5,442 matches
-
cele concave, înlocuiești minusul cu plusul și lumina cu umbrele. Dacă luăm nuanțele întunecate, cele două imagini vor fi izbitor de asemănătoare. Unele detalii par să se completeze între ele. De aceea evităm contactul direct cu oglinda și, în mod inconștient sau nu, continuăm să eliminăm elementele întunecate de pe fața pe care dorim s-o vedem. Aceste umbre sunt înlăuntrul nostru (undeground), iar gustul amar care ne-a rămas după atacul cu sarin, începe să se prelingă în surdină. Dacă aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
care presupune participarea ambelor părți. În continuare o să vă redau un citat din cartea Curent continental a autorului american Russell Banks: „Dacă întâlnește lucruri care sunt mai puternice decât propriul eu, individul se dedică, de exemplu: istoriei, lui Dumnezeu sau inconștientului. În acest moment rupe foarte ușor legătura cu evenimentele care se întâmplă chiar sub nasul lui. Viața deraiază de la cursul ei normal.“ (traducere în limba japoneză de Kurohara Toshiyuki) Dacă îți pierzi eul, pierzi și firul narațiunii numit „personalitate“. Totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
aceia care au probleme în familie sunt atrași de Aum. - Stați puțin. Considerați că toți japonezii au viziuni despre sfârșitul lumii? Nu pot să generalizez atât de ușor. Totuși, cred că în fiecare japonez există o viziune apocaliptică, o frică inconștientă, insesizabilă cu ochiul liber. Toți japonezii care s-au eliberat deja de vălul întunericului, sunt amenințați de aceste viziuni apocaliptice, dar mai sunt cei care încă sunt acoperiți de văl. Dacă acest văl le-ar fi smuls brusc și ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
și va constata că, de fapt a văzut lumea până să-l întâlnească pe “el”. Trist dar adevărat, se spune că femeile sunt” sexul frumos” și că bărbații umblă după ele, paradoxal, lucrurile stau taman invers. În mod conștient sau inconștient, femeia devine cea care dorește, iar bărbatul cel care are. La început, bărbatul cucerește o femeie prin gesturile de tandrețe, de iubire, îi demonstrează că o dorește, problema este că doar pentru început. Această situație diferă de la un caz la
Fii înţeleaptă! by Liliana Rotaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1159_a_1886]
-
stau lucrurile. Fratele meu era dealer de droguri. Ca să știe dacă marfa pe care o vindea era bună, o testa pe mine. Eram degustătoarea lui de heroină. Nu mă puteam mulțumi doar să gust. Când m-a cules Olaf, eram inconștientă, supradoză completă. M-am trezit aici. -Nu știam că Olaf flirta cu acest tip de mediu, mă hazardai. -Cu siguranță nu. Condiția ca să rămân aici a fost să nu mă mai ating niciodată de drog. Olaf are oroare de așa ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
până acolo, pentru că în sat exista un brutar care deschisese un „Tea Room“ și, după părerea tatei, avea cele mai bune produse de „patiserie“. Așa treceam și pe lângă vechea cărămidărie, căreia îi aruncam doar o privire scurtă, ca o referire inconștientă la dezastrul de care scăpaserăm în timpul războiului, „deoarece acolo am fi putut ajunge în lagăr“, după spusele tatei. Dar acum nu cărămizile și timpul erau cele care condiționau construcția, ci masa aceea gri, ce se amesteca în cuve - și tata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
numește. L-a luat acum din turneul acela la Sfântu-Gheorghe. Tilincă. - Dai banii pe... Mă rog, dacă ție-ți place... Mai ai bani? se îngrijorează bătrânul auzind de investiție și scotocește în buzunarul halatului ca și cum ar dori să acopere paguba inconștientului ăsta care-și consumă tot salariul pe fluiere. În geantă, tot fluiere, fiecare cu altă denumire destul de ciudată, fluiere cu care e o pacoste să călătorești în fiecare zi spre serviciu, să te lovești de picioarele oamenilor. Apoi, seara, spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
se gândește. Ce să facă acasă se gândește. Ceva de genul ăsta. Ce treabă să-nvârtească. Ciorbe, salate, tochituri, tocane. Bate mecanic, nu înregistrează ce bate. Dactilografa care trece prin memorie, că sunt mulți care în mintea lor repetă ca inconștienții încă o dată ce-a zis clientul, aia nu rezistă până la pensie. Ia asupra ei cazu’. Nu trebuie să te implici în ceea ce faci. Așa zice și sigur e adevărat. Ghereta asta nu are la bază un principiu economic. Funcționarea ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
ghinion... Dacă nu era asta, aș fi ieșit de aici... Într-un an-doi... iar până atunci... ei ar fi renunțat să mă mai caute. — Care ei? De ce te caută? Pleoapele lui tremurară și țigara Îi căzu pe pătură dintre buzele inconștiente. I-am tras pătura până la bărbie și am stins țigara cu speranța că poate o să-și revină din nou pentru suficientă vreme Încât să fumeze și celaltă jumătate. În timpul nopții, respirația lui Mutschmann deveni din ce În ce mai superficială și dimineața Mendelsssohn fu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
sub forma unei cărți, dinspre lumea din afară, pare să tulbure izolata lor lume de cameră. Această nedorită intruziune a exteriorului atinge așadar, instantaneu, și nu fără consecințe, interioritatea cuplului („după o vreme, gândurile li se Întoarseră imperceptibil, datorită acestui inconștient pretext, asupra lor Înșiși”). Privilegiul enclavei izolatoare nu pare, totuși, deocamdată, pus În chestiune. Întrebându-se și Întrebându-și partenerul dacă răufăcătorul vede totuși acțiunea sa ca binefăcătoare, femeia răspunde mai decisă decât soțul: „e convins că faptele sale sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
bucuros, cândva, s-o abandoneze. O nouă formă a bolii Alzheimer, această revenire? Era, cu siguranță, cum avea să remarce, cu acuitate, Ion Vartic, o izbutită regresie. Un mod de a regresa Înspre starea prenatală și, În același timp, de inconștientă Întoarcere din exil, repatrierea Înspre patria pre-nașterii. „Inconștiența este o patrie”, scrisese Cioran. Avenit, apoi, izbăvitorul sfârșit, anunțat de mai toate ziarele importante ale lumii, un fel de ironie a soartei, cuvenită scepticului care Își tot reiterase indiferența față de glorie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
încremeniți până la unul. În a doua săptămână, în salonul comun intră un bărbat mai în vârstă, îmbrăcat cu o haină pufoasă care-l făcea să semene cu mascota albastră, strălucitoare, de la Michelin. Rămase în picioare lângă patul colegului de cameră inconștient al lui Mark, urlând: —Gilbert! Băiete? Mă auzi? Hai, trezește-te! N-avem timp de asemenea prostii. Gata, pricepi? Trebuie să ne întoarcem acasă. O asistentă veni să vadă ce-i cu gălăgia și îl conduse afară pe bărbatul revoltat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
retrovizoare, cel mai rațional lucru din lume este să deschidă ușa și să pășească spre ele. Acum intră din nou în spital. Cu un an în urmă, o opriseră la intrarea în secția interzisă vizitatorilor. Sunteți sora lui? O încuviințare inconștientă din cap fusese de-ajuns ca să poată intra. De data asta, n-o mai oprește nimeni. Absolut oricine e liber să-l vadă. Chiar și persoana din cauza căreia ajunsese aici de la bun început. El stă în pat, în capul oaselor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
asupra epocii istorice este cea firească, a Omului sau a „cetățeanului de rînd”, cum Îi place să spună naratorului plin de vitalitate, dar pînă la urmă și stresat și sceptic. Eroul devenit, prin peripețiile biografiei, om de cultură, Își asumă, inconștient și conștient, rolul de apărător al vieții, al valorilor etice. Spiritul său pur, descoperirea antiumanului În lume se opune categoric regimului. Regimul apare În toată nuditatea sa, deghizat, În limbajul patetic și ipocrit, de lemn, al documentelor de partid. Hotărîri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
Năstase. El spune că timpul liber nu se poate delimita de activitate, de timpul de lucru efectiv. Pentru că timpul util este timpul destinat creației sau pregătirii unui act de creație. Dar el simte din când În când nevoia, În mod inconștient, „să-și spele creierul” ascultând muzică pe bandă de magnetofon sau pe placă, muzică de jazz În special, pentru că e plină de ritm și schimbări de ritm. E un fel e yoga, ascultatul ăsta al muzicii, mai ales Înainte de examen
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
noi, nu m-am putut abține eu. Tu urăști hainele noi. Amândoi le urâm. Le uram. Le urâm. Vreau să zic că amândoi le urâm, probabil, numai că nu mai e vorba de „amândoi“. Mark își atinse cămașa în mod inconștient, ignorând neplăcerea pe care o simțeam eu sau mai degrabă neobservând-o. — Mi s-a părut pur și simplu un moment potrivit să-mi cumpăr haine noi. Deși arată exact ca alea vechi, am remarcat eu. Doar pentru că sunt bărbat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
să mai amânăm subiectul câteva luni, întâi să vedem ce facem cu relația noastră. Am crezut că se va arunca la picioarele mele plin de recunoștință, dar el fu extrem de reținut și-și puse simplu mâinile în cap, un gest inconștient prin care recunoștea că i-a fost acordată iertarea. Atunci o altă obiecție, mai familiară, mi-a venit în minte. Avem, cu toate acestea, aceeași problemă pe care o aveam și înainte, cu prietenii noștri. Poate că Kieran s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
mă lăsase baltă. Am început să plâng. Nu mă simt bine, m-am jelit eu. El m-a strâns tare în brațe, m-a sărutat pe frunte și m-a ajutat să mă urc în pat. Mi-am închis mobilul inconștient și, în câteva secunde, adormisem. Chiar înainte de a adormi, m-am întrebat de ce nu a mai repetat oferta de a schimba hotelurile. Când m-am trezit era întuneric în cameră. Uitându-mă la ceas, am văzut că era 5:30
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
seama ce s-a întâmplat. Și ați menționat mai devreme ceva în legătură cu alcoolemia din sânge... —Și aceasta a fost consistentă. Destulă încât să presupunem că a fost intoxicată la un nivel mediu, dar nu într-atât încât să fie considerată inconștientă. Asta ar fi curios, vedeți - nu ar fi fost posibil să se deplaseze singură afară. Asta ar fi complicat lucrurile. Dar cum am mai spus, totul a fost verificat. Am înțeles. Nimic din toate astea nu mă mira de fapt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
Și interesul național a trecut înaintea celui european. MINISTRUL: Și te aștepți să te creadă? JENI: De ce nu? Biată este. Femeie este. Mai rezistă ea cîteva minute. PATROANA: Nu mai rezist... Nu mai rezist... MINISTRUL: Auzi ce zice. JENI: E inconștientă. Totul e să n-o apuce iar spasmele. PATROANA: Am spasme! Spas... Spas... Pas. MlNISTRUL: Ai greșit doza. Trebuia să pui otravă ori mai multă, ori mai puțină. Așa e cum nu se poate mai rău. PATROANA: Mi-e rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
lucrușorul meu“, ei bine, șlongul lui îmi amintește de furtunurile de incendiu strânse colac în hidranții de pe coridoarele școlii. Șlong: cuvântul, într-un fel, surprinde exact animalitatea, carnalitatea pe care o admir eu atât de mult, bălăngăneala absolut nepăsătoare, masivă, inconștientă a acestui furtun însuflețit, prin care pompează jeturi de apă groase și tari ca odgoanele, pe când eu elimin firicele gălbui, eufemistic botezate de mama „pișu“. Pișu, îmi zic eu, e ceea ce, fără doar și poate, o fi făcând și soră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
confuzia mea, oricât de profundă ar părea neliniștea din sufletul meu privită retrospectiv, nu-mi amintesc să fi fost un copil din aceia care-și doreau să locuiască într-o altă casă, înconjurați de alți oameni, indiferent de năzuințele mele inconștiente în această privință. La urma urmei, unde aș mai fi găsit niște spectatori ca părinții mei atunci când dădeam adevărate spectacole de mimă? La ora mesei nu se mai săturau să mă privească - o dată, maică-mea s-a scăpat pe ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
-și pună întrebarea, dacă iubitul ei sunt eu, atunci el cine este, șmeghegiul 1 ăla cu care trăiește ea? Nu, nu trebuie să faci cine știe ce săpături ca să-ți dai seama care-i treaba cu indivizii ăștia - își poartă bătrânul lor inconștient pe mâneci! Parcă o văd pe doamna Nimkin plângând la noi în bucătărie: — De ce? De ce? De ce ne-a făcut una ca asta? Auzi, dom’le! Nu ce i-om fi făcut noi lui, aș nici vorbă - de ce ne-a făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
Am și eu poftele mele - numai că sunt inepuizabile! Iar asta, asta s-ar putea să nu fie tocmai un motiv de bucurie, dac-ar fi să privim lucrurile, pentru o clipă, din perspectiva psihanalizei... Dar, după cum ne spune Freud, inconștientul nu știe decât să tânjească. Și să tânjească! Și să TÂNJEASCĂ! Ah, Freud, cât de bine știu totul! Asta are un cur mișto, dar e prea vorbăreață. Astălaltă, pe de altă parte, nu vorbește deloc, în nici un caz cu noimă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
de simple! Nu în cazul meu! Sau, cu un caz ca al meu, te pomenești că, de fapt, nici nu poți fi suficient de simplist! Faptul că era roșcată și pistruiată chiar trebuie să mă facă s-o asimilez, în inconștientul meu obsedat, cu maică-mea? Numai pentru faptul că ea și regina trecutului meu sunt vlăstare ale aceleiași palide vițe a evreilor polonezi? Ăsta să fie, oare, punctul culminant al dramei oedipiene, doctore? Încă o farsă, prietene! Mă tem că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]