4,595 matches
-
Întoarse foarte pe scurt către acea furie (pentru un punct de referință o făcuse). Lux. Și când chiar el fusese aproape omorât În bătaie. Trebuise să ridice corpuri moarte de pe sine. Disperat! Târându-se afară. O inimă ce sta să explodeze! O, odios! Apoi chiar el aflase cum se simte să iei o viață. Aflase că poate fi un extaz. Se ridică. Era plăcut aici - lumina lămpii, camera lui personală. Adunase aici, În jurul său un soi de intimitate foarte plăcută. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
Văd că ai aceste amintiri. Păi, am nevoie de ele. Toți avem nevoie de amintiri. Țin departe de ușă lupul lipsei de Însemnătate. Și toate acestea vor continua. Pur și simplu vor continua. Încă șase miliarde de ani Înainte să explodeze soarele. Șase miliarde de ani de viață umană! Ți se sleiește inima de puteri când te gândești la așa o cifră. Șase miliarde de ani! Ce o să se aleagă de noi? De celelalte specii, da, și de noi? Cum o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
pantofii sunt uzi de aseară. Fluid negru, lumină albă, pământul verde, reavăn și Încălzit de soare, străpuns de viață nouă. În iarbă, o masă strălucitoare de particule, o albeață Îngropată În brazdă și din această rouă, oriunde o ajungea soarele, exploda spectrul: ca orașele văzute noaptea din avion sau ca laptele sămânței galactice a lumilor. — Poftim. Stai jos. Scoate-ți chestiile alea din picioare. O să răcești. Pot să Îi usuc În cuptor. Îngenunchiând, Îi scoase pantofii uzi. Cum poți să stai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
carte a neliniștirii“ - dacă ar fi să folosim expresia lui Fernando Pessoa -, un roman care anunță/pregătește teatrul de mai târziu al lui Matei Vișniec. Cafeneaua Pas-Parol este un roman de factură kafkiană, în care terifiantul crește treptat, pentru a exploda în tablouri coșmarești. Personajele simulează realitatea și sunt în permanență chinuite de timp, un timp diabolic și angoasant: „Dincolo de ora trei îl chinuia îngrozitor timpul, se agita prin oraș, intra peste tot și vorbea cu toată lumea, presat de ceva fizic
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2203_a_3528]
-
România s-a propus de mai multe ori un act care să legifereze (și să blocheze) accesul la tehnologiile ingineriei genetice. Proiectul de lege a fost respins de două ori de președinte și declarat neconstituțional de Curtea Constituțională. Problema a explodat (mediatic) odată cu cazul Adrianei Iliescu, cea mai bătrână mamă din lume (la acel moment). Spectacolul de prost-gust (și nedemocratic) făcut atunci de presă și politicieni (în numele a ce?) a demonstrat gradul de inautenticitate al democrației românești. S-a încercat negarea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2204_a_3529]
-
vestic al deșertului Gobi. Abia apoi atacase. Îi așteptase În valea aceea adâncă, asemănătoare unui defileu de nisip. Folosise, la Început, magia vântului. Nisipul se ridicase pe neașteptate, orbind călăreții. Apoi Îi lăsase să intre În nisipurile care aveau să explodeze, așteptase ca infernul să Înceapă și trimisese, extrem de rapid, zeci de săgeți cu arcul scurt, mongol. Călăreții căzuseră rupți de izbucnirea prafului de pușcă, arși de flăcări și loviți cu precizie de săgețile care veneau de nicăieri. Mai puțin de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
sută de Cuceritori. I-a așteptat mai degrabă Într-un loc ascuns, În spatele stâncilor sau Într-o adâncitură a nisipului. Praful de pușcă era o dovadă că și-a pregătit cu mult timp Înainte ambuscada. Dar cum ajunsese praful să explodeze sau să se transforme În incendiu, asta Amir nu Înțelegea. Știa doar că În China folosirea prafului de pușcă ajunsese o artă și auzise de faimoasele artificii care, la sărbători, luminau cerul. Dar nu văzuse niciodată așa ceva. Chiar și cu ajutorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
În scutul ridicat al Apărătorului care avea misiunea de a aștepta mesaje. Luptătorul o desprinse și fugi spre căpitanul Pietro, care deschise răvașul și Îl Întinse voievodului. Tunurile care lovesc cetatea Sucevei sunt distruse. Depozitul de muniții al otomanilor a explodat. Carele care aduc artilerie și ghiulele spre codrii Ilișeștilor au sărit În aer. Turcii caută, În haos, autorul atentatelor. Nu e nimeni. Voievodul Împături răvașul și i-l Întinse lui Alexandru, când o altă săgeată se Înfipse În scutul mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
trebuie să fie. Nu există altă soluție. Dușmanul e prea puternic. - A avut timp să aducă artileria de sub zidurile Sucevei, poate, până aici... - Nu. - Nu??? - Nu. Nu mai există artilerie sub zidurile Sucevei. - Nu... mai există... - Nu. Toate tunurile au explodat. Cu muniție cu tot. - Focul... murmură Alexandru, fascinat de tot ce se Întâmpla. - Da. Focul. Ascultă, Pietro. Spune-i voievodului ce ți-am spus eu. Va ști ce să facă. - Bine... Ștefănel... Pietro zâmbi pronunțând acest nume. La fel Ștefănel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
centrul cavaleriei lui Ștefan. Fără cavalerie e mort. A sosit artileria de la Suceava? - Nu mai avem artilerie la Suceava, luminăția ta... șopti, aproape speriat de propriile cuvinte, generalul Ali Mihaloglu. Sultanul tresări violent. Privirea lui spunea că așteaptă explicații. - A explodat totul... absolut totul... focul care s-a văzut mai devreme... Mahomed Înțelese. Intrase În joc o forță de care nu ținuse seama. Marele Maestru al Cuceritorilor. Omul care făcea minuni. - Rezervele de spahii, cei cinci mii de călăreți, să intre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
și al cărui miros are să rămână lipit de mine. Clătinându-mă încă pe picioare, am fost expus unui asalt de imagini. De jur împrejur, tânăra pădure ferfeniță, mestecenii frânți ca niște vreascuri. Vârfurile copacilor făcuseră o parte din grenade să explodeze prematur. Împrăștiate peste tot, zăceau corpuri, izolate sau unul peste altul, moarte, încă în viață, strâmbate, înfipte în crengi, ciuruite de schije de grenade. Unele se înnodaseră acrobatic. Ar fi fost de găsit, de asemenea, și bucăți de trupuri. ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
în visele mele de după război, de-a curmezișul peste un câmp ale cărui brazde proaspăt arate ni se lipeau de tălpile cizmelor, se desprindeau, se făceau la loc, așa că acum, sub rafalele de arme automate și în lumina unei rachete explodând pe cer, alergam parcă cu încetinitorul, așadar o secvență prelungită de film, până când un șanț, care mărginea ogorul, ne-a oferit adăpost. Rusul sau, cum spuneam noi, Ivan, nu a întreprins nici o încercare de a ne găsi. Răpăitul a încetat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
loc pe direcția de tragere, văd țărani silezieni care nu vor să-și abandoneze bagajele, văd copii mici ca niște păpuși pe căruțele care alunecau într-o parte, văd o femeie cum strigă, dar nu-i aud strigătele, văd obuzele explodând, când departe, când aproape - fără un sunet își găsesc ținta -, mă holbez acum, ca să nu fiu nevoit să mai văd, la restul de supă din gamela de tablă, pe de o parte sunt încă flămând, pe de alta spectator uimit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
și furculițe. O dată a trebuit să pansez o tăietură pe dosul palmei lui monsieur. Cu cunoștințele mele insuficiente în materie de limbă, nu puteam decât să bănuiesc ce anume îi stârnea pe cei doi aruncători, făcându-i până la urmă să explodeze: posibil, o dispută legată de o moștenire, care-și avea începutul în anii persecutării hughenoților sau încă și mai devreme, în epoca războiului, parcă fără sfârșit, al celor două roze. De altfel, monsieur și madame își vorbeau cu „dumneavoastră“. Atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
deși veșmintele lui nu aveau nimic de luptător în ele. Erau negre și simple, fără podoabe. El însuși era semeț și slab și adevărul e că, atunci când și-a dus mâna la piept, nimeni nu a bănuit că inima lui exploda în cascade de sânge vinețiu, că inunda văi lăuntrice ale memoriei, că zăgăzuia amintiri, că pecetluia soarta unei minți prin care se zbăteau mâini de copil și se revărsau șolduri de sclave, luminate de inelele unui prinț, năruite, apoi, de
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
dați-mi legătura cu dânsa imediat. Intonația, trăsăturile chipului sau gesturile sale impuseră prin autoritate. Tânăra, după o ezitare, îi răspunse: ― N-ar trebui să v-o spun, dar puteți s-o găsiți pe miss Hardie la palatul Mașinii. Gosseyn explodă: ― E aici, în capitală! Nici un băgă măcar de seamă când întrerupse legătura. Dintr-odată, chipul fetei dispăru. Ecranul video se întunecă. Era singur în fața surprinzătoarei realități: Patricia era în viață! Bineânțeles că o știuse. Creierul său, obișnuit să accepte lucrurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
dacă găsește mijlocul să se servească de ea? ― interveni din nou Hardie. ― Ar necesita luni întregi! exclamă X. Nici măcar degetul mic n-ar reuși să-l miște mai devreme de 24 de ore. Continuară să șușotească între ei, până când Thorson explodă furios: ― Dar nu credeți cu adevărat că poate scăpa din celula asta? Ori v-ați apucat să citiți romane din acelea Aristoteliene, în care eroul câștigă de fiecare dată? Până la urmă s-a văzut cine avea ultimul cuvânt. Fură chemați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
distrusă în numai 24 de ore. Mașina, în mod vizibil, își micșorase dimensiunile, dar asta ca urmare a efectului torpilelor. Cabinele de examen din rândul exterior păreau niște păstăi plesnite, ca și cum o presiune internă fantastică le-ar fi făcut să explodeze. Peste tot în pereții metalizați se căscau găuri cu marginile zdrențuite, de zece, douăzeci sau treizeci de metri diametru. Caverne întunecate care lăsau să se întrevadă, în fasciculele de lumină palpitând, un amalgam confuz de cabluri și mașinării str ălucitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
va trimite un camion ca să-l ia. Dar, când l-am găsit era tot în ambalajul original. N-aveam de gând să-l distrug, dar când oamenii mei au încercat să-i scoată din din containerul lui, drăcia aia a explodat. Își trase din nou un scaun și se așeză greoi; gesturi pur mecanice, căci privirea lui nu-l slăbi nici o clipa pe Gosseyn. ― Iată cum se prezintă situația, amice ― reluă el, cu o voce sonoră. Îți garantez că a existat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
tuturor cerințelor necesitate de diferitele situații. Mi-a spus că a trebuit să lichideze 137 de persoane pentru a ajunge în vârf. El consideră că nu și-a făcut decât datoria și că se încadrează în media obișnuită. ― Media obișnuită! ― explodă Gosseyn, apoi se calmă. Avea răspunsul. Eldred Crang, un detectiv venusian non-A obișnuit, sugerase un plan de acțiune. Metoda lui nu era în mod obligatoriu cea mai bună, dar, oricum, se baza fără îndoială pe mult mai multe informații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
sincroniza cu vibratorul. O clipă vederea i se voală, apoi deveni din nou clară în timp ce scânteia incandescentă a unui fulger artificial săgeta sfârâind în direcția lui Thorson. Uriașul se prăbuși cu capul aproape în întregime carbonizat și vâlvătaia de flăcări explodă în spatele lui în lungul coridorului. De peste tot răsunau urletele oamenilor în agonie. Un glob de foc coborî din tavan, plutind alene, și înghiți vibratorul. Apoi explodă într-un nor de flăcări, sfârtecându-i pe soldații care-l manevrau. Instantaneu, greutatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
Thorson. Uriașul se prăbuși cu capul aproape în întregime carbonizat și vâlvătaia de flăcări explodă în spatele lui în lungul coridorului. De peste tot răsunau urletele oamenilor în agonie. Un glob de foc coborî din tavan, plutind alene, și înghiți vibratorul. Apoi explodă într-un nor de flăcări, sfârtecându-i pe soldații care-l manevrau. Instantaneu, greutatea vibrațiilor încetă să mai apese pe nervii lui Gosseyn. "Grăbește-te, Gosseyn! Nu-i lăsa să-și revină. Nu le da timp să cheme avioanele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
vîrstele. „-Ce amăgire”-spune ea-„Ai înălțat o coloană și spui că ai făcut lumea.” Cînd sufletul e amenințat de sufletul rece și de primejdia pe care acesta îl conține, cînd voința e pe cale de a dispărea odată cu eul, acesta explodează în mii de fărîme care se iubesc și se contrazic una pe cealaltă. Cînd tînăr, cînd matur, gîndind la trupul meu sau explorînd abisurile vitraliului, mă transform continuu. Doar vocea asta rămîne stranie, impersonală ca mesagerul cuiva. V. mergi în
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
din cauzele ce-i schimbă dunele necontenit. Ar vrea să fiu ca ceilalți; să refac, poate, propriile sale greșeli pentru a mă „lămuri” într-un scepticism desuet. Îmi spune: „-Energia ta crește odată cu tine și, cînd te va umple, va exploda. Durere sau fericire, te va face ferfeniță, incapabil de a-ți mai păstra vreo acumulare. Dar dacă durerea e comuniunea cu lumea însăși, fericirea e animalică, modificare a ceva ce nu s-ar putea suporta: senzația de a fi stăpînul
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
margini. Pentru că deja e supărat pe femeia asta. Femeia asta îl enervează rău de tot. Sophia asta, pe care nici măcar nu știe cum o cheamă. Dacă l-ar privi acum, probabil că furia lui de mascul nebăgat în seamă ar exploda. Poate că s-ar strâmba la ea. Fața lui s-ar schimonosi într-un rânjet dement, doar ca să primească satis facție și să-și vadă victima căzând la pământ. S-o vadă leșinând în brațele acelui taur comunal, îmbrăcat cu
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]