5,449 matches
-
ambele județe au un comportament electoral extrem de imprevizibil (sunt numeroase cazurile când un partid a obținut și 100% la un anumit scrutin electoral, pentru ca după patru ani sau poate chiar după câteva luni să aibă un eșec semnificativ). Pentru toate scrutinele electorale, fie că ne referim la alegerile locale sau la cele generale, amplitudinea dintre votul minim și cel maxim pentru un partid sau altul, deviația standard și dispersia au avut valori mult superioare votului din oraș, ceea ce ne indică un
Competenţa politică în România by Aurelian Giugăl () [Corola-publishinghouse/Science/796_a_1576]
-
și cel maxim pentru un partid sau altul, deviația standard și dispersia au avut valori mult superioare votului din oraș, ceea ce ne indică un electorat confuz, în aceeași unitate administrativă (comuna) existând o multitudine de comportamente de vot, de la un scrutin electoral la altul, greu de prins într-un anumit pattern de vot (analiza în componente principale indică această instabilitate la nivelul geografiei electorale). O altă concluzie ce se profilează foarte clar este că efectul vecinătății are consistență și în Dobrogea
Competenţa politică în România by Aurelian Giugăl () [Corola-publishinghouse/Science/796_a_1576]
-
mult caracterul de laborator politic. Într-adevăr, pentru prima dată în istorie, fenomenul electoral depășește limitele strîmte ale Statului-națiune. "O piață comună a partidelor politice" va vedea oare într-un viitor, lumina zilei? Parlamentul european ales continuă să oglindească, în ciuda scrutinelor succesive, diversitatea intereselor naționale. În pofida unor asemănări de netăgăduit pe care le prezintă sistemele de partide, cum vor putea partidele și cetățenii să depășească diferențele de cultură politică? Ce reprezintă democrația creștină pentru un irlandez sau un englez? Pentru un
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
la ruptură. În cazul Danemarcei, neputința social-democraților de a elabora politici noi a nemulțumit nu numai socialiștii, ci și aripa de dreapta a partidului. Rezultatele electorale ale partidelor muncitorești, democrat-sociale și social-democrate (media în procente) Țări 1960-1973 1974-1989 1980-1989 ultimul scrutin Anul Marea-Britanie 46 34,3 29,2 34,4 (1992) Irlanda 14,5 9,3 8,7 19,3 (1992) Spania 38,2 45,2 38,6 (1993) Franța 16,8* 32,3 34,7 17,6 (1993) Portugalia 30
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
Stînga, MRG, care regrupează radicalii fideli "Programului comun" din 1973 și alianței PS-PCF, s-a golit treptat de substanță pentru a se transforma în sindicat de aleși care depinde de raportul voturilor celor de stînga din al doilea tur de scrutin. În 1994, MRG își schimbă numele cu cel de Radical alegîndu-și un conducător celebru: Bernard Tapie. Alleanza democratica înființată inițial pentru a-l susține pe Mario Segni în tentativa lui de a schimba sistemul politic italian, a trebuit să renunțe
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
partidul lui Genscher și Kinkel tinde să devină apendicele de centru al unei coaliții CDU-CSU-FDP. În Marea Britanie, radicalizarea Partidului Laburist, dar mai ales a Tories-ilor a eliberat un spațiu centrist pe care liberalii democrați au încercat să-l ocupe, contrar scrutinului majoritar care favoriza menținerea la putere a dreptei. În Danemarca, stînga liberală Liberale Venstre și-a găsit adevărata vocație în a mediatiza voința politică a agricultorilor. Ea a reușit să strîngă și voturile categoriilor celor mai religioase ale societății daneze
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
europene găsind în fenomenul emigr"rii și insecuritatea dată de șomaj un teren fertil. Cu un electorat format din oamenii de rînd, cu o treime din electorii săi care-și dau voturile candidaților de stînga în al doilea tur de scrutin, populist și organizat într-un partid de mase disciplinat, FN constituie o premieră în Franța, aceea a unui partid care prezintă caracterele sociologice ale fascismului italian adaptate apocii, adică, curățat de referințele explicite la autoritarism și la Statul absolut. FN
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
un număr mare de terenuri mici, sector puternic subvenționat și susținut de puterea comunistă. Pentru a pătrunde și a atrage simpatia acestui mediu rural foarte populat și puternic catolicizat, PC a preferat să fondeze un nou partid țărănist, ZSL. După scrutinul semidemocratic din 1989, acest partid compus din comuniști cu "obraz subțire", a surprins prin alianța sa cu Solidarnosc, aducîndu-i pe foștii lui mentori în poziția de minoritari. Între 1989 și 1991, între ZSL și Solidaritatea Rurală a fost o competiție
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
Convenție. Locul rămas liber avea să fie ocupat de Partidul Național Liberal Convenția Democrată (PNL-CD) și Partidul Național Liberal Aripa Tânără (PNL-AT), ambele dizidențe ale PNL. Alegerile parlamentare și prezidențiale din toamna anului au confirmat poziția obținută de CDR în urma scrutinului local și, ca atare, echilibrul din sistem. Câștigând circa 20% din voturile exprimate în competiția parlamentară, Convenția s-a plasat pe locul secund și a trimis în forul legislativ un număr de 116 parlamentari, reprezentând aproape o pătrime din totalul
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
secund și a trimis în forul legislativ un număr de 116 parlamentari, reprezentând aproape o pătrime din totalul mandatelor. Tot locul secund a ocupat și candidatul prezidențial al CDR, Emil Constantinescu strângând 31,2% din voturi în turul întâi al scrutinului, respectiv 38,6% în turul secund. PSD, pe atunci numit FDSN, ocupantul locului întâi, a primit 28% din voturi și 34% din mandate (în total, 166 deputați și senatori), iar Ion Iliescu a câștigat președinția României, în turul secund, cu
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
apreciabilă de ocupantul locului doi, Partidul România Mare (PRM), cu 20% din voturi 24. Și mai categorică a fost victoria lui Ion Iliescu în fața contracandidatului său din turul secund al prezidențialelor, reprezentantul PRM, și nu al CDR ca în cazul scrutinelor precedente, liderul PSDR adunând 67% din voturile exprimate. Așadar, constituită la sfârșitul anului 1991, ca reacție la dominația politică a FSN, Convenția a câștigat alegerile parlamentare și prezidențiale din 1996, răsturnând de la guvernare urmașul FSN, pentru ca patru ani mai târziu
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
Câștigă, e drept, însă în altă parte asociat la guvernare, în premieră, de Convenție în 1992, UDMR va participa și la noua guvernare, devenind astfel cea ce Giovanni Sartori numește "un partid pivotal". Una peste alta, prin dezechilibrul consemnat de scrutinul din 2000, cel care a pus capăt carierei politice a CDR și a readus la putere PSD pe o poziție de partid dominant, situația politică a României tindea oarecum a reveni la cea de dinainte de 1992. Ca atare, fără a
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
însă numai cu condiția restructurării acesteia. În consecință, după câteva săptămâni de negocieri nu tocmai pe placul țărăniștilor, liderii PNL au semnat, pe 18 februarie 2000, cele două protocoale privitoare la soarta Convenției. Primul consfințea retragerea PNL din CDR pentru scrutinul local; celălalt făcea referire la posibilitatea refacerii Convenției ca o alianță de patru partide PNL, PNȚCD, PER și FER în perspectiva alegerilor generale. Alegerile locale căpătau astfel valoarea unui test decisiv pentru raporturile PNL-CDR și în general pentru soarta partidului
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
obțină un rezultat suficient de bun pentru a valida strategia separării de CDR. Consiliul Național PNL din 7 aprilie 2000 l-a apreciat la minimum 15% din voturi. Fără a obține acest scor, liberalii au trecut totuși cu bine testul scrutinul local, electoratul validând opțiunea lor pentru participarea la alegeri ca partid de sine stătător. Pe ansamblu, rezultatele scrutinului au plasat PNL pe o a treia poziție, disputată însă cu CDR și ApR. Ca număr de voturi obținute, PNL s-a
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
aprilie 2000 l-a apreciat la minimum 15% din voturi. Fără a obține acest scor, liberalii au trecut totuși cu bine testul scrutinul local, electoratul validând opțiunea lor pentru participarea la alegeri ca partid de sine stătător. Pe ansamblu, rezultatele scrutinului au plasat PNL pe o a treia poziție, disputată însă cu CDR și ApR. Ca număr de voturi obținute, PNL s-a situat înaintea CDR la categoria consilierilor locali 7,80% față de 7,24%, diferența fiind încă și mai mare
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
anunțat intenția de a se retrage la viitorul congres liberal (din 2001), deschizând astfel competiția pentru șefia partidului, în care Valeriu Stoica pornea ca favorit. Așadar, jumătate de an de la divorțul de CDR, PNL era pregătit, pentru prima oară după scrutinul din 1992, să atace alegerile parlamentare și prezidențiale pe propriile picioare, având de partea sa și atuul unui candidat puternic pentru Cotroceni. Intrarea liberalilor în campania electorală s-a produs pe 8 octombrie 2000, în cadrul unei festivități organizate la Sala
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
susțină pe Theodor Stolojan, "cel mai simpatic dintre candidații prezidențiali", în ciuda poziției sale de membru CNSAS, care impunea echidistanță politică. Cu un rezultat similar celui înregistrat în vară, la alegerile locale, liberalii au reușit calificarea în noul Parlament constituit în urma scrutinului din 26 noiembrie 2000, ocupând poziția a patra (ultima, dacă nu luăm în calcul UDMR și grupul minorităților naționale de la Camera Deputaților). Cele circa 7 procente câștigate au plasat PNL la foarte mică distanță de PD, locul trei, dar mult
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
a fi la egalitate deplină cu PD, ce deținea 31 de parlamentari. Cât privește competiția prezidențială, candidatul liberal a obținut, în turul întâi, un procent superior celui al partidului. Theodor Stolojan a fost votat de 11,78% dintre participanții la scrutin, ocupând poziția a treia, după Ion Iliescu și Corneliu Vadim Tudor, fără a se califica în turul secund. Deși scorul obținut la nivel național, cu două procente peste pragul electoral, le-a permis liberalilor accesul în parlament, PNL nu a
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
partid politic este calificarea în forul legislativ, recunoașterea forței sale politice fiind dependentă de poziția ocupată pe scena parlamentară. Pentru PNL, alegerile au avut însă și o a doua miză. Dincolo de confruntarea directă cu electoratul, alături de celelalte partide participante la scrutin, partidul liberal se afla într-o competiție indirectă cu PNȚCD, căruia trebuia să-i demonstreze că părăsirea Convenției a fost opțiunea corectă. Din ambele puncte de vedere, calificarea în parlament a reprezentat într-adevăr o victorie pentru PNL. Ca de
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
victorie pentru PNL. Ca de altfel, și o victorie personală a lui Valeriu Stoica. Pe de altă parte, cele circa 7 procente adjudecate de liberali în 2000 îi situau pe o poziție similară cu cea deținută în urma alegerilor din 1990, scrutin parlamentar la care PNL a participat prima oară ca partid independent. Atunci liberalii au câștigat 10 mandate de senator și 29 de mandate de deputat. Mai mult, în urma alegerilor din 1996, din totalul mandatelor deținute de CDR, liberalii aveau 42
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
ministru de Externe, au făcut ca decizia finală să fie amânată după alegerile locale, PD rămânând în coaliția guvernamentală. Era însă limpede că nu putea fi vorba de o pace durabilă, ci numai despre un armistițiu, necesar de altfel pregătirii scrutinului din iunie. Din perspectiva democraților, alegerilor locale au reprezentat un mare succes. Pe ansamblu, PD s-a situat pe poziția a doua, după PDSR, surclasându-și partenerii de guvernare la toate capitolele, așa cum rezultă din tabelul alăturat. Formațiunea Voturi pentru
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
6,96 9,31 Dar adevărata victorie a fost obținută în București, acolo unde PD, prin Traian Băsescu, a reușit să câștige primăria generală în dauna PDSR, care-și adjudecase toate primăriile de sector. Deși clasat, în urma primului tur de scrutin, la peste 20 de procente distanță de ocupantul primului loc, Sorin Oprescu, Traian Băsescu a obținut în final 50,69% din voturile bucureștenilor participanți la scrutin (362853), cu 1% mai mult decât candidatul PDSR. Era și o victorie personală a
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
PDSR, care-și adjudecase toate primăriile de sector. Deși clasat, în urma primului tur de scrutin, la peste 20 de procente distanță de ocupantul primului loc, Sorin Oprescu, Traian Băsescu a obținut în final 50,69% din voturile bucureștenilor participanți la scrutin (362853), cu 1% mai mult decât candidatul PDSR. Era și o victorie personală a popularului Traian Băsescu, care avea să-l propulseze, în 2001, în fruntea Partidului Democrat. Până atunci, începând cu luna august, noul primar al capitalei a putut
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
electorale, cel al localelor mai întâi. TINEREȚEA O înfrângere cât o victorie Alegerile locale din iunie 2004 au reprezentat cea de-a patra convocare la urne a cetățenilor României postcomuniste pentru desemnarea primarilor, consilierilor locali și a celor județeni. Primul scrutin local, cel organizat în primăvara lui 1992, a fost câștigat detașat de FSN, pe atunci încă nedivizat formal între fracțiunile Roman și Iliescu. Patru ani mai târziu, fracțiunea Iliescu, transformată între timp în PDSR, reușea să câștige în fața CDR (din
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
dar a treia în cea pentru consiliile locale (44102). La alegeri erau așteptați să participe peste 18,2 milioane de alegători, în conformitate cu numărul românilor înscriși în listele electorale. Dintre aceștia, s-au prezentat la vot aproape 10 milioane în cazul scrutinului pentru consilieri, ceea ce a reprezantat o rată de participare de 54,23%, respectiv puțin peste 9 milioane pentru alegerea primarilor, adică o prezență de 52,46. În cazul alegerii primarului general al capitalei, participarea la vot a fost mai scăzută
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]