4,323 matches
-
gnozelor ce se nasc pe trunchiul lor. Călătoria venețiană a lui Corto este, ca și acel straniu voiaj asiatic, o goană frenetică după o altă comoară, ce poate fi descoperită doar dacă sunt descifrate și localizate indiciile ciudatului și excentricului baron Corvo. Clavicula lui Solomon este piatra prețioasă care zace ascunsă sub ascunzișul tombal al Veneției. Trepidant și fastuos, textul lui Pratt nu este altceva decât o succesiune de măști care își relevă identitatea ascunsă - smaraldul atrage pe toți cei care
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
Fantezia venețiană a lui Pratt mustește de semnele vechimii și de simțul particular al ironiei postmoderne. Smaraldul lui Corto nu va fi găsit cu adevărat niciodată. La capătul itinerariului inițiatic jalonat de indiciile lui Corvo se află farsa gândită de baronul Corvo însuși. Totul nu a fost decât o elaborată glumă colosală, hrănită de fantezia ciudatului personaj. Și dacă însăși comoara a fost o vedenie, personajele ce au cutreierat povestea sunt, la rându-le, creațiile autorului omniscient. Ele el îl salută
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
sunt avangarda armatelor britanice din deșert. Intrați în mitologia celui de-Al Doilea Război Mondial, ei par decupați din albumul de familie al primilor aviatori ce se înalță spre a se duela pe viață și pe moarte, de la Guynemer la baronul von Richtofen. În cazul lor, cerul este întinderea de nisip care se oferă ochiului, aparent infinită, din Libia până către Marea Roșie și Aden. Asemenea aviatorilor, ei conservă simțul special al jocului cu moartea, ca și fascinația datoriei dublată de atracția
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
poate fi doar unul singur. Într-o seară, Inky a spus: „Cânt toți își pot permite cel mai și cel mai, adevărul e că arată cam ...banal”. Nu mai vedeai pe nimeni din Vechea Societate. Cu cât apăreau mai mulți baroni media nou-nouți la fiecare eveniment, cu atât întâlneai mai puțini vechi proprietari de căi ferate sau vapoare de cursă lungă. Inky spunea mereu că a absenta este noul mod de-a fi prezent. Ieșind într-o seară de la o recepție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
degrabă cu tipul juisorului decât cu tipul rus, corintian. Indiferent de slăbiciunea sa față de micuțele pariziene, el era, fară Îndoială, unul dintre cei mai destoinici Organizatori din câți existaseră În zece capitale europene“ (L’Echo de Paris, 21 noiembrie, 1901). Baronul Taube, care, la vreo zece ani de la revoluție, Încercase În cartea sa Politica rusă să explice, În primul rând sieși, cauzele destrămării Imperiului și să arate rolul major al poliției secrete În toate acele evenimente, avusese, de asemenea, ocazia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
specialist vizitase În vara lui 1942 lagărul de concentrare Belzec, la care se va referi În mărturiile sale. Apoi va căuta prin toate căile să alarmeze opinia publică mondială și va reuși să intre În contact cu un diplomat suedez, baronul van Orther... Va Încerca apoi să fie primit de nunțiul papal de la Berlin, dar va fi respins...“ Sfârșitul Îi va fi pe cât de tragic pe atât de absurd: „În luna mai a anului 1945 trupele franceze Îl vor lua prizonier
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
la preț dublu - la 6 noiembrie 1669 (7178). Apoi, la 9 februarie 1670, cumpără de la Grigore pârcălab și fiica lui un loc de dughene peste drum de mănăstirea Barnovschi, lângă Ulița Cizmăriei. La 31 august 1670 (7178), Cârstea, fiul lui Baron armean, vinde vameșului un loc de casă tot aici. Și mereu așa... Mă opresc din vorbire în timp ce bătrânul zâmbește, dând din cap, ca și cum nu i-ar fi venit să creadă ce gânduri îi pot trece prin cap...În cele din
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
doar la o zvârlitură de băț, dacă te bagi pe afacerea lor te taie în bucăți și ajungi mâncare la pești. Același lucru se întâmplă și pe piața de droguri. Acolo mafia este organizată la scară planetară, regulile sunt scrise, baronii aleși de când lumea, nu poți aspira decât la un post de plasator râios. De două ori riscant. Drogații te vând pe un sfert de doză, patronii bagă șișul în tine ca într-o varză la cea mai mică enervare. Nu
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
Vreau să te întreb ceva. — Ce anume? Takuhiko Ōkuma, un bărbat cu ochelari fără rame, veni la biroul ei, cu batista la gură. El se angajase la firmă cu doi ani înaintea lui Tomoe și lumea știa că este nepotul baronului Ōkuma. Era slab ca o așchie, dar foarte pus la punct. Tomoe ar fi dorit ca și Takamori să ia exemplu de la el. De câte ori îi înmâna documentele pe care le termina de dactilografiat, el le primea cu o politețe exagerată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
o vede, el a pus jos ceașca pe care o ținea, delicat, în mână, și s-a apropiat de masa lor. Era îmbrăcat foarte îngrijit. — Takamori, ți-l prezint pe domnul Ōkuma, care lucrează cu mine-n birou. Este nepotul baronului Ōkuma. Ochelarii fără rame sclipeau în lumina cafenelei. — Deci dumneavoastră sunteți Takamori. Tomoe mi-a vorbit deseori despre dumneavoastră. Vorbea politicos, ca o femeie. — Și dânsul este... Tomoe ezită o clipă. Gaston Bonaparte. A venit din Franța și stă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
moartea misterioasă a patronului de la I.C.L. Burghezul nu plătise cotizație către partid în campania electorală; domn' prefect a decis că trebuie șters de pe listă; Tolea i-a spart inima cu o șurubelniță, în scara blocului; domn' Ierimia a stabilit că baronul suferea de claustrofobie, "a murit de anxietate în lift". Gata, tac, domnule căpitan! Aveți dreptate, cu ăsta nu-i de glumit. Hei, părinte, aruncă dracului boanda de pe tine, puți ca un aurolac! Până la Bistrița borăsc și laptele supt de la mama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
pizda pe bot. Văd eu cum o scot la capăt, termin, apoi îl dau pe mâna lui Șerbănescu sau, pur și simplu, primul tren, bilet și Dumnezeu cu mila. Gata, îmi ajunge, nu îmi mai murdăresc mâinile după cum îmi dictează baronul. La dracu și cu mânăstirea aia, cuib de derbedei, mai bine ardeau cu toții! Ceva interese erau la partid pentru acel colțișor de rai. Cătălina știe multe, multe am cules și eu despre ea. Ar fi cazul să umblu la sertar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
fost muiere credincioasă toată viața și toată moartea). "M-am hotărât. Îl trimit la mă-sa acasă. Nu-mi este frică de prefect! Îl strâng o țâră cu ușa, poate ciripește ceva, apoi îi fac papucii. Dumnezeii mami lui de baron, prea-i suflu în borș, am și eu un dram de demnitate. Sunt procuror, nu cioclu. Fac talpă peste toate coclaurile, iau decizii după cum mi se dictează de la centru. Nu am pace, nu am liniște, nu am satisfacție, pentru ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
decizii după cum mi se dictează de la centru. Nu am pace, nu am liniște, nu am satisfacție, pentru ce? Dacă are nevoie de mine, mă va numi la curte; dacă nu, să-mi belească pula! Îmi caut alt jupân. Eheeeei, câți baroni nu sunt prinși în juvăț, câți or să se mai prindă! Găsesc eu unul pe care să-l albesc bine, iar de nu, în curând vine schimbarea; ăștia din Convenție par mai democrați și mai puțin unși pe bot. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
vorba de o istorioară, de un mit, de o legendă ca atâtea și atâtea altele, de pildă, pasărea fenix renăscută din propria-i cenușă, omul din lună cărând o legătură de lemne În spate pentru că lucrase În zi de sărbătoare, baronul münchhausen care, trăgându-se de păr, se salvase de la moarte prin Înec Într-o mlaștină, pe el și calul pe care-l călărea, dracula din transilvania care nu moare oricât l-ar omorî, doar dacă-i Înfig o țepușă În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
o tânără lua conștiincioasă notițe pe un clipboard. Adriana își zise că el e regizorul, Dumnezeu însuși, și se bucură văzând că bănuielile ei se confirmă când se dădu puțin la stânga și observă ce scrie pe scaunul bărbatului. Numele TOBIAS BARON era cusut cu majuscule pe materialul negru. Nu se așteptase ca un regizor să fie atât de tânăr: résumé-ul lui arăta probabil ca al unuia de cincizeci-șaizeci de ani, dar bărbatul acesta nu părea să aibă mai mult de patruzeci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
cap în timp ce restul echipei s-a îndepărtat cât să nu aibă contact direct, dar rămânând destul de aproape ca să audă ce se petrece. — Tu cine ești? întrebă Tobias uitându-se țintă la Adriana. Gilles începu să bâiguie: — Îmi pare rău, domnule Baron, vă asigur că un astfel de incident nu se va mai— Tobias îl întrerupse pe Gilles cu un gest exasperat, dar nu-și luă ochii de la Adriana. —Tu cine ești? El se uita la Adriana și Adriana se uita la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
să surâdă cu un aer care părea să spună Ia te uită, un adversar, îmi place. Și, chiar dacă el nu i-a cerut Adrianei numărul de telefon atunci și acolo, ea era absolut sigură că o să mai audă de Tobias Baron. — De ce ești atât de tăcută? a întrebat Russell în timp ce înaintau cu greu în traficul de pe Merritt, aglomerat ca o parcare, situație înrăutățită încă și mai mult de refuzul lui ferm de a evita tripleta ororilor de trafic: nu numai că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
Cred că am înțeles ce vrei să spui. Totuși, scumpa mea prietenă, tu greșești un pic. Pentru câteva mere stricate, nu înseamnă că nu trebuie să te duci în livadă. Alea au fost doar niște întâmplări nefericite. Ce zici de baronul ăla austriac care era de părere, pe bună dreptate, că e un preludiu plăcut să mergi să cumperi diamante la Cartier? Sau în Costa Rica, atunci când eu și surferul ăla — alt surfer — am făcut dragoste pe plajă la răsăritul soarelui? Sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
linse toată sarea de pe buza paharului. — Chiar așa? întrebă Emmy pe un ton care Adrianei i se păru enervant de condescendent. — Da, chiar așa, răspunse Adriana. Deși văd că nu vă interesează pe niciuna, vă anunț că e chiar Tobias Baron. Două capete se ridicară să se uite la ea cu surprindere. Ei, cu asta le-am captat atenția, ce bine-mi pare! — Chiar Tobias Baron? întrebă Leigh. Da, așa e mai bine. Chiar el. Clătină din cap în semn că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
Adriana. Deși văd că nu vă interesează pe niciuna, vă anunț că e chiar Tobias Baron. Două capete se ridicară să se uite la ea cu surprindere. Ei, cu asta le-am captat atenția, ce bine-mi pare! — Chiar Tobias Baron? întrebă Leigh. Da, așa e mai bine. Chiar el. Clătină din cap în semn că da. — De fapt, prietenii îi spun Toby. Leigh se holbă la ea. — Glumești? Zi odată, femeie! Trebuie să auzim— — Desigur! zâmbi Adriana. Dar după ce înot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
rândul lui Leigh să ofteze. — Nu prea am ce să-ți povestesc. Oh, stai, de fapt mint. Ghicește cu cine m-am întâlnit aseară. — Dă-mi un indiciu. — Adriana l-a numit viitorul ei soț. — Te-ai întâlnit cu Tobias Baron? Oh, nu se poate! Povestește-mi! Nici măcar n-am știut că a sunat-o. — Știu, a fost cam ciudată în privința asta. Tăcută. De parcă îi era teamă să nu cobească. Cred că el a fost plecat două săptămâni în LA, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
pentru a corecta ceea ce ea interpretase greșit. — Eu? În Los Angeles? Niciodată. Adriana râse. Merg în vizită la o cunoștință în weekend. Desigur, nu era treaba lui să știe că de fapt “cunoștința” era iubitul ei, nimeni altul decât Toby Baron, nume care l-ar fi făcut pe bietul Dean să-l ia amețeala. — În niciun caz pentru o audiție! E pentru o emisiune sau pentru un film? Expresia de pe chipul lui arăta înfrângere. Ca să corecteze presupunerea ei, el ar trebui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
să cocheteze și să fie fatală. Șoferul îi așeză cufărul de voiaj marca Goyard pe un cărucior de bagaje — geamantanele cu rotile erau atât de burgheze! — apoi îi înmână un plic cu sigla Twentieth Century Fox în colțul stâng. — Domnul Baron vă transmite scuzele sale pentru că nu a putut să vină, spuse șoferul conducând-o spre parcare. — Oh, nu face nimic, spuse veselă Adriana. Am să trag un pui de somn în mașină, dacă nu vă deranjează. Odată instalată pe luxoasa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
de treizeci de ani, era obligată să se justifice pentru Toby. Îi părea bine că nu mai era nimeni de față. — Oare? întrebă maică-sa. Și cine, mă rog, este acest domn? — Oh, un biet regizor. Îl cunoști pe Toby Baron, nu? Adriana o auzi pe maică-sa exclamând cu surprindere și simți că înnebunește de plăcere. — Tobias Baron? Nu el a câștigat Oscarul? — Chiar el. A mai primit și două nominalizări. Da, e probabil unul dintre cei mai mari trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]