6,034 matches
-
într-o goană bezmetică au trecut Bistricioara, și au început să urce pe cursul prăpăstios al Grințieșului, spre izvoare către vârf... unde aveau ascunzătoarea. De acolo trebuiau să supravegheze toate mișcările trupelor de securitate... și, să poată ajunge la Poiana Teiului, cu orice preț, să-și vadă mama. Inima îi spunea, îl îndemna să se grăbească... Sus pe Grințieș au avut răgaz de odihnă. Văile înguste și adânci, versanții abrupți și prăpăstioși.. din munții Bistriței, le dădeau o oarecare siguranță împotriva
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
de unde începe pădurea. Luna plină lumina toată valea ca ziua. Pe fundul văii, largi Bistrița calmă, își urma cursul liniștit, cu un clipocit monoton, sclipind în bătaia lunii, ca o platoșă de argint. O liniște grea apăsa toată valea. Poiana Teiului zăcea la poalele Stânișoarei, într-un somn adânc.. ca de mormânt. Trebuia sa ajungă la căsuța albă, străjuită de trei brazi... să-și vadă mama. Poate o vede trebăluind prin ogradă, dar, mai era până la ziuă. Știa că șopronul, cotețele
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
devasta sufletul. Simți cum i se împotmolește mintea în învălmășeala aceea de gânduri. Totul s-a petrecut ca un vârtej. Soarele începu să se arate printre vârfurile brazilor. Niște păsări despicară văzduhul ca niște săgeți sclipitoare. Clopotele bisericilor din .. Poiana Teiului... din Fărcașa și din Borca.. începură să se audă bătând, umplând de jale văzduhul cu ecoul lor vălurit, de chemări triste... sfâșietor de triste... Glasul lor de bronz, era ca un fior.. o chemare, o tânguire înălțată spre Cer. Era
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
îi trecură prin tot trupul.Un dor nestăvilit, de casă, de mama lui, îi năpădi sufletul. De acolo, de sub Grințieș, încercă să deslușească, peste vale pe coasta Stânișoarei, poate o vede trebăluind prin ogradă. O ceață argintie plutea peste Poiana Teiului... Era o zi caldă, poate prea caldă pentru sfârșit de august. Soarele dogorea de sus... la amiezi. Clopotele de la biserica din Poiana Teiului băteau la sfârșitul slujbei de prăznuire a Tăierii Capului Sf. Ioan. Dinspre pădure, pe ulița strâmtă și
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
peste vale pe coasta Stânișoarei, poate o vede trebăluind prin ogradă. O ceață argintie plutea peste Poiana Teiului... Era o zi caldă, poate prea caldă pentru sfârșit de august. Soarele dogorea de sus... la amiezi. Clopotele de la biserica din Poiana Teiului băteau la sfârșitul slujbei de prăznuire a Tăierii Capului Sf. Ioan. Dinspre pădure, pe ulița strâmtă și bolovănoasă care cobora din munte, în hărmălaia de câini, o trupă de milițieni care escortau pe Baltă pus în lanțuri, intra în sat
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
trăi după dânsul. Câtă dreptate a avut, când le-a spus securiștilor... „ - Puteți omorâ un om... dar, nu un popor..!” ... Era vremea amiezii, soarele dogorea drept în creștet... O liniște apăsătoare domnea peste valea Bistriței.. Clopotele de la biserica din Poiana Teiului,băteau rar și adânc, de sfârșit de slujbă. Fiecare bătaie vibra vălurit.. făcând punți peste vale. Prin colbul opărit de soare, cu fața nădușită de sudoare.. cu ochii însetați, Baltă căuta din ochi, fântâna de sub nucul lui Păun,.. fântâna cu
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
Gheorghe, nici nu știe că lelea Anghelina o trecut la cele veșnice !.. Iaca, o trecut trei zâli, de când o închis ochii... Az’ o’ngroapă!” De frica securității, sătenii se temeau s-o însoțească pe ultimul drum. Clopotul bisericii din Poiana Teiului, bătea într o dungă, rar și prelung... era clopot de mort. Pe mijlocul drumului, un mic cortegiu înainta, cu prapure negre și Sfânta Cruce, cu preotul în odăjdii negre și lumânări aprinse... către cimtir. Dricul era urmat doar, de câțiva
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
spaima autorităților comuniste, târâș... lăsând satul într-o liniște mai apăsătoare ca la început. Pe creastă cerul părea în flăcări... O vâlvătaie roșiatică prevestea furtuna. În ziua aceea de sâmbătă.. de, Tăierea Capului Sf. Ioan, mulțimea de săteni, din Poiana Teiului, încă sub un simțământ de adâncă îndurerare, stătea neclintită și mută, pe la porți... numai ochii le rătăceau a neliniște, de la unul la altul, căutând parcă să pătrundă ceea ce se ascundea sub frunțile lor, posomorâte și încrâncenate... Căsuțele mici și albe
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
ascundea sub frunțile lor, posomorâte și încrâncenate... Căsuțele mici și albe, ascunse printre copaci, din satul de la poala Stânișoarei, erau triste... păreau că lăcrimează și ele, după tihna de altădată... Cât.. despre feciorul lui Tudor și al Anghelinei din Poiana Teiului, „luptătorul din munți”.. nu se mai auzi.. trecu în legendă... ...Trecuse demult de miezul nopții, se schimba plantonul trei... ceasul de la Mitropolie bătu de patru ori la rând. În dormitor se înstăpâni o liniște, că fiecare își număra bătăile inimii
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
apărură încă doi.. trei.. tot mai mulți, până ajunseră un convoi de osândiți... care, creștea... creștea nesfârșit de lung.. și, în care l-am zărit pe Florin.. și pe alții... M-am pomenit murmurând, sub pătură, cuvintele bătrânului din Poiana Teiului... „Cu toți suntem osândiți.. toți !”. Peste puțin se suna deșteptarea. Era prima duminică de după Bobotează.. a anului 1948... PARTEA A TREIA „Nimic nu se întâmplă fară voia domnului..” Capitolul IX „POCĂIȚI-VĂ, PENTRU CĂ S-A APROPIAT ÎMPĂRĂȚIA CERURILOR” Ianuarie... 1948
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
un somn adânc... adânc fără capăt. Noaptea amintirilor se sfârșise. EPILOG Ne vom întoarce într-o zi... Capitolul I DUPĂ ȘAIZECI DE ANI... 2008... octombrie, 25.. Sâmbătă, în ajunul Sf. Dumitru... Scurtul răstimp pe care ni l-am luat sub „tei” în Copou, până la a doua întâlnire și ne-am anunțat colegii, a trecut ca o clipă. După o noapte plină de frământări, m-am trezit devreme și, mai intâi, m-am uitat afară să aflu cum e vremea... Cerul era
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
de la desființare.. cred că s au schimbat multe...Eu nu știu, n-am mai avut drum pe acolo niciodată...” Și, alt gând îmi năvăli în minte.. „.. Oare, vor veni toți pe care i-am anunțat..?!” Așa, cum am vorbit sub „tei”, cu o lună în urmă, am căutat și am găsit adresele la câțiva. Primul care îmi veni în minte, dl. profesor Pricop inițiatorul întâlnirii la 50 de ani, pentru care îi suntem recunoscători deși are probleme cu mersul în baston
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
vibră aerul prelung.. dinspre capătul coridorului, apărură colegii, Bistriceanu și scriitorul Vasile Filip. Văzându-i, ni s-au incălzit inimile. Ne-am pomeni toți patru, cercetându-ne în tăcere... o tăcere în care ne auzeam bătăile inimii.. ca și sub „teiul” din Copou, și, nimeni nu găsea cuvintele potrivite s-o rupă... ceva ne stânjenea ca și atunci. Pe chipul lor liniștit, de oameni greu încercați de viață, o viață lungă plină de zbucium.. tristețea și bucuria întâlnirii, se împleteau în
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
murmură Bistriceanu, privindu-ne cu un zâmbet de copil care te primea în inima lui pururi deschisă și răbdătoare... El și scriitorul Vasile Filip, au fost cu ideea acestei întâlniri de suflet. „ - Patru !.. Doar, patru... ca și în Grădină sub „Tei”..”, îmi trecu prin minte.. Și, ca să mi se pară că suntem mai mulți, ca o mașinărie stricată, repetam silabisind numele în gând: „Bis-tri-cea-nu...Fi-lip...Coz-ma.. Bis tri..!”. Dar, oricum aș fi dat-o, tot patru ieșeau la număr Îi
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
spațiul istoric cuprins în admirabila carte a lui Gheorghe Tescu (emoționantă nu doar pentru foștii seminariști, câți au mai rămas!), rememorat la 60 de ani de la desființare prin gestul celor cinci „supraviețuitori” adunați mai întâi sub umbra de lumină a Teiului lui Eminescu din Copou și apoi în sanctuarul din care fuseseră izgoniti, dar niciodată îndepărtați... „Am pășit cu sfiiciune și evlavie pragul bisericuței noastre de suflet, unde am învățat taina rugăciunii și închinării... unde ne-am închinat până la desființarea școlii
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
Bârladului). Înălțimile mai mari din nord și nord-vest sunt masiv acoperite cu păduri de tip goruneto-făgete, pentru ca pe măsură ce înălțimea lor scade treptat spre sud și sud-est, pădurea de fag-paltin-gorun și însoțitorii obișnuiți să devină tot mai bogată în stejar, carpen, tei, arțar, ulm, gârniță și numeroși arbuști, respectiv tot mai poienită și mai defrișată în favoarea culturilor agricole. Sunt modificări ce reflectă tranziția climatică în această direcție de la un climat mai umed și mai răcoros de tip central-european spre climatul mai cald
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
inundațiilor și înmlăștinirilor. Harta administrativă a județului Vaslui Limitele, relieful și vegetația Comunei Voinești Climatul temperat, moderat continental, cu valori medii anuale termice de 8,50-9,50C și pluviometrice de 550-650mm, favorizează o vegetație forestieră de stejereto-carpinete cu arțar, jugastru, tei etc., doar parțial conservate pe culmile deluroase mijlocii, și de goruneto-făgete cu paltin, mesteacăn ș.a., sub formă de masive aproape compacte pe culmile mai înalte, în timp ce pe culmile mai joase și versanții văilor domină o vegetație de silvostepă (pajiști cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
accesoriile (îndeosebi poduri) în bună stare de funcționare. Culmile acestor dealuri au fost, până nu demult, bine împădurite cu arbori de mare utilitate directă, gospodărească, dar și indirectă, pentru protecția solului și ameliorarea climatului. Stejarul, gorunul, arțarul, jugastrul, paltinul, ulmul, teiul, carpenul, fagul și numeroase esențe de arbuști făceau fala acestor păduri de culme, care adesea coborau și pe versanți, cu rol de stăvilire a eroziunii terenului și alunecărilor. Trecerea de la proprietatea în devălmășie la proprietatea privată, individuală s-a făcut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
a entropiei interne, implicit o degradare intensificată a mediului, În cazul discutat copacul. Ce să mai spun de cârdășia extinsă, care Înseamnă oamenii, care nu trăiesc solitari precum pisica, ci Într’o societate? „Sâmbătă cu prieteni“, 7 iunie 2003 82. Teiul Călcăm pe frunze, iar asta nu pentru că ar fi toamnă. Să coborâm Însă puțin În - poate suflet, dar sigur - mentalitatea omului - nu primitiv, dar - primordial. Acela care-și Închipuia că bolta cerească, un fel de acoperiș al pământului Întreg, precum
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
precis „ficusul pagodelor“ care, Într’adevăr, prin rădăcinile sale adventive izvodite de ramuri, care-i devin astfel un fel de tulpini tot mai Îndepărtate de locul odrăslirii seminței, se tot Întinde, acoperind chiar un hectar; celții stejarul; scandinavii frasinul; germanii teiul; românii bradul. Și, de la Eminescu Încoace, acela care prin educația lui germană a adoptat până la venerație și teiul, pe care l’a amintit atât de des, chiar ca tovarăș al ultimului său drum, tot românul se simte - barem pentru câteva
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
fel de tulpini tot mai Îndepărtate de locul odrăslirii seminței, se tot Întinde, acoperind chiar un hectar; celții stejarul; scandinavii frasinul; germanii teiul; românii bradul. Și, de la Eminescu Încoace, acela care prin educația lui germană a adoptat până la venerație și teiul, pe care l’a amintit atât de des, chiar ca tovarăș al ultimului său drum, tot românul se simte - barem pentru câteva zile văratice - frate cu acest arbore. Un frate cam vitreg totuși. À propos: suntem frați cu orice vietate
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
barem pentru câteva zile văratice - frate cu acest arbore. Un frate cam vitreg totuși. À propos: suntem frați cu orice vietate a lumii, chiar cu virusul SARS, prin simplul fapt că recurgem cu toții la același cod genetic. Dar, revenind la tei - din păcate nu singurul tratat astfel -, și la vitregia asociată de mine calității atât de ades clamate de frate, să-mi vărs năduful. Luați aminte, ieșeni și nu numai, la - aș spune genocid dacă acest „geno“ n’ar face referire
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
oameni În toată firea - săraci ori mai degrabă zgârciți -, smulg crăci Întregi dintr’un arbore neînzestrat de Natură cu lemnul tare al stejarului, dar nici cu Înălțimea ramurilor, la neîndemâna vreunui culegător precum acelea ale bradului. Rana rămasă În trupul teiului e poarta prin care lemnul său atât de fragil va fi devorat de ciuperci și bacterii până ce, din tot scheletul lui care voia să susțină un arbore falnic nu va rămâne - nu peste mult - decât scoarța, curând doborâtă de vreun
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
nu va rămâne - nu peste mult - decât scoarța, curând doborâtă de vreun vânt. Dar și micile rămurele, rupte fie doar pentru a Împodobi ușa ori poarta cuiva la Rusalii, vor văduvi „recolta“ de flori de la anul. Comercianții de flori de tei Își cunosc bine - câtă relativitate conține acest cuvânt! - meseria: Nu odată acele ramuri, sortite despuierii de flori la umbră - ceva de genul pe care Biblia Îl oprește, a fierbe iedul În laptele mamei lui -, sunt retezate chiar cu drujba - à
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
recomandabil a te cățăra Într’un pom, ci a te tupila la pământ dacă nu te poți băga Într’un tranșeu. Să mă apropii de final, dar nu Înainte de a mă adresa potențialilor mușterii ai florilor: Vreți un ceai de tei? Foarte bine. Dar vreți să Înghițiți și plumbul pe care, inevitabil, Îl acumulează teiul de pe marginea străzii, din benzina arsă de mașinile care s’au perindat pe sub el? Cam așa au degenerat Împărații romani, precum Nero: plumbul din vinul fabricat
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]