42,865 matches
-
S-ar zice că se grăbesc. Și că le e teamă. Îi cunoști pe piloții ăia? Inti Ávila dădu din cap: — Pe cel mai scund l-am văzut odată în Santa Marta. Aparatul se vedea acum liber și săriră înăuntru. Motorul se înecă de două ori, scoase un șir de explozii care îi îngroziră pe indigeni și începu să ruleze încet, îndepărtându-se în direcția opusă taberei. Căpitanul urcă în jeep, iar Planchart băgă în marșarier, se răsuci și se întoarse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
alătură grupului, salutându-i pe noii veniți. Luară loc în jurul mesei mari din bucătărie și Inti Ávila începu să pregătească micul-dejun pentru părintele Carlos și jurnalist. — Mă temeam că nu vom ajunge la timp, spuse preotul, a trebuit să forțăm motorul ca să ajungem la Misiune, și de acolo, Tomás a vorbit prin radio cu ziarul lui care a trimis un elicopter să ne ia. Ieri, Ziarul Pacificului a publicat povestea masacrării satului. — Ieri...? — La prima oră, îi lămuri Sierralta, iar pe la mijlocul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
dumneavoastră v-ați băgat în povestea asta și trebuie să o rezolvați. Oferiți alte pământuri, sau de lucru în mine, sau puneți în exploatare văile Anzilor... Sunt multe de făcut în țara asta. Se auzi, în depărtare, un zgomot de motoare. Sierralta dădu la o parte perdeaua murdară din spatele lui și scrută orizontul: — Vine Cáceres, spuse el. Sunt două avioane. Își va aduce toată curtea lui de jurnaliști. Ce îi veți spune? vru să știe Stevens. — Depinde de dumneavoastră. Dacă într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
în seamă și omuleții de talia lui Niculiță. Nu lătrau nici provocați, înjurați, insultați și chiar zădărîți. După două ore, pe sub aceeași ploaie, prin glodul Uliței Padocului, o imensă grămadă de crengi se deplasa, împotriva tuturor legilor fizicii și matematicii. Motor nu avea, cai nu avea, pînze nici atît și totuși moviloiul acela se deplasa. Dacă ai fi privit mai atent, nestresat de ploaia aceea care te îndeamnă spre sinucidere, ai fi observat că în față, camuflată excelent, era o mogîldeață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
stropind puțin prin gaura lăsată în gură de cei doi dinți scoși de un bătăuș din cartier. Păi, sîntem vecini, mă cunoști, ne-am ajutat între noi. Cînd m-ai ajutat? Chiar săptămîna trecută, te-am remorcat că ai înecat motorul. Îmi aduc aminte, n-am uitat. Tu cu Fiat de lux și eu cu rabla de Dacia. Ce superior te uitai la mine! Cum superior? Așa mă uit eu. Atunci uită-te la alții. Eu nu sînt prost. N-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
nou ninge și pe șosea se așterne un strat grosuț de zăpadă. Drumul este din ce în ce mai greu, orele trec în viteză și noaptea cade devreme. Remarcă faptul că este cam singură pe drum și se gîndește la o eventuală pană de motor. Pe frigul ăsta aș muri în mașină. Aș muri pentru cine? Pentru un amărît de afemeiat. Prin cap îi trec scene erotice proaspete și ca să se consoleze, plusează. Nici nu era cine știe ce de capul lui. Își amintește de profesorul pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
despre el“. Îmi recunosc incompetența. „Regret, dar nu citesc ziarele.“ SÎnt privită cu stupoare ca un fenomen anacronic, la fel ca atunci cînd nu pot participa la discuția despre noul tip de mașină de spălat cu reglare automată sau despre motoarele autoturismelor cu unu, doi, trei, patru, nu știu cîți cilindri sau despre cel mai senzațional produs de pastă de dinți japoneză și diversele moduri - pe verticală, pe orizontală, pe diagonală, În cerc sau În spirală - de a te spăla pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
unei amintiri vagi și șterse în hotelul din Adrogue, printre caprifoii înmiresmați și-n profunzimile iluzorii ale oglinzilor. Jorge Luis Borges 1 Relicva unui lucru năruit în proporție de nouă zecimi Eram inconștient. Încetasem să respir. Nu știu cât a durat, dar motoarele și rotițele care mențin mașinăria umană în stare de funcționare trebuie să se fi oprit, reacționând la imobilitatea totală cu un blocaj general al sistemului. Trecere pe pilot automat eșuată - cuplați pe modul manual de urgență. Așa a început viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
de cealaltă parte a ferestrei, un șir de case terasate. Din loc în loc, la distanțe egale, se zăreau stâlpi de iluminat. La distanțe inegale se zăreau stâlpi de telegraf. În depărtare, se auzeau sunetele unui drum aglomerat - huruit continuu de motoare, hurducăit de camioane și, din când în când, o zdrăngăneală de difuzare. Dar - mi-am lipit nasul de sticlă și m-am uitat în stânga și-n dreapta - nici țipenie de om. Era o zi înnorată, mohorâtă și nemărginită. Și eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
pe burtă. Ne vedem vineri. Câinele se uită la mine o fracțiune de secundă, ca și când ar fi știut că mințeam. Afară, înainte să urc în jeepul galben, am cules de pe parbriz câteva frunze maronii. Am închis portiera și-am pornit motorul. Era o după-amiază de toamnă rece, luminoasă, cu vânt. Am deschis sistemul de încălzire, mi-am frecat mâinile de picioare ca să le dezmorțesc și-am găsit o veche piesă rock’n’roll la radio. Scrâșnind, jeepul galben se depărtă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
le facem ne supraviețuiesc. De când am plecat de acasă în această călătorie, m-am gândit mult la asta - la faptul că mare parte din viața unui om ține de modul și motivele punerii ei în funcțiune. De construirea sistemelor, dispozitivelor, motoarelor. De întoarcerea mecanismului de ceas al debitelor directe, de configurarea livrării ziarelor, aniversărilor, fotografiilor, rambursarea cheltuielilor făcute pe card și anecdote. De pornirea motoarelor lor, punerea lor în funcțiune și trimiterea lor în viitor să-și facă treaba la intervale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
viața unui om ține de modul și motivele punerii ei în funcțiune. De construirea sistemelor, dispozitivelor, motoarelor. De întoarcerea mecanismului de ceas al debitelor directe, de configurarea livrării ziarelor, aniversărilor, fotografiilor, rambursarea cheltuielilor făcute pe card și anecdote. De pornirea motoarelor lor, punerea lor în funcțiune și trimiterea lor în viitor să-și facă treaba la intervale regulate sau neregulate. Când o persoană pleacă sau moare sau se sfârșește, lasă în urmă o imagine reziduală; își imprimă conturul în dispozitivele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
ploaie foarte mult, dar la ce cantitate de apă cădea fusese evident destul. Mult prea mult. Camuflajul meu exterior, vesta mea antiglonț conceptuală era de nefolosit. Rahat. Nu, nu era o situație critică, dar eram nevoit să zbor cu trei motoare până când aveam să înlocuiesc scrisorile. Totuși nu era ca și când n-aș fi avut alte mijloace, alte sisteme de protecție; falsa mea identitate era încă solidă ca o stâncă. Mi-o dovedisem din nou în hol abia acum un sfert de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
după toate prin câte ai trecut ca să ajungi aici. Descărcam cutii cu cărți de pe scaunele din spate ale jeepului galben și mă gândeam la ideea de potențial și elan. Jeepul galben era mort. În timpul nopții, furtuna își croise drum spre motor și transformase ceva important și uscat în ceva stricat și ud. Tușa Ruth sunase la service-ul din localitate, dar din cauza inundațiilor tot orașul era plin de mașini răsturnate, eșuate și înnămolite. — Au spus că vor trece cel puțin douăzeci și patru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
Înăuntru era o carte cu coperte de carton. Pe supercoperta albă era imprimată o gravură victoriană detaliată a unui pește preistoric, cu înotătoare rigide. Titlul era următorul: Originea speciilor de Charles Darwin, iar dedesubt, cu litere mai mici scria: cu Motorul evoluției de Trey Fidorous. — La naiba, am spus, frunzărind paginile: 93 Originea speciilor de Charles Darwin 1 ------- cel mai des vizitate de insecte și vor fi cel mai adesea încrucișate; și astfel, cu timpul, vor dobândi supremația și vor forma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
de presiune care se apropia de noi pe peluză dinspre spital. O arătare conceptuală mare chiar sub suprafața solului. Măruntaiele motocicletei huruiau și scrâșneau ascuțit și furios, iar noi înaintam într-o revărsare de noroi și apă. Fata acceleră, făcând motorul să geamă, și trecurăm cu greu pe lângă tufișurile mari și copacii desfrunziți de pe domeniul spitalului. Am fost aruncat pe spate, cât pe ce să-mi pierd echilibrul. — Ține-te bine, strigă ea, fără să întoarcă ochii, și cuvintele trecură pe lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
tăcută de smog, ceruri purpurii, bălți, gunoaie și lumini cu sodiu albe și galbene. Era un timp și spațiu al pisicilor, camioanelor răzlețe, taxiurilor răzlețe și picăturilor răzlețe de ploaie. Aici o să lăsăm mașina, a zis Scout când am oprit motorul. — Aici? — Da, o să fie bine. — Pentru cât timp? — Depinde cât de mult se scurge între sosirea ta și dorința de-a te întoarce. Aș spune - căzu pe gânduri - cel puțin patru zile. Nu pot lăsa jeepul aici patru zile cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
puntea superioară. — Mi-ai spus cumva „domnule“? — Încet înainte, dacă ești bună. — Mde, mde, făcu ea. Nu mi-am putut reține zâmbetul. Adânc înlăuntrul meu, am început să simt că exista o șansă ca noi chiar să putem face asta. Motorul hurui și un nor de fum albastru-cenușiu se ridică dinspre un eșapament, de undeva. Orpheus porni pieptiș spre valuri. Ian stătea la umbra cabinei, tolănit și adormit. Dacă ura tot restul, cel puțin îi plăcea vremea. Fidorous ședea în scaunul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
farfuria și berea înapoi la scaunul de pescar. L-am privit cum mănâncă încet și cumpătat, mișcând ochii agale de la pescărușii din zare care plonjau în dâra de hârtii la firul de pescuit care trepida dincolo de apa înspumată, răscolită de motoarele noastre. — Nu mi-am dat seama că mi-e așa foame. Trecuseră ore întregi de când nici unul dintre noi nu mai spusese nimic și simțeam nevoia să vorbesc. Doctorul încuviință vag, uitându-se țintă la mare. Soarele era acum mai jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
stânga la dreapta. Totul era un complicat dans al tensiunii și mișcării corpului. Cred că nu. M-am întors și am văzut-o pe Scout în spatele meu. — Scout, șuieră doctorul printre dinții încleștați, ce naiba faci? Du-te sus și oprește motoarele sau o să-l pierdem. Asta nu-i rechinul. Eu l-am văzut și un animal așa mare ca el n-ar... — Scout, fă cum îți spun și oprește motoarele alea afurisite. Ea se răsuci pe călcâie și porni cu pas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
doctorul printre dinții încleștați, ce naiba faci? Du-te sus și oprește motoarele sau o să-l pierdem. Asta nu-i rechinul. Eu l-am văzut și un animal așa mare ca el n-ar... — Scout, fă cum îți spun și oprește motoarele alea afurisite. Ea se răsuci pe călcâie și porni cu pas grăbit spre punte. M-am uitat la Fidorous. — Eu ce să fac? — Udă mulineta. Găleata de acolo; aruncă niște apă peste fir sau o să se supraîncălzească. Trase și vârful
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
Asta-i, se forță doctorul să vorbească în timp ce se lupta cu undița. O să-l obosim și-o să-l aducem la suprafață. Sulița. Unde-i sulița? O lăsasem lângă laptopul lui Nimeni. — Mă duc după ea. Am traversat puntea exact când motoarele se opriră. Scout coborî scările și trecu pe lângă mine, strigându-l pe doctor pe când alerga spre pupa. — Serios, nu e rechinul pe care-l căutăm. O fi altceva mare de tot, un soi de... cum le spune? - un soi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
Fidorous, tot la capătul trambulinei de la prora lui Orpheus, activa o telecomandă. Prăbușit pe punte și ud leoarcă, auzeam doar succesiunile de bipuri ale numerelor de telefon apelate și-un ton electronic de apelare - țrr-țrr, țrr-țrr - peste hârâitul furios al motorului și bufnetul valurilor. — Funcționează, strigă doctorul, fluturând din mână în vreme ce vântul și tangajul îi răscolea părul vâlvoi. Se strădui să-și împingă ochelarii mai sus pe nas și flutură iar din mână spre mine. Funcționează. Cărțile de telefon și aparatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
mă descurc... Am tăcut, arătând peste umărul doctorului, în largul mării. El se întoarse chiar la timp să vadă butoiul afundându-se sub apă și dispărând. — Ei, asta-i. Rămase tăcut un moment, uitându-se la oceanul gol. — Scout, oprește motorul. Eric, pârghia de colo. Aruncă ancora. — Unde s-a dus? strigă Scout de pe puntea superioară. — S-a scufundat, am spus. — Poate face asta? — După cum se vede, zise Fidorous, coborând înapoi pe punte. Dar nu pentru mult timp. Butoiul ăla o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
aveam nevoie acum era o ceartă, așa că am făcut cum ne spusese: Scout urcă pe puntea superioară, eu am luat sulița și am verificat dacă firul lung și încolăcit mai era bine prins în spatele laptopului lui Nimeni. Fidorous ridică ancora. Motorul se trezi cu un huruit, șocant de zgomotos în acea tăcere și neclintire. — Frumos și încet! strigă doctorul. Încet e bine. Orpheus pluti pe oglinda apei spre butoi. Scout opri motorul și ne-am oprit în câteva momente. Cu sulița
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]