6,679 matches
-
mama lucrase la războaiele mecanice de țesut, și de unde ieșea în amurg, înecată de musculițe și sâcâită de reflexul de vomă datorat duhorii de grăsime râncedă a fabricii de săpun de alături. Până acasă, și toată noaptea după aceea, îi urlau în urechi războaiele între care alergase toată ziua. Deasupra porții de intrare, cu litere de tablă roșie, în arc de cerc, scria "Trăiască Partidul Comunist Romîn", iar la un panou de onoare, din poze alb-negru de mărimea unei cărți poștale
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
dintr-un peisaj nocturn, în care Iosif, Maria și pruncul Isus vegheau în jurul unui foc în noaptea dinaintea fugii în Egipt. Dacă priveai cu atenție una dintre stelele spuzite pe cer, deasupra sfintei familii, zăreai o imensă aglomerare de fețe urlând în mijlocul unor limbi de foc (una dintre ele era fața Feliciei). În alunița de pe gușa ei se vedeau clar rămășițele fumegânde ale unui accident feroviar, și într-un atom din acest fum se zăreau planetele și sorii unui alt univers
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ziua cântând la concurență cu difuzorul cântecele Angelei Moldovan: Mi-am făcut bundiță nouă, măi frunzuliță, Dacă ninge, dacă plouă, eu am bundiță... Pe atunci nu avea oricine difuzor. Erau doar două în curtea de pe Silistra, de la numărul 67. Unul urla de dimineață până seara cântece muncitorești la etaj, în casa din fund, din odaia celui care avea să devină Nenea Nicu Bă, dar care deocamdată era doar nea Nicu, maistrul tâmplar, hâtru și bețiv, cu basca pe ochi. Celălalt era
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sever, cu o fereastră rotundă în centru. Ușa era încadrată de două firide, cu două statui de bronz lustruit. Ce fel de ființe omenești erau reprezentate de acele bronzuri? Ce fel de plecăciune în fața misterului morții era aceea? Căci statuile urlau mut, înnebunite de groază sau de o sfâșiere cumplită a măruntaielor. Li se zăreau cerul gurii și măselele până-n fundul gâtului, iar acolo, dincolo de omușor, culoarea devenea roșiatică (poate și din reflectarea amurgului), ca și când beregata și înghițitoarea ar fi fost
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Era inelul din păr de mamut pe degetul uscățiv, cu unghie lăcuită grena, al cântăreței. Maria țipă cât putu, și Vasilica se apropie în fugă. "Lehcă, lelică, e mâna doamnei Mioara!" Isteria urcă în tânăra fată până la paroxism, făcînd-o să urle animalic, încolăcită de umeri de Vasilica. Sora ei încerca s-o târască de-acolo, să nu mai vadă, să uite... Dar deodată, cu o crispare a mușchilor, Maria se opri din zbucium. Cu figura răvășită, cu ceva dement în priviri
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
o spusese în destule nopți înainte de-a adormi, înfășurată într-o excitație umedă. Îi plăcuse să poarte uniforma aceea neagră și zveltă, iar puterea deplină pe care-o avea asupra masculului care-i săruta cizmele, care se zvârcolea și urla la fiecare șfichiuire, o îmbăta acum, în amintire, pe cât o contrariase în realitate. Intrară în tindă și apoi în odaia cea mare din dreapta. Cedric, bucuros ca un cățel și la fel de prăpădit, se lăsă desfășurat de fâșiile de tifon, și curând
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și ca să poată merge la un film - tot ce-i plăcea mai mult pe lume - aventura sa în pântecul întunericului. Timpul topindu-se o dată cu lumina, singura măsură pentru coborârea sa, scoabă după scoabă de metal, rămăsese frica. Ochii orbind, urechile urlând, pietricelele de calcar din cohlee rotindu-se înnebunite în miezul neființei se deschidea atunci analizatorul mare al spaimei. Băiatul nu mai știa de mult dacă urcă sau coboară, sau dacă nu cumva merge în patru labe pe o nesfârșită șină
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
orice închipuire însoțeau această expansiune a bizarului parazit în corpul lui Monsieur Monsu. Orb și cuprins de spasme ca de tetanos, proprietarul unui sfert din Cartierul franțuzesc fusese abandonat de medici la capătul unei luni de tortură și lăsat să urle ca un jupuit de viu, gol, pe patul său din casa acoperită de iederă din nordul select al orașului, vegheat doar de două maici speriate de la Misiunea Catolică. Perla de lângă nară crescuse cât o boabă de strugure, și în hialinul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
dar toți știau despre cloaca fetidă (dacă spiritul ar avea fosete nazale) a colibei lacustre, toți vorbeau despre reunirea perversă a celor două jumătăți ale lumii, Lumina și întunericul, într-un glob gnostic ce depășea cu mult masa critică, toți urlau de pe-acum la gândul nimicitoarei explozii care avea să urmeze. Pe un maidan de gunoaie fusese găsit, șopteau croitoresele la urechea doamnelor în jupon, un schelet de om cu fiecare os de altă culoare. O cățea vagaboandă, plină de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
găuri albe în pereții din blocuri de marmură dislocată. Pe muchea zidurilor sfărâmate creșteau copăcei profilați, negri ca smoala, pe lună. Crini de mlaștină, transparenți, își deschideau receptaculele ca de meduză, fixați pe șoldul vreunei statui doborâte. Himerele de pe ziduri urlau fără sunet către stelele la fel de mute. Din loc în loc, o coloană de porfir mai sprijinea un colț de fronton, pe care un picior de erou, sculptat în altorelief, mai pășea spre vid încălțat în sanda de piatră. Și totul, totul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
forță uriașă, dizolvîndu-te cu totul în acizii ei otrăviți... Cât sânt de preferat torturile fără nume ale unui infern adevărat, cinstit, cu obiecte concrete care-ți sfâșie gura și-ți crapă ochii și-ți rup rotula din carnea genunchiului ! Chiar urlând, chiar zvîrcolindu-te, știi atunci că exiști, că ești într-o istorie care vine de undeva și duce undeva, chiar și la altă suferință abominabilă. Cu mine-a fost însă altfel, cu femeile e altfel. Eu am zăcut în crisalida mea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și-al anotimpurilor) m-am găsit blocată la ultimul etaj al liftului, cu lumina brusc întreruptă și cu un miros de frică plutind difuz împrejur ca arabescul unui fum de țigară, am știut deodată că ora mea astrală sosise. Sirenele urlau afară asurzitor, părea că puteai s-auzi, printr-un simț metafizic, motoarele bombardierelor ce se apropiau, și curând începură cutremurele și exploziile, ca într-o furtună de vară, când trăznește înspăimîntător și simți un gust coclit pe limbă, și copiii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
un leandru, și cîte-o poză jegoasă lipită pe perete. Dacă n-aș fi cu mama, n-aș mai ajunge niciodată acasă, căci în mod sigur etajele se-ntind în sus și-n jos la nesfârșit. Pierdut pe paliere pustii, aș urla cu disperare, până n-aș mai avea voce, sălbăticit de groază și străinătate. Ajungem în fine acasă. Mama descuie, înșurubînd în gaura cheii filetul cheii de siguranță, care face ca aripioarele micii piese rămase-năuntru să se retragă încetișor. Abia
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
zugrăveli, altă vopsea pe marginile panoului electric, altă configurație a mozaicului de pe jos. Era un palier identic cu al nostru și totuși complet diferit, cu cât mai asemănător în mare cu atât mai diferit în detalii, era alt univers care urla amenințător, glacial, în care eram cu totul pierdut. Odată chiar am nimerit în alt gang, cu două scări de bloc aparent asemănătoare cu cele din gangul nostru, doar că erau scările 6 și 7, nu 3 și 4, și ne-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ușa de metal verde pe altă lume, și-am coborât pe scări, și fiecare palier, unele luminate și pline de o tăcere țiuitoare, altele scufundate în cea mai adâncă beznă, era straniu și înfricoșător de parcă-am fi coborât în infern... Urlam ca un animal și mă smuceam din mâna mamei, care țipa și ea încercînd să mă potolească, dar pulsam întreg, ca o inimă de pasăre și nu m-am potolit decât când m-am văzut afară, în șosea, și-am
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
locuisem timp de trei ani, și-am luat-o, de mână cu mama, pe stradelele liniștite-ale cartierului, trecând pe lângă alimentara din capătul străzii noastre, unde mă trimiteau să cumpăr câte ceva cu bani potriviți, prin fața frizeriei unde mă rătăcisem cândva și urlasem până la-nvinețire, am luat niște mașini și, răscolind zone de neînțeles ale orașului, am ajuns în fața unei enorme zidiri. Nu știam că aveam să petrec o săptămână în spatele fațadei cu mii de ferestre, după care nu mă voi mai reîntoarce
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se răzbune, așa că, înainte de culcare, le legau în-fășurîndu-le în șnururi și sfori și făcîndu-le noduri grotesc de mari. Eu stăteam mai mult pe hol sau la fereastră. Până-n ultima zi n-am avut jucăriile mele, iar cele două-ncepeau să urle numai dacă mă vedeau privind spre jegoasele lor păpuși. Îmi mai plăcea să ridic și să cobor tăblia de metal a pătatului meu, să umblu pe hol ca să-i privesc pe ceilalți copii din saloanele de lângă noi (deși nu aveam
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cernelii, până la un fel de auto-hipnoză, la uitare de sine, la stingere treptată a ființei din jurul statuii, devenită brusc pregnantă și luminoasă, cu contururile irizate de dungi șovăitoare de aur. Și-atunci, abia atunci, mi-am dat seama că omul urla. Răgușit, neîncetat, în glissandouri sălbatice, expectorând bucăți de laringe, fâșii însîngerate din mucoasa traheii. Urla ca o hienă, ca un câine vagabond omorât cu lovituri de bâtă, ca un fiert de viu în ulei, ca o femeie care ar naște
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
din jurul statuii, devenită brusc pregnantă și luminoasă, cu contururile irizate de dungi șovăitoare de aur. Și-atunci, abia atunci, mi-am dat seama că omul urla. Răgușit, neîncetat, în glissandouri sălbatice, expectorând bucăți de laringe, fâșii însîngerate din mucoasa traheii. Urla ca o hienă, ca un câine vagabond omorât cu lovituri de bâtă, ca un fiert de viu în ulei, ca o femeie care ar naște un liliac. Trupul îi era cuprins de convulsii de necrezut, cioturile însîngerate le întindea către
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
tavanul sălii, mânjit de stropii care țîș-neau din artere. Am început să țip de groază, o dată cu el, țipam împreună, ne zvârcoleam împreună, în micul meu craniu cu oasele moi urletul se colora într-un galben orbitor, apocaliptic, pulsatil, de neîndurat. Urlam cu mâinile la urechi și toată ființa mea, prin tunelul strimt al gâtului și cavității bucale, trecea în urlet, îmbrăca un corp de urlet cu o anatomie de urlet, așa încît nu mai urlam eu, ci urletul mă urla pe
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
galben orbitor, apocaliptic, pulsatil, de neîndurat. Urlam cu mâinile la urechi și toată ființa mea, prin tunelul strimt al gâtului și cavității bucale, trecea în urlet, îmbrăca un corp de urlet cu o anatomie de urlet, așa încît nu mai urlam eu, ci urletul mă urla pe mine, eu eram cel ce se strecurase printre coardele vocale ale urletului meu, rănindu-se-n glotă și epiglotă, prelingîndu-i-se pe limbă, subțiindu-se ca să poată trece printre buzele lui de urlet. Așa m-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
neîndurat. Urlam cu mâinile la urechi și toată ființa mea, prin tunelul strimt al gâtului și cavității bucale, trecea în urlet, îmbrăca un corp de urlet cu o anatomie de urlet, așa încît nu mai urlam eu, ci urletul mă urla pe mine, eu eram cel ce se strecurase printre coardele vocale ale urletului meu, rănindu-se-n glotă și epiglotă, prelingîndu-i-se pe limbă, subțiindu-se ca să poată trece printre buzele lui de urlet. Așa m-au găsit părinții, ghemuit pe
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
tratate de neurologie ca să-mi pun singur diagnosticul); cu timpul, intervalele s-au lungit și totul a părut că merge spre "vindecare". Visul de azi-noapte, urmare, poate, a paginilor scrise ieri (căci, pe când descriam în detaliu viziunea mulajului de ipsos urlând și împroșcînd sânge, simțisem ceva foarte aproape de nebunie) a respectat schema tuturor celor precedente și n-a fost cu nimic mai puțin răvășitor, deși au trecut vreo doi ani de la ultimul dinaintea lui. De obicei, în preajma erupției visului revelator - dar
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de doctori, cu mâneci scurte. "E simetrică sau asimetrică?" "Asimetrică!" strigau mai mulți, dar, la figura dezaprobatoare a bărbosului, ceilalți strigau și mai tare: "Simetrică!" Simetrică!". "Acuma râzi, băiețaș!", adăuga profesorul, iar eu mă conformam, ca o maimuță dresată. "Asimetrică!", urlau toți triumfător. Îmi vârau apoi vată-n ochi, străduindu-se să detecteze nu știu ce reflexe. Cum pleca profesorul, știam că pot avea liniște. Băieții le ciupeau pe fete de fund, se duceau pe verandă și fumau, glumeau și chicoteau fără să
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ca de fosfor, doar cleștii, șuruburile și lanțetele complicate din mâinile preoților, și dintele din cutiuța de cristal. Cuvintele pe care, când ierarhul lor singur, când toți în cor, când câte unul cuprins parcă de o bruscă revelație, mi le urlau în față, împroșcîndu-mă de salivă, erau semnele zgâriate pe timpan ale unei limbi necunoscute. Într-un târziu s-au îngrămădit spre mine și și-au așezat palmele pe creștetul și pe umerii mei. Hainele lor brodate cu sârmă de aur
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]