8,226 matches
-
cu necazuri așteaptă nerăbdători să intre la părintele Ioan, fratele Rafael se amestecă printre ei cerându-le răbdare, eu stau gură-cască, fascinat de acești oameni străini care vin dintr-o lume necunoscută pentru mine, Se fuma, se bea, se discuta, mirosea a vopsele și, deși eram într-un atelier de pictură, nu vedeam nicăieri pânze în lucru, risipă de vopsea, mulaje, desene, zdrențe pătate de culori, cineva a dat drumul la un casetofon, se vorbea tare, o fată cu părul căzându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
afară se-ntunecă de ploaie, nori grași se-ngrămădesc pe cerul de vară, Sunt tot murdar de vopsele! Ia-ți cămașa asta! îi întinde mama cămașa curată, Daniel, te rog strânge tot! mi se adresează mie cu aceste cuvinte, Îmi miroase a ploaie! și el adulmecă aerul cu nările, Da, cred că va ploua! îi confirmă mama presimțirea, eu mă ridic să duc la adăpost pânza și el, Sunt tot murdar de vopsele! Când a venit Ana la mănăstire, și-amintește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
sunt ca un erou de basm ajuns în țara minunată, nu știu unde să-mi întorc mai întâi privirile, aș atinge totul deodată, aș vrea să am ochi și pe tălpile picioarelor ce calcă piatra veche a acestor piețe, aș vrea să miros, să gust, să aud mai mult decât o pot face simțurile mele, sunt ca o cameră întunecată fără ferestre și-aș vrea să sparg toți acești pereți ce-mi țin ochii captivi de la lumină, Capela Sixtină, îndoit de șale, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
știe, în câțiva ani îl voi vinde cu mii de dolari, accepți sau nu? încă n-am spus da, eu mi-aș fi dorit din tot sufletul să-l primească Andrea, Sunt un rus dat dracului, numai Boris vorbește, îmi miroase de la o poștă un om cu flacăra aprinsă, a ta e ascunsă încă, Theo, dar într-o zi va arde! Boris! Uiți că eu te ispitesc?! Misiunea mea e să ispitesc cu credință! Crezi în geniul tău, Theo! asta e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
meșterul Luca și Janos au mâncat și mămăliguță cu lapte, Theo nu suferea laptele, îmi amintesc cum înainte de masă, după ce părintele a rostit rugăciunea, meșterul Luca și-a umplut paharul de băutură, era un pahar mic de sticlă și băutura mirosea puternic a prune, fratele Rafael a cumpărat din sat un litru, să avem pentru meșteri, ținea sticla în bufet și mie îmi stăruie și azi în nări mirosul tare al băuturii limpezi ca apa de izvor, cu mărgele minuscule la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
rochia lipindu-i-se de trup, cămașa mea, ea râde spre mine cu obrajii picurați de stropii mari, părul lipit de creștetul capului în smocuri, o iau pe după umeri și ne grăbim spre casă, ne ducem la mine, prin ploaia mirosind a flori de tei scuturate și a praf înmuiat pe asfalt, ploaie de vară, binecuvântată, o port aproape pe sus, ușoară ca un fulg sub brațul meu prinzând puteri din fierbințeala trupului ei ud, în camera mea întunecată de ploaia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
să-i povestesc visul meu fantastic de teama să, El, posomorât, a mâncat pâine, ouă fierte de fratele Rafael, roșii, ardei și brânză, eu am băut și lapte și el avea cafeaua caldă pe-un colț al sobei din bucătărie, mirosea frumos a cafea fierbinte, îmi stăruie și acum în minte acel miros de cafea învăluind într-o tihnă căutată toate neliniștile mele referitoare la Pantocrator, despre aceste nelămurite lucruri n-o să-i pot vorbi nici părintelui Ioan, ne ridicăm de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
pe cer trei luni uriașe, rotitoare, se deplasează una după alta, sar după ele să le prind, reușesc s-o agăț pe ultima și cum o țin în mână îmi dau seama că e moale ca o foaie de tort, miroase frumos, rup din ea și mănânc, are un gust delicios, mă uit și după celelalte luni rămase pe cer, dar nu le mai văd, la picioarele mele o bicicletă, mă urc pe bicicletă, pe ghidon în timp ce pedalam creșteau frunze, arunc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
-ntoarce Diana cu plăcintele, stivuite pe-o farfurie plată, în mâinile ei și sub farfurie un ștergar de pânză alb, cum își ține mâinile sub ștergar nu-i văd unghiile înroșite, se așază pe pat lângă mine și trupul ei miroase a soare, îmi vine să leșin, a câta oară?! rupe dintr-o plăcintă cu brânză și-mi dă cu mâna ei să mănânc, îți amintești, îmi vine s-o întreb direct, cum m-ai sărutat peste masă și frații tăi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
tot timpul, el o trimite la baie și ea stă acolo ore întregi, între timp noi sporovăim, bem bere, fata iese apoi din baie înfășurată în uriașul lui halat alb, cu părul ud pe care nu și-l poate descâlci, miroase a săpun și a șampon, Thomas scoate dintr-un dulap de lemn obiecte de îmbrăcăminte feminină, ea își alege întotdeauna toaleta, apoi trecem toți trei în atelier și Thomas o fotografiază cu o pasiune ce mi-a fost dat s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
-l ude, acum ar fi momentul să-mi iau rămas bun și, își pune și ea cognac în celălalt pahar și se-așază în fotoliul rămas liber, îi ghicesc fiecare mișcare înainte de a o face, picioarele strânse sub trup, desculță, mirosind a săpun și a loțiune de baie, parcă oboseala i s-a mai șters de pe chip, îmi zâmbește și o regăsesc întreagă în acest zâmbet uitat, n-am uitat nimic, prima mea noapte cu o femeie, învățând, învățând, și ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
pavata. Într-o mână îmi țineam plasa cu mâncare și, în cealaltă, o plosca cu apă. Mergând, am văzut un strat cu trandafiri. Nu m-am putut abține, așa că m-am abătut de la drum și m-am aplecat să îi miros și chiar atunci cineva mi-a furat plasa cu merinde. M-am speriat, dar am alergat să îl prind și, când aproape l-am atins, am căzut. Nu m-a ajutat nimeni... M-am simțit atât de... Sforr! Sforr! Prințul
ANTOLOGIE:poezie by Mihaela-Raisa Tofănel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/246_a_692]
-
lăsa mereu cu o fată din vecini, care era la liceu și care Îmi făcea un griș cu lapte delicios, subțire și plin de cocoloașe, așa cum Îmi plăcea mie. Al mamei era Întotdeauna prea gros și fărĂ nici un cocoloș și mirosea puțin a ars, pentru că Îl fierbea bine - ca să nu mă doară burta. În prezența marcelei nu Îndrăznea să se arate nici o stafie, pentru că era o fetișcană zdravănĂ, cu coșuri, pasionată de modă și croitorie, care ți-ar fi râs În
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
gemuri, zacuști, slănină, cârnați, vin și țuică. Urci scările, umbrite de cei doi peri pletoși așezați de o parte și de alta, și ajungi la o portiță vopsită În albastru, care, cu scârțâit răsunător, marchează intrarea În regnul oamenilor. Și miroase atât de frumos și de sălbatic când pășești pe aleea mărginită de gladiole, de regina-nopții și de margarete, Încât ai senzația că ai ajuns Într-un colț de rai. mai urci patru trepte și te găsești În pridvorul de lemn
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
margarete, Încât ai senzația că ai ajuns Într-un colț de rai. mai urci patru trepte și te găsești În pridvorul de lemn al casei sau târnaț, cum se spune În Ardeal. Casa, de piatră, cu camere Înalte și largi, miroase a foc făcut În sobă, a lemne proaspăt tăiate, a pâine și a brânză Adina Dabija 24 de oaie. De pe terasa mare, acoperită de viță-de-vie, se aude clipocitul pârâului care trece prin fața porții, a cărui curgere unduiește gândul și curățĂ
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
pictată vesel, cu pereții galbeni și acoperiș roșu, aflată chiar vizavi de poarta Cetății, lângă fosta cofetărie a verișoară-mii Nelly. Pe o plăcuță scria : „Bethlen Gábor Kollégium“, iar pe o altă plăcuță, „muzeul de Științe ale Naturii“. Înăuntru totul mirosea a vechi, a lemn și a mucegai, ca și cum mirosul vechii Cetăți plutise de peste drum până aici. Din nefericire În acea zi muzeul era Închis. Toate ușile de pe coridorul Îngust erau Închise cu excepția uneia singure... Am pășit pragul ușii deschise și
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
curs de digerare, vecinii, rudele, amicii, toate lucrările plicticoase pe care trebuia să le predau la școală, silueta Casei de Cultură a Tineretului, pe care o uram, pentru că Îmi acoperea apusul, tramvaiele pline de muncitori care se Întorceau, transpirați și mirosind a cocs de la combinatul siderurgic, casetofoanele, fetele și sticlele de bere pe care se certau băieții „la mincinosul“ - parcul de beton din fața casei, toți băieții de care fusesem Îndrăgostită și chiar și boala de inimă a lui Janet. rețeta refacerii
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
care doi bărbați discutau aprins. Unul era slab, palid, cu părul creț, cu ochi de șarpe care studia atent prada prin ramele aurii și cu un nas ascuțit cu ce părea să adulmece Încontinuu, iar celălalt era roșu, gras și mirosea de la o poștă a transpirație. SlăbĂnogul ne‑a făcut semn imediat ce a văzut‑o pe Simonetta, zâmbind cu gura până la urechi. — Poftiți, doamnelor, haideți, luați loc, a spus el. VĂ așteptam. — Ea e prietena mea despre care v‑am vorbit
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
de niște palpitații și de nodul În gât pe care Îl simțeam de ceva vreme. În mod cert nu aveam un stomac suficient de tare pentru a digera ceea ce se Întâmpla În jurul meu. Dacă te Înghesui zilnic În tramvaiul 16, mirosind transpirația oamenilor care se Întorc de la serviciu ca să-și petreacă restul serii anesteziați În fața televizorului, nu-ți mai arde să-l iei la pieptănat pe Vasilescu cu furculița În fața englezilor și să te lași pieptănat la rândul tău cu zimții
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
de pe marginea drumului a sărit la mine cu cuțitul. — Îl cunoșteai ? l-ai mai văzut vreodată ? Șaman 113 — Nu... Stătea acolo, pe marginea străzii, cred că cerșea. Îți amintești cum arăta ? — Avea o claie de păr Încâlcit În cap. Și mirosea foarte urât când am trecut pe lângă el. A urină. Când m-a lovit a scos un fel de grohăit... — Ce poveste stranie, comentă Grasu’. Cât timp va trebui să stau În spital ? i-am Întrebat eu. Grasu’ a dat din
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
de narghilea se insinuează pe sub ușa de la camera mea. De pe culoar răzbat hohote de râs. iar fumează Hind și Nadine. ies Adina Dabija 148 din cameră și mă plimb pe coridor fărĂ țintă. În dreptul afri- cancei din Coasta de Fildeș miroase a vanilie și a bețișoare parfumate. De la chinezoaica de alături răzbate un abur de ceai cu aromă de iasomie. În dreptul camerei lui Sophie, franțuzoaica, miroase a coji de portocale și a șampon Garnier. Fiecare cămĂ- ruță este o pată de
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
cameră și mă plimb pe coridor fărĂ țintă. În dreptul afri- cancei din Coasta de Fildeș miroase a vanilie și a bețișoare parfumate. De la chinezoaica de alături răzbate un abur de ceai cu aromă de iasomie. În dreptul camerei lui Sophie, franțuzoaica, miroase a coji de portocale și a șampon Garnier. Fiecare cămĂ- ruță este o pată de culoare care Își Înșurubează propriul tunel de mister În Întinsul strălucitor, imaculat al Canadei. mă trezesc bătând la ușa Danei. Dana e studentă la fizică
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
mișcat la loc În urma noastră, Închizând spărtura și lăsându-ne În cea mai neagră beznă. — Urmează-mă, strigă Teo Haiduc de undeva din fața mea. Tunelul În care intrasem avea bolta joasă și trebuia să Îna- intez cu capul aplecat Înainte. mirosea foarte intens a mucegai. Am pus mâinile deasupra capului, ca să mă apăr de pânzele de paianjen care simțeam că mi se lipesc pe frunte. Am Înaintat așa preț de câteva minute, timp În care vocea lui Teo Haiduc Adina Dabija
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
altă soluție, trebuie să merg până la capătul lumii de dinăutru. Trebuie să văd unde duce și ce e dincolo de ea. Trebuie să văd ce e dincolo de eschimosul meu. Avionul a decolat. Azi nu mergem la film. *** — Puvirnituq Înseamnă „locul unde miroase a hoit“, ne lămurește Tukalaq, aruncând sclipiri ghidușe cu ochii ce-i râd perpetuu. Nu e un nume prea ademenitor, remarcă Jonas. De ce se numește așa ? vrea să afle Emily. Există două legende. Una spune că, demult, când turmele sălbatice
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
ultim omagiu, fiind foarte departe acum. Condoleanțe familiei și săru' mâna, domnule Profesor ! Nu numai că știa despre ce vorbește, dar avea un mod de a captiva atenția noastră, ne făcea să-l urmărim în construcțiile lui, aprecia construcțiile noastre, „mirosea” de la o poștă mințile deștepte, analiza situațiile și trăgea concluzia corectă, nu dușmănea pe nimeni, dădea la suprafață tot ce era mai bun în noi, era generos, era corect... O știm prea bine, că lui îi datorăm mare parte din
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]