6,372 matches
-
pe toate părțile, autorul ajunge la două concluzii foarte interesante. Prima are în vedere personajele. Ele îi apar într-o lumină cu mult mai favorabilă decît apăruseră majorității comentatorilor anteriori. Cu excepția lui Dandanache, nici unul nu este odios. Cele mai multe sînt doar comice. Tipătescu e un june serios, care, îndrăgostit, își cam sacrifică strălucita carieră. Trahanache e onest, capabil să prețuiască prietenia mai tînărului său coleg de partid, iar cu Zoe se poartă „levent, delicat, atent, grijuliu și respectuos”. Dincolo de delirul verbal, în
Celălalt Caragiale by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/13128_a_14453]
-
altele sînt regulile jocului, prin urmare și viciile, și, în pofida tezei lui Mircea Iorgulescu din Marea trăncăneală, nimic din ce se petrece în Scrisoare nu se potrivește cu deceniile de ceaușism), ca și comportamentul ori limbajul lor (caricat din rațiuni comice, dar nu fundamental altul decît acela pe care îl auzim răsunînd de la tribuna parlamentului actual). În plus, în naivitatea începuturilor, acești oameni sînt încă de treabă, neticăloșiți. Aveau dreptate Zarifopol și Ralea, printre puținii care au susținut teza, că, mai
Celălalt Caragiale by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/13128_a_14453]
-
-l invidiază (fiindcă părinții lui au fost vrăjitori celebri). Ivită de nu se știe unde, această J.K. Rowling e o scriitoare impresionantă, cu un temperament narativ sigur și calm, cu o imaginație controlată și un simț discret al tragicului și comicului deopotrivă din simplul cotidian. Scrie superb, firesc și cursiv, de prisos s-o mai spun. Cărțile ei au acea sonoritate care e marca marilor povestiri: te somează să le citești, să cauți copii, vreun nepot sau nepoată, fetița vecinilor, băiețelul
Fantasticul de pretutindeni by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17341_a_18666]
-
fără majusculă inițială; pentru cei mai mulți vorbitori, el a devenit un fel de nume comun, format prin antonomază, desemnînd un ins generic, prototipic; la această percepție contribuie forma numelui, cu finala -ilă, specifică unor porecle - Urechilă, Cocoșilă - și evocînd chiar personaje (comice) de basm: Setilă, Flămînzilă etc. În prima ediție din Dicționarul de argou al limbii române al Ninei Croitoru Bobârniche (1996), Berilă este explicat ca ,denumire generică dată deținuților care au o condamnare mare, fiind acuzați de crime"; în ediția a
"Cît berilă" by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/7873_a_9198]
-
căsătoresc cu trei din locotenenții bine înzestrați, iar ceremonialul dobîndește o notă terifiant-suprarealistă, amestec de luxură orientală cu commedia dell arte. Aceste rituri au un numitor comun, caracterul lor blasfemic, operînd inversiuni malefice, sunt veritabile liturghii negre, demonice, de un comic sinistru, ceea ce induce uneori senzația că totul este neverosimil, carnavalesc, imposibil. La aceasta contribuie și contaminarea artistică a actului crud, cei patru sunt într-un fel niște esteți ai cruzimii, farmacopeea sadiană presupune dozajul savant al torturii, iar ideologia este
Pasolini și Sodoma modernă by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/9639_a_10964]
-
apare un fel de ștampilă, cu cifra 50 și cu anunțul Interzis bătrînilor libidinoși. La pagina 5, care deschide poemul în episoade Ursul din containăr, descoperim o indicație sarcastică („o altă realizare a guvernului Năstase”), precum și o dedicație de o comică enormitate („Se dedică cititorilor mei, fără de care presupun că m-ar omorî imediat”). Alte cîrlige bune de prins indignarea (și deci interesul) lectorului apar și în restul paginilor. Al XXXI-lea episod din poemul titular, Ediția de dimineață. Cîntec la
De la Eminescu la Eminem by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/2877_a_4202]
-
intens decît realitatea și cu o doză de nebunie blasfematoare ce „atinge” mai ușor dumnezeirea decît gestul pios. Povestea narată, story-ul din film, întins „de vineri noaptea pînă luni la cinci”, e o succesiune de întîmplări și fantasmagorii poetice: momente comice sau deprimante, gesturi deșucheate și reacții bizare, dialoguri pedestre, viziuni extatice... Eroul liric, pe cantul schizofreniei, se dedublează și își caută jumătatea pierdută, o ia razna „infernal și de tot”, îi îngrozește pe cei din jur, plîngînd însă de dragul umanității
De la Eminescu la Eminem by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/2877_a_4202]
-
de familie, pentru a demonstra felul în care tradiția revine la suprafață în conștiința lui Matt înrădăcinându- l pe dezrădăcinatul avocat. Sentimentul familiei redescoperit se revarsă asupra familiei genealogice făcând din Matt veriga unei istorii. Acest amestec de grav și comic alunecă însă adeseori spre burlesc, mieunatul soporific al cântecelor havaiene constituie substanța de contrast pentru ictusurile dramatice. Atrage atenția insistența cu care regizorul fixează în gros-plan chipul lui Elizabeth, înghețat într-o grimasă tragică a unei suferințe lipsite de conținut
Dramă în Hawaii by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/4920_a_6245]
-
intimitatea familiilor boierești, iar idila nu este una siropoasă, deoarece autoarea a reușit să se strecoare în intimitatea epocii și să pigmenteze narațiunea prin încrucișarea a două orizonturi distincte, jocul limbajelor asigurând echilibrul dintre sublim și grotesc, dintre tragic și comic, "arta iubirii" evgheniților, melancolia, tandrețea, senzualitatea, romantismul fiind deliricizate mai ales prin replicile țiganilor, nelipsiți din preajma boierilor. Umorul sănătos, tonic, greu de redat altfel decât prin citate, este salvator: " - Priveala, Ioniță, priveala poate să te îmbogățească. Totul respiră în jur
Prin lumea evgheniților by Dana Pîrvan-Jenaru () [Corola-journal/Journalistic/8983_a_10308]
-
Donald Richie, în curs de publicare la Editura Humanitas în colecția Nipponica, e prima traducere dintr-un autor rămas, în mod surprinzător, necunoscut cititorilor români. Iată un fragment în avanpremieră din povestirea „Kimiko" . [...] Strada Gheișelor este plină de tradiții - tragice, comice, melodramatice - fiecare casă are propriile ei amintiri - iar Kimika le știe pe toate; unele sunt de-a dreptul înspăimântătoare, altele te fac să râzi sau te pun pe gânduri. Povestea primei Kimiko aparține ultimei categorii. Nu e neapărat cea mai
Lafcadio Hearn - Kimiko by Angela Hondru () [Corola-journal/Journalistic/6487_a_7812]
-
altceva. Îi putem alipi aici, la amicii care nu fac ceea ce promit (dimpotrivă!), și pe amicii care nu sunt ceea ce spun. Amicul X sau Așa să mor! sunt fiziologii ale pretenției. Ridicole, bineînțeles. Identitatea care se limpezește, cu consecințe uneori comice, alteori dramatice - În vreme de război, bunăoară, preia același procedeu - face pereche cu identitatea care se deșiră. Cine mai este nenea Anghelache, după ce și-a părăsit soclul de funcționar fără prihană? Nimeni. Amicii nu caută, din berărie în berărie, o
Identitate... by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/5214_a_6539]
-
ființei, o „inimă” sui-generis : „Să presupunem că poemul e o casă închisă, fără ferestre și uși,/ o lespede pe buzele vorbelor, să presupunem că locul gurii/ nu există. Dar ce tenacitate poate să strige/ acel adevăr fără să fie puțin comică?/ Să presupunem că o jucărie în trupul tău/ face tumbe rîzîndu-și pe dinlăuntru de tine. Lovind-o - te lovești; ucigînd-o, te ucizi - mai bine lasă!/ Dacă îți trece prin minte că poți ucide acest Comic,/ e jalnic - o, comicul se
Bufonul și nebunul by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/13472_a_14797]
-
adevăr fără să fie puțin comică?/ Să presupunem că o jucărie în trupul tău/ face tumbe rîzîndu-și pe dinlăuntru de tine. Lovind-o - te lovești; ucigînd-o, te ucizi - mai bine lasă!/ Dacă îți trece prin minte că poți ucide acest Comic,/ e jalnic - o, comicul se îngrașă mai mult,/ o inimă martelînd trupul purtătorului ei” (Nu-ntotdeauna-i Comic Bufonul...). Bufonul își mărturisește condiția ca o aderență la ființă: „Ființa se îmbată cu ființă mai abitir decît în focul/ alcoolului, se-ncuibără
Bufonul și nebunul by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/13472_a_14797]
-
dinlăuntru de tine. Lovind-o - te lovești; ucigînd-o, te ucizi - mai bine lasă!/ Dacă îți trece prin minte că poți ucide acest Comic,/ e jalnic - o, comicul se îngrașă mai mult,/ o inimă martelînd trupul purtătorului ei” (Nu-ntotdeauna-i Comic Bufonul...). Bufonul își mărturisește condiția ca o aderență la ființă: „Ființa se îmbată cu ființă mai abitir decît în focul/ alcoolului, se-ncuibără vastitatea cugetării într-un bob/ de simțire” (Maratonul - Cartea a treia). La rîndul său, imaginea lirică apare anexată
Bufonul și nebunul by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/13472_a_14797]
-
pitorescului? Răspunsul credem a-l putea găsi în însăși gravitatea crizei spirituale, în dramatismul inadaptării ființei umane la regulile unui cosmos ostil, terifiant. În cartea sa consacrată lui Rabelais, M. Bahtin susține că spaima de cosmic poate fi învinsă prin comic. Josnicia umană este exaltată pentru a dezamorsa cosmicul amenințător, întrucît ea conține germenele fertilității prin raportare la organele sexuale și la cele ale aparatului digestiv, așadar la reproducere și alimentație. Grotescul reprezintă o contrapondere terestră a spiritului abstractizant, anihilator al
Bufonul și nebunul by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/13472_a_14797]
-
vorbești în virtutea precedențelor./ În oglinzi, adevărata față-i ucisă - palpită totuși ceva!” (Maratonul - Cartea a șasea). Cu toate că dorește a se plasa în „ținutul bufonilor”, avem imresia că, mai curînd decît cu bufonul, Cristian Simionescu are tangențe cu „nebunul”, ilustrînd un comic ce vădește o extravaganță „firească”, de-o anvergură superioară, înclinat spre poezie și clarviziune. Defel întîmplător, discursul d-sale împrumută intonații shakespeareene, căci în opera marelui Will „nebunul” atinge o performanță nedepășită. Iată cîteva considerații în acest context asupra „nebunului
Bufonul și nebunul by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/13472_a_14797]
-
în critica de artă). Vulpescu - clei! Asistentul, om cumsecade, intervine pe lîngă examinator: „Puneți-i o întrebare suplimentară!” Mihalache acceptă: „Știi trăsăturile partidului de tip nou?” Vulpescu: „Dați-mi voie să mă gîndesc!” Mihalache: „Bine, gîndește-te!” Povestea vira sensibil spre comic, întrucît cele 6 trăsături ale partidului de tip nou, enunțate de Stalin în Bazele leninismului, trebuiau știute ca apa și oricine dintre noi putea să le recite chiar trezit din somn. Oricine, dar nu și Vulpescu... După cîteva minute de
Tinerețea lui Vulpescu by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Journalistic/2579_a_3904]
-
unele probabil cumane) și perfect asimilate (dușman, musafir, mioriticul cioban), adesea intrate în uzul popular (odaie, cișmea, dușumea), fie clar marcate - caz în care folosirea lor nu e automată, ci denotă intenții stilistice: evocă un aer de epocă, nuanțe depreciative, comice etc. (matrapazlîc, bucluc, alișveriș, tulumbagibașa). Turcismele nu amenință deci stilul înalt, filosofic, eseistic, limbajul culturii și al științei, limbajul religios; sînt legate doar de viața cotidiană - cea mai puțin importantă pentru cultivatorii limbii naționale. Trăsăturile acestea au fost expuse cu
Purismul și turcismele by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/14380_a_15705]
-
unui adulter). În limbajul curent, oscilația cuvîntului între sensul calchiat și sensul lărgit de presiunea contextului cultural și religios autohton, între 'nonconformist' și 'necrestinesc', poate fi folosită inteligent, dar poate deveni și sursa de confuzii ori chiar de efecte involuntar comice.
Schimbări semantice by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/17680_a_19005]
-
au pus semnul egalității între substantivul "român" și substantivul "cerșetor", precum și între "român" și "delicvent" sau "român" și "sărac". Istoricul evocă în articolul său un ultim derapaj verbal de acest gen. Într-o emisiune intitulată " C’est à vous", un comic a folosit sintagma “chien roumain” - câine român. Colin Lemoine atrage atenția că, în multe limbi, cuvântul "câine" este folosit pentru cineva care suscită mila publică sau se află într-o situație deplorabilă. Istoricul este de părere că această manieră de
Presa din Franța despre români - cu o palmă lovește, cu cealaltă mângâie by Căloiu Oana () [Corola-journal/Journalistic/80394_a_81719]
-
a craiului american. Nu au lipsit de la funeralii mama lui Charlie, fratele și nepotul acestuia, menajear, dar și o armată de foste iubite furioase. Producătorul serialului, Chuck Lorre, a avut grijă ca "ieșirea din scenă" a actorului să fie una comică, așa că mai toate personajele au făcut glumițe pe seama lui Charlie și a apucăturilor lui. Cu toate acestea, afirmația șocantă a uneia dintre iubtele sale, care, se pare, a fost cu Charlie până la finalul vieții lui, dă câteva indicii despre modul
Vezi înmormântarea lui Charlie Sheen, în „Doi bărbaţi şi jumătate“ - VIDEO () [Corola-journal/Journalistic/68915_a_70240]
-
formulei mele de ethică literară. Vizitiul, dintr-un vagabond foarte posibil ce e la început, se preface într-un caraghios sinistru, a cărui mînă ce se prăjește la o lumînare (cu tot efectul dramatic căutat de autor) e de un comic respingător. Știu că sunt rău judecător, dar spun drept că după ce am isprăvit novela de citit, îmi simțeam mușchii obrazului strîmbați de dezgust". Țîfnos și cu ifose de mare moșier (nu era decît fiu de arendaș), ce-și va căuta
Ediția academică I.L. Caragiale by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/15627_a_16952]
-
aparent inutilă a unei informații, dar apariția lor este de multe ori justificată de intenția vorbitorului de a-și întări sau a-și dezambiguiza spusele. Adjectivul și adverbul personal intră în multe structuri care produc, prin redundanță, un efect involuntar comic: eu, personal, părerea mea personală, punctul meu de vedere personal etc. De fapt, construcția pleonastică nu este întotdeauna supărătoare. Termenul personal a căpătat rolul de mijloc de focalizare, limitând și în același timp scoțând în evidență poziția unei entități subiective
Eu personal... by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/5578_a_6903]
-
de tip italian... Eu personal nu mi-am închipuit că...” (medicalnet.ro). Tocmai acolo unde n-ar fi nevoie să apară, pentru că subiectivitatea perspectivei este deja marcată, personal e mai frecvent: eu personal cred că..., părerea mea personală este că... Comică e și apariția adjectivului personal ca amplificator al formulei de atenuare și limitare conversaționale părerea mea, clișeu mult ironizat, cu ani în urmă, de revista Academia Cațavencu. Am întâlnit formula, recent, într-o declarație politică televizată, abundând în formule evazive
Eu personal... by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/5578_a_6903]
-
imediată să fie singură. Mai întîi să fie singură. Restul vom vedea...". Dar surpriză! Precum o variațiune pe aceeași temă, e introdusă rapid și o relație secundă, cu Zoe Ricci, pictoriță. Experimental, acest Don Juan ultracelebralizat își propune a reface "comica, absurda și în fond teribila situație" a legăturii cu Leni, în contul noii venite care "a fost aici ieri, s-a dezbrăcat, pe urmă, în fața năruirii mele, s-a purtat de o delicatețe, de o simplicitate care au făcut să
Centenar Mihail Sebastian by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9331_a_10656]