5,542 matches
-
șoferul nu avea ce să caute înapoi de unde a plecat. Ce să facă acolo, cine să-l ajute? Logic ar fi fost să plece spre garaj, unde ar fi găsit mecanici. La ora aceea nu mai era nici un mecanic la garaj. Era prea târziu, plecaseră cu toții acasă. Dar dimineață ar fi venit la serviciu și, până atunci se putea odihni și el în patul lui de acasă, după care venea cu ajutoare și își recupera mașina. Toate bune și frumoase, agent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
la spațiile administrative din spate. Boris intrase ca o furtună în camera unde se afla Vlad Mihailovici. Îl înhățase de braț și îl scosese afară. Alergau cât îi țineau picioarele spre scările care duceau la subsol. Coborâseră în viteză până în garajul subteran și se opriseră în fața unei uși masive de metal. Când săpaseră fundațiile cazinoului găsiseră o galerie veche. O exploraseră împreună și constataseră că, după ce merge câteva sute de metri pe sub pământ, iese undeva pe un bot de deal, chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
lase să se vadă că devenise dintr-o dată interesat, omul vrea să își supravegheze îndeaproape afacerea. De fapt, e impropriu spus că s-a mutat la noi, ignoră Pop observația lui Cristi, stă la marginea orașului, știi, acolo unde era garajul firmei. A modificat birourile de deasupra remizelor și și-a amenajat un apartament. Toată activitatea firmei a mutat-o în pădure, unde a adus niște containere și a construit două clădiri. No, până aici, nimic suspect, adăugă repede Pop, văzând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
văzut, am crezut că a plecat înapoi la el acasă. Și de unde știi că n-a făcut-o? N-a plecat nicăieri, am verificat. Cum? Parcă spuneai că nu știi de unde e. Am fost la el acasă. Mașina e în garaj și toate lucrurile lui sunt acolo. I-am găsit și portofelul cu toate actele și card-urile de credit în el. Costică nu ieșea niciodată din casă fără să-și ia cu el documentele de identitate și banii. Cum ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
putut găsi cu ajutorul soneriei. Adresa o luase ea de la Ilie, dar uitase să întrebe și de numele de familie, numele de pe uși erau toate străine, așa că a trebuit să aștepte să se ivească unul din vecinii noctambuli, eventual avocatul cu garajul sub ferestrele mele, să-l întrebe de un tânăr Tudor. LAVRIC, silabisește pe un ton ce-mi pare admirativ, ridicându-se într-un cot pe podea - ce nume-i ăsta? Nu știu, zic, chiar multă lume mă suspectează de origini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
Acolo locuiește de când îl știu. - Și două etaje deasupra lui? - Nu știu, acolo stăteau alți locatari. - Ești în urmă rău... ăia s-au mutat după ’90 imediat, a luat el apartamentele... da’ pe fetele ălea care bântuiau prin curte, pe la garaje, nu le-ai văzut? - Erau pe-acolo niște fâțe, da’ am crezut că-s vizitatoare. - Alea-s fetele lui, totdeauna are cel puțin zece. Sunt fete pe care le dă la străini. - Și tu de unde știi? - Toate-s fără domiciliu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
anume George Urmărescu, rămăsese cu o mică piatră funerară în grădinița din spatele casei. În jur ar fi trebuit curățate buruienile la câteva zile, dar eu, singurul care credeam în scriitori, nu putea lăsa pe altcineva să facă operațiunea. Vecinul cu garajul lipit de o latură a grădiniței, un țigan șofer la Securitate, mă dotase cu o săpăligă și înghițea cu delicii orice povești despre scriitorii mei, el nefiind probabil trecut cu mult de lecturile din Eminescu și Creangă. În general, copilăria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
albul întrerupt, de la prima treime a lungimii mesei, de modelul alb-albastru al feței de masă vechi. Trebuie iar să mă teleportez în copilăria mea depărtată din Barbu Văcărescu, într-o după-amiază de vară cu miros greu de motorină, urcând de la garajul de autobuze până la etajul doi. După-amiază ar fi trebuit să dorm - pentru asta, câteva minute trebuia să mă sustrag tuturor tentațiilor lumii reale (garajul, zumzetul radiocasetofonului la care soră-mea ascultă muzică în timp ce repetă lecția la franceză). Ca să scap, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
depărtată din Barbu Văcărescu, într-o după-amiază de vară cu miros greu de motorină, urcând de la garajul de autobuze până la etajul doi. După-amiază ar fi trebuit să dorm - pentru asta, câteva minute trebuia să mă sustrag tuturor tentațiilor lumii reale (garajul, zumzetul radiocasetofonului la care soră-mea ascultă muzică în timp ce repetă lecția la franceză). Ca să scap, mă rostogolesc pe burtă, cu fața aprinsă apăsată până la durerea pomeților, a maxilarelor, în cuvertura de pat... Se face o noapte subțire albastră, fiindcă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
hârtie ce trebuie să facem. Întâi să consolidăm casa, s-o tencuim, să-i dăm o față arătoasă, să zugrăvim Înăuntru, apoi să mărim bucătăria, să facem o baie, să construim un grajd nou pentru vacă și oi, un beci, garaj. Bineînțeles că s-au gândit să cumpărăm și mobilă nouă. Noroc cu conducta de apă existentă pe stradă că nu a fost greu de aprobat de la primărie racordul În curte dar a trebuit să cumpărăm boilere pentru apa caldă iar
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
de dragoste. O jumătate de zi nu am ieșit din dormitor. După amiază ne-am avântat pe pantele din apropiere, cu skiurile. După două ore, eram ca nou născuți. Nu se cunoștea oboseala. Îmbujorați la față, am așezat skiurile În garaj și am intrat În cabană, morți de foame. Am băut puțin whisky , am Încălzit ciorba de miel, sarmalele și friptura, pregătite și aduse cu noi, la cabană. Vinul roșu nu a lipsit de la masă. Fericirea se simțea pe fața noastră
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
cască gura. Afară, mașinile se strâng ca la cozile de la benzinării la noi ― în zilele când plutește în aer o nouă scumpire a benzinei -iar, în dreptul intrării, băieți în livrea se urcă la volan pentru a le duce într-un garaj subteran, în vreme ce alții încarcă bagajele în cărucioare. Am, împreună cu Băcanu, camera 628 de la etajul 21. Ieșind din lift, ne-am trezit la o răspântie. Trei coridoare lungi, nesfârșite și identice, pornesc în trei direcții diferite. Hotelul e construit în forma
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
să dau un telefon la biserică, să rog pe cineva să vină să ne ia", zice Nick, acum neverosimil de calm. Eu aș fi ca o bombă, în locul lui. Norocul nostru e că ne-am oprit în dreptul unui fel de garaj unde ușa e deschisă și, prin pânza deasă a ploii, se vede lumină. Căci e riscant să suni noaptea la o casă din Washington, dacă ești un necunoscut. Se petrec multe crime, noaptea, în capitala Americii, nimeni n-are curajul
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
o casă din Washington, dacă ești un necunoscut. Se petrec multe crime, noaptea, în capitala Americii, nimeni n-are curajul să meargă pe jos, după ce cade întunericul, ori să deschidă ușa unui străin. Nick ia umbrela și se duce spre garajul luminat. După vreo cinci minute, în care trebuie să suportăm asaltul altor claxoane, se întoarce însoțit de un bărbat care se apără de ploaie cu o prelată de plastic. Mai apar doi inși după el și, împreună, ne împing pe
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
buzunarele de la blugi și cu părul răvășit. — Ce, nu-ți aduci aminte ce s-a întâmplat? Și orice amic din gașcă ce fusese de față se apuca să-i povestească exact cum se terminase totul. — Erai chiar lângă raft, în garajul ăla nenorocit. Omule! Și-ai apucat una din canistrele alea mari de ulei. Tot zbierai... — Vino-ncoace să te ung... mda, știu! Remușcările care îl cuprindeau în clipele acelea erau autentice și reprezentau singurul episod acut care se desprindea din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
mai bine decât îl definise vreodată din punct de vedere social. Chiar și după ce își revenise și conducea automat prin traficul londonez, cu activitatea cerebrală redusă la minimum, Bull nu era cu totul liniștit. Uși, ferestre, alei ce dădeau în garaje, tunele de cale ferată, chiar și refugiile pentru autobuze. Toate acestea îl frapau cu o rezonanță imagistică puternică. Toate semănau cu niște pizde, exclamase Bull ca pentru sine, cu ochii holbați pe geamul mașinii, la portalurile ce i se iveau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
cu mâneca de la cămașă, însă tot degeaba, pentru că simțeam pe mai departe mirosul ăla dezgustător de lavandă. Ca de obicei, în curte era mare dezordine, înainte ca partidul să le dea lor casa, locuise în ea un sculptor care folosea garajul pe post de atelier, mai rămăseseră prin curte câteva sculpturi neterminate și matrițe albe, dezmembrate, unele erau năpădite de rotunjoară, pe astea mereu trebuia să le ocolim, îndreptându-ne spre intrare, în spate, în grădină, a mișcat ceva, întorcând capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
de vin și mi-a spus că e-n regulă, să mergem, că timpul trece. Când am ieșit în curte, bunicul mi-a înapoiat pistolul și m-a pus să iau la ochi stropitoarea agățată de un cui din zidul garajului, eu am ridicat pistolul, însă nu l-am îndreptat spre stropitoare, ci spre una din statuile albe sprijinite acolo, de zidul amintit, deși nu avea încă chipul conturat, eu am țintit fix între ochii ei, și atunci bunicul mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
clipind resemnate. Ce i-o fi făcut tipul ăsta marelui, incomparabilului meu Fiasco? Ai impresia că a locuit în el, că l-a subînchiriat. Sunt oameni care nu au stofă deloc. Ar fi trebuit să-i vedeți pe băieții de la garaj, livizi de invidie și plini de admirație, când Fiasco-ul e condus - sau, după caz, împins, tractat sau, cum s-a întâmplat o dată, cărat cu elicopterul - în curtea lor plină de gunoaie. E temperamental Fiasco-ul meu, ca toți caii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
să mă mut aici în adevăratul sens al cuvântului. — Bine. Da, OK, făcui eu. Poți să te muți aici de-a binelea. Așa că a doua zi dimineața, când ciorile din parc își croncăneau încă foamea, am închiriat o furgonetă de la garajul din fostele grajduri și am pornit-o pufăind spre Earls Court, să adunăm lucrurile Selinei. Colegele ei de apartament Mandy și Debby se mișcau dezinvolte, semiîmbrăcate, servindu-mi cafea cu respectul datorat magnatului cu datoriile achitate la zi. M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
te simți ca și cum ți-ai fi luat-o de zece ori la labă. Și asta din cauza mâncării, a aerului și izolării. Ne aflam într-o cantină lugubră. Dacă îți ridicai capul, aveai senzația că ești la școală. Acolo, printre ferestrele garajelor, plutea o lumină lichidă, era viață liberă și îngăduință pentru zgomotul și căldura contactelor umane de dedesubt Dedesubt deținuții stăteau la capătul opus al unui șir de mese galbene, în timp ce micii lor vizitatori - femei, copii, bătrâni - stăteau de cealaltă parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
N-ai auzit niciodată de inflație? N-am ce-i face. — Ah, păstrează restul. Trebuie să faci față noii situații. Nu ești realist. Taximetristul își văzu plictisit de drum. Vizavi am văzut niște intrări în pantă într-un pir de garaje, adăpostite de băile unor camioane. Pe una din aripile burtoase ale acestor mașini moarte sau fosilizate se răsfiraseră torsurile bronzate a trei tineri Doi aveau busturile dezgolite, slăbănoage, păroase, în timp ce al treilea era o adunătură chircită din petice de piele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
-l vrăji de fabulosul onorariu. E supapa, e Capul de Bielă, e Distribuitorul. Nu pornește, nu cotește, nu oprește“. Le aud deja râsul în timp ce eu urc la volan și o iau cu salturi de cangur spre capătul fostelor grajduri, azi garaje. A doua zi, mă întorc remorcat. Mașinii ăsteia nu-i place să fie condusă. Să zacă prin garaje scumpe, asta îi place. Pot să jur că nenorocitul ăsta de Fiasco m-a costat mai mulți bani decât ar fi putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
oprește“. Le aud deja râsul în timp ce eu urc la volan și o iau cu salturi de cangur spre capătul fostelor grajduri, azi garaje. A doua zi, mă întorc remorcat. Mașinii ăsteia nu-i place să fie condusă. Să zacă prin garaje scumpe, asta îi place. Pot să jur că nenorocitul ăsta de Fiasco m-a costat mai mulți bani decât ar fi putut să stoarcă vreodată de la mine micuța Selina. — Vreau să spun, am continuat eu, că ar trebui să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
părăsește căldura cearșafului, sufletul meu însetat e în căutarea aromei dulceții din băutura de dimineață. Apoi, când mă aflu pe stradă, și nu înainte, îl sigilez cu jarul țigării. O plimbare pe Eighth Avenue cu acoperișurile lui plate - până dincolo de garaje și depozite - este echivalentul vizionării unui documentar cu extratereștri numit Pământeanul, un film nereușit, prost regizat și mixat fără urmă de sensibilitate, lipsit de finețe, fără concept, neinteresantului acordându-i-se un spațiu egal cu interesantul. Trebuie să alegi. Trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]