8,226 matches
-
ultimu' seminar, nu?". Nu. Mai e unul joi." " I-auzi, ale dracului!", remarcă nevricoasă șefa. Oftă zgomotos: "Numa' cân' mă gândesc ce putoare o fi în amfiteatru și simt că-nnebunesc. Miroase de-ți verși și mațele din tine, este?" "Miroase, da... Totuși, parcă nu chiar așa de puternic pe cât m-aș fi așteptat." "Noroc că în birou' meu am închis ieri cu cheia, să nu năvălească ăia cu porcăria lor. Dacă ar fi dat la gândaci și aici, pe cuvânt
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
dai cu statu', cân' îți apare o oportunitate la moment, da' afacerea, dacă tot bagi banu-n ea, tre' să o gândești să să învârtă și să producă cât mai mult timp și cu profitu' pă maxim'. O faci cu cap, miroși trendu', nu te-arunci în ea ca-n apă. Al'fel dăgeaba te-apuci." " Da, numa' că acum ești la ananghine. Ce poți să faci? Vinzi și tu unu, oricum îți mai rămân nouă..." " Or rămânea ele nouă, da' până
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
omu', până faci actele, trece, în mă-sa, mai mult dă două, trei, săptămâni. Mie-mi trebuie acu'!" "Și atuncea? Acum, pă bune, n-ai și tu pă nimeni să te-mprumute?" Dacă te-mprumuți, tot nașpa e, că le miroase la ăilalți a sânge proaspăt. Înțelegi? Singura treabă e să mă bag pă o bancă, deși asta era ultima opțiune." " Da, mă, da' rămâi cu obrazu' nepătat și nu te știe nimenea." "La asta mă gândeam și io. Iar cân
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
miza alegerii unui nou șef la PNL, când ambele opțiuni garantează băltirea partidului? De unde știm că Patriciu îl susține pe Antonescu? Dintr-un fior metafizic și câteva detalii semnificative. Funcția de prim-vicepreședinte propusă de tandemul Antonescu-Orban a picat inițial. Mirosea a Patriciu, dar nu suficient de tare. Ulterior, filiala Prahova, fieful celui mai bogat om din România, a anunțat public, de față cu Tăriceanu, că funcția de prim-vicepreședinte e o idee foarte bună. Confuzia s-a risipit pe loc.
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
la televizor. Este așa cum scrie, de un ridicol sublim, pe burtieră la Realitatea TV, la dispariția poetului cu P mare: Mortul învingător. HotNews.ro, 5 noiembrie 2010, 203 comentarii La capătul celor 20 de ani Era o iarnă seacă, cenușie. Mirosea deja a porci arși cu baloți de paie, ca în fiecare Ajun. Când am coborât în strada principală, în drum către Magazinul Universal, am văzut panourile cu Trăiască Socialismul doborâte la pământ și câțiva navetiști în pufoaice povestind agitați. Pe
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
E o poveste încâlcită și tristă despre o revoluție confiscată, despre milioane de speranțe năruite după ’89, despre călăi în libertate și victime umblând mai departe pe străzi cu capul spart. Discuția, firește, a murit repede. Vine Crăciunul. Nu mai miroase a porci arși cu baloți de paie, iar sașii mei au plecat. și lumea lor a murit de mult. La televizor și prin ziare, Revoluția, sau ce-o fi fost, a intrat, după 20 de ani, în zodia memorialisticii nostalgice
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
în noi și ne făcea fericiți. Când veneam înghețați de la Alimentara, după 4 ore de așteptat „să bage“ unt, lapte, pui, deschideam cărțile în care stăteau presate ambalaje sclipitoare din staniol și puteam din nou vibra și visa. De sărbători miroseam a Rexona, era singura îndrăzneală a părinților mei de sărbători, și copiii nomenclaturiștilor ne întrebau: cu ce te-ai dat? Ei mâncau portocale, smochine, curmale și banane de la „cantina partidului“. Ne întâlneam cu ei când mergeam la Onkel Heinz, pe
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
mai bine să scapi de aceste lucruri cât mai repede cu putință. Virginski dădu din cap scurt și se ridică în picioare. Prima încercare de a păși îl făcu să alunece, însă Porfiri îl prinse imediat. Aflat aproape de Virginski, Porfiri mirosi din nou esența pe care o observase prima dată când intrase în cameră. ă De cât timp o știi pe Lilia? murmură Porfiri cu blândețe. ă Pe Lilia? ă Tocmai a fost aici. Acum. Este o prietenă de-a ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
își scoase mănușile și atinse un astfel de mănunchi cu vârful degetului. Nu era praf. Porfiri se ridică în picioare cu greutate, având între degetul mare și arătător o bucată din acea substanță. ă Ce este? întrebă Salitov. Porfiri o mirosi. ă Nu pot spune cu siguranță, dar bănuiesc că este păr de cal. ă Păr de cal? ă Da. Salitov se lăsă pe genunchi pentru a arunca și el o privire sub pat, în timp ce Porfiri se întoarse spre Dmitri. ă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
Ești sigur? ă Am căutat peste tot. Mai este o încăpere legată de asta, o bucătărie mică. ă Iar ferestrele? ă Le-am verificat pe toate. Încuiate pe dinăuntru. Ăsta-i Govorov? Salitov îndreptă pistolul înspre cadavru. Porfiri ridică și mirosi o sticlă goală de votcă căzută lângă cadavru. ă Avem nevoie de prietenii noștri de afară ca să ne confirme asta. Dacă este el, atunci trebuie să mărturisesc că nu este pentru prima data când îl întâlnesc pe evazivul Constantin Chirilovici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
carne pentru refrigerator, prăjituri, șarlote pentru desert, conserve de ton și de hering În sos tomat, ceapă, orez, cereale pentru micul dejun, banane, salată verde, cantalupi. Am Încercat de câteva ori s‑o Învăț cum să aleagă un pepene galben mirosindu‑l la codiță, dar, evident, ea n‑ar fi consimțit să facă un gest care nu cadra cu o exponentă a frumuseții și delicateții. Cumpăra pâine și cornuri, detergent pentru vase, bureți de sârmă pentru oale. Articole de băcănie În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
am spus adeseori că fanteziile suicidale și fanteziile criminale se contrabalansează În economia mentală a oamenilor civilizați. Battle nu‑i un profesor desăvârșit, dar se simte dator să se răfuiască cu nihilismul. Nu știe mare lucru despre nihilism, dar Îl miroase În aer. A spus ceva despre oamenii de succes care sunt Înclinați spre sinucidere pentru că văd dincolo de iluzia succesului și vor să termine cu tot... - Dacă nu‑ți place existența, atunci moartea Îți oferă eliberarea. Dacă vrei, poți numi acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
ar putea să fie din cauza climatului. Superb, dar instabil. Am refuzat să mă las captivat de frumusețile locului. Poate că din cauza bătrâneții. Pe vremuri eram un călător bine dispus, dar acum, când mă duc la culcare Într‑un loc străin, miros așternuturile. Aici simțeam În cearceafuri și În perne mirosul de detergent și la baie, izul de dezinfectant. Dar ne‑am deșteptat pe o dimineață tropicală cristalină, cu șopârle și cocoși. Pe ocean, chiar În fața noastră, iahturile Își remorcau bărcile de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
decât să demonstrez că eram perfect sănătos. Rosamund a cedat și a Îndesat valizele și cutiile noastre În portbagajul unui taxi. Când am ajuns la destinație, după ce‑am plătit cursa era, desigur, cu neputință să car bagajele sus, iar șoferul, mirosind dificultăți, și‑a băgat banii În buzunar și a șters‑o. Necazul era limpede pentru el, dar nu și pentru mine. M‑am târât până sus și m‑am vârât În pat. - Ce bine că am plecat de pe insula aia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
pe un prieten demult așteptat, ascunzându-și botul umed cu buze fremătătoare în palma aspră a omului, căutând parcă ceva uitat pe care dorea să și-l reamintească de fiecare dată. Omul își îngropă obrazul în coama încâlcită a calului, mirosind iute a bălegar și începu să-i vorbească cu icnituri scurte: „Trebuia mă, mă căluțule mă, mă... și ăsta, de ce mă, trebuia, nu mai puteam mă...” O înfiorare, ca un tremur de ape, trecu pe pielea animalului care se feri
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
mai știe la ce m-a dus gândul, m-am descălțat am aruncat bocancii fără să mă gândesc prea mult, ca pe ceva nefolositor, apoi am mers desculț prin oraș. Era vară, cald, asfaltul se încinsese de căldură, frigea și mirosea urât. Mai ales mirosul acela mă înnebunea, nu alta. Am tot mers înainte, cine mai știe cât am mers, poate jumătate din oraș, poate mai mult, undeva se vedea un deal înverzit, cu pomi frumoși puși în rânduri drepte ca
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
asfalt fierbinte. Încercam să mă mișc, să evadez din ghemul acela de fire metalice, dar asemenea unor șerpi uriași, firele acelea mă încolăceau, tot mai strâns și mai strâns, sufocându-mă. Mingea ceea de asfalt se făcuse foarte fierbinte și mirosea îngrozitor a gaz. În tot acest timp vedeam și rândurile acelea drepte de pomi de un verde viu care acum se înnegreau și picurau deasupra orașului în picături negre de petrol. Cum atingea un alt copac, acela murea prăvălindu- se
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
încălzești ci doar să asculți glasul popii și să urmărești fuioarele de aburi care se ridicau spre cer de la respirația oamenilor. De abia așteptam să se termine slujba, ca apoi să pot lua în sticla pregătită din vreme apa sfințită mirosind a busuioc. Țăranii de pe la noi înmulțeau cu apă neîncepută, adică apă luată dimineața din fântână, agheasma luată, apoi cu un mănunchi de busuioc stropeau pe la grajdul vitelor, ca să fie ferite de boli, casele pe dinafară pentru sănătatea familiei și
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
trei ciobănași din baladă, dintre care doi se simțeau suficient de bărbați să- i facă felul celui de al treilea, fiindcă, nu numai că avea oi mai multe, și mândre, și al naibii de cornute, ci și fiindcă l-au mirosit că era suficient de blegoman, încât să nu pună mâna pe bâtă și să le crape capul de cum apăreau de după colțul stânei. Dar credeți-mă domnii mei, că am suficienți ani ca să fi văzut la viața mea de ce este
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
copii. Tovarășe Narin, nu mă mai întrerupeți. Veți avea ocazia să vorbiți la sfârșit, făcu învățătoarea vădit deranjată de îndrăzneala bărbatului. În spatele Sandei se așezase tatăl unei alte fetițe. Femeia strâmba din nas și se foia în bancă pentru că bărbatul mirosea a băutură. Se abținea cu greu să nu-i facă observație. Luana îl privea cu milă pentru că era prost îmbrăcat, avea pantalonii rupți și cămașa arăta ca o cârpă de șters vasele. Era însă vesel și făcea tot felul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
am rămas însărcinată până acum, înseamnă că sunt bolnavă. Ștefan se învârtea în jurul ei, ca un cățeluș ce așteaptă bombonica. Vorbești prostii, draga mea. Toate femeile fac copii. Se închise în baie preț de câteva minute și ieși de-acolo mirosind, discret, a after shave și pastă de dinți. Luana se băgase în așternut, obsedată de o îngrozitoare bănuială. El se așeză pe marginea patului, îi luă mâinile într-ale lui și le lipi de buze. Ea îl privi absentă, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
una dintre acele anchete, de exemplu, cu un vinișor alb, pentru că mă aflu Într-un bar și acest vin e specialitatea casei, am tendința să continuu cu el... — CÎte pe zi? Asta Îi amintea de copilărie, de confesionalul din sat, mirosind a lemn vechi mucegăit, și de preotul care trăgea tutun pe nas. — Mult? — Veți spune probabil că mult... — Durează mult timp? — CÎnd trei zile, cînd opt sau zece, dacă nu mai mult. Cum e norocul. Aici nu i se făceau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
scapi de ei. Era o femeie frumoasă, părea mai tînără decît era și Își expunea În salonul mic formele provocatoare. Purta o rochie de culoarea focului, atît de subțire, Încît se vedea prin ea, și ai fi jurat că Încă mirosea a mare. — Am primit telegrama ieri-seară. Lucian s-a descurcat să găsească locuri la primul avion spre Paris. La Orly, am urcat În mașina noastră, pe care o lăsasem acolo la plecare. Presupun că e vorba de sora dumneavoastră? Ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
va chestiona din nou. Va afla mai multe de la ea? Nu spusese tot ce știa? — O clipă... Trebuie să cumpăr tutun. Intră Într-o cafenea zgomotoasă, unde cei mai mulți consumatori se uitau la televizorul instalat pe o consolă deasupra capetelor. Aerul mirosea a vin și bere. Patronul chel umplea Întruna paharele, pe care o tânără Îmbrăcată În negru, cu șorț alb, le ducea la mese. Se uită spre cabina telefonică, aflată la celălalt capăt al localului, lângă toaletă. Ușa avea geam. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
lovind masa cu mâinile. Rotari mi-a întins o cârpă curată și mi-a pus o mână pe umăr. - Șterge-te de sânge, prietene, a spus. A venit lângă noi și Faroald. S-a aplecat asupra mea și m-a mirosit. - Nu mai puți, asta-i bine. De mâine însă nu-ți mai ondula părul, lasă-ți mustăți și barbă și îmbracă-te ca bărbații. Apoi s-a întors la jilțul său. Iată în ce fel am fost primit de neamul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]