6,028 matches
-
râuri albastre și reci, acest trup care i-a aparținut lui Udi, apoi lui Noga, iar acum se întoarce la mine și îmi aparține doar mie. Vrei să vezi, mă întreabă el, iar eu mă apropii de șevalet, ce frumos, exclam, culorile lui sunt curate și profunde, funda aceea roșie se pierde în părul meu, înconjurându-l asemenea unei coroane împărătești, el stă în spatele meu, îi simt respirația pe gât, mai vrei cafea? Îmi pare rău, nu, trebuie să mă întorc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
lui Acheron. Buimaci, cei rămași întregi, increduli, ieșiră din ascunzători și priviră resturile; nu le venea să creadă că puterea lor de foc superioară și speranțele de a părăsi această lume se preschimbă deodată în scrum. ― Asta ne mai lipsea! exclamă Hudson, în pragul isteriei. Asta ne mai lipsea. Și gata, bătrâne! Și ce facem acum?! Suntem în căcat până-n gât! ― Te-ai terminat? (Hicks îl fulgeră pe comteh, apoi își coborî ochii la Newt.) Putea să nu fi făcut acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
echipei decimate de extratereștri și cu imaginile luptei desfășurate la nivelul C transmise de camerele voastre și înregistrate în memoria lui Sulaco? Ar fi putut la fel de bine să pună moartea voastră în seama creaturilor acestora. ― Nemernicul! Jigodia trebuie să crape! exclamă Hudson, care-l țintui cu privirea pe reprezentantul Companiei. Ai auzit? Fă-ți rugăciunea, jigodie! ― Asta-i curată paranoia, declară Burke înțelegând că nu era bine să mai tacă. Ați văzut și voi ce puternice sunt ființele astea. N-aveau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
caracter penal. Temerile mele, apărute încă înainte de plecare, s-au confirmat pe deplin la sosire, imediat ce m-am întâlnit cu colonelul C.R., anchetatorul Securității Județene Iași, care, după ce l-am pus în temă cu întorsătura luată de caz, a exclamat: „Văleu, ’ăi Jiji, am încurcat-o, bădie!”. O zi întreagă se „luptaseră” cei doi anchetatori - colegul meu din direcție și cel de la Iași - cu J.I. și abia seara târziu, când aceștia și-au dat solemn „cuvântul de colonel” că
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
o figură îngrijorată, mi-am exprimat temerea că Mircea Răceanu ar intenționa să-și schimbe poziția avută până atunci în anchetă, desigur, sub aspectul recunoașterii faptelor (nici pomeneală de așa ceva!). Șeful s-a bătut cu palma peste frunte și a exclamat cu năduf: „Și eu intenționam să ți-l dau chiar azi în anchetă pe Silviu Brucan!”.
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
și are dreptul la o cupă de kumâs - tălmăci hanul către Metodiu. Acesta înălță capul să vadă prizonierii și încremeni. — Ce-mi văz ochii?! - strigă el sărind din jilț. Să fie adevărat?! Dumneata ești, mărite Doamne? — Preacuvioase Metodiu! Dumneata, aici?! - exclamă cel cu căciula de jder. Ține-mă, sfântă Născătoare! Eu sunt, sfinția-ta! întocmai eu! — în halul ăsta?! - făcu uluit Metodiu. Dar pentru care fapte? — Știu eu? Cică drept plată că am... dar aici cel gras nu mai putu continua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
cap de cal și corp de taur își arcui în aer cele peste 400 de kilograme ale sale, făcu un salt și se ghemui la pământ, dispărând din vedere. Când se ridică ținea între fălci un urechiat. — L-a prins! - exclamă Stănciuiescu Vasile. Bravo, Nestor! Calul veni modest și depuse la picioarele stăpânului iepurele mai mult mort decât viu. Ciudat cal! - zise Metodiu privind spre Nestor. — E cal de vânătoare - spuse Stănciuiescu Vasile tăind iepurele mai mult mort decât viu în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
șaptezeci și... - răspunse Metodiu. — Azi-mâine se duce și el... - grăi trist și papagalul. — Toți ne ducem... - zise pe gânduri Sima-Vodă. — Ce să-i faci... - murmură papagalul. — Câinele de Barzovie voia o alianță cu Papa - interveni cu glas hotărât Ximachi. — Barzovie!... exclamă duios Sima-Vodă, ca și cum și-ar fi adus aminte de un prieten bun. Parcă pe el l-am schimbat, nu? Ce băiat bun!... Mai știți ceva despre el? Episodul 78 RUXĂNDRIȚA în clipa aceea, înainte ca Metodiu să poată spune ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
mei? — Papa ne-a întrebat pe unde vine Moldova. — Și? — Și noi i-am spus. — Și el ce-a zis? — Când a auzit pe unde vine, a zis că deocamdată nu se bagă, da’ să menținem legătura. — Cu minte om! - exclamă Sima-Vodă. Dar cum să mențineți legătura? — Păi a zis că noi să trimitem la ei niște călugări mai tineri la studii, iar ei să trimită la noi niște călugări mai bătrâni să vadă ce și cum. în vreme ce discuția se derula
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
ani, studiindu-le osmalâilor toate tertipurile militare. întors în Moldova cu această experiență, îi bătuse pe cazaci la porțile Sucevei de trei ori la rând, prin aceeași schemă de învăluire pe flancuri, făcându-l pe înțeleptul lor hatman Iaroslav să exclame admirativ, așa plin de noroi și sânge cum era: „Gospodi, ori noi suntem proști, ori Samoilă ăsta e genial!”. Ceea ce, într-adevăr, așa era. Episodul 84 OSPĂȚUL NU SE MAI TERMINĂ După bi-vel-vornicul Drăguțescu și venerabilul vel-logofăt Samoilă apărură singuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
încăpere. Instinctiv, cei doi călugări își făcură cruce. într-un târziu, stârnind praful, apăru bătrânul Piotr. Episodul 118 AL TREILEA DIALOG GOTIC — Venerabile Piotr - spuse doamna Potoțki către majordom - te rog adu-ne trei gemuri însoțite de apa aferentă. — Gemuri? - exclamă bătrânul Piotr - ați spus gemuri? — Da! - răspunse cu hotărâre doamna. — Păi n-am mai desfăcut un gem de la sediul Vienei! - zise Piotr. Vă dați seama ce-o fi în borcanele alea? — Nu-mi dau seama - spuse doamna - și tocmai de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
fost în însorita Grecie și gambele ei n-ar fi putut sugera mai multă solemnitate. Neverosimila femeie se opri în fața celor doi. — Fratelli? întrebă ea cu blândețe. — Si, fratelli - răspunse intimidat Metodiu. — Da dove? — Da Sucevizza - zise Metodiu. — Mamma mia! - exclamă venețianca. Di Moldavia? — Si, di Moldavia - confirmă Metodiu. — Latini?! — Puramente latini! - întări Metodiu. — Santa Vergine! - se cruci femeia. Și ce faceți diseară? — Păi, am cam dormi undeva - zise șovăitor Metodiu. — Sunt omul vostru - făcu femeia. Veniți după mine! — Nu, mulțumim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
ochii mei - răspunse omul adus de spate. — Lobodă, lobodă, dar cu ce? întrebă tremurând mustăciosul. — Lobodă cu ciulama. Atât am apucat să văd, pentru că apoi signora a închis ușa de la bucătărie, iar fereastra e astupată cu câlți. — Nu se poate! - exclamă cu furie mustăciosul. Auzi, lobodă! Dar ce, dom’le - se întoarse ei spre ceilalți, luându-i martori - suntem tapiri?! Femeile dădură repede din cap că nu, nu sunt. — Ce-s ăia tapiri? - întrebă bătrânelul numai pielea și osu, din colțul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
stejar, înconjurându-1. Numai nu știu cum se face că nu erau numai tătari, ci și polaci, și turci, huni, pecenegi, ba printr-o crăpătură a scorburii, copilul zări și patru soldați romani. „Iar l-am scăpat! Oare unde s-o fi ascuns?” - exclamă cu ciudă cel care părea șeful lor, descălecând de pe căluț. Veni iute spre stejar, vârî brațul în scorbură, încercând să-l găbuiască, dar micul Metodiu se mistui în cotloanele copacului. Deodată, mâna păroasă a tătarului sau a cazacului sau a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
părintele Pedro, de la poartă, n-ar fi venit în graba mare să mă înștiințeze că, spre adânca mea uimire, doi călugări pravoslavnici de la Danubiu vor a vedea fața luminată la care cu bucurie mă uit și eu acum. — Mărețul Danubiu! - exclamă papa meditativ. Pravoslavnici, zici? — Pravoslavnici, sanctissime, însă vlahi - spuse Damiani. — O anomalie - spuse papa. — Cu siguranță, răspunse cardinalul. De altfel, cu excepția unei porțiuni neînsemnate din aval, fluviul e creștin. Mai mult, în amonte e catolic din mal în mal. — Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
să le țină bine minte, căci are a se folosi de ele și-apoi, în afară de asta, cu îngăduința Voastră, el ar fi întâiul pe care am dori să-l lăsăm aici la Roma a se adăsta la cereasca învățătură. — Oho! - exclamă binevoitor Grigorie al XV-lea. Va să zică, iată că avem deja un elev! Și ia spune-mi, tinere - se-ntoarse papa - dorești mult să-nveți la Roma? — Enorm - șopti roșind vizibil Iovănuț. — Mă bucură acest lucru - continuă Grigorie al XV-lea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
de treaz și de conștient de agitația pe care a cauzat-o după un leșin, cu sau fără lipsă de fier. I-am întins geanta Belindei, care a înșfăcat-o brutal, cât pe ce să o rupă. —Bells, ce nepoliticos! exclamă Suki. Belinda ne-a întors spatele într-un mod ostentativ, grăbindu-se să deschidă săculețul și să scotocească prin el. — Poți să mă lași în pace treizeci de secunde, Suki? se plânse ea peste umăr. Am nevoie să fiu lăsată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
părut că surprind o urmă de amuzament pe chipul lui Sebastian. — Gemenele teribile, zise el. — Gemene? am zis, nedumerită. —Sebastian se referă la mine și la Bells, spuse Suki cu răceală. Totuși, de ce suntem teribile? Voi două sunteți gemene? am exclamat. Desigur, dacă Belinda ar mai pune pe ea vreo șase kilograme, ea și Suki ar semăna ca două picături de apă, dar comportamentul lor contrazicea complet asta. Belinda era sora mai mică și neastâmpărată, iar Suki superresponsabila soră mai mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ca pe o inadaptată social, care nu poate să se sustragă singură dintr-o conversație plictisitoare. Dominic, unde naiba e sora aia a mea? Rezervarea pentru masă o aveam de acum o jumătate de oră. Apropo, la mulți ani! am exclamat. Acum ai douăzeci și patru, nu? —Așa e, chiar dacă Bells se comportă uneori de parcă ar fi cu zece ani mai mică, a spus Suki cu dispreț. Mă uitam la Suki în timp ce vorbea. Mi se părea că îngrijorarea pentru întârzierea surorii ei nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
de colo-colo, uitându-se parcă după ea. Exact atunci se auzi zarvă în dreptul ușii și Belinda intră în sfârșit în bar, urmată de Charles de Groot. Pentru o secundă, toată lumea a amuțit în fața frumuseții ei diafane, dându-i ocazia să exclame: —Tati! Suki! Iertați-mă că am întârziat atât. Traficul a fost cumplit. —Trafic? Puteai practic să mergi pe jos din apartamentul lui Charles, a replicat Suki tăios. Acum, că Belinda venise, Suki abia dacă se mai uita la ea. Lacheul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
avem ceva minunat să vă spunem tuturor. S-a ridicat de la masă. Fără să vreau, m-am gândit că rochia ei trebuie să fi avut căptușeală; nu se vedea nimic indecent prin ea, chiar dacă stătea în lumină. Ne vom căsători, exclamă ea. Nu e o veste minunată? Și-a întins mâna peste masă către Charles, care s-a ridicat să o prindă, părând și mai jenat decât înainte. Voiam să vă întreb înainte, domnule, i-a spus lui Richard Fine, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
asta mai des. Vii, Sebastian? am arătat cu capul spre ușă. — Vrei să spui că nici măcar nu o vei bea aici? a întrebat James surprins. Nu joci corect, Shaw! Măcar dă-i omului un pahar cu șampanie! Desigur că nu, exclamă Sebastian, luându-mi sticlele din mână ca un domn. — Dacă am rămâne, am fi nevoiți să le împărțim cu tot felul de terchea-berchea. Namilele de la intrare se uitau fix în timp ce noi plecam, chicotind, Sebastian cu o sticlă de șampanie în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
aștept la asta. Baby apărea peste tot. Era precum acei țânțari care, fără nici o grijă, rezistă chiar și la cea mai eficientă cremă împotriva lor. Doar lucra în relații cu publicul. La ce puteam să mă aștept? —Samantha, dragă! a exclamat, ajungând într-un final la masă. Oamenii pe care îi lăsase în urmă se holbau după ea cu expresii de dezgust. Nu înțeleseseră ideea: indiferent care era noua tendință în modă, punk reactualizat sau bibliotecara șic, Baby ar fi purtat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
va demoda? Îți vei face gaură în labii? Da - doar dacă nu-și face toată lumea, a adăugat cu o seriozitate exagerată. Cred că poți sta liniștită în legătură cu asta, i-am spus. Nu cred că o să prindă asta în suburbii. —Păpușă! exclamă Belinda Fine, grăbindu-se către Baby cu brațele desfăcute. De când nu ne-am mai văzut! Cele două manechine s-au îmbrățișat. M-am înfiorat gândindu-mă cu milă la Baby, ai cărei cercei erau astfel presați pe coșul pieptului, dara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
am spus, alegându-mi cu atenție cuvintele, ca să nu o șochez. Suki a dat așa de tare din cap, încât clama din carapace de țestoasă era gata să-i cadă din păr. — Cred că Charles a avut toată vina, a exclamat ea. Nu mi-a spus Bells asta, dar se putea ghici ușor. Sunt sigură că nu făcea așa ceva înainte să-l întâlnească. Știi... Nu vreau să o spun. A mimat injectarea. M-am arătat suficient de îngrozită. —Vreau să vorbesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]