zăbrelele unei colivii, cu sălbatic dor de ducă. Câteva zile mai târziu, ne-am despărțit. La gară, în fața vagonului cu care Bianca și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
Omul cu drugul de fier va deschide apoi capacul iadului de foc, să sfărâme ciolanele înnegrite, insuficient carbonizate. El va găsi mădularele piticului, înfipt ca un uriaș păduche lat în colivia oaselor mele. Îl va recunoaște după forma de dovleac micuț a craniului și după piciorușele lui de Mickey Mouse. Cu drugul de fier să-i piseze oscioarele. Praf să se aleagă de el! Pensiunea doamnei Pipersberg Descoperit, pentru salut, închin această carte lui Ferdinand Sinidis, lui și numai lui. H.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
cu atât mai ușor, ar fi în stare să-mi desființeze ființa... Căci după cum cred că se vede, sunt un cronometru cu mecanismul foarte delicat. De pildă - spuse Mariana care, aplecându-se peste mine îmi acoperi fața cu sânii ei micuți și abia ghiciți, ascunși sub bluza de mătase vișinie, - bunăoară dacă ai încerca să mă contrazici, firește că m-aș pierde, privindu-ți ochii verzi cu genele plecate de greutatea viselor, sau, ca de tigru, alteori, atunci când mă sperii cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
până aici? — Potrivit. Am bănuiala că taximetristul avea veleități de pilot de curse. A trebuit să-i cer tot timpul să fie mai prudent. De fapt ne-am despărțit cu un sentiment ostil de ambele părți. Dar unde este astăzi micuța membră a colectivității noastre? — A trebuit să o trimit acasă. A venit azi-dimineață la serviciu în cămașă de noapte. Ignatius se încruntă și spuse: — Nu înțeleg de ce a fost trimisă înapoi. La urma urmei, suntem destul de neprotocolari aici. O mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
spuse doamna Reilly. Îți place și ție, Claude? — Cine să-mi placă? întrebă domnul Robichaux. — Micuța Debra Reynolds, îi răspunse doamna Reilly. — Mă tem că nu știu cine e. Nu prea mă duc des la cinema. — E o scumpete, spuse Santa. Foarte micuță! Ai văzut filmul ăla drăguț unde-l joacă pe Timmy, Irene? — Nu-i filmu’ ăla-n care a orbit? Nu, fetițo. Cred că te gândești la alt film. — A! Știu acu’ la ce mă gândeam, scumpo. Mă gândeam la June
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
nou, luând cu sine fiecare detaliu și culoare, lăsând imprimată pe retină o imegine ce refuza să dispară. Păstrând o oarecare distanță de scena principală, comisarul Logan McRae stătea cu ochii Închiși, gândindu-se la ce Îi va spune mamei micuțului David Reid. Fiul ei fusese dat dispărut cu trei luni În urmă. Trei luni fără nici un semn. Trei luni În care nu a Încetat să spere că fiul ei se va Întoarce Într-o zi viu și nevătămat. Și În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
nu foarte departe de albia umflată a râului Don, la o aruncătură de băț de canalele de revărsare a deșeurilor, de cimitirul Grove și de abatorul de găini Grampian Country; și foarte aproape de locul În care descoperiseră cadavrul umflat al micuțului David Reid. Magazinul era aglomerat, toți angajații firmelor din Science and Technology Park, aflat În vecinătate, Își făceau proviziile de băutură și semipreparate pentru o altă noapte acasă În fața televizorului. Era un birou de relații cu clienții chiar lângă intrare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
Era În continuare Înfășurată În bandă adezivă, doar că acum fâșiile maro lucioase erau presărate cu pudră albă pentru amprente. Logan tresări În loc. Era Isobel, nu vreunul din ajutoarele ei, și stătea pe latura Îndepărtată a mesei de inox, așezând micuțul corp. Era Îmbrăcată În ținuta de lucru, șorțul ei roșu de cauciuc curat și fără urme de sânge. Procurorul și patologul erau deja acolo, Îmbrăcați În salopete, discutând despre cadavru cu Isobel, care le descria condițiile În care fusese descoperit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
de pistrui. — Asta a fost făcută acum două luni, la petrecerea de ziua lui. Logan Își Întoarse privirea dinspre perete către femeia care stătea În ușa sufrageriei. Arăta nemaipomenit: părul roșcat, lung și buclat, Îi cădea pe umeri, un nas micuț și cârn și ochii mari și verzi. Plânsese. Logan făcu tot posibilul să nu se holbeze la sânii ei mari, care deveniră vizibili când intrară În cameră. — L-ați găsit? Asta veni din partea unui individ rufos Într-o salopetă albastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
dădu seama că tocmai strivise jumătate din ei. Cu un aer nevinovat, se furișă Înapoi pe culoarul cu gustări și schimbă punga de firimituri cu sare și oțet cu una nouă. Își imagină cum trăia Darren Caldwell În casa aceea micuță, fără să aibă voie să-și vadă fiul, trebuind să meargă cu mașina prin Torry ca să-l zărească. Bietul de el. Logan nu avea copii. Fusese un moment delicat când unei iubite Îi Întârziase două săptămâni, dar, din fericire, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
verde și oribilă. — O să-l luați, nu-i așa? Logan Îi făcu semn polițistei să blocheze ușa de la intrare. — Unde e? Întrebă el. — Nu e drept! Mama lui Darren agită șervetul În fața lui Logan. Avea desenat pe el o oaie micuță care dansa pe el. — De ce nu-mi pot vedea nepotul? De ce nu poate sta cu taică-său? — Doamnă Caldwell... Începu Logan, numai că ea nu terminase Încă. — Vaca aia nenorocită ni l-a luat și nu ne dă voie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
citi numele de pe cartonașele ușilor de la sertare, căutându-l pe George Stephenson. Se opri când ajunse la unul pe care scria „COPIL CAUCAZIAN DE SEX FEMININ: APROXIMATIV 4 ANI“, cu o mână pe mânerul rece de metal al sertarului. Biața micuță zăcea acolo, rece și moartă, fără să aibă măcar un nume. — Îmi pare rău, fu tot ce-i trecu prin minte să spună. Merse mai departe de-a lungul șirului. Nu era nici urmă de George Stephenson, dar era un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
un iz copleșitor de menthol, care-i făcu ochii să lăcrimeze. — Vicks VapoRub, zise doctorul Wilson. Un truc vechi de la patologie. Acoperă o mulțime de păcate. — La ce ne uităm? Dă, Doamne, să fie Peter Lumley. — Greu de zis. Bietul micuț a putrezit aproape de tot. Doctorul se feri Într-o parte, iar Logan văzu pentru prima dată ce-l făcuse de fapt pe Matthew Oswald să fugă urlând afară În zăpadă și să-și vomite porția de Weetabix. Capul unui copil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
erau prinși de craniul putred. Agrafe Barbie. — E fată. Logan se ridică În picioare. Nu mai putea suporta așa ceva. — Hai, doctore. Declară decesul și lasă asta pe seama medicului patolog. Doctorul clătină din cap cu tristețe. — Mda. Poate ai dreptate. Biata micuță... Logan stătu afară În zăpadă, cu fața Întoarsă În vânt, lăsând frigul și umezeala să spele duhoarea de putreziciune. Doar că nu Îi lua și senzația de greață. Tremurând, Îl privi pe doctorul Wilson chinuindu-se să ajungă la mașina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
loc. — De unde naiba știi? În comunicatul de presă nu era nimic din care să reiasă identitatea celui arestat, ci doar obișnuitul: „un suspect a fost reținut, iar raportul a fost transmis procurorului“. — Știi bine de unde: asta e meseria mea. Biata micuță, să putrezească În mormanul ăla de porcării... Vreau informații din interior, Laz. Încă mai am niște chestii despre Geordie Stephenson pe care tu nu le știi. Toată lumea are de câștigat. Logan nu-și putea crede urechilor. — Mai ai și tupeu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
era o chestie pe care s-o aștepte cu nerăbdare, dar Insch arăta ca și cum ar fi avut nevoie de sprijin. Doar dacă mergem să bem ceva după aia. Traseră lângă bordură Range Roverul inspectorului Insch, imensa mașină Înălțându-se deasupra micuțelor Renault și Fiat parcate pe stradă, pe ambele părți, cu pălăriile lor albe de zăpadă imaculată. Nimeni nu spusese prea multe pe drum. Cu excepția ofițerului de legătură cu familia, care scosese tot drumul sunete de genul „Cine-i o fetiță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
aflată În spate. — Doamna Henderson? — O, Doamne. Își Înfășură strâns halatul. Culoarea Îi dispăru din obraji. — E vorba de Kevin, nu-i așa? O, Doamne... e mort! — Kevin? Insch o privi uimit. — Kevin, soțul meu. Se trase Înapoi În holul micuț, fluturându-și mîinile. — O, Doamne. — Doamnă Henderson: soțul dumneavoastră nu e mort. Noi... — O, slavă Domnului. Brusc ușurată, Îi pofti prin hol Într-o cameră de zi roz. Scuzați dezordinea. De obicei, duminica e ziua mea de curățenie, dar am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
numele scris cu pix pe spatele ei. — Ia zi-mi, domnule Nicholson, cine e Luke Geddes? Nicholson Își trecu limba peste buze și privi nervos spre, oriunde dar nu spre ușă, spre agenta plouată, copilul de pe biciletă. — E una dintre micuțele tale victime, domnule Nicholson? Următorul pe lista de răpit, ucis și regulat? Nu? Dar ăsta - Insch scoase altă poză din plic, un băiețel blond În uniforma de la școală, plimbându-se singur pe o stradă. Își trezește aminitiri? Îți trezește altceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]