6,425 matches
-
insolitei geneze, este romanul Tu care mă asculți (Tu che mi ascolti, Mondadori, Milano, octombrie 2004) al cunoscutului scriitor Alberto Bevilacqua. Cartea este o raritate din mai multe puncte de vedere: mai întîi pentru că reușește să ne facă să intuim chinurile nevăzute ale unei dereglări psihice, cum numai Carlo Emilio Gadda mai reușise în literatura italiană; în al doilea rînd, pentru că aparține puținelor opere prin care un scriitor abordează textul - artistic, în cele din urmă, deși, probabil, lipsesc derapajele în ficțional
Noutăți literare italiene by Doina Condrea Derer () [Corola-journal/Journalistic/11870_a_13195]
-
lirică, tipic „fănușian”, se aliază, dramatic, cu o directețe autenticistă ce cîștigă teren („Luxul de a scrie frumos se plătește cu viața. Mult prea scump”, citim într-una din ultimele însemnări). De fapt, Fănuș Neagu se luptă nu doar cu chinurile bolii și ale scrisului, ci și cu o melancolie grea, pe care caută s-o conjure prin imaginație - singura „beție” accesibilă, după ce vinul i-a fost interzis de medici. Treptat, pe măsură ce momentele de respiro ale suferinței fizice se împuținează, jurnalul
Finis coronat opus by Paul Cernat () [Corola-journal/Journalistic/3688_a_5013]
-
precaritatea mea spre veșnicia ei”). Această parte a volumului se poate intitula „Requiem la moartea mamei” și debutează ex abrupto cu însemnarea care înregistrează lapidar faptele: „Azi, 10 mai 2008, la ora 9,20 dimineața, Mama s-a stins în chinuri grele la spital, pe patul de suferință în care, complet intubată, a agonizat aproape o lună” (p. 121). Pe parcursul evocării, autorul scoate de la sertar vechi scrisori adresate Mamei în frageda copilărie, realizând astfel o recuperare a acelor ani și o
În stilul Șeherezadei by Daniel Dragomirescu () [Corola-journal/Journalistic/4343_a_5668]
-
suveranul, înțeleptul moare, de bătrînețe, în apele Gangelui (Ganga). Mergînd să vestească cetății moartea înțeleptului, o reîntîlnește pe iubita dăruita de destin. Dar ea e dorită că ibovnica de suveran, care, de aceea, îl supune pe îndrăgostit celor mai crunte chinuri (i se scot ochii, i se taie limba, e jupuit de viu). Finalul e previzibil, în ordinea doctrinei predicata în român: "Sufletul avu senzația unei ușurări înălțătoare. Apoi senzația însăși se subție că un abur care se împrăștie. Mai dăinui
"Adam si Eva" în B.P.T. by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/18152_a_19477]
-
dornici să „se distreze“ cu o minoră. Nicolae N. a cedat insistențelor inculpatei și, dotat cu un prezervativ, a sosit la apartament. Și el a întreținut raporturi sexuale normale și orale cu fata. După ce Nicolae a plecat, au urmat alte chinuri pentru fată. Într-un final, inculpații au lăsat-o să plece. Imediat ce s-a văzut liberă, Adriana l-a anunțat pe bunicul ei despre coșmarul prin care trecuse și a fost sesizată Poliția. Nicolae N. și Mihai G. nu au
Agenda2006-02-06-politie () [Corola-journal/Journalistic/284619_a_285948]
-
de către membrii Oliver în studioul propriu, și reprezintă o viziune personală asupra iubirii. "Eros este o discuție despre iubire, o prezență la un Banchet la care ne-am schimbat opiniile în mod repetat, la final ieșind 13 discursuri diferite, de la chin la divin, ascultătorul fiind invitat să se regăsească în oricare dintre acestea" spune Doru Puscașu, solist Oliver. Albumul Eros ce va fi lansat prin concertul din Silver Church va fi disponibil atât gratuit pe site-ul trupei, cât și în
Oliver lanseaza Eros, cel de-al doilea album al trupei () [Corola-journal/Journalistic/69038_a_70363]
-
crăci asemeni caprelor și legați unul de celălalt. Când și când era târât acolo încă un ostatec și după câte mi-am dat seama, erau toți longobarzi, tineri și de rang înalt. Era lesne să ghicim ce soartă avuseseră ceilalți. Chinul prin care trecea cugetul lui Rotari nu era mai prejos de mânia sa; stătui treaz în întunericul nopții, nădăjduind să prindă fie și cel mai mic semn privind prezența Gailei. Am încercat zadarnic să-l liniștesc: era convins că bandiții
MARCO SALVADOR by Geo Vasile () [Corola-journal/Journalistic/8873_a_10198]
-
durată; Christiane, cu care Goethe s-a căsătorit abia după 18 ani de conviețuire, i-a dăruit un fiu. Poezii precum Vesel și cutezător arată cât de fericit era Goethe lângă aleasa lui („Inima numi pune preț / Pe de-amor chin plângăreț;/ Doar la fapte s-ar dori,/ Ochi arzând, săruturi vii”.). Dar, oricât de fericit, nu s-a dat în lături și de la „absorbirea” altor muze, între care fiica unui librar, Minna Herzlieb (cu ecouri în romanul Afinități elective, 1809
Goethe îndrăgostit: de la madrigale la Jurnal by Grete Tartler () [Corola-journal/Journalistic/3380_a_4705]
-
atingă prin "nepăsare". Ea, această moarte, constă în altceva: în absența suferinței, în eliberarea de ea. Abia la sfârșit se va vedea că ceea ce poetul lasă să se înțeleagă ca o "ucenicie a morții", este în realitate suma insuportabilă a chinurilor destinate celor ce se iubesc, și că adevărata moarte nu este iubirea; adevărata moarte, cea definitivă, nu se poate obține decât după ce nepăsarea va face din eul liric ceea ce acesta era înainte de iubire: Vino iar în sân, nepăsare tristă!/ Ca să
Versul celor patru superlative by Ștefan Augustin Doinaș () [Corola-journal/Journalistic/15300_a_16625]
-
un Eminescu neptunic. Cu alte cuvinte, un poet al marilor viziuni cosmice, al abisurilor existențiale ale simțirii, un dionisiac tulbure și demonic, a fost supus disciplinei apolinice care domnește peste orice clasicism. Numai că, în "Odă (în metru antic)", enumerarea chinurilor infernale ale celui ce iubește suplinește orice viziune plutonică a Erosului. Acest poem plutește - este riscul structurii sale complexe (pe care m-am străduit s-o analizez) - în apele amestecate ale unui lirism oscilând între calmul contemplativ al ideii de
Versul celor patru superlative by Ștefan Augustin Doinaș () [Corola-journal/Journalistic/15300_a_16625]
-
și la starea omului global, rămîne maneaua de criză; iată sonoritățile ei românești și universale, pentru cei sărăciți, mai întîi: "Vremuri bune de altădată/ S-au tot dus și nu mai vin/ Toată lumea e stresată că viaa e un mare chin/ Chiar și bogații sunt stresați/ Cu criza nu sunt învățați/ Că or avea ei proprietăți, dar nu mai au lichidități"; și: "Azi ești jos, mîine ești sus/ Toți suntem într-o luptă acerbă de-a ajunge cît mai sus,/ Dar
Doina de jale și maneaua de criză by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/6615_a_7940]
-
gest care-mi este permis să-l mai fac pentru tine!" (Constantin Buligoanea); Dragostea acestei nopți se curse vijelios, parcă la întrecere cu muritul clipelor sub apoteoza timpului. Un somn greu tăia peste ființele lor, și un respirat dur arăta chinul din interiorul trupurilor ostenite. Ea se trezi mai repede și plecă spre primele proceduri." (Marin Beșcucă); "șDouă prietene discutând în liniștea locuinței, n.n.ț- Cu atât mai mult, spuse Dana, cu cât la Voroneț nu poți să nu admiri geniul
Cum te poți rata ca scriitor by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/7389_a_8714]
-
comună, l-am descoperit pe Weininger. Mă aflam în situația ideală pentru a-l înțelege. Superbele sale enormități despre femei mă îmbătau. Cum putusem oare să-mi pierd capul pentru o sub-ființă? îmi repetam neîncetat. Cum a fost posibil acest chin, acest calvar, din cauza unei ficțiuni, a unui zero incarnat?" (în Exerciții de admirație). Fără îndoială, teribilismul tânărului Cioran va fi fost pe de-a-ntregul satisfăcut, flatat și excedat de această întâlnire cu o natură afină, care trecuse însă prin teribilism
Capodoperă sau expresia unor frustrări? by Dorin-Liviu Bîtfoi () [Corola-journal/Journalistic/13882_a_15207]
-
un insolit portret al lui A. Toma, surprins în ipostaza de profesor de limbă română. Un profesor megaloman și abuziv, care-i obligă pe elevi să recite propriile lui poezii (anoste) la serbările școlare. (Mai tarziu avea să supună aceluiași chin o țară întreagă!). Iată portretul: "- Era atâta tenacitate și orgoliu în gesturile sale, încât, deși la început mi s-a părut un om bun, amărât și căruia eu îi spuneam ăomul care are o vioară la picioră (era șchiop, iar
După douăzeci de ani by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/18083_a_19408]
-
cînd țigăncii mele tinere din Bran îmbrăcată într-un fel de capot alb, străveziu, pătat de rugină i se văd formele pline, șoldurile frumos arcuite, pîntecul supt, sînii semeți, semn că e o fată doar, care încă n-a îndurat chinurile facerii unei droaie de plozi. Credeam că, în ziua aceea de la Bran, aveam să mă aleg numai cu imaginea egiptencei, a țingăncușei svelte scoasă dintr-un basorelief, cu bărbia în sus, cu piciorul gol energic întins înainte și cu părul
Răzlețe by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16559_a_17884]
-
să cînte împreună cu el. Tata, mama, copiii băteau mătănii și își uneau glasurile într-un pios omagiu. Așa trecea vremea pînă la ultima slujbă a dimineții. Cînd clopotele băteau din nou, toată lumea pornea iar spre biserică. Amintindu-și de aceste chinuri, Cehov îi scria în 1892 unui prieten: "Am fost crescut în spiritul credinței, am cîntat în cor, am citit Faptele Apostolilor și psalmii la biserică, am participat la toate slujbele, am slujit chiar și la altar și am tras clopotele
Henry Troyat - Copilăria by Marina Vazaca () [Corola-journal/Journalistic/12170_a_13495]
-
la jumătate" (11 miniaturi ale plînsului). Cu toate acestea trupul și sufletul se situează într-o divergență a modalității în care își asumă povara existențială, doar sufletul arătîndu-se apt a o distila pînă la esența căinței: "Trupul meu cunoaște un chin, sufletul / altul. Nu acum, nu curînd, plini de cenușa izvoarelor venind din toate / părțile, mieii împotriva noastră vor / mărturisi. Gînd speriat, teroare, căință, / miniatura unui plîns în ochii / îngerilor" (ibidem). Nici aer, nici plămîn", sufletul e compatibil, în indeterminarea sa
“Memoria inimii“ by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7520_a_8845]
-
neputința de a / înțelege aceasta pînă la capăt, cu toate că / degetul meu și cuvîntul meu nu arată spre un ins / anume ci spre o idee vinovată. O abstracție / ireductibilă în arta de a extermina" (ibidem). Creatura ajunge a-și extrapola propriul chin asupra Atotputernicului, a-L contura prin trăsăturile propriilor dificultăți, a-I atribui propriile limite: "Privesc orice îndemn la iertare / cu suspiciune, și sunt neîmpăcată în suspiciunea / mea. Silită în ceasuri de stres să / gîndesc alternativa unui Dumnezeu adus la / exasperare
“Memoria inimii“ by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/7520_a_8845]
-
partidă de amor fie cu matadora, fie cu o chelneriță nurlie. Urgent. Iar după aceea, să le târască într-o temniță, unde ele (sau măcar una) să-l implore să le cruțe viața. Chelnerița: Aura Estrada. Colonelul îl omorâse în chinuri, arzându-l de viu, pe frățiorul de 14 ani care încerca să apere ogorul familiei. Aura intrase în trupele de gherilă, învățase să ucidă pentru a nu fi ucisă și pierduse în îndelungatul război civil improbabil de mulți apropiați: băiatul
Logodiți cu moartea by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/5994_a_7319]
-
casă cu gîndul de a merge în oraș, și cînd, strigat fiind de părinții care munceau ogorul familiei, i-a privit ca pe niște arătări infime, de acută insignifianță culturală, căzuți din ordinea conceptului, care se zbăteau silnic sub apăsarea chinului georgic, din neputința de a intui lava ideilor. Iar el, Ion Papuc, el efebul înalt, deșirat și slab ca o fantomă, el simțea că nu poate să rămînă la treapta minoră a țărînei agricole, humusul conceptelor fiind singurul ferment în
Vultus importunus by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/4692_a_6017]
-
comuniste nu e oblic pe temă, adică n-o atinge cu spiritul. Dintr-un autor cu viață confortabilă nu poate ieși un narator copleșitor. E nevoie de un stagiu de fierbere metafizică, de un ferment de cizelare tenebroasă, de un chin trăit fără asistență socială. De pildă, Anița Nandriș e o autoare nulă sub unghi estetic, dar mărturia ei din Siberia e bulversantă sub unghi uman. Aspazia Oțel Petrescu e o scriitoare reculeasă sub unghi literar, dar amintirile ei din închisoare
În logica lui Camil by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/4603_a_5928]
-
obsesie. Obsesia unui adulter care nu se produce, și a cărui eventualitate neconfirmată zdruncină temelia unei familii care are, vezi bine, nevoie de un schelet în dulap. Cîtă luciditate, atîta dramă se poate spune, fără a greși cu nimic, despre chinul liber consimțit al soțului Hildei, torturat de bănuieli dintre cele mai perverse. Eventualitatea e același lucru ca și fapta, iar de eventualitate n-ai cum să scapi. Un amestec de sadism și de escrocherie sentimentală - bănuindu-și nevasta că "a
Plăcerea divagației by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/8107_a_9432]
-
să refuze, cu scârba, miliardul. Se poate trăi fără apă curentă, fără căldură iarnă, fără electricitate, insă existența parlamentarului național ce n-ar schimba Dacia ce-l purta ușor pe un Volkswagen ce-l duce în zbor ar fi un chin pe care nici Dante nu l-a închipuit în Infernul sau. Încât dacă palatul în care legiuesc dânșii n-ar exista, li l-am zidi pe brânci și numaidecât, ca o ofranda adusă meritului. Desigur, în toamnă, în iarna, serviciile
Blestematul joc al alternantelor by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/17566_a_18891]
-
și-a dat obștescul sfârșit. Spre deosebite de alți „martiri“ ai acelor ani de jalnică amintire, care, după ce au tras cu cablul legat de tractoare troițele de la răscrucile de prin satele bănățene, au ajuns să bolească și să sfârșească în chinuri trupești sau mentale. Restitutio... După evenimentele din decembrie 1989, Biserica Ortodoxă Română a început acțiunea de recuperare a fostelor sale proprietăți imobiliare. Printre acestea, clădirile care, până în 1959, au aparținut mănăstirii Sf. Ilie de la Izvor. În urma a numeroase intervenții la
Agenda2004-21-04-b () [Corola-journal/Journalistic/282438_a_283767]
-
revoltă înspăimîntată la vederea unei nenoriciri umane, fie deprimarea îndoliată pricinuită de o pierdere cu neputință de recuperat. Moartea cere doliu și îmbălsămări, parastase și pomeni, lacrimi și regrete. Alteori cere apoteoze romantice: poeții fac apologia morții în numele eliberării de chinul vieții. În toate aceste cazuri, o trăsătură invariabilă ne întîmpină mereu: un sentiment ce se exprimă într-o formă mai mult sau mai puțin patetică. Nu aceasta e situația filozofiei. Dacă vreți o discuție aseptică golită de orice urmă de
Spinul morții by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/9072_a_10397]