7,345 matches
-
și geografice, dar căruia nici o societate omenească nu i se poate sustrage (așa cum a încercat să o demonstreze Critica rațiunii politice). Axioma faptului incomplet, asamblată la corpul social, ne permite să traversăm vîrstele simbolicului fără dezrădăcinări majore. Această sintaxă universală desenează un cerc antropologic în care nu ne așteaptă nimic nou. Raportul omului cu lucrurile (și cu omul ca lucru) este infinit și neprogramabil. Știința n-are sfîrșit, sau poate doar unul provizoriu și factual. Raportul omului cu zeii săi (ca
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
-lea se produce în cadrul și cu instrumentele filosofilor eleniști. Teologia dogmatică, am spune noi, a "pompat" informație pentru toți descendenții lui Platon; dar la vremea aceea, creștinismul apostolic era în raport cu neoplatonismul, care avea o situație priveligiată, ceea ce este astăzi banda desenată în raport cu eseul filosofic (un album cu Tintin lîngă o teză de doctorat despre Hergé). Istoricii artei fac remarci paralele. Arta paleocreștină este o ramură a artei antice, pe care o prelungește, dar nu o răstoarnă. Sub o formă mai degrabă
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
jumătate de voce care a fost atîta timp lectura canonică, se strecoară în mine ca o voce interioară. Un magister care vorbește de la distanță și deasupra enoriașilor fie că e singurul în picioare, pe o estradă sau pe un podeț desenează un cerc al cărui centru este, un noi subordonat unui El. Părintele Bisericii nu este un autor sau un glosator. El este un orator, un tribun, un înalt vorbitor. Catolicitatea se naște audiovizuală (și vedem că audiovizualul are fibră catolică
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
adus onoruri. Traiectorie emblematică. Noua epocă fusese în întregime anunțată. Socialismul s-a născut cu un brevet de tipografie în jurul gîtului. Spirala Carte-Ziar-Școală este "elicea genetică" a Republicii, ca și a "Mișcării muncitorești" care i-a urmat. Această schemă organizatorică desenează o arie de practici culturale înainte de a se diverge în programe politice. Cîmpul de exerciții determină o scară de valori comune pentru matcă și pentru urmașul ei. Socialismul european a fost o mentalitate, însă la început era doar o formație
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
că tragerea la sorți, alternativa cea mai plauzibilă atunci cînd nu decidem ferm, nu deschide o eră a justiției. Un sclav legat de brazda sa are întotdeauna mai multă speranță decît un sclav legat de o roată. Cercurile noastre sînt desenate din linii punctate: sărim printre ele cu destulă veselie, la prima vedere. "Se învîrte!" este o marcă a satisfacției, un indice de performanță. Dar întoarcerea unui Etern new-look, fără promisiune de mîntuire ori certitudine a învierii, fără vector sau finalitate
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
pulă și pulmă - și noi ne tăvăleam prin bănci de râs. Altă dată, fază de zece puncte, eram la ora de limba și literatura română, la Șoseaua Nordului a lui Eugen Barbu, țin minte lecția cu așa mare precizie pentru că desenasem în fața unui tanc un bețiv cu o sticlă incendiară în mână, îmbunătățisem desenul preexistent. Și profa a încercat să ne stimuleze, hai să fim odată oameni serioși, hai să avem o discuție cât de cât inteligentă despre textul ăsta. Probabil
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
crescută prost, neuniform, în toate direcțiile, nehotărâtă. Figură de copil bărbos. Surâs calin, naiv. Când încerc să mi-l aduc în minte, îl văd întotdeauna în câte o dimineață rece, venind spre școală. Spre liceu. Ar trebui să vi-l desenez. Să tocmesc un papparazzo care să-l tragă în poză. Dimineața se grăbea și era permanent transpirat. În mâini, mănuși negre de piele. De piele neagră. Nici nu putea cuprinde cumsecade ghiozdanul lui vechi de pe vremea lui Pazvante. Ghiozdan de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
barbarii de ce în Senat e această apatie De ce stau senatorii și nu legiferează pentru că azi vor sosi barbarii Ce legi să mai facă senatorii Când vor sosi, barbarii vor face legi (...) Scriu de parcă aș picta. Umplu spații cu cuvinte. Cuvinte desenate fără legătură între ele. Singura legătură fiind cea spațială. Lipsa legăturii nu e o infirmitate a textului, ci un fapt. Între timp, în jur: Unii merg să ia niște lați de la un vecin pentru a face gardul. Chiar dacă e duminică
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
profund inutil. O schizofrenie benignă fără implicații profunde în destabilizarea siguranței naționale. În generală, la orele plictisitoare, scriam cu Țâcă, colegul meu de bancă, un fel de testamente. La școală, cu Limbă mă jucam de-a Europa Liberă. Plus denigrările desenate cu creta pe trotuar. În ’90 îmi făcusem ziar din știrile stenografiate după TV. Ziar machetat, paginat. Astea ar fi precedentele legate de scris. Când eram prin clasa a II-a sau a III-a, ne-a pus tovarășa, că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
scoată câinele la plimbare?, m-am întrebat. Sunt destui poeți care n-au nimic serafic, de îngeri bucălați. Unii sunt chiar abjecți, iar frumusețea poziei lor compensează mizeria, insalubritatea vieții. Răzbună, zi să-i zic, purifică. Eminescu așa cum l-au desenat colegii mei apărea chiar respingător. După ei, nu era nici o sfârâială să fi poet. Poeții sunt niște papagali în afara vieții. Niște bezmetici care miros la flori toată ziua și habar n-au să intre pe net, de exemplu. Să stea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
la investiții mai serioase. Dacă auzeam la alta, aș fi zis că e o proastă. La Miruna e altceva! Obiectele în mâna Mirunei. Cum prind viață, despre asta ar trebui să scriu, dar nu pot. Ar trebui să v-o desenez. Să vă spun și alte lucruri despre ea. Cum a vrut la cinci ani să plece în India. Cu tribul ei de atunci de pe stradă. Să trăiască într-un trib de indieni. Și cum pe la Eroilor, tragedie, i s-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
a plăcut să meșteresc câte ceva, iar întro cutie de pantofi adunasem tot ,,atelierul”: rotițe de ceas, tăblițe, sârmulițe și tot ce mai găseam. În clasa întâi, cineva mia făcut cadou un traforaj și câteva plăcuțe din placaj pe care erau desenate anumite forme. Am decupat acele forme, iar la sfârșit am asamblat o căruță cu cai din placaj. Exemplul meu a fost apoi urmat și de alți copii; devenisem un ,,pionier” în domeniu. Înainte de a veni ora să intrăm în clase
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
existente Hemin-gway adăugând în 1947 un "turn" cu 3 etaje. Purta numele de "Finca Vigia" fiindcă într-o perioadă ar fi fost instalat acolo un corp de pază al armatei spaniole. Casa era încăpătoare și a fost mobilată cu piese desenate de Hemingway și Mary și cu unele aduse de prin calatorii. Pe pereți tronau trofee de vânătoare, pe jos covoare și piei de animale. Amator de artă, Hemingway avea la "Finca" și unele picturi de valoare, semnate de Miró, André
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
Hemingway, Roberto Herrera Sotolongo, fratele medicului, angajat ca "secretar" și Don Andres, preotul din localitate. După comentariile prietenilor și angajaților, Hemingway își începea ziua la piscină, în compania a 2 pahare de whisky cu soda sau gheață. Piscina a fost desenată de "proprietar" în 1945,aici înotând cam 1 km dimineața, uneori și scriind, iar în zilele călduroase luând "în apă" și prânzul. Se spune că în piscina de la Finca s-ar fi răcorit "fără costum" chiar și diva Ava Gartner
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
siguranță; o) să amenințe cu acte de violență forțele de ordine sau personalul de ordine și siguranță; p) să își ascundă fața cu articole de îmbrăcăminte sau alte accesorii, cu intenția de a împiedica identificarea; r) să scrie sau să deseneze pe pereții imobilelor, pe garduri sau pe alte obiecte amplasate în baza sportivă sau în arena sportivă; s) să dezlipească sau să distrugă reclamele, anunțurile și afișele expuse de organizator în incinta bazei sau a arenei sportive, precum și să deterioreze
Educaţie olimpică by Gynetta VANVU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101019_a_102311]
-
interzise 15. Prin utilizarea substanțelor interzise organismul sportivului: a. se menține într-o stare optimă de sănătate b. este intoxicat cu substanțe, care în timp au urmări grave pentru sănătate c. rămâne tânăr și sănătos 16. Câte cercuri olimpice sunt desenate pe drapelul olimpic? a) 4 b) 5 c) 6 17. Ce culoare de fond are drapelul olimpic? a) albastru b) alb c) roșu 18. În ce an a fost organizată prima ediție a Jocurilor Olimpice moderne? a) 1896 b) 1900 c
Educaţie olimpică by Gynetta VANVU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101019_a_102311]
-
sigla C.F.R., informație extrem de prețioasă, care preciza din capul locului instituția căreia îi era destinat ca o garanție absolută a funcționării lui impecabile, el adresându-se unui eșalon de muncitori având ca notă caracteristică fundamentală punctualitatea. Sub sigla amintită era desenată o locomotivă din coșul căreia se buluceau rotocoale de fum surprinsă într-un măreț, fantastic și inegalabil elan maratonist pe șinele strălucitoare de oțel, spărgând distanțele și anulând forța gravitațională, asemenea navelor spațiale. O, ce frumos ar fi fost! Din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
amintesc un caz: un coleg trebuia să determine la examen practic, matitatea cardiacă la o doamnă foarte bine. Bietul coleg s-a pierdut de emoție la un moment dat, strâmtorat între ochii iscoditori ai profesorului Goia și pieptul doamnei, a desenat pe pieptul ei alb o inimă ca o turtă dulce. Profesorul s-a uitat la student, apoi la ceea ce a desenat: nu e bine domnule coleg, mai lipsește ceva. Studentul se uită pierdut la profesor care tot el îi răspunde
Frânturi din viaţa unui medic by Popescu Georgie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1175_a_1888]
-
a pierdut de emoție la un moment dat, strâmtorat între ochii iscoditori ai profesorului Goia și pieptul doamnei, a desenat pe pieptul ei alb o inimă ca o turtă dulce. Profesorul s-a uitat la student, apoi la ceea ce a desenat: nu e bine domnule coleg, mai lipsește ceva. Studentul se uită pierdut la profesor care tot el îi răspunde cu zâmbetul lui ciudat: Săgeata, domnule coleg. Profesorul a râs, dar studentul a căzut la examen. De aceea i se mai
Frânturi din viaţa unui medic by Popescu Georgie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1175_a_1888]
-
să devină arhitect și ajunsese la matematici numai fiindcă ratase examenul la proba de desen, dar rămăsese pasionat de arhitectură, acasă consacra multe ceasuri proiectând utopice imobile de vis. Acum avea prilejul să-și arate, ironică soartă!, „îndemânarea“ în domeniu: desenând aceste penibile colibe, pentru el și pentru cei care îi cereau asta... Locuințele de chirpici au prins să se înalțe și, între ele, au fost croite și ulițe, pe care topirea zăpezilor le-a transformat în mari rezervoare de nămol
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
propria soluție: -Marinela, ține-mi tu locul, cum te-am rugat. Astăzi eu îmi iau o zi de concediu. I-am promis dânsului că-l ajut să-și rezolve o problemă. E nou aici, nu cunoaște orașul. Marinela și-a desenat pe fața grăsulie un zâmbet lătăreț în semn de aveți toată încrederea, doamna doctor, da se poate!... Doctorița și-a schimbat grăbită halatul alb cu fulgarinul ei care-i venea extraordinar, și-a luat geanta și pur și simplu a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
prindea bine să aibă întipărite astfel casele lor, viața lor - așa li se mai ușura sufletul. Pe urmă, tata a mai pus la cale ceva, ceva dificil, ceva ce spera să fie cea mai de seamă realizare a lui: a desenat cu migală planurile bisericii din Satul Vechi și, împreună cu meșterii cei mai pricepuți din zonă, a desfăcut biserica bucată cu bucată, de la cruce și clopot și până la odoare și la stâlpii de lemn cioplit ai pridvorului, căutând să păstreze intact
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
cineva în stare să deschidă cărticica asta! Dau s-o deschid, sigur pe mine, convins că e simplu, la îndemână. O clipită, privirea mea se întâlnește cu privirea condorului care vorbește: figura lui are un aer șugubăț, parcă i se desenează în colțul ciocului și un zâmbet ironic (deși mi-e în continuare absolut neclar cum poate să surâdă o pasăre!). Trag de copertele acoperite cu aur, dar ele nu se înduplecă să se deschidă. Îmi pun toate forțele, însă parcă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
revoltă; se făcuse noaptea, toate magazinele erau închise, nu mai aveam timp nici pentru culpabilizări: "un furt? Nu, nu-i furt, e în familie", cam așa am apreciat amândoi. Am rupt cu nerușinare pagina care menționa volumul, pe copertă am desenat un fel de tatuaj cu o inimă și o săgeată; am îndreptat deci situația. Și, pentru a înfrumuseța darul, după o chibzuință îndelungată (nu eram poet), am înjghebat o strofa, ceva atât de tâmpit încât mi-a rămas în minte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
și pleacă mai departe. Vin dintr-o depărtare și pleacă în altă depărtare. Nu știu ce mecanică fizică și care ochi magic, virtual, coordonează complicatele lor trasee aeriene. Deasupra, sus de tot, în înălțimea cerului, se vede zilnic alunecarea tăcută a zborului, desenând texte aeriene intraductibile. Dorobanț capătă astfel, pentru mine, o valoare specială, ca un aeroport de provincie, unul modest, cum sunt cele apropiate de capătul lumii, prin Irlanda, prin Scoția. Și acolo vine câte un gură-cască să urmărească avioanele. Exact așa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]