4,744 matches
-
nimic din toate astea, pentru că era conștientă că bărbatul ar fi crezut-o tâmpită. Plus că ar fi părut că e geloasă pe Caitlin, ceea ce nu era adevărat. Lucrurile erau mult mai profunde de-atât. —Ai dreptate, a spus ea schițând un zâmbet. Măcar a fost în stare să încerce să zâmbească. —Iartă-mă. Sunt doar exagerat de emoțională. Nick a sărutat-o pe obraz, după care a ieșit din baie lipăind cu picioarele goale. Susan știa că peste numai câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
iar la auzul respectivei sugestii ochii i-au ieșit din orbite. Vrei să fim prietene? Glumești, nu? Julia arăta și se simțea stânjenită. Nu, nu glumesc. Nu văd nici un motiv pentru care n-am putea să devenim prietene. Deborah a schițat un zâmbet și a tras adânc și prelung aer în piept. A, dar eu văd, Julia. De fapt, văd mai multe motive pentru care niciodată n-o să putem să fim prietene. Într-adevăr? Juliei nu-i plăcea cum evolua situația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
totală lipsă de interes. — Da, pe bune. Fiona se simțea rănită, în numele lui David, de această nedreptate. —Mulți tați pierd legătura cu copiii lor atunci când mariajul se destramă, dar el a fost hotărât să se lupte pentru tine. Jake a schițat un zâmbet, dar acesta nu i s-a reflectat și în priviri. N-a fost însă destul de hotărât ca să rămână cu mama, nu? În felul ăsta, ar fi putut să mă vadă toată ziua, la fel ca înainte. —Ei, haide
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
întorc la ea. Dacă l-aș lăsa pe David s-o hrănească, atunci Jessica n-ar mânca toată ziua decât conserve cu fasole. Se pare că și el e la fel de inutil ca și mine, a remarcat bărbatul chinuindu-se să schițeze un zâmbet. Fiona a izbucnit în râs. —De fapt, nu e chiar așa de neajutorat. Pe parcurs l-am mai învățat una-alta. Nu uita că niciodată nu ești prea bătrân ca să înveți ceva nou. Probabil c-o să descopăr și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
frustrare și din cauza furiei născute din descoperirea că se măritase cu un bărbat care o făcea să se simtă că nu e femeie din cauză că avea nevoie de ajutor ca să rămână gravidă. —Ei, se pare că avem vești bune. Doctorul a schițat un zâmbet, după care a început să studieze, din nou, rezultatele analizelor pe care le avea în față. —Grozav! Alison a reușit să surâdă și ea, în ciuda durerii surde din piept, care n-o părăsise încă de dimineață, din clipa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
lacrimile. Numai că e așa de al naibii de greu! Nu trebuie să-ți ceri scuze, l-a dojenit Julia cu blândețe. Și nu-ți face griji. Am o piele de rinocer. Mă refer la duritate, nu la aspect, desigur. Nick a schițat un zâmbet, dar apoi a revenit la expresia serioasă. În prima zi a fost mai ușor de suportat pentru că mă așteptat ca Susan să-și revină în orice secundă, iar eu nu voiam decât să fiu acolo când se trezește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
schimbe puțin poziția, dar s-a schimonosit la față descoperind c-o durea tot corpul. Stai puțin... eu visez acum? Sau celălalt Nick a fost răpit de extratereștri și înlocuit cu o versiune clonată, în spirit New Age? Bărbatul a schițat un zâmbet. —Știu, știu. Am fost un idiot, ce altceva pot să spun? s-a apărat el ridicând mâinile în semn de „ai milă“. Dar, așa cum ți-am mai zis, am avut destul timp să stau aici și să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
picioare, astfel că Julia s-a prăbușit pe podea. Femeia a rămas acolo preț de câteva secunde. Poziția era complet lipsită de demnitate, iar ea a așteptat ca James s-o ajute să se ridice, numai că bărbatul n-a schițat nici un gest în acest sens, ba chiar a făcut câțiva pași înapoi, după care s-a întors cu totul. —Iar ai început. La tine chiar totul se rezumă la sex? Julia s-a ridicat pe un scaun și și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
cred că ești așa de liniștită și de veselă. Eu aș fi fost terminată. A, crede-mă că prima săptămână n-am făcut decât să plâng și nici în a doua n-am fost cu mult mai brează. Julia a schițat un zâmbet, dar ochii îi erau triști. Dar indiferent cât de nasol m-am simțit, am știut tot timpul că, într-un final, o să mă simt O.K. și că e mai bine așa, decât să stau cu un bărbat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
că, după ce o să realizeze ce s-a-ntâmplat, o să te sune să te roage să te întorci și-o să-ți promită și luna de pe cer. Alison s-a tras din brațele ei și s-a îndreptat de spate, reușind să schițeze un zâmbet. Nu-l cunoști. Ăsta nu e stilul lui Luca. Acum că i-am spus că s-a terminat, în mintea lui nu mai există cale de întoarcere. Alison a luat o gură din vinul de care, până atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
fi mai simplu să-i vadă... iar ea, dac-ar putea, cu siguranță că și mâine l-ar primi înapoi. Și tu ce simți când te gândești la asta? a chestionat-o Susan cu blândețe. —O imensă dezamăgire. Alison a schițat un zâmbet. Dar, într-un fel, asta n-ar face decât să-mi valideze decizia, nu? Apoi femeia a clătinat din cap. De fapt, cred că Luca o să rămână burlac și-o să aibă un șir de relații fără importanță, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
cadă pe podea. Devoțiune. — E o plăcere, madame, a răspuns Media, venind către ea. Stop. Domnul Norbert Page era un ins micuț. Purta ochelari bifocali mici, cu rame de argint. Mergea cu pași mici. Bea în cantități mici. Mâinile-i schițară mici gesturi nervoase când descoperi că ușa șopronului nu era încuiată. Alex devenea mult prea bun la mânuirea scobitorii aurii. împinse ușa și Alex îi zâmbi larg, numai inocență și farmec copilăresc. — Alex! spuse Norbert Page, amenințându-l cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
el. Din gâtul ei ieșeau niște sunete aidoma unor cloncănituri ușoare. Și-a pus mâinile la ochi, ca să și-i închidă, și i-a ținut așa, cu degetele răsfirate, la colțurile pleoapelor de forma unui porumbar. Pentru că Virgil n-a schițat nici o mișcare, ea i-a luat mâna într-a ei și i-a așezat-o pe sân. încet, mâna a început să se miște. Fii liniștit, i-a zis ea. Iar el a fost așa. — Dacă-ți fixezi ochii asupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
pe care o pronunța. Și, pentru câteva clipe, am avut impresia că pantofii săi albi, din pânză de iută, s-au desprins de pe piatra cubică, levitând În mod miraculos deasupra aleii, abia sesizabil. Am rămas mut de uimire, fără a schița niciun gest ori altceva, cu privirea agățată de rondurile multicolore de petunii din fața mea, căutând o explicație logică a faptului petrecut... Cu siguranță, mi-am zis În cele din urmă, totul nu fusese decât o autosugestie născută din starea de
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
care s-au tot adunat În ultima vreme. Nu știu de ce mă privește tulburată, cu fața schimonosindu-i-se dintr-o dată. În ochii ei Îngroziți descopăr lucirea mată a pielii mele și realizez că nu am nimic pe mine. Nu schițez nici un gest de retragere și o privesc liniștit, sadic, cu un firesc imperturbabil. E Baba CloanțaCotoroanța! Nasul ei lung mă enervează cumplit (azi mai mult ca oricând!): o trompă scârboasă, cojită pe alocuri. De fapt, Întreaga ei făptură e Înspăimântătoare
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
am privit-o pătrunzător. Lola era fermecătoare! Purta o rochie neagră cu corset, care i se mula divin pe corpul zvelt, amețitor. Am băut ginul dintr-o Înghițitură, m-am ridicat și am prins-o cu hotărâre de mână. Na schițat nici un gest de Împotrivire. Lola, dragă, astăzi n-am să-ți povestesc nimic. Astăzi am să te rog să... dacă și tu... cred că... e... Văzându-mă că mă bâlbâi, mi-a atins Încet buzele cu degetele ei subțiri și
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
copilărea, primele amintiri ale ... copilăriei sale. Ochenoaia se spălase temeinic pe mâini și mulgea vaca. Dorița a Întins către juvaer o căniță roșie cu flori albe, fără a-i spune nici un cuvânt, copilul s-a uitat Întrebător, mătușă-sa a schițat gestul examinatorului care știe dar nu vrea să spună, un clopoțel de argint a sunat și Va și-a amintit fulgerător nobilul rol al căniței, a Întins mâna și s-a postat În fața Mamaiei: Muța-mamii! Ți-ai amintit? Ia să
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
a reușit Într-un târziu, timp În care Victor uitase de el și iar se gândea la ușile și ferestrele lui. Valerică a așteptat ca privirea tatălui să se oprească asupra sa, acesta și-a amintit de ordin și a schițat: Băiatul, aproape sigur de reușită, a arătat cele două străchini scrijelite peste tot cu cuvintele MAMICA și VA. Victor s-a bucurat nespus, bucuria i s-a Întipărit În minte și a ocupat unul din cele mai luminoase locuri din
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
să-și ascundă oboseala.) Cum a fost zborul? — A Întîrziat... Liniile aeriene au orar propriu, cu două ore În urma tuturor. Am Închiriat o mașină În Gibraltar. Frank, arăți... — N-am nimic. (Făcu un efort să se reculeagă și reuși să schițeze un zîmbet scurt, chinuit.) Și zi, cum ți s-a părut Gibraltaru’? — Am stat acolo doar cîteva minute. Curios locșor - coasta e și mai ciudată. — Să fi venit aici acum cîțiva ani. O să găsești multe despre care să scrii. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
că Frank se-ntrerupea de multe ori din treabă, cu tine prin preajmă. — Paula, nu mi-am dat seama că tu erai. Toate luminile erau stinse. — Nu-i nimic... cînd m-ai apucat, mă așteptam să fie altcineva. (Reuși să schițeze un zîmbet și Începu să-mi examineze fața și pieptul, măturîndu-și părul pe spate ca să poată vedea mai bine.) Se pare c-o să supraviețuiești. Îmi pare rău pentru upercutul ăla. Am uitat cît de puternică poate să fie o femeie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
doamna doctor Hamilton. O să ne fie de mare folos părerea dumneaei... Mi-am petrecut după-amiaza pe balcon, cu gîtul ros de gulerul ortopedic, odihnindu-mi picioarele pe podeaua zgîriată. În solul Împrăștiat din hîrdaiele cu plante ornamentale, un geometru nebun schițase diagrama unui straniu dans al morții. Încă mai simțeam pe beregată degetele atacatorului și-mi stăruia În auz respirația lui șuierătoare, cu iz de whisky. În ciuda a ceea ce-i spusesem lui Cabrera, și eu eram curios să aflu cum pătrunsese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
și eficiente, evitînd să mă privească; Începuse să se pregătească mental pentru Întîlnirea cu Frank. Urmărindu-i imaginea din oglindă, am avut senzația că sîntem tot Într-un film și că tot ce se petrecuse Între noi În dormitor fusese schițat În prealabil Într-un scenariu pe care ea Îl citise. Ținea la mine și Îi plăcea să facă dragoste, dar mă cîrmea Într-o direcție pe care o stabilise dinainte. — Lui Frank o să-i pară rău că nu te vede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
smulse corpul de rafturi din lemn lustruit și-l răsturnă pe podea. Întinzîndu-se pe jos În spațiul Îngust din spatele bufetului, Crawford scoase dintr-o tainiță un jurnal de școlăriță legat În mătase roz. Așezîndu-se pe bufet, strînse la piept jurnalul, schițînd un zîmbet de regret dulce-amar, ca de adolescent Îndrăgostit. L-am privit cum desfăcea funda cu care era legat jurnalul și Începea să citească, jucînd panglica Între degete. Ridică ochii și privi camera mică, zăbovind cu privirea asupra poliței de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
stătea În picioare lîngă umbrar, Înveșmîntat Într-un halat de mătase. Îi făcu cu mîna fetei din piscină și Își ridică paharul, admirîndu-i plonjoanele Însuflețite, deși lipsite de metodă. De la distanța aceea de circa zece metri, Îi vedeam zîmbetul melancolic schițat de buzele subțiri. — Sanger? Deci astea-s bungalourile lui... — Colțul lui de rai, spuse Crawford, Înfigîndu-și dinții Într-una dintre șipcile murdare. E-n stare să joace rolul lui Dumnezeu, pe-al lui Adam și pe-al șarpelui fără să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
egala pe cea a Florenței din vremea familiei Medici, dar era cu mult mai solidă decît a orașelor similare din Europa sau America de Nord. PÎnă și eu mă contaminasem de la atîta optimism și creativitate. În cursul serilor, trîndăvind pe marginea piscinei, schițasem deja scheletul unei viitoare cărți - „Marco Polo: Primul turist al lumii?“ - care avea să fie o istorie a turismului și-a intrării sale În eclipsă odată cu era călătoriilor. După luni de zile de cînd Își pierduse nădejdea În mine, agentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]