6,411 matches
-
să genereze în mine dorința de a deveni un protagonist autentic. Poate vreau să cred asta doar ca să mă conving pe mine însumi. În realitate, n-am nici o alternativă. Trebuie să mă duc la Zalmoxis. E absolut necesar să nu neglijez nici o etapă a acestei inițieri. Numai astfel fuga mea de la Roma și setea mea de schimbare or să aibă un sens. Clitemnestra Azi am stat de vorbă despre vina Clitemnestrei, așa cum apare în Orestia lui Eschil. Aia susține că acel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
trebuie să vedem nu doar teama de a pierde obiectul, ci de a se pierde ca obiect". Analiza poeziei eminesciene sub raportul imaginarului poetic într-un context european, îl conduce pe Paul Iruc la o concluzie ce nu poate fi neglijată: "putem sesiza două direcții ale imaginarului care traversează opera. Una se referă la Narcis, dar nu este acel Narcis care se contemplă, îndrăgindu-se de propriul chip, ci, așa cum arăta Julia Kristeva, este vorba de contemplarea Celuilalt din oglindă, care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
în actualitate a postumelor, Dan Mănucă atrage atenția asupra faptului că editoarea "le grupează după un criteriu" ce "contribuie la reconstituirea a ceea ce am putea numi stilul psihologic sau ideatic. Procedeul este acela al arheologului, care nu numai că nu neglijează contextul, dar îl folosește cu larghețe pentru a-și defini obiectul cercetării. Datorită acestui fapt, editoarea a putut realiza lecțiuni corecte, extrem de dificile pentru cine nu cunoaște ansamblul operei eminesciene [...]. Lecțiunea Aureliei Rusu este exemplară, deoarece se întemeiază și pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
stârnit, ca efect, și iritarea altora. Se pornește de la citarea lui Virgil Nemoianu, cu imperativa solicitare de a ne despărți de Eminescu, în pandant cu Horia Roman Patapievici pentru care inactualul poet "joacă rolul cadavrului din debara", fără a-l neglija pe Neagu Djuvara, cu "sfatul de a nu mai fi retipărită" proza politică a poetului, sau pe Andrei Pleșu, venind cu soluția de a se crea o "tăcere purificatoare" în jurul operei acestuia, deranjându-l monstruoasele inadecvări ale zeloșilor idolatri, oprindu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
unul ce privește oarecum panoramic edițiile din opera lui Eminescu, raportate la contribuția lui Perpessicius. De la "arhitectul ediței princeps, T. Maiorescu, cu succinte dar diagnosticale popasuri asupra edițiilor unor C. Botez, G. Ibrăileanu, G. Bogdan-Duică, I. Scurtu ș.a., fără a neglija comentariile critice la adresa celor mai importante, pentru că, spune N. Georgescu, ediția Perpessicius "este în egală măsură o enciclopedie eminesciană și un tom de colocvii cu cei care au alte păreri decât autorul". De aceea, spune comentatorul ediției, se poate vorbi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
ticurile prea personale, fizice și morale, ale unor contemporani de-ai mei, sau chiar ale mele, din acest mare și tragic veac nou al XX-lea, pe distanța fabuloasă parcursă până astăzi. „Sunt lucruri - spunea bătrânul Tacit, care nu le neglija - ce par a fi nimica și nevrednice de povestit, ca prea mărginite și fără de faimă prea mare, dar care adesea sunt ca un Îndemn În tâm plător celor mai de seamă.“ Sau, cum le numește Saint-Si mon șaisprezece veacuri mai
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
mediteraneene, firea lui mai răsărită și avântată În treburi, amatoare de tot ce-i nou sau depășind condiția lui de-acasă; bun de povești, de palavre și de fanfaronade omerice, ba chiar și de „teorii“, proprii sau prost asimilate, și neglijându-și pentru astea treburile până la ruină; autoritar cu noi, copiii, până la nedreptate, pentru care mi l-am și Înstrăinat devreme; lăsându-ne Însă, mie și băiatului meu, ca o moștenire de familie, ceva din zbuciumul lui activ și neîncetat, ceva
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
În care citam, ca pe un Înaintaș, pe Aloysius Bertrand, cu poemele lui În proză despre care, bineînțeles, onorata comisie nici că auzise; la fel cum maestrul nostru de muzică, harnicul și pedantul Ion Costescu, mă amenința cu repetenția atunci când neglijam (spre paguba mea de astăzi) plicticoasele sale solfegii, fredonând, În schimb, prin clasă din Beethoven, Wagner sau César Franck, motiv de notă proastă și corijență la muzică. Tot cam prin aceeași vreme (1905) eram abonat, clan destin, la un chioșc
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
acum să-și croiască, ca tot românul, o „altă soartă“ sub regimurile de ocupație și cu aportul său politic, al cărui sâmbure de clientelă electorală trebuia să fie cercul nostru de reformatori entuziaști și naivi. Pentru asta, gazda noastră nu neglija nimic, punând la con tribuție marea lui versatilitate de om contrafăcut la minte și la suflet; capabil de toate lașitățile, lepădările, târguielile și tra fi cările cu conștiința lui, de va fi avut o, ba chiar și cu nevasta și
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
spre femeile tinere, frumoase și inteligente, pe urma cărora te alegi cu deprimarea stoică de a ști să te desparți sau să renunți la tot ce-i mai plăcut pe lume; la care aș adăuga stăruința mea continuă de a neglija orice dogme din afară și a urma, În schimb, lecțiile naturii mele proprii și ale bunului meu simț țărănesc; cum și facultatea mea nativă și neștirbită de vremi de a mă Înminuna, de a mă entuziasma, de a mă veseli
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
auzit. Sunt obosită, obosită și trupul nu mă mai duce. Mă plec pe umerii tăi. La revedere. Multă frăție la ortaci, Cora. 25 august, Lipova.“ Din scrisoarea datată 21 august 1922 și expediată din Arad, Cora Irineu mărturisește un fapt neglijat de editori: „Dragul meu Beldișor, Nu mă așteptam să-i turbur atâta pe bănățeni cu cei doi bicheri de ochi ai mei și cred că, mai mult Încă decât recomandației Vieții Românești, lor le datoresc primirea ce mi s-a
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
este o certitudine folositoare literaturii române multă vreme vitregită în această privință Păcat însă că nu în multitudinea valențelor ei. Manualul școlar pentru clasa XI-a de exemplu, autor coordonator Eugen Simion, reduce autorul și opera la comentarea poeziei religioase, neglijând să amintească ceva despre contribuția lui la activitatea Academiei bârlădene care, întrun fel, a însemnat un curent de cultură în epocă și apoi, inclusiv în zilele noastre. Deschiderea Casei memoriale din satul natal Pârscov al scriitorului în 1996, după ce la
Academia bârlădeană și Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/783_a_1506]
-
la bunicii lui. Acest lucru se petrecu trei, patru ani. Virginia era o femeie foarte inteligentă iar trăsăturile feței trădau faptul că fusese o femeie frumoasă. Suferise mult în tinerețe. Fusese posesivă și geloasă. Soțul ei trăise o aventură amoroasă, neglijând-o și lăsând-o mai mult pe ea cu grija celor șapte copii. Ochii ei albaștri aveau nuanța unei ape liniștite, iar vocea îi era blândă și bună. Carlina o iubea. - Ia loc, mamă! o invită Carlina. - Mulțumesc și bine
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
se aprecia că va muri. Întinse mâna să o ridice, dar o trase imediat când văzu privirea lui care o urmărea. Carlina îi zise cu glas domol: - Te rog tată să mă ierți dacă ți-am greșit vreodată, te-am neglijat sau nu te-am ascultat. - Nu, te rog nu spune asta nici în glumă. Am avut cei mai buni copii. Toți m-au ascultat chiar dacă uneori spuneam că Elena era inima mea, eu pe toți v-am iubit la fel
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
timpului. Lumea era foarte derutată, aș putea spune chiar panicată de acest eveniment istoric. Unii români erau supărați, iar alții savurau cu drag victoria. Multora le-a rămas zgomotul împușcăturilor în minte pentru mult timp. Din cauza faptului că subminaseră și neglijaseră doleanțele poporului, au ajuns să cunoască adâncurile morții. Mândria lor de conducători îi împiedica să accepte problemele realității logice și firești. Au fost mândri chiar dacă au pierdut, nu au fost lași. Totuși, e de remarcat faptul că el era un
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
ascunde în mustață un zâmbet de mulțumire: Și... și care ar fi secretul? Pe turci îi mâna jaful, cotropirea... Moldovenii au ceva de apărat! se repede Tăutu să nu i-o ia înainte Duma. Într-adevăr, un amănunt deloc de neglijat într-o bătălie, dar n-ajunge... Ștefan nu spune ce-ar mai trebui. Cu pacea ce facem? insistă Stanciu. Ce facem? se vaicăre Juga. Ne-or prăpădi osmanlâii. Turcii sunt mulți, ca năsipu' mării... Să cădem la învoială... Mai dăm
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
mulțime de musafiri, care mai de care mai cheflii. Aceștia, cunoscându-mă, m-au băgat în seamă, ca fiica domnului Silvestru și ne-au oferit pe lângă bunătățile de pe masă, câte-o bancnotă destul de consistentă, pentru fiecare urător. Nu l-am neglijat nici pe preot, dar spre marea noastră uimire, nu ne-a primit, motivând că n-avem ce căuta la casa lui. Au urmat cadrele școlii. Am început cu domnul director Șerbănescu Ion, care locuia în incinta școlii. I-am urat
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
ani cât am locuit la internatul liceului! Chiar și adultă fiind, pentru ea am rămas tot un copil. De câte ori nu mă dojenea că merg prea dezbrăcată la serviciu, sau că vin prea târziu acasă de la orele de ședințe, că-mi neglijez obligațiile în gospodărie? Astea toate, din sufletul ei prea încercat de mamă. Am regretat mereu că nu mi-am cunoscut bunicii, dar, pot afirma fără să greșesc că, părinții au compensat prin atitudinea lor și acest imens gol. Culesul Era
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
Deși se consideră că „pogromul” de la Dorohoi este bine cunoscut, ne permitem să facem câteva observații: în mod exagerat se consideră că pogromul de la Dorohoi este începutul Holocaustului în România; se insistă pe participarea populației la crimele împotriva evreilor; se neglijează contextul acestui eveniment și starea de spirit a soldaților și a populației; dar mai ales, nu este folosit nici un document din arhiva județeană Botoșani. Cu toate acestea, în tratarea subiectului nostru referitor la faptele din 1 iulie 1940 de la Dorohoi
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
pe care evenimentele din Palestina le-a avut în lumea întreagă. La sfârșitul primului război mondial, situația internă a organizației sioniste era extrem de dificilă. Conducătorii sioniști mobilizați în lupta politică și diplomatică pentru crearea unui stat evreu în Palestina, au neglijat conducerea unitară a organizației și legăturile cu masele evreiești. După război, eforturile conducătorilor sioniști trebuiau să se concentreze asupra operei de colonizare a evreilor în Palestina și implicit asupra operei de reconstrucție a țării. Ca urmare, aceste noi obiective nu
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
col.Em.Procopiescu trimite ministrului de interne un raport cu situația județului, ca răspuns la ordinul 3487 din 6 martie 1938 emis de Armand Călinescu. Raportul făcea referire la activitatea din luna martie 1938. Frământările politice și preocuparea lor au neglijat partea gospodăriei administrative. Întârziate datoria bugetară: din 23901575 lei total prevedere bugetară pe comune din județ s-au încasat până la 10 februarie 1938 doar 13340975 lei care raportată la 437 totalul evaluărilor bugetare este 50,8% pentru 10 luni din
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
care aflăm următoarele: o situație aparte are Isac Axler, colonel în rezervă, cu medalii: Avântul Țării în 1913, Crucea La 11 octombrie 1940, Federația comunică Comunității cu privire la acțiunile provocatorii arătând necesitatea să se facă acțiuni provocatorii toți cei care au neglijat să ceară cetățenia în 1919 1923 deși aveau dreptul la aceasta și toți cei care au pierdut cetățenia cu prilejul revizuirii fie că au neglijat să ceară revizuirea fie că actele depuse nu au fost suficiente. Important este să aibă
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
Comunității cu privire la acțiunile provocatorii arătând necesitatea să se facă acțiuni provocatorii toți cei care au neglijat să ceară cetățenia în 1919 1923 deși aveau dreptul la aceasta și toți cei care au pierdut cetățenia cu prilejul revizuirii fie că au neglijat să ceară revizuirea fie că actele depuse nu au fost suficiente. Important este să aibă hotărâre judecătorească doveditoare că intră în categoria a III-a, adică sunt evrei născuți, crescuți în țară. Termenul expiră la 9 noiembrie 1940, acțiunile se
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
156 de persoane, așa cum rezultă din memoriile pe care conducerea comunității le-a trimis la cererea lui Wilhelm Filderman. În ceea ce privește reacția autorităților, trebuie să spunem că acestea au 319 participat la anchetă, au dat autorizații de înmormântare, însă, nu trebuie neglijat faptul că, județul Dorohoi a pierdut câteva localități care au fost ocupate de sovietici, iar problema refugiaților era una din cele mai grave, pentru care autoritățile trebuiau să asigure hrană și adăpost. Instaurarea regimului național-legionar a produs îngrijorare în rândul
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
ar fi putut începe istoria vieții sale cu remarca: «tăria mea își are rădăcinile în relația mea cu mama»“. Senzația de nesiguranță și de neocrotire se amplifică până la spaima abandonării sale în spațiul deschis, înfricoșător al lumii largi: „...uneori, mama neglija să-l trimită pe soldat la timp (ca să-l ia de la grădiniță - n.n.), iar eu, singur - căci ceilalți fuseseră deja preluați la ora cuvenită -, cuprins de o adevărată disperare, socoteam că părinții mă abandonaseră. A fost poate cea mai mare
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]