6,679 matches
-
în chinuri și voluptate de negrăit, pielea corpului meu gol începea să vadă. Vedeam cu pieptul și cu brațele, dincolo de cuptorul ce-și deschidea încet pleoapa, forme și stihii, alunecări și contracții ce nu erau din acest univers. Știam, pe când urlam încercînd să-mi rup chingile, că sânt într-un glob ocular, că trăiesc ca un infim fir de praf în vitrosul unui ochi - al cărui zeu? al cărui atlant uriaș? - și că ochiul se deschidea acum către o lume de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu intarsii de sidef... Langoarea din ochi și oribila, jupuita tumoare de pe ceafă... Ea era, deși acum într-un fulgarin jerpelit, deși cu buzele palide, însemnate de un herpes cețos, deși în ghete bărbătești cu galoși de cauciuc pe deasupra. Prezentatorul urla ceva în microfon și din boxele butucănoase nu ieșea mai mult decât un huruit ca de camion greu. Lângă el, o damă bătrână, vopsită blond, lată și fleșcăită, jongla cu un fel de popice. Rochia de lame o făcea să
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mai târziu pe gâtul femeii-păianjen... "Opriți! Opriți! Faceți lumină!", răcni deodată Stănilă sărind în picioare. "Securitatea!" Spotul se stinse și-o-nvălmășeală îngrozitoare se produse. Oamenii fugeau în toate părțile, poticnindu-se și călcîndu-se-n picioare. "Faceți lumină-n pastele măsii!", urlă iar ofițerul, încercînd s-ajungă la scenă și lovindu-se de trupuri în cojoace de blană. Știa acum: contactul avusese loc! Fluturele era mesajul! "Bandă de tîlhari!", zbieră ca scos din minți când ajun-se-n sfârșit în culisele mizere
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mama insistase și acum încerca să lucreze acasă, în bucătărie, încurcată în spirele de sârmă înnegrită, plângând și văitîndu-se de mâini, pe când arcurile ieșeau strâmbe și-ncălecate, sau deșirate, oricum recalcitrante, lovind-o peste degete și sfîșiindu-i dosul palmelor. Pornită, bormașină urla de scula blocul în picioare. Dintr-un fel de martiraj amestecat cu durere și ură, și cu dorința de a victimiza întreaga lume, mama persistă în prostia asta câteva luni, timp în care nu produse nici un singur arc întreg. Păru
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
o rană, dar se-ntorcea seară de seară la tortura ei cu o orbire nebunească, fără să asculte de nimeni, cu ochii ficși și roșii, iar când o prindeam de mâini și-ncercam să-i vorbesc rațional, se zbătea și urla ca scoasă din minți: "Lasă-mă-n pace! Nu te băga, mucosule! Lasă-mă-n pace!" Așa înțelegea ea să-l pedepsească pe tata. Fusese o iarnă grea, nămeții de zăpadă cafenie înșirați de-a lungul șoselei Ștefan cel Mare
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
simțit și eu apropierea unei Ființe. Era o ființă alcătuită din cosmosuri. Și fiecare cosmos avea lumi locuite. Și fiecare dintre ele avea o negură de locuitori. Și materia lor era focul. Și puterea lor de gândire scânteia ca supernovele. Urlam cuvinte către acea ființă și ea-mi răspundea. Miezul visului, poarta, vulva - nu mai pot fi descrise. M-am trezit în alt vis, colindând ca într-o levitație noroasă camerele atât de știute ale apartamentului nostru. Cinci dimineața, soarele ca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
formațiune noroasă (nimbus?) pe care Maria n-avusese timp s-o privească în ziua-n care-l întîlnise pe Costel la Govora, și pe Mircea {care Mircea?) scriind o carte dementă, nesfârșită, în cămăruța lui de pe Uranus, și pe Fulcanelli urlând în fundul infernului, gol în mijlocul limbilor de foc, și Voila, și Montevideo, și New Orleans și ghețurile Antarcticii, și mărgelele universurilor înșirate pe un string metafizic, și fractalii, și istoria națională cu eroi și morminte, și Witold Csartarowsky, poetul polonez din
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ce? Firește, pentru El. Pentru constructor. Pentru cel ce a plămădit. Pentru țesător. Pentru cizmarul Arepus ce ne ține pe toți pe genunchii lui tari ca stâncile. Pentru creierul ce ne visează și sexul din care am țâșnit, fierbinți și urlând de plăcere. Pentru cel ce mîntuiește-ncepînd și care nu mai mântuiește să tot înceapă. Ca o femelă de fluture el și-a-mprăștiat de-aici feromonii în lume, și voi roiți acum în jurul pântecului mustind de sacralitate, tânjind adânc, oh, atât de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
să trăim. Trăind, l-am cunoscut. Fiind, ne-am mântuit, și mântuiți vom fi în veac, chiar sfâșiați în bucăți, chiar zdrobiți oscior cu oscior. Nimeni, deschizând ochii, nu vede altceva decât pe tine, Doamne! Nimeni, muncit în chinuri, nu urlă decât numele tău. Iar cel care, trăind, strigă "Dumnezeu a murit!" își pune-n mișcare laringele prin alizeele respirației tale. Nu, Zeul nu a murit, el ne este clipă de clipă, sau mai bine zis ne va fi. Căci toți
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
măcina marea construcție încă plină de schele și cofraje de beton. Blocul se ridicase pe terenul viran din fața morii "Dîmbovița" și era lins permanent de vânturile ude și reci ce veneau dinspre lacul To-nola, lângă care se afla Circul. Moara urla pe-atunci atât de tare din toate motoarele sitelor electrice, încît duminica liniștea era nefirească și urechile-ți țiuiau de pustietate. Plopii, care azi au ajuns înalți cât blocul și care vara ning un puf ce se depune în nămeți
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
țiplă, băieții de prăvălie și ucenicele ce-și lăsaseră mașinile de cusut în croitorii ca să caște gura la paradă rămaseră încremeniți văzând cum trece maiestuos prin fața lor minunea cea mare a defileului, scandalul din vara lui '79, despre care-au urlat mai apoi jurnalele luni în șir, până când vestitul Zdrelea brigandul i-a luat locul și privilegiul titlurilor de-o șchioapă. Trecea, prin urmare, carul monumental, tras de douăzeci și patru de boi, ce-înfățișa rectificarea Dâmboviței și noua ei matcă. Până și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Unii flăcăi - umbla vorba că și unele fete - se duseseră totuși prin satele vecine, de cu seară, și înnoptaseră acolo. Se-ntorseseră schimbați și tăcuți. Era acum rândul lui Vasile să bată hotărât la ușa casei de bârne. În depărtare urlau lupii, coborâți de la munte. Intrase într-o odaie-n care era pusă masa ca la nuntă. Sobele din cărămizi smălțate, ce purtau ca semne soarele, luna, păsări măiestre și brăduți, duduiau și-n odaie era cald ca sub plapomă. La
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
zeamă de aur. Cu lacrimi mari rostogolindu-i-se din ochi, femeia-l strângea acum la piept ca o mamă, înfășurîndu-i picioarele-n părul ei, îndemnîndu-l să se aline și să uite. Sălbăticit de păcat, flăcăul de nici șaisprezece ani urla ca ura prunc, în genunchi, cu mâinile spînzurîndu-i neputincioase. Cu mare greutate împletitura de trupuri goale se descleșta, și ochii tâmpi de băutură ai tuturor se-ndreptau spre statuia vie din mijloc, spre noul răstignit și veșnica mamă a durerii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pufușor și firișor al lui, de parcă peste buclele ei castanii-luminoase Coca ar fi purtat o aureolă de sfântă. Partea II Am închis ușa de la sufragerie, am închis și ușa de la camera mea și e, în sfârșit, liniște. Deși afară nu urlă numai tramvaiele. Trecând prin cameră către masa de scris mi-am văzut o clipă trupul trecând prin fâșia înaltă a oglinzii de la toaletă. Ai da acestui corp, poate, patruzeci de ani, deși are numai treizeci. Hainele aruncate pe el (pulovăr
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Căci nu era din țeasta mea și nici din manuscrisul meu muncitorul care, la o coadă ce nu mai era coadă, ci o terciuire de corpuri omenești, o năvală disperată către câteva carcase ude și vinete de pui, o gloată urlând și spărgând vitrinele și-ntinzînd sute de mâini cu gheare rășchirate, scosese o șurubelniță și-și croise drum prin terciul de organe-nnodate, călcând în picioare copiii, îmbrîncind femeile și sfâșiind spinările bărbaților, prin hainele-nzăpezite, cu vârful uneltei, ascuțită bine acasă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
care nu văzuseră încă nimic pe lume, splendoarea magazinului de mobilă întrecea orice mi-aș fi putut imagina. Uneori îi lăsam baltă pe băieții din spatele blocului și mă aventuram - căci pe atunci orice ieșire în fața blocului era o aventură: tramvaiele urlau ca dragonii, mașinile vuiau stârnind praful, trecătorii erau înalți și amenințători -, deschizând ușa cu greu, în magazinul plin de furnire și de cristale. Iernile se făcea noapte adâncă la cinci după-masă, dar în magazin lumina era orbitoare, totul scânteia, totul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
le aduc bine aminte, dar pe care nu le-am putut localiza niciodată. Ce locuri copleșitoare, și câtă credință trebuie să fi avut în părinții mei ca să nu mă smulg din mâinile lor și să n-o iau la fugă urlând de groază, cu luna răsărită enormă deasupra mea și urmărit de ochii neliniștiți ai statuilor! Abia când am ajuns acasă, și nici atunci, de fapt abia seara, când a sosit și tata, am aflat, din frânturi din discuția lor purtată
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se repezea la mine să mă rupă-n două, congestionat, cu ochii ieșiți din orbite, cu părul zbârlit (cînd nu era prins în veșnicul lui ciorap de damă). Urmau scene dramatice, de sfârșit de lume. Eu mă trânteam pe jos, urlam cât puteam, disperat ca-n ghearele unei fiare, mama se-arun-ca în fața lui țipând "Nu-i da în cap! Nu-i da în cap! Iartă-l, că nu mai face!" " Pleacă din fața mea, pastele și Dumnezeii mă-ti!" zbiera și tata
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
din fața mea, pastele și Dumnezeii mă-ti!" zbiera și tata, năpraznic zeu al răzbunării, dezlănțuit și ocupând singur trei sferturi din cameră. Și deodată, jart! trosc! Palmele lui îmi nimereau peste fese, peste ochi, pe ceafă, lăsîn-du-mi dâre roșii... Nu urlam însă atât de durere, cât de o groază ce venea din adâncul meu, era un urlet scos de un lung șir de copii amenințați de masculii orbi de furie. M-ar fi omorât, sau cel puțin așa credeam eu, dacă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
o vară și-o toamnă, mi s-a părut mereu că locuiesc într-un sanctuar. Totul acolo era solemn și înfricoșat. Dacă te depărtai pe paliere dincolo de zona cunoscută, spațiul începea să vuiască încetișor, apoi tot mai puternic, până când îți urla direct în urechi, amestecîndu-și țipătul cu al tău. Umbre dense așteptau în adâncul perspectivelor. Ușile se deschideau prin mecanisme misterioase și-n pragul lor apăreau ființe imobile, drepte, canonizate asemenea statuilor de pe fațada templelor săpate în stâncă. Coboram un timp
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
burtă, scoteau un fel de "Aaaaa!" caraghios și cădeau cât erau de lungi. Când conduceau coloanele de prizonieri, îi loveau cu patul puștii și strigau mereu "Șnel! Șnel!" Comandanții lor cu cruci de fier la gât și caschete foarte înalte urlau mereu ca descreierații. Cel mai rău fusese Hitler, cu părul lui lins și mustăcioara obraznică. În cartea, de citire a lui Mircea mai mulți scriitori care aveau portrete fuseseră transformați în Hitleri. Un semn îngrozitor era zvastica. Numai cei mai
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Toate celelalte zone ale uriașei clădiri îi păreau însă stranii și amenințătoare. Prin cele mai multe nu fusese niciodată. Mai erau două etaje, dar să urci până acolo nici nu-ți putea trece prin minte, în ținuturile acelea - fusese doar o dată - culoarele urlau de străinătate. Într-o zi tovarășa îl trimisese să cheme-n clasă o elevă dintr-a patra, sora unui coleg al lui care se bătuse cu altul. Urcase atunci marile scări din stânga, traversase culoarul de la primul etaj (din fiecare clasă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Povestea cu Yeti ținuse câteva duminici la rând, și muzica, la apariția lui Yeti, era atât de stranie, încît băiatul trebuia să fugă din cameră la auzul ei. Yeti apărea mereu pe zăpadă, se bătea cu pumnii-n piept și urla... Adversarul căpitanului era unul Mortimer, care-și băga nasul peste tot, dar era mereu învins. O dată-l prinsese chiar pe căpitan și-l băgase într-o cisternă cu apă, dar căpitanul respirase prin pipă și scăpase. Nici nu terminase bine
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
proaste, toți mâncând semințe și scuipând cojile-n jur. Mircea nici nu era atent la ce se-ntîmpla pe teren. Jucătorii care fugeau acolo erau mici ca furnicile. De-aceea tresărea mereu când cei din preajma lui săreau m sus înjurînd și urlând ca nebunii. "Băăăă! Futu-ți morții mă-ti cu cine te-a-nvățat fotbal!" zbiera câte unul la arbitru, mai tare decât ai fi crezut că poate striga un om. Mult mai mult îi plăcea pe stadion seara, când se
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de festivități a-ntreprinderii. Fiecare copil urca pe scenă, spunea poezia Și primea un dar. L-au suit și pe Mircea, care avea doi ani și jumătate, dar când a dat cu ochii de Moș Gerilă, copilul a-nceput să urle din toate puterile: moșul ăla al lor avea barba lui naturală, neagră pana corbului! Mama plecase cu copilul la subțioară din sală. Pînă-acasă Mircea o ținuse într-un urlet. Tot ce ținea de religie se amesteca, pentru el, în mod
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]