9,812 matches
-
de tine. Miller continua să mă fixeze, ca și cum ar fi încercat să decidă ceva. Mă întrebă dacă aveam diagrama casei. Schițasem una aproximativă pe o coală de corespondență de la Four Seasons și când am scos-o din haină mâna mea tremura în așa hal încât mi-a căzut pe masă atunci când i-am întins-o. Mi-am cerut iertare. A aruncat o privire schiței și a așezat-o lângă carnețel. - Trebuie să te întreb unele lucruri, zise el liniștit. Mi-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
a căzut pe masă atunci când i-am întins-o. Mi-am cerut iertare. A aruncat o privire schiței și a așezat-o lângă carnețel. - Trebuie să te întreb unele lucruri, zise el liniștit. Mi-am împreunat mâinile să nu mai tremure. - Când au loc aceste manifestări, domnule Ellis? - Noaptea, am șoptit. Au loc noaptea târziu. Întotdeauna în jurul orei morții tatălui meu. - Când anume? Precis. - Nu știu. Între doi și trei dimineața. Tata a murit la 2.40 a.m. și se pare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
friguri, pe pardoseala de marmură din hol. Câinele zâmbitor care alergase atât de bucuros spre mine doar cu câteva minute mai devreme, nu mai exista. Scâncea. Când m-a auzit apropiindu-mă și-a ridicat ochii triști, sticloși, continuând să tremure. - Victor? am șoptit. Câinele îmi linse mâna când m-am aplecat să-l mângâi. Sunetul limbii lui lingând pielea uscată a mâinii mele a fost brusc acoperit de zgomotele ude care proveneau din spatele câinelui. Victor vomită fără să-și ridice
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
crească. Am încercat să mă ridic, dar piciorul meu drept era atât de afectat încât m-am prăbușit la loc pe scările devenite lunecoase din pricina cantității de sânge care îmi cursese din rană. Câinele încetă orice mișcare dar începu să tremure în timp ce fața i se alungit devenind ca de lup. Labele din față începură să zgârie isteric și cu atâta putere una din trepte încât săreau așchii din lemnul moale, lăcuit. Am încercat să mă târăsc în susul scărilor. Câinele își lăsă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
de soare l-am recunoscut imediat. Îmi țineam răsuflarea. L-am urmărit în timp ce se îndrepta nehotărât spre intrare. Proiecta o umbră - asta e o dovadă certă. Înăuntru fiind mă reperă și se apropie sigur de sine spre masa la care tremuram tot. Întreaga lume se-auzea în surdină. M-am prefăcut preocupat să desfac hârtia în care era învelit hamburgerul, apoi l-am dus la gură și am mușcat o bucățică mică. Robby stătea în fața mea, dar n-am putut să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
trebuia asasinat Fleva. Pentru executarea hotărârii fusese postat într-unul din turnurile Mitropoliei sergentul major de gardiști, anume Silaghi. Dar Silaghi trase mai jos în clipa când văzu pe Fleva și greși lovitura la o distanță foarte scurtă. Emoțiunea îi tremurase brațul. În Cameră, agitația a cuprins pe toată lumea. Membrii Parchetului, prefectul poliției, comandantul pieței fură chemați grabnic. Mulți din deputații opoziției veniseră înarmați cu revolvere, spre a se apăra în caz că vor fi atacați de bătăuși. Faptul e cunoscut de poliție
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
simpatia, dragostea cetățenească. Plec cu sufletul neîmpăcat pentru că nu las celor tineri timpuri mai bune cum ar dori generația noastră, nu ca toți să fie egali, că nu se va putea niciodată, dar să aibă omul un serviciu, să nu tremure pentru ziua de mâine, să iasă în lume în siguranță, să aibă o căsuță mică sau mare a lui, să poată avea o familie cu care să-și împartă viața, se poate, și așa ceva am visat în decembrie 89 că
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
vorbesc. Multe căruțe și vitele erau rechiziționate pentru război. Pâine să cumperi stăteai zeci de ore la coadă, apoi s-au introdus cartelele. Deci o viață total zbuciumată. Așa, stresat, în stridența alarmelor și zbârnâitul avioanelor și bubuitul exploziilor, de tremura pământul, a crescut fiul meu, și atâția alții, afectându-ne sănătatea. La țară, bineînțeles, nu era mai bine, că și acolo cădeau bombele și zburau avioanele. Un caz foarte dureros este al nașilor mei. Oameni cu stare, cu un palat
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
rostirea ei, bătrânii Cu sudori sfințit-au țara. Limba noastră-i frunza verde, Sbuciumul din codrii veșnici, Nistrul lin, ce-n valuri pierde Ai luceferilor sfeșnici. Limba noastră-s vechi izvoade. Povestiri din alte vremuri; Și, citindu-le-nșirate Te-nfiori adânc și tremuri. Limba noastră-i limbă sfântă Limba vechilor cazanii Care-o plâng și care-o cântă, Pe la vatra lor țăranii. Limba noastră îi aleasă Să ridice slavă-n ceruri Să ne spuie-n hram ș-acasă Veșnicele adevăruri. Nu veți plânge-atunci
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
este necruțătoare și m-aș bucura dacă ați găsi o persoană de încredere să vă ușureze și munca gospodărească și durerea. Și aici mai sunt probleme, am noroc că lângă patul meu este o tinerică, adusă bine de spate, îi tremură și mânuțele, dar mă ajută tare mult și cu ea mai pot discuta că nu ai cu cine, sunt fel de fel de cazuri grave. Fetele sunt puține, vin fuga, îți aduc ceva, și fug iar, nu le mai vezi
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
cântam prin anul 1953 la Academia militară cu o biată colegă a mea Virginia care a decedat de tânără. Din trista amintire, și acum îl mai fredonez cu drag dar și cu durerea treceri anilor și a noastră. Zadarnic Zadarnic tremuri când mă vezi Cu ochii rugători. Zadarnic verși în calea mea Suspinele de amor. Dar în zadar mai vii plângând Și mă oprești în drum Uitate-mi sunt cărările Iubita mea de-acum. A fost un timp când te iubeam
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
mistuia-n văzduh și-n ceață. Pensia noastră La 2 septembrie 2013 își aducea aminte de sărăcia de-acasă și ne scria scuzându-se, că la vârsta ei nu mai poate să facă nimic repede și că îi mai și tremură mâinile, situație normală, considera ea. Ne informa că a citit cartea Singurătate de Ion N. Oprea, Editura Pim, Iași, 2013, o considera interesantă, educativă, cu multe lucruri de învățat, dar nu o poate cumpăra și de către alții pentru că omul dă
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
intimitate. Dacă eu m-am sculat - că în general în camera mea suntem trei persoane, Paula face la fel. Are 54-56 de ani, a fost funcționară în meteorologie, este singurică, cu cocoașă în spate, adusă rău, cu boala parkenson, de tremură și i s-au sucit mâinile și picioarele, dar foarte respectuoasă și o ajutătoare de preț a mea, o fată de caracter, foarte curată, și asta face mult, și o altă colegă la 90 de ani care a fost în
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
adevărat, zicea ea, că doamna Adela se plângea nu numai de durere la șale, de vedere care îi cerea ochelari cu dioptrii tot mai mari, de auz care cerea ajutat, dantura din care îi fugiseră dinții, mâinile care îi cam tremurau și-i aruncau supa din lingură și udătura din furculiță, dar ai să vezi mata, o să fie bine, nu-i așa puișor?, îl întreba pe cel care îi stătea alături și-și îndesa în buzunar miile primite de la mama care
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
totuși pe lângă foc Și se-ncălzesc și râd și cântă Că mâine-n sat este o nuntă. Acum, cu bătrânețea mea Din casă nu mai pot pleca; Stau numa-n pat, mă uit pe geam, Am și dureri, nu știu cum rabd, Tremur toată, nu pot să merg, Eu la pădure mă gândesc, Cum mă duceam când eram mică De nimic nu mi-era frică, Trăiesc cu dor de satul meu Și de pădure tot la fel. Mai sunt și munțișori de piatră
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
de pe noi din haine precum baba Dochia primăvara, când își lasă unul câte unul cojoacele, o îndemnam pe Janeta să se facă lejeră. Ce bine că aici avem parte de căldură. Nici nu-mi vine să cred, mamă, că ieri tremuram de frig și azi îmbrac tricou. Dacă acum este așa cald, cum va fi fost prin iulie sau august? O adevărată caniculă, de nesuportat. Acum că ne-am aranjat ca pentu vară, să vedem cum se prezintă apartamentul. Am mers
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]
-
mirosul lămâilor, portocalelor, bananelor din fructiere. ─ Nu-i totuna. Se bucură de fulgii argintii de zăpadă care-și răcoresc obrajii și de priveliștea ce ți-o oferă crengile pomilor încărcate cu povara lor. Ei! ce să-ți spun, că noi tremurăm de frig când nu avem căldură în casă. Beneficiază de clima blândă mediteraniană, în schimb sunt vitregiți de a nu se bucura de unele frumuseți ale iernii. La ei, probabil iarna este un anotimp ploios ca toamnele târzii de la noi
7 zile ?n Grecia by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84081_a_85406]
-
M-am dus la Râmnicelu, și m-am întors cu mama și cu sora Nica. M-am oprit în fața casei parohiale din Suceava, unde lăsasem familia, și plin de emoție, m-am dus să întreb de Cristina. Mama și sora tremurau de emoție să-și vadă nepoata, pentru care erau cu daruri în mâini și cu lacrimi în ochi, la poarta curții casei parohiale. M-a întâmpinat același Gheorghe Miron și, nepăsător, indiferent ca o bandă de magnetofon mi-a spus
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
n-am avut tinerețe”; sora Netuța poate spune că ea n-a avut nici copilărie. Din copilărie, prin lacrimi, ea a trecut direct în bătrânețe. A rămas o bătrânică, mică, slabă, cu ochi negri, mari, cu părul cărunt, căreia-i tremură puțn capul și care poartă tot timpul grijă să nu amețească și să nu cadă. Doamne, cât de mult a plâns-o Netuța pe mămica. Parcă se sfârșise lumea!. Da, Netuța avea în fața ochilor toate eforturile mămicii noastre pentru creștera
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
merge cu el. Activistul i-a poruncit să înhame caii că-i mînă el, iar băiatul să meargă cu el pentru ca să vie înapoi cu căruța. Titi se temea de acel om, nu îndrăznea nici să-l refuze. A plâns, a tremurat de frică, dar omul nu i-a dat pace. „Activiastul” a înhămat caii la căruță, l-a suit în căruță pe băiat și a plecat spre Constantinești. Acolo, a vorbit câteva minute cu un „tovarăș„, s-a suit în căruță
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
a cumpărat uniformă și lenjeria care se cerera la internat, m-a pregătit, m-a dus cu trenul la Buzău și m-a instalat la internatul seminarului. La cursuri, la ore, în fiecare zi aveam emoții, la fiecare lecție nouă tremuram de frica de a nu fi înțeles greșit ceea ce se preda, și de a reține ceea ce ne explicau profesorii. Luam seama cu grijă la tot ce se petrecea, iar la explicațiile profesorilor mă concentram atât de mult, încât profesorul de
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
dar când se apropia îmi dam seama că era altcineva. Într-un târziu- în vis- dorința mi-a fost împlinită. Marta venea dinspre casă, cu părul frumos aranjat, îmbrăcată în pardesiu. Venea pe trotuarul pe care mergeam și eu. Îmi tremura inima de emoție la gândul că voi avea ocazia s-o salut, dar cu vreo 30 de metri înainte de a ne întâlni, ea a trecut pe celălalt trotuar și n-am mai văzut-o. Astăzi, inima mea e freamăt de
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
mă prezint, a venit la mine un om (cred că era securist în civil) care mi-a spus că mă autocondamn dacă refuz să mă întâlnesc cu ei. De frica de a nu fi din nou răpit, m-am dus tremurând de fiecare dată, că nu mă voi mai întoarce acasă, și m-am prezentat la securitate de două ori pe lună cu această frică ascunsă în mine, din ianuarie 1957 până în decembrie 1989, când frica a trecut, dar eu am
A FOST O DATA........ by VICTOR MOISE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83162_a_84487]
-
Nu folosesc un pix cu lanternă ; nu vreau să atrag atenția. Nu știu cum se vede treaba asta de pe locurile din spate, în lumina ce vine dinspre ecran : un tip singur la cinema, care face ceva cu mîna dreaptă uite cum îi tremură umărul. Oare lumea (aia care mă remarcă) se uită cîș la mine ? Eu m-aș uita cîș la mine. Adesea mai există cîte un alt spectator singur (aproape niciodată o spectatoare), așezat undeva în față, singur pe tot rîndul, nici un
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
fi complet inofensiv, dacă invitația n-ar fi făcută cu un asemenea dispreț pentru viața de toate zilele. Eu sînt stăpînul vieții mele, declară supraomul nostru la sfîrșit, în timp ce glontele lui superdirecționat slalomează printre prăpădiții care lucrează în contabilitate și tremură în fața șefilor și acceptă să trăiască sub un papuc mai nașpa decît al Angelinei Joliei. Tu ce-mi poți spune despre viața ta ? îți pot spune hai sictir. Eu măcar nu primesc ordine de la un război de țesut. și nici
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]