4,413 matches
-
evitarea tratării drept cauze a celor ce sunt efecte (metalepsa). Nu ia identitatea sau agentul ca date, ci caută să explice forțele din spatele lor. Avem de a face cu efecte ce trebuie explicate, nu asumate. Acest lucru însemna a rezista tentației de a atribui esențe agenților, lucrurilor sau evenimentelor din istorie, și cere o transformare a întrebării "ce este?" în "cum este?". Pentru Nietzsche, Foucault și postmodernism, este mai importantă determinarea forțelor ce dau formă unui eveniment sau unui lucru decât
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
care și-a făcut din scrupulele sale morale un crez pentru viața de fiecare zi nu mai trebuie, cu siguranță, să se teamă de nimeni și de nimic, deoarece crezul său Îl va apăra, ca un scut, atât de propriile tentații, cât și de eventualele răutăți venite din jurul său.) „Vegheați asupra voastră, Învinuiți-vă singuri, judecați-vă apoi, cereți iertare câteodată și, dacă este nevoie, dați-vă și câte o pedeapsă.” (Seneca) La nevoie, devii curajos. (Un alt proverb ne oferă
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
cei din jur să se simtă obligați să le acorde laudele cuvenite.) Arta de a păstra nu e mai puțin grea ca aceea de a agonisi. Pentru că, pe de o parte, trebuie să poți să-ți Înfrânezi o serie de tentații, iar pe de altă parte, trebuie să știi să-ți folosești În așa fel economiile realizate Încât să-ți poată deschide noi perspective de Împlinire În viitor: „Nu cheltui tot ce ai, mâine nu știi de ce dai”; „Nu cumpăra ce
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
În pedanterie.” (G.B. Shaw) Lacătul nu se pune la ușă pentru hoți, ci pentru oameni cinstiți. Pentru că cel obișnuit cu hoția oricum Îl ignoră, pe când pentru omul cinstit, Într-un moment al său de slăbiciune, ușa deschisă poate reprezenta o tentație.) Decât o judecată dreaptă, mai bine o Învoială strâmbă. (Pentru că obținerea unei judecăți drepte te ține numai pe drumuri și poți ajunge chiar În situația de a nu mai avea nimic: „Judecățile știi când le pornești, dar nu știi când
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
legende, basme sau povestiri. Aceasta, probabil, pentru că vede În lumea simbolurilor un mijloc excelent de a-și cultiva capacitatea empatică: proiectându-se, pentru câteva momente, În imaginarul situației mitice, el poate nu numai să se elibereze de afecte insuportabile, de tentații sau dorințe indezirabile (care gestează În cămările ascunse ale subconștientului său și pe care, În condiții normale, nu reușește să le actualizeze sau să le conceptualizeze cu claritate), dar chiar să-și realizeze În acest plan imaginativ unele dintre dorințele
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
dintre noi ne gândim, mai mult sau mai puțin, nu este altceva decât copilul preferat al acestei nevoi. Μ Exigența morală față de sine nu Înseamnă neapărat renunțarea la obținerea unor plăceri, ci vegherea ca acestea să nu se transforme În tentații necontrolabile, care ar putea aduce un rău nouă Înșine sau altora. Μ Când nu știi să-l consumi, timpul devine, desigur, o povară (munca o reiei cu plăcere dacă poți să te bucuri de rezultatele de moment pe care ea
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
caracter, cât o incapacitate psihică (de exemplu, neputința orgoliosului de a admite că, la un moment dat, cineva i-ar putea acorda un ajutor dezinteresat). Μ Viața omului este, din fericire, prea scurtă pentru ca acesta, furat de tot felul de tentații și plăceri, să aibă timp să devină Întru totul ateu: este Încă prea puternică În el teama de necunoscut sau de neprevăzut, pentru a Îndrăzni să se comporte ca și cum totul ar depinde numai de el! Μ Cel care se lasă
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
individuală deschide sufletul spre Înțelegerea și respectarea suferinței altuia. Μ Fiecare moare În felul său, după cum a trăit: cu bunătate sau cu răutate față de alții și față de viață; cu un sentiment de blazare sau cu o curiozitate Încă nepotolită; cu tentația smereniei sau cu obrăznicia infatuării etc. Μ În aprecierea comună, calitatea de psiholog este dată, paradoxal, nu atât de capacitățile intuitive sau de flerul cuiva, cât mai ales de un anumit tip de mentalitate, respectiv de acea convingere a celui
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
o relație, care se pierde Însă treptat, topindu-se Într-un mod unic de gândire și simțire. Unii ne vor contrazice, reproșându-ne că, dimpotrivă, iubirea Își trage tăria din Înțelepciunea celor doi de a Întreține termenii acestei relații, rezistând tentației de a se pierde unul În celălalt. Oricare ar fi Însă adevărul, este cert că acestea sunt două dintre ipostazele iubirii cel mai des Întâlnite În realitatea vieții și În creațiile artistice. Μ De fapt, când ne rugăm lui Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
În viață (ea devine „o simplă spectatoare a spectacolului lumii”, fără să simtă vreo tulburare). De fapt, scopul final al tehnicilor yoga este tocmai ieșirea din „eul individual” - care este un eu egoist, dominat de tot felul de dorințe și tentații - și atingerea stării de existență „non-individuală”, În care yoghinul elimină orice activitate psihică, atât pe plan mental, cât și pe plan emoțional sau volițional. Μ Ura cea mai mare pe care o putem provoca unui semen este atunci când avem curajul
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
lui Lucien sau pentru Călătorie În Egipt: conținutul unei cărți nu contează În discursul de care este demn cartea - să te apuci să o citești, și devine posibil chiar și la Balzac, printr-un soi de paradox final sau din tentația provocării. În cazul Călătoriei În Egipt, ca și pentru cărțile lui Lucien și ale lui Nathan, comentariul nu are legătură cu cartea, ci cu autorul. Valoarea acestuia, adică locul său În sistemul literar, este ceea ce determină valoarea cărții. Așa cum i-
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
poate, dacă dorește, să-și concentreze sau risipească facultatea creativă, să producă opere perfecte din punct de vedere al frumuseții și instinctului artistic, dispunând de subtilitate intelectuală. Și de ce n-ar face-o? Pentru spiritele strălucite, platitudinea constituie mereu o tentație irezistibilă, iar prostia este Bestia Trionfans care scoate Înțelepciunea din ascunzișul ei. Ce semnificație poate să aibă pentru un artist cu un spirit atât de creator ca al criticului problematica operei? Nici mai mult, nici mai puțin decât pentru romancier
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
lumii, instaurând, în același timp, o limpede și strictă geometrie a sentimentelor. (...) Luând act de destinul său, trasat în afara oricăror concesii de natură morală, poetul și-l va asuma cu un anume orgoliu, acționând în direcția fixată, reprimându-și orice tentație turbulentă: el devine parcă însăși vocea destinului, substituit nenumăratelor voci ale dezordinii universale, de aici, acel aer impersonal al rostirii înghețate în forme limpezi, corespunzătoare regimului ascetic, al spiritului, masca inflexibilă, de erou tragic, pornit în căutarea tonurilor clare într-
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
care se identifică în permanență, dincolo de substratul estetic, intervenind un substrat etic. Luând act de destinul său trasat în afara oricăror concesii de natură morală, poetul și-l va asuma cu un anumit orgoliu, acționând în direcția fixată, reprimându-și orice tentație turbulentă: el devine parcă însuși vocea destinului său, substituit nenumăratelor voci ale dezordinii universale; de aici, acel aer impersonal al rostirii înghețate în forme limpezi, corespunzătoare regimului ascetic al spiritului, masca inflexibilă de erou tragic, pornit în căutarea tonurilor clare
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
soț care nu acceptă să fie contrazis: Cînd oi spune eu că... unu și cu unu fac trei, trei să facă, auzi? Cînd ți-oi spune eu că... în colțul ăla e un cal verde, apoi cal verde să fie!". Tentația rîsului îi este, însă, repede tăiată spectatorului prin și nu numai prin violența afirmației, care o scoate din obișnuit, ci mai ales datorită seriozității cu care soția lui Ilie Popescu, pe nume Mina, primește "ideea" acestui cal verde, ca un
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
viața unei țări. Parabola Regulamentului de bloc include declarat și un asemenea aspect al realităților contemporane. Aceasta ar fi esența expozeului pe care-l avansează premiera Naționalului ieșean într-o construcție dramatică ingenioasă, cu dialog dinamic, neocolit însă uneori de tentația exprimării sentențioase, cu o bine dozată creștere a tensiunii emoționale în relația dintre caractere. Unele lungimi ale "prologului" domestic sau ușoare supralicitări ale grotescului, ca în scena jocului de pocher, ar fi putut fi, credem noi, lesne evitate. Direcția de
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
năravul nu! Și de ce te tot întrebi atât de sincer, cînd chiar tu ai recunoscut că omul nu se poate schimba de la o zi la alta. Costache: Da, așa e... Octav: Ei, ăștia n-au făcut decît să renunțe la tentația funcției și să opteze pentru tentația banului. Aici s-a terminat schimbarea pentru ei. Costache: Și încă ceva; ăștia, adică foștii, erau și ei nemulțumiți... cîrteau și ei pe ascuns... voiau și ei schimbarea... Octav: Voiau pe dracu' schimbare! Duseseră
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
întrebi atât de sincer, cînd chiar tu ai recunoscut că omul nu se poate schimba de la o zi la alta. Costache: Da, așa e... Octav: Ei, ăștia n-au făcut decît să renunțe la tentația funcției și să opteze pentru tentația banului. Aici s-a terminat schimbarea pentru ei. Costache: Și încă ceva; ăștia, adică foștii, erau și ei nemulțumiți... cîrteau și ei pe ascuns... voiau și ei schimbarea... Octav: Voiau pe dracu' schimbare! Duseseră țara de rîpă și începuse să
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
postmodernitate, venită tîrziu, ce-i drept, dar articulat formulată. Discursul francez despre literatură este unul despre Occidentul contemporan, este unul despre noi. Iar literatura franceză ilustrată În acest volum stă mereu În orizontul acestei modernități Înțelese ca ambivalență - nevrotică - Între tentația excesivă pentru nou (excesivă pentru că neasumată mereu) și regresia dureroasă, delicioasă În același timp Înspre vremurile În care modernitatea era o fantasmă neîntinată de istorie. Primii sînt minimaliștii, descendenții soft ai Noilor Romancieri, cei care au reușit să coaguleze ultimul
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
etala imaginea publică, alții vor să se etaleze tocmi pentru ca mesajul lor să difuzeze cît mai mult și mai rapid. Foarte zgomotoasă, literatura angajată de astăzi este foarte citită, dar mai puțin apreciată de specialiști, tocmai pentru că cedează foarte ușor tentațiilor mondene. Diferența dintre ceea ce se citește și ceea ce se studiază este, desigur, subiectul unei alte discuții. Universitatea franceză, conservatoare ca Întotdeauna, promovează curentele literaturii contemporane fidele tradiției modernității, mai ales minimalismul, care continuă Noul Roman, pe de o parte, dar
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
stă probabil la baza nombrilismului membrilor oricăror minorități: fiind obligați să se privească mereu În oglinda Întinsă cu atîta solicitudine de societate, ei ajung să se iubească sau să se urască - devin În orice caz solipsiști, autotelici, profunzi... Există desigur tentația de a adopta În privința homosexualității - fie ea feminine, cum se Întîmplă În cazul nostru - trei atitudini: primele două sînt angajate: Împotriva sau pentru,de pe poziții esențialist-religioase sau relativist-culturale. Ultima, detașată, aruncă o privire „estetică” asupra decorului - pentru că homosexualitatea devine acum
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
avort În tinerețe, redat cutremurător pe parcursul mai multor pagini), bravarea Răului prin bravarea, chiar În detaliul cel mai insignifiant, a Sistemului (scrierea codului localității În afara căsuțelor destinate acestui scop, pe plicurile poștale). “Cea mai bună cale de a rezista unei tentații este să-i cedezi”, spune Irène la un moment dat, și se pare că aceasta este deviza carpe diem-ului ilustrat de romanul Lorettei Nobécourt. Provocarea scriitoarei este următoarea: ființa umană nu poate fi redusă la dogmatica creaționismului creștin, dar nici
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
este unul aproape religios. Samuel Beckett Încearcă să facă ceea ce - În primul rînd - Îi dicta genotipul, dar, conștient sau nu, și ceea ce prescrisese autorul Genealogiei moralei. El scrie o literatură de unde evacuează, pe cît poate, umanul - „bolnav”, fără a ceda tentației de a-l „Înlocui” cu inumanul (adică de a lăsa să intre pe fereastră ceea ce scosese pe ușă). În plus, pentru că „omul”, În sensul realismului clasic, pozitivist, sau al umanismului existențialist, devenise de ceva vreme sediul unei tumori maligne, Îl
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
aproape exclusiv dotate cu semnificații circumstanțiale care nu reușesc să sugereze un sens decît prin ricoșeu, prin intermediul reacției față de ceea ce este perceput drept absurd. Dacă e să vorbim despre scriitură transpartentă, atunci lui Îi aparține. Pentru a nu ceda vreunei tentații de illusio, scriitorul construiește un narator care se manifestă ca atare, ca „mînă care scrie”. Proiectul lui Beckett este probabil acela de a anula toate diferențele pe care le introduce literatura În raport cu realul, de a anula toate disticțiile În cele
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
Întrebe asupra lui Însuși și asupra lumii, ce nu merge, unde s-a defectat ceva, cum se repară ceea ce s-a stricat. Antoine este un personaj diderotian pentru Început. Dar apoi, de Îndată ce Începe să facă ceva, Încearcă să scape de tentația nepotului lui Rameau, aceea de a profita de societate disprețuind-o (cum face Frédéric Beigbeder În romanul 199.000 lei), cît și de aceea marxistă, a angajării În revolta socială (cum face Houellebecq). Dacă Martin Page scrie literatură, Înseamnă că
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]