44,748 matches
-
sau ca temniță, ca anulare sau realizare prin eșec a călătoriei revelatoare în moarte. Transfer de personalitate și destin, prizonierul petrecut în torționar, păzitorul petrecut în hoț de conștiință, coborâre în infern, revelație a Dublului, două chipuri, două jumătăți ce compun (conform etimologiei verbului sym-balein) rotundul uman înghițit de cunoașterea supremă prin moarte. Dacă în Comisionarul se excelează în monologul dialogal al spațiului închis ("piesă de cameră" cu irizații romantice), Arhivarul este o desfoliere aproape vetero-maniacală, am zice, de închipuiri nu
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
nu mai exprime nimic. Noțiunea este într-adevăr devalorizată, dar nu și stările pe care le numește. Indiferența sau chiar dezgustul tău față de viață pornesc dintr-o totală lipsă de iubire față de vreo creatură, obiect, idee sau preocupare. Toate astea compun viața. E posibil, n-am ce spune, îngăimă împăciuitor Carol. Dar toate elementele enumerate de tine sunt atât de schimbătoare și înșelătoare, încât iubirea de care vorbeai devine schimbătoare și înșelătoare, până la transformarea ei într-un sentiment obscur și inutil
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
să fii nevoit să spui "Vă urăsc pe toți", îl parafrază Filip. Neiubind nimic ce ține de viață te-ai detașat de ea, agățându-te în schimb cu disperare de ideea morții, în speranța că "acolo" vei găsi o lume compusă din elemente de care te vei putea atașa sau, cel puțin, o lume în care atașarea nu este o condiție obligatorie supraviețuirii. Ha! Ha! Ha! mimă Carol râsul. Supraviețuire în moarte. Mă faci să râd. Poate sună straniu, dar nu
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
Filip. Ai descoperit și probat una dintre cele mai uluitoare legi cosmice, aceea a totalei asimetrii din natură. Poate singura lege care nu suportă excepții. De fapt, asimetria cosmosului este cea care-i dă viață și mișcare. Un cosmos simetric, compus din elemente simetrice ar fi un cosmos mort sau poate nici n-ar putea să existe. Doar omul are o inexplicabilă vanitate a simetriei... Există un vechi templu japonez, extrem de bogat ornamentat, perfect simetric față de axa verticală. Un singur și
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
Interiorul era căptușit cu postav nisipiu și compartimentat în lăcașuri și sertare, după o arhitectură bizară. Trăgând la întâmplare de un bumb de alamă, deschise un sertăraș în care găsi două obiecte. Luă în mână un fel de brățară ciudată compusă din doi șerpi care se devorează reciproc, mușcându-și unul altuia coada. Unul dintre ei era făcut din lemn negru de abanos, iar celălalt din lemn alb de santal. Șarpele negru avea ochi de santal, iar cel alb avea ochi
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
în cazul unui popor se reduce la o înșiruire fadă de date cu implicație socială, aparent importante, dar de fapt periferice și puțin semnificative. Dacă vrei să cunoști un copac, nu-i suficient să cauți în dicționare din ce se compune și câți ani trăiește. Trebuie, mai degrabă, să-i miroși rășina ce îi oblojește rănile, să-i strivești câțiva muguri între măsele, să te îmbăiezi în fiertura frunzelor sale și să-ți zdrelești pieptul gol de scoarța trunchiului, încercând să
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
să declare la fisc câștigurile „ilicite”, academicieni care își însușesc lucrările subalternilor, ingineri care nu predau construcțiile la termen. Aici „tăia în carne vie”, era necruțător, încât Primul (Secretar P.C.R.) a prins drag de el, acordându-i „onoarea” să-i compună discursurile, de fiecare dată cu exclamații măgulitoare: „De ce nu am eu condeiul tău?! Scriitor m-aș face, Bacalbașa al zilelor noastre!” ( Primul citea și recitea o singură carte: Moș Teacă...) Radu Mercea roșea de plăcere, la gândul că va fi
Jucătorul by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1257_a_1933]
-
într-o oarecare măsură acel lucru pe care nu-l învățasem niciodată și pe care-l știam atât de bine: să trăiesc. Da, cred că atunci a început totul. Dar nici în seara asta nu mă simt în formă. Îmi compun chiar cu oarecare dificultate frazele. Vorbesc parcă mai puțin bine ca de obicei și cuvintele mele șovăie. De vină e vremea, fără îndoială. Se respiră greu, aerul e atât de apăsător încât îl simți cum îți strivește pieptul. V-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85071_a_85858]
-
îmbogățire a demnitarilor și se întreabă dacă poate fi cercetată autenticitatea declarațiilor și, eventual, a originii acestor averi. La aceasta s-a gândit și legiuitorul atunci când a stabilit că cercetarea averii demnitarilor se poate face doar de către o comisie specială compusă din judecători de la Înalta Curte de Casație și un procuror de la Parchetul General, desigur, „aleși pe sprânceană”. Comisia aceasta nu poate fi sesizată de oricine, să nu se ajungă cumva la anarhie, ci numai de către ministrul Justiției sau Procurorul General
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2139_a_3464]
-
altădată. Aceasta are nevoie, pentru a acționa, de concursul și de bunăvoința tuturor; ea reprezintă, esențialmente, o putere de opinie. De aici îi izvorăște forța, dar și slăbiciunea. Ea va fi un punct de sprijin pentru toate guvernele care o compun doar dacă ele se lasă conduse de "valul" general, de poziția majorității, dar va putea să devină o piedică în calea lor dacă ele vor urmări țeluri particulare. Societatea nu va avea niciodată încredere în eroi. Cu timpul, rolul presei
Micaela Catargi by Jules Martin Cambon [Corola-publishinghouse/Imaginative/1407_a_2649]
-
lucruri, asta nu-i va diminua capitalul politic, dimpotrivă. Oricum, C.V. Tudor și Adrian Păunescu fac o echilibristică morală uluitoare pentru a-și umfla capitalul politic: pe de o parte, adună voturi cu retorica nostalgică naționalist-ceaușistă, pe de alta, își compun și niște figuri de persecutați de Securitatea lui Ceaușescu! O specie aparte de demoni, incub-sucub, violatorul sodomizat. Ei sunt talonați îndeaproape de alt echilibrist, traseistul țărănisto-pesedisto-peremist George Pruteanu, pertuul dlor Liiceanu, Pleșu, Manolescu, și el în afara jurisdicției morale a CNSAS
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2042_a_3367]
-
înmormântare. Domnii Ion Iliescu și Adrian Năstase ar ține discursuri pline de simțire la căpătâiul decedatului, declarând greva japoneză a foamei până când poliția îi va găsi pe agresori. Academicianul-șef Eugen Simion va elogia opera celui dispărut. Adrian Păunescu va compune, pompându-și lacrimi în barbă, un poem la catafalc, arătând că și el, ca ziarist, a îmbrăcat maioul morții. Cu toții vor descoperi, cu ușurare și recunoștință, ce bun, ce deștept, ce frumos e ziaristul o dată mierlit. Dar pentru că mai sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2042_a_3367]
-
Asemeni tubului catodic și ochiul uman este prevăzut cu trei tipuri de receptori de culoare, care transformă radiația electromagnetică cu lungimea de undă între 390 și 800 µm în influx nervos. În principal, ochiul uman - asemeni un camere obscure - este compus din: retină Țce căptușește fundul ochiului), cristalin Țasemeni unei lentile), în fața căruia se găsește irisul, diafragmat prin orificiul său centra, pupila. În centrul retinei se află o regiune receptoare de maximă precizie, numită maculă. Receptorii retinei sunt de două feluri
Primii paşi în lumea fotografiei digitale by Florin Cătălin Tofan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91495_a_107361]
-
uman recepționează lumina prin intermediul celulelor cu conuri și bastonașe, aparatul fotografic digital folosește și el senzori speciali, numiți CCD (Charged Couple Device) și CMOS (Complementary Metal Oxide Semiconductor). Senzoriul CCD este rectangular, de mărimea unui timbru poștal, în prezent fiind compus din câteva milioane de mici celule fotoelectrice ce primesc impulsul luminos de la lentile, transformându-l în impulsuri electrice. Interpretarea imaginii se face rând cu rând, apoi semnalul este amplificat și trimis unui convertor analogi-digital. Imediat ce un rând a fost citit
Primii paşi în lumea fotografiei digitale by Florin Cătălin Tofan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91495_a_107361]
-
a fost citit, informația este ștearsă și se trece la rândul următor, continuând astfel până la ultimul rând. Senzorii CCD folosesc sistemul Bayer-RGB Țred, green, blue) care are de două ori mai mulți pixeli(Pixelul este cel mai mic element ce compune o imagine. ) verzi decât roșii sau albaștri. Din cauza restricțiilor impuse de mărimea senzorilor, rezoluția senzorului CCD nu poate fi mărită prea mult, mai ales ținând cont de prețurile exorbitante la care s-ar ajunge. Soluția găsită de fabricanți a fost
Primii paşi în lumea fotografiei digitale by Florin Cătălin Tofan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91495_a_107361]
-
mică și profunzime de câmp mare. Este însă posibil ca unele aparate profesionale să fie dotate cu mai multe posibilități de focalizare. 2. Tipul, rezoluția și sensibilitatea senzorului - spuneam că senzorii sunt de două tipuri: CMOS și CCD. Ambii sunt compuși din grile de fotodiode ce transformă lumina ce trece prin obiectiv în sarcini electrice. Cu ajutorul filtrelor RGB se creează culoarea. Senzorii CCD folosesc sistemul Bayer-RGB, care are de două ori mai mulți pixeli verzi(Știut fiind că ochiul uman este
Primii paşi în lumea fotografiei digitale by Florin Cătălin Tofan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91495_a_107361]
-
atunci contraataca don Francisco cu cea mai grea artilerie a lui: Piscul acesta de viciu și insultă, ăsta la care pârțurile sunt sirene, e curul de Góngora, găoaza cultă de care pân’și-un poponar se teme. Sau se distra compunând celelalte versuri, pe cât de cunoscute, pe atât de feroce, care s-au răspândit ca focul prin oraș, făcându-l pe Góngora troacă de porci: Omul acesta e-o asemenea scursură (lăsându-i Însă originea În pace), că niciodată, nu știu cum se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
a cărui imperfecțiune fizică - era cocoșat - Își bătea joc În fel și chip: Cine-i scrofulosul care are-n față și-n spinare câte-o gâlcă deloc mică? Gheboșică. Versurile acestea circulau pasămite anonim, dar toată lumea știa perfect cine le compunea cu cea mai rea intenție din lume. Bineînțeles, atacații ripostau la rândul lor, așa că ploua cu sonete și terține; Încântat, don Francisco, la largul lui, Își citea producțiile În locurile de clacă, ascuțindu-și pana și muind-o În cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
de Quevedo, Îmblânzită numai de crucea de Santiago cusută pe piept, sub capa scurtă, tot neagră, care pe atunci se numea herreruelo. Îmi dăduseră voie să-i Însoțesc, pentru că tocmai le făcusem niște mici comisioane la Ștafetă; restul grupului era compus din Licențiatul Calzas, Vicuña, Dómine Pérez și câțiva cunoscuți, sporovăind lângă balustrada treptelor dând În Strada Mare. Comentau de zor ultima impertinență a lui Buckingham, care, lucru știut din surse sigure, Îndrăznea să-i facă curte soției contelui de Olivares
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
ne rămâne decât să ne batem! Și se bătea, Într-adevăr, ca diavolul care era, cu toledana În mână, fără ca șchiopătatul lui să-l Împiedice câtuși de puțin, gândindu-se fără doar și poate la strofa pe care o va compune dacă ieșea basma curată din primejdia aceea. Ochelarii Îi căzuseră pe piept și atârnau de șnurul lor, alături de roșia cruce de Santiago; și ataca feroce, asudat, cu toată țâfna lui teribilă pe care și-o rezerva de obicei pentru versuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
înserează și au agățate pe ele coșuri de gunoi. Roșii. Culoare aleasă inexplicabil, dar deloc supărătoare. Și-apoi, independentă de voința, preferințele și starea de spirit a primarului sectorului 5. După ce ochii îți zburdă absent pe toate aceste elemente ce compun imaginea, strada, care e în fapt o alee, după cum îi spune și numele, duce spre acele blocuri tip, de patru etaje, fără lift și cu balcoane din care lipsesc cu desăvârșire florile. Clădirile, cu spoiala lor scorojită de dinainte de cutremurul
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
nici o șansă ca vreuna din ele să se ridice prin culise. — Îți dau să bei..., spune împăciuitor actorul. Dar ... aici nimeni nu bea fără să muncească! Redactorul-șef se agită-n scaun, dar pică la înțelegere. Ca să bei, trebuie să compui o poezie! hotărăște actorul prețul alcoolului pe piața culturală a capitalei. Redactorul-șef începe să bâlbâie o rimă. Se poticnește, transpiră, revine, încheie și întinde mâna după pahar rânjind prostește. Capul pleșuv își retrage ușor mâna de pe masă, actorul înșfacă
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
nostalgia „zilei femeii“, ci și cu fișele făcute cale de câteva zile, storcându-mi amintirile de lectură și umblând prin istorii și dicționare după minunatele noastre doamne literare. Acum câțiva ani, provocat să fac la iuțeală o carte care să compună un chip plauzibil, mândru și atrăgător al Ideii românești, am optat pentru șase tipuri (trei categorii) de feminitate exemplară. Trei castelane (Regina Maria, Martha Bibescu, Maria Cantacuzino-Enescu) dotate din plin cu farmec, senzualism, dibăcie diplomaticească și cultul voluptății, două țărănci
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
Mika-Lă, Lenora Hallipa, ca și Cezara și Domnișoara Cristina, împreună cu holbanienele Ioana și Dania, dar mai ales cu excepția „regală“ care este Doamna T., ca și cu Vica Delcă din Dimineața Gabrielei Adameșteanu, plus tripleta Gaițelor (Aneta, Zoia și Lena Duduleanu) compun capitole aparte. Dar cum să uităm de Pena Corcodușa?! M-am întrebat apoi dacă la autoarele noastre domină poezia sau proza. Sigur, dacă enumeri la repezeală nume ca Veronica Micle, Otilia Cazimir, Elena Farago, Magda Isanos, ori dacă treci prin
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
prejudecăți tribale“ -, cum că suntem contraproductivi, melancolici la modul suicidar, niște frâne bolnăvicios de nostalgice, sugrumând progresul, sincronizarea, salturile elastice peste etape. Noi suntem cei care visează revigorarea stilului arhitectural neoromânesc al lui Ion Mincu și ne opunem unui București compus din zgârâie nori ca-n Dubai plus mahalale indiene. Noi venim cu teatrul lui Blaga în minte la spectacolele după Sarah Kane, rătăcim mai degrabă în Mircea Vulcănescu decât în Foucault, rămași la Camus, departe de Sartre, bovarizând mai intens
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]