7,345 matches
-
să reziste unei epoci nebune. Fiecare o face cum găsește de cuviință, fiecare o face după cum poate, fiecare are dreptul să-și trăiască viața așa cum crede că este mai bine. Nu cred că am câștigat vreun drept special de a desena granița, foarte bâlbâită uneori, care separă lașitatea de rezistența practicată exclusiv prin cultură. În acest moment mă rezum la a spune că nedumeririle mele față de practicanții rezistenței doar prin cultură apar numai atunci când unele dintre domniile lor se iau drept
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
reușit doar performanța de a deveni cel mai antipatizat dintre ei. Este acesta un motiv suficient de puternic pentru ca dl Băsescu să ne fie din cale afară de simpatic? „Soluția imorală” este o realitate, dar una ceva mai încăpătoare decât o desenează dl Băsescu. De aceea, anticipatele care vin (ori nu vin, care-i diferența?) nu sunt altceva decât alte... întârziate. Să fim serioși - între cine și cine, între ce și ce a avut de ales electoratul românesc de 15 ani încoace
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
vădit pro-Constantinescu. Era greu să înțelegi, de exemplu, dacă un manager cu mare experiență ca dl Christian Mititelu și un jurnalist de primă mână ca dl Traian Ungureanu stabileau direcția revistei 22 ori dacă „distinsa doamnă” și dl Andrei Cornea desenau politica editorială a departamentului românesc de la BBC. În timpul unor emisiuni televizate, un ziarist de talia dlui Emil Hurezeanu era perceput mai degrabă drept purtător de cuvânt al Președinției decât drept director al departamentului românesc de la Deutsche Welle. Eroarea enormă a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
când “întâlneam în fapt de seară câte un amic, persoană însemnată și onorabilă, care se întorcea pâș-pâș de la Bazar cu câte o achiziție sub pulpană: ba un partiduleț falimentar cumpărat de la solduri, ba un fost ministru”. O imagine adevărată dar desenată într-o repriză de amnezie selectivă. Simptomele descrise de dna Petre, cu „țâpuiturile” lor cu tot, s-au manifestat și înainte de alegerile din 1996. Ne amintim că și pe atunci, nu doar în 2000, te puteai întâlni cu persoane însemnate
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
o ciulama gătită chiar de Gabriel, o saramură preparată chiar de Mircea, două clătite bibilite chiar de Andrei ori doar o cafea tare învârtită chiar de Ana, aduse la masă de mine, Iosif Sava, Biju Morar, Mihăieș ori C.T. Popescu. Desenasem șervețelele, schițasem niște postere, găsisem niște șorțuri de bucătărie foarte amuzante ba chiar și un prieten cu bani care să sponsorizeze această aventură. Nu am apucat să prezint „proiectul populist” decât câtorva prieteni. Destul de prins de idee, N. s-a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
sigur că Sfântul Părinte ne-a părăsit cu o undă de tristețe, căci, din păcate, una din lecțiile supreme pe care s-a străduit să ni le inculce mai are mult până să ne convingă. Acea spirituală Via della Conciliazione desenată de el este încă infinit mai puțin populată decât artera stradală cu același nume, atât de aglomerată în timpul funeraliilor sale. Și pentru asta, da, polonezi ori nu, cred că trebuie să ne temem. (Jurnalul Național, 22 aprilie 2005) Neliniștitul Aurel
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
din parte-mi. P. Ivanov”. Urmarea? A doua zi, fata s-a spânzurat. Pe paginile unui atlas al căilor ferate, Arsenii Roginsky, fost deținut politic la mijlocul anilor ’80, îi indică lui Taplin locul fiecărui lagăr dintre Kotlas și Vorkuta. Îi desenează chiar și celebrul „vagon al lui Stolypin” în care a avut parte să călătorească și Andrei Siniavsky, după procesul său din 1965. În varianta românească a terorii comuniste el va fi fost cunoscutul „bou vagon”. Cărați mii de kilometri în
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
pe sub fereastra luminată a parterului unde locuiau cei doi idoli ai mei și mi-i imaginam nu stând la masă sau uitându-se la televizor, ca tot omul de rând, ci „Îi vedeam” Într-o stare continuă de creație, el desenând, ea recitând, amândoi oficiind pe altarul artei. Când, câțiva ani mai târziu, Liviu, ca director al Teatrului Bulandra, m-a invitat să pun În scenă Iulius Cezar și am devenit prieteni, a fost ca un vis imposibil devenit realitate. Când
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
A urmat cursurile Academiei de Arte, iar după absolvire s-a mutat în București, unde putea găsi mai ușor de lucru. Editurile bucureștene îi oferă posibilitatea de a executa coperte și ilustrații la publicațiile vremii. Peste patruzeci de ani va desena abecedarele și cărțile de școală pentru elevii României. Cu toate astea, cetățenia română o va obține abia în 1943, când a trebuit să-și clarifice situația față de armata română. În 1962 se va stinge în urma unui atac cerebral. Cu o
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
nu avea metodă. Dar toți mă năuceau cu exerciții și cu diverse conversații à la Cântăreața cheală în limbile respective. Domnul Peters, englezul, era cel mai drăguț dintre toți și-mi povestea multe despre aventurile lui londoneze. Domnul Jakobson îmi desena peisaje foarte frumoase în albumul meu de amintiri. Și toți citeau împreună cu mine cărți pentru copii, în limbile pe care le predau, și mă puneau apoi să le povestesc. Cel mai mult mă atrăgea franceza... R.P. Spuse viitoarea traducătoare din
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
ce străjuiau magazinul Romarta din Brăila. Sunt mult prea multe aceste poze! De unde-or mai fi apărut și astea? - îmi frământam creierii, mereu sâcâit, când îmi iuțeam pașii pentru a le depăși. Ele reprezentau chipul unei femei cu un punct desenat pe frunte: nu era nici dansatoare, nici cântăreață indiană. Cineo mai fi și femeia asta? - mă întrebam și-mi continuam ignorant și agasat drumul... Dar, în acele momente de slăbiciune fizică și psihică, inspirat de forțele nevăzute ale personajului lui
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
a devenit centrul lumii timp de câteva ore, mai multe zile la rând. S-au perindat prin el mulți: părinți și bunici însoțiți de copii sau... invers, adolescenți zgomotoși, unii îmbrăcați, alții mai mult dezbrăcați, cu tot felul de tatuaje desenate pe gât, pe brațe sau altundeva, cercei în urechi, sprâncene sau buric, adulți interesați sau indiferenți, îngăduitori sau suspicioși, deschiși sau sumbri, fără pic de carte sau cu pretenții intelectuale; nu știu dacă aș putea descrie întreaga varietate umană ce
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
Copiii României cresc cu grija că nu vor avea ce mânca seara, că nu au bloc de desen, că, dacă se rup tenișii, nu au cu ce ieși în drum. Copiii noștri au învățat să folosească lipiciul. Își lipesc pantofii, desenează doi cu o singură pensulă, învață în grup pe o singură carte. Ți se pare normal? Majoritatea fe meilor care vin în Italia își lasă sufletul acasă, dar trimit creioane și jucării, cozonaci și adidași. Am întrebat-o pe o
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
aici, că D’Annunzio a visat aici, că Pirandello a cutreierat aceste străzi... În Firenze au răsunat pașii lui Dante și încă se aud loviturile de daltă ale lui Michelangelo; Da Vinci visa cu ochii deschiși la invențiile sale și desena roți și aparate zburătoare pe dosul pânzelor pictate. În Italia orice oraș are o istorie proprie și o cultură, castele de piatră, temple și arome particulare. În Italia, după un drum personal al dorului și al sufe rinței, când reușești
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
profesorul Petru Galiș, amândoi artiști plastici de manieră abstractă. În timp ce eu mi-am schimbat tehnica de lucru, Felix a rămas credincioasă stilului căreia ia dat o amprentă personală. Grafica mea nu semăna deloc cu ce lucra Felix. Eu încercam să desenez compoziții așa cum am învățat în anul I tuș negru iar mai târziu sepia. Reușisem să realizez câteva lucrări bune, cu care am intrat în concursul celei de-a III-a ediții a Festivalului Național „Cântarea României”. Am ajuns în finală
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
n-am reușit să finalizez acest salon și l-am amânat pentru toamnă. După însănătoșire am mers la Casa de Cultură, pentru a revedea sediul cenaclului și a discuta cu directorul. Aici se desfășura prima ediție a concursului „Copiii își desenează ținutul natal”, expoziție organizată de Asociația Germană de Cultură și Educați a Adulților din Reșița, condusă de Erwin Țigla. Așa l-am cunoscut pe Erwin Țigla, președintele asociației. De aici vor începe colaborările cu asociația. În luna mai a aceluiași
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
rezolv aceeași problemă, cum ar fi casele sau cerul, în același mod, să le fac la fel cum sunt la voi, ca după un tipar, țiglă la toate, ce îți dă impresia că nu sunt pictate și mai de grabă desenate de un inginer proiectant, toate identice, ce fac? E foarte greu să-ți formez propriu stil, dar pentru asta trebuie să muncești singur, fără a fi influențat de alții. Așa pictez, pentru că așa simt și așa sunt, asta mi-e
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
care o stăpânea la perfecție. Nu țineam seama însă de nici o logică. În clasa a doua primară, aveam capul plin de voievozi, de locuri și date de bătălii din istoria românilor, iar în toamna lui 1946, în ajunul faimoaselor alegeri, desenam cu creta, pe zidurile caselor, împreună cu alți colegi, ochiul țărănist și ascultam entuziasmat istorisirea unui prieten care, locuind pe strada Iuliu Maniu (ulterior botezată 6 Martie) a fost, într-o zi, înadins întrebat de un student, cu provocatoare veselie: „Ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
că și eu aș putea vorbi cu o plantă. Cum?, am întrebat. Mi-a întins imediat un urcior pe care-l ținea în mână și mi-a făcut semn să-i torn apă. Planta mi-a răspuns, imaginea ei fiind desenată pe acel vas. Sigur că nu-i o vrăjitoare, așa cum era Medeea; e mai degrabă o preoteasă solară în stare să săvârșească ritualul prin intermediul căruia își caută o posibilă situare în lumea ei. Se cere un contact direct cu cosmosul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
am reluat mersul, străbătând îndărăt cărarea pe care Aia avusese grijă s-o însemneze, făcând crestături discrete cu o mică secure cu două tăișuri. Am privit intrigat acel instrument. „E un labrys”, a spus ea. Mi-am amintit de labrys-ul desenat pe pereții labirintului, construit de Dedal în Creta pentru regele Minos, care a închis acolo Minotaurul (fruct al iubirii dintre soția sa, Pasifae, și un taur). După cum spune Aia, pădurea nu-i altceva decât un labirint, iar labrys-ul pe care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
întoarce spatele sau când se uită întâmplător la vreun obiect străin pe care-l ține în mână. În fiecare clipă, mă fascinează ființa ei întreagă mai mult decât orice. Sarpele Sacru O întreb pe Aia ce semnificație are Șarpele Sacru, desenat pe lapida de la intrare. „Ce vrei să însemne? E cel care încă nu a fost, sau care poate a și fost deja, iar acum nu mai este. Sau care poate va mai fi o dată pentru că a mai fost. Trebuie doar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
metamorfozează mai întâi în mreană și apoi în astrul nocturn. Acum cei doi protagonști sunt egali și pot să aplaneze astfel conflictul iscat, căci „Soare când răsare/Lună intră-n mare”. Inconsistență Când privesc cerul, norii suspendați deasupra orizontului mării desenează contururi de femei uriașe. În fiecare noapte, lumea mea onirică se populează cu chipurile lor fugare: imagini fragile și fără consistență care se destramă imediat, așa cum, în memoria mea, s-au destrămat figurile tuturor amantelor mele. Nu-mi mai amintesc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
nu știa nimic despre ea, ca să se poată ajunge la timp la semnarea tratatului, ca să nu ratăm aderarea. Și acest fapt a pus lucrurile pe un anumit făgaș, am reușit să semnăm tratatul de aderare, pe baza lui s-a desenat un mecanism de cooperare și verificare specific, legat de combaterea corupției, cum alte țări nu avuseseră, dato‑ rită căruia vedem astăzi oameni foarte puternici financiar și mediatic arestați. A început un cerc virtuos, cum îl numim noi în teoria dezvoltării
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
legați prin coloană și restul corpului era dus. Am găsit-o într-un loc inaccesibil cu mașina. Pe această ruină de biserică cineva începuse să o văruiască, pe partea interi‑ oară, unde ar fi trebuit să fie altarul, pictorul a desenat doar un nimb auriu care a rămas gol. Deci eu tot ce am văzut a fost ruina, tencuiala asta albă și nimbul gol. Dar în finalul cărții îmi imaginam întâlnirea dintre erou și ruină undeva în vis, trei pelerini în jurul
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
și lunatecă la Oituz, În gura pieței, unde-și trafica trupul ei princiar (vrai morceau de Roy) printre precupeții și băieții de prăvălie, la care Însă nu prea avea căutare. Am stat o dată cu ea la masă, eu, Petre Grant, talentatul desena tor, și cu bunul, priceputul la grătar (Dumnezeu să-l odihneas că!) stimatul patron al cârciumii noastre, Niculae Gherondache. Vă rog să credeți că a fost plină de tact și de cuviință, cum și de o amabilă și rezervată deferență
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]