7,756 matches
-
Alături de tropi, de personificare, iterație, invocație, blestem („Aibă mersul racului / Și casa gândacului / Și odihna vântului”), se întâlnesc gradații ascendente și descendente, enumerații ș.a. Predominante sunt exprimarea metaforică și abundența structurilor comparative. Bolii i se poruncește să iasă și să piară „Ca roua de soare, / Ca spuma de mare”, duhurilor rele li se spune: „Vă duceți în gura vântului / Să vă loviți de toarta pământului”, iar bolnavului i se urează „Să rămâie luminat / Ca argintul cel curat, / Ca aurul strecurat”. Prin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286736_a_288065]
-
întunecos, simbol al eliberării spiritului în cosmos. -Ai învins spectrul morții du-te și triumfă terorii mormântului, aici pe locul sacrosant al sfântului. Cu capul înainte, neofitul se târăște spre lumea misterelor. O voce lugubră strigă în neștire: -Aici au pierit nebunii care au râvnit la știință și putere. Șapte ecouri diferite îi lovesc cu violență timpanele. Neofitul se târăște. Tunelul se dilată. Bolta își înalță tavanul. Ajunge pe malul unui crater tăiat în con răsturnat. Neofitul se înfioară, scuturat de
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
gratiile. Neofitul înaintează sigur, umilința ia deschis spațiile. -Fiu al pământului, îi spune pastofor, fii bine venit. ai scăpat de capcana abisului fără sfârșit. Acum cu siguranța ta, ai descoperit al înțelepților tron. Doar puțini au reușit, ceilalți cu toții au pierit. Prin galerii spiritul lor se aude ca un zvon, căutând ieșirea din încâlcitul labirint, dar vor rămâne aici pe veci. Numai dacă cineva va găsi cartea morților, salvarea lor va fi decisivă. Marea Isis te protejează și te va ajuta
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
portrete, reînviind, cu plasticitate, în imagini sugestive, chipuri din vremuri îndepărtate. Domnița din poezia cu același titlu, „muiată-n nestimate și-n horbote de fir”, este domnița bizantină. Din vremuri voievodale, poetul desprinde chipul nefericit al unei văduve de domnitor pierit în luptă cu „păgânele urdii”. În mănăstire, „a țării mândră Doamnă” îndură „sub bolți de jale o soartă urgisită”, în timp ce în țară bântuie prăpădul (Călugărița). C. evocă mai ales aspecte tragice ale vieții voievozilor, sacrificiile și suferințele acestora. Versurile mărturisesc
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286089_a_287418]
-
fân, Batum muri într-un incendiu iscat de mucul propriei țigări. Ibovnica lui izbuti să scape. El, fiind prea beat, se încurcă în grămezile de fân. Cum putea cineva înțelege una ca asta? Omul care împinsese la moarte atâta lume pierise ca un simplu bețivan din sat, stârnind de-a dreptul milă. Colhoznicii nu pricepeau... Carasin se însură în capitala județului și rămase acolo cu nevasta lui, o femeie cu un piept uriaș, mai înaltă cu un cap decât bărbatul ei
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
bâlbâindu-se, de parcă s-ar fi simțit vinovat de capturarea sa. —... Era, spunea el, în ultima zi de luptă în fortăreața de la Brest-Litovsk. Nemții tocmai îi scoseseră din ascunzătoare pe cei din urmă apărători care luptau în subterane. Unii au pierit sub bolțile năruite, alții au fost arși de aruncătoarele de flăcări, asfixiați de fum. I-au aliniat pe supraviețuitori în piața centrală a fortăreței, în fața soldaților germani, care-i observau cu o curiozitate zeflemisitoare. Combatanții clipeau în lumina puternică a
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
dea o formă protocolară și prețioasă lamentărilor comune. Dintre sute de catarge, de pildă, folosește retorica Întrebărilor fără răspuns, care pun doar pe gînduri și induc starea de dezolare a celui ce se identifică spontan cu catargele și păsările călătoare pierite În imensitatea unor oceane gemene prin indiferență și adversitate. Sonoritatea fîlfîitoare, pierită cînd ca o pîlpîire stinsă, cînd ca un plesnet de bici, a leit-motivului va-lu-ri-le, vîn-tu-ri-le umple pînă la refuz urechile cititorului cu rumoarea potrivnică a neînțelesurilor. Tristețea pare
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
generos evocator. Troian era foarte bun pentru că amintea de mari Îngrămădiri și de grosimi durabile, de vremea vitregă, de vremuri, de timp. Pulberea efemeră se depunea, se așternea, se așeza și ea În troian, așa cum ziua, ca o pulbere delicată, pierea Întru timpul fără chip care o Înghițea nesățios. Acum se putea simți că În sintagma ultimă la care ajunsesem: un puf de nea se-așterne / În vechiul troian, În ciuda posibilei acuze de "pleonasm sezonal", neaua și troianul vorbesc mereu și
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
și la vremea care le aparține și cărora le sînt destinați: În aura plină de mister și promisiuni a pădurii, a copilăriei, a zorilor. Prea puțin este semnul fatalității neiertătoare și al nostalgiei care o acompaniază. Miresmele se risipesc, dispar, pier și ne lasă-n suflet doar regrete iremediabile. Cu ce ne provoacă poemul? Cu exigența de a percepe legătura indisolubilă dar profund misteriosă dintre fragi și zori. Iar dulceața de fragi este simbolul unei bătrîneți precoce (de obicei adoptive), suficiente
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
poziția lui Stephen în interiorul camerei: Directorul stătea în cadrul ferestrei, cu spatele la lumină, cu un cot rezemat de oblonul cafeniu, iar pe cînd vorbea și zîmbea, legănînd și încolăcind încet șnurul draperiei, Stephen sta în fața lui, urmărind în treacăt cu privirea cum pierea lumina lungii zile de vară deasupra acoperișurilor sau cum se mișcau încet și dibaci degetele preoțești. Fața preotului era pe de-a-ntregul în umbră, dar lumina ce pălea îndărătu-i îi atingea tîmplele adînc scobite și curbele craniului. Iar cu auzul
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
At Swim-Two-Birds (La doi lebădoi), 66 Okopenko, Andreas, 112 Ornstein, Robert, 187 Orwell, George, Collected Essays, 36-37 Paltock, Robert, 78 Parker, Dorothy, Lady With a Lamp, 329 Partlow, R.B., Jr., 313 Pascal, Roy, 54-55, 77, 207, 209, 283-286, 295 Pasolini, Pier Paolo, 184 Pater, Walter, Marius the Epicurean, 116 Petersen, Jürgen H., 85 Petsch, Robert, 21, 112-113 Pfister, Manfred, 25 Pike, Kenneth L., 249 Pinion, F.B., 205 Platon, 113 Republica, 220 Porter, K.A., The Jilting of Granny Weatherall, 334-335, 337
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
Scrieri corsaretc "Scrieri corsare" Visul și mânia lui Pier Paolo Pasolinitc "Visul și mânia lui Pier Paolo Pasolini" Pier Paolo Pasolini este întotdeauna o voce aparte, cu tot ceea ce poate să însemne aceasta în bine sau în rău: prin faptul că e un autor mare și imperfect, clasic și
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
Scrieri corsaretc "Scrieri corsare" Visul și mânia lui Pier Paolo Pasolinitc "Visul și mânia lui Pier Paolo Pasolini" Pier Paolo Pasolini este întotdeauna o voce aparte, cu tot ceea ce poate să însemne aceasta în bine sau în rău: prin faptul că e un autor mare și imperfect, clasic și extrem, primitiv și în același timp rafinat
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
Scrieri corsaretc "Scrieri corsare" Visul și mânia lui Pier Paolo Pasolinitc "Visul și mânia lui Pier Paolo Pasolini" Pier Paolo Pasolini este întotdeauna o voce aparte, cu tot ceea ce poate să însemne aceasta în bine sau în rău: prin faptul că e un autor mare și imperfect, clasic și extrem, primitiv și în același timp rafinat, lucid în proiectul
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
italiană contemporană nu a reușit încă s-o metabolizeze. Nu putem ști din ce fel de durere mortală sau din care nostalgie îndepărtată s-a născut o vitalitate debordantă, disperată și creativă cum este cea pe care a manifestat-o Pier Paolo Pasolini. În primul rând, este o problemă de deprinderi, de comportament. Personaj neobișnuit, indiferent la manifestările și la plăcerile burgheze, cu o tendință nativă de a se afla la limită sau, de multe ori, dincolo de ea; pe de altă
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
Sinod se declară progresiști nu sunt ipocriți, când singurul fel de a fi progresist pentru un preot este, evident, să fii progresist la modul extremist (sau creștin) ca Giovanni Franzoni. Tempo, 22 noiembrie 1974 Cuprinstc " Cuprins" Visul și mânia lui Pier Paolo Pasolini (Piero Spila) 5 Prefață (Alfonso Berardinelli) 9 Notă introductivă 15 7 ianuarie 1973. „Chestiunea” părului 17 17 mai 1973. Analiza lingvistică a unui slogan 23 15 iulie 1973. Prima revoluție adevărată de dreapta 28 9 decembrie 1973. Aculturație
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
de scriitorii actuali hispano-americani, definitorie este finalitatea ultima a acesteia și, totodată, condiția să sine qua non: sporirea umanității din om. În această zonă înaltă, absolutul lui Sábato este iubirea purității, a neîntinării, iar destinul căutătorilor ei este de a pieri tragic, de a fi uciși în drumul lor spre absolut, pentru ca, spune Sábato, adevărata patrie a omului nu este orașul pur care l-a fascinat pe Platon, ci adevărată lui patrie, la care se întoarce mereu după peripluri ideatice, este
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
de creștinism și asociată perioadei de "copilărie a omului" nu mai corespunde noii conștiințe a omului modern, spune Cioran. Și totuși: "Strigatul nearticulat din adâncul fiecărei ființe, singurătatea ce se întinde dincolo de Dumnezeu... Doamne, fă să mă mântuiesc sau să pier. Toți cei care pier sunt mântuiți. A pieri este formulă tainica a mântuirii"64. MELANCOLIA, MOARTEA, SINUCIDEREA, URA DE SINE "Cu gândul că există sinucidere, am putut suporta viață și m-am simțit liber." (E. Cioran, Cartea amăgirilor) Nu spune
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
perioadei de "copilărie a omului" nu mai corespunde noii conștiințe a omului modern, spune Cioran. Și totuși: "Strigatul nearticulat din adâncul fiecărei ființe, singurătatea ce se întinde dincolo de Dumnezeu... Doamne, fă să mă mântuiesc sau să pier. Toți cei care pier sunt mântuiți. A pieri este formulă tainica a mântuirii"64. MELANCOLIA, MOARTEA, SINUCIDEREA, URA DE SINE "Cu gândul că există sinucidere, am putut suporta viață și m-am simțit liber." (E. Cioran, Cartea amăgirilor) Nu spune nimănui, dar iubesc viața
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
omului" nu mai corespunde noii conștiințe a omului modern, spune Cioran. Și totuși: "Strigatul nearticulat din adâncul fiecărei ființe, singurătatea ce se întinde dincolo de Dumnezeu... Doamne, fă să mă mântuiesc sau să pier. Toți cei care pier sunt mântuiți. A pieri este formulă tainica a mântuirii"64. MELANCOLIA, MOARTEA, SINUCIDEREA, URA DE SINE "Cu gândul că există sinucidere, am putut suporta viață și m-am simțit liber." (E. Cioran, Cartea amăgirilor) Nu spune nimănui, dar iubesc viața." (Cioran, Silogismele amărăciunii) Homer
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
există cineva mai presus decât tine: dincolo de însuși Dumnezeu se înalță Neantul"60. Dacă Seneca vede în omul înțelept pe acela care nu face o dramă din propria-i moarte, ci o privește că pe ceva firesc, pentru Cioran, a pieri este cuvântul pe care îl iubește mai mult decât pe toate celelalte și, ciudat, după cum recunoaște el însuși, nu-i sugerează nimic ireparabil. Moartea este întâlnirea cu infinitul, de aici speranța pe care Kierkegaard o vede esențială în moarte: Tot
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
naște când omul este nefericit, când ne simțim spune Sábato "în cea mai neagră disperare", când toate nefericirile s-au abătut asupra noastră. "Vorbesc mult în românele mele despre speranța, care este irațională, știu, dar ea este cea care nu piere niciodată; într-unul din române descriu scenă aceea când, după un cutremur din Chile, o femeie sârmana, imediat după catastrofă, începe să mature ce mai rămăsese din amarata ei casă, ca să-și construiască altă: asta este speranța pentru mine. De
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
Dacă rezistență pare absurdă când se prevestește sfârșitul, de ce să nu medităm la acesti sfinți? Oare nu sunt ei înșiși dovadă că mai există ceva de cealaltă parte a absurdului? De fiecare dată când am fost pe punctul de a pieri din istorie, spune Sábato, omul s-a salvat prin partea cea mai nevoiașa a omenirii, cei care sunt cel mai aproape de absolut, pentru ca, fiind mai aproape de pericol, sunt și mai aproape de salvare: "Într-o arhiva în care colecționez diverse hârtii
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
pierdut pentru el. / Cel care năzuiește spre unitate mă adoră în toate ființele; oriunde s ar afla acest yoghin, în mine se află. / [...] Cel care-l vede pe Supremul Stăpân Divin sălășluind la fel în toate ființele, nepieritor când acestea pier, acela este cel care vede. Când descoperă că diversitatea ființelor este Unitate, și că numai aceasta se fărâmițează, atunci se apropie de Brahman.“ 3. Din budismul tibetan: „în acest fel, mantra este superioară sutrei în privința experienței vii a echidistanței meditative
Despre ierarhiile divine: fascinaţia Unului şi lumile din noi – temeiuri pentru pacea religiilor by Madeea Axinciuc () [Corola-publishinghouse/Science/1359_a_2887]
-
Oescu și I. Rădulescu. Simptome. Boala apare pe frunzele bazale ale salatei, în diferite faze de vegetație, sub forma unor pete mari, galbene-undelemnii, pete ce pot conflua, îngălbenesc și distrug toată frunza. Dacă atacul se instalează chiar pe cotiledoane, plăntuțele pier. Pe frunzele plantelor dezvoltate petele se extind între nervuri, pot avea 3-15 mm în diametru sau chiar mai mult. În dreptul petelor, pe fața inferioară a limbului apare un puf fin, albicios alcătuit din fructificațiile asexuate ale patogenului . Agentul patogen Bremia
Protecția plantelor Fitopatologie by Viorica Iacob () [Corola-publishinghouse/Science/454_a_746]