4,323 matches
-
nimeni de față. — Oare? întrebă maică-sa. Și cine, mă rog, este acest domn? — Oh, un biet regizor. Îl cunoști pe Toby Baron, nu? Adriana o auzi pe maică-sa exclamând cu surprindere și simți că înnebunește de plăcere. — Tobias Baron? Nu el a câștigat Oscarul? — Chiar el. A mai primit și două nominalizări. Da, e probabil unul dintre cei mai mari trei regizori în viață, spuse Adriana cu mândrie. — Ce relație ai tu cu domnul Baron? întrebă maică-sa. — Oh
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
înnebunește de plăcere. — Tobias Baron? Nu el a câștigat Oscarul? — Chiar el. A mai primit și două nominalizări. Da, e probabil unul dintre cei mai mari trei regizori în viață, spuse Adriana cu mândrie. — Ce relație ai tu cu domnul Baron? întrebă maică-sa. — Oh, e prietenul meu. Oricât se strădui ea, nu-și putu ascunde încântarea din glas. — Prieten? Adi, querida, tu n-ai mai avut un prieten de când erai în clasa a șaptea. Vrei să-mi spui că te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
dispuși să trecem cu vederea. Dar te rog să fii și tu mai reținută pe viitor. Nu trebuie să-ți mai spun că tatăl tău a fost destul de stresat în ultimul timp. — Știu, Mama. Și poartă-te frumos cu domnul Baron, o avertiză maică-sa. Nu uita tot ce te-am învățat. — Mama! Firește că n-am să uit. Dacă e cazul, regulile devin și mai importante când e vorba de bărbați puternici. Ei sunt obișnuiți ca femeile să le cadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
să funcționeze, dar întotdeauna e mai bine să suni pe telefonul din apartament. Ai numărul ăla? — Îl am. Vă sun acolo. Urează-mi succes! — N-ai nevoie, querida. Ești o fată absolut minunată pe care orice bărbat — inclusiv domnul Tobias Baron, desigur — și-ar dori să o aibă. Dar nu uita de îndatoririle tale, Adriana. Se sărutară la telefon și închiseră. Adriana se uită la șofer să vadă dacă a auzit conversația, dar și el vorbea încet în casca Bluetooth. Fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
fusese în LA, dar era foarte sigură că șoferul trecuse de hotelul ei. — Domnule? Mă scuzați, cred că tocmai ați trecut de Peninsula. Nu acela era Bulevardul Santa Monica? El tuși și se uită la ea în oglinda retrovizoare. — Domnul Baron ne-a redirecționat spre o altă locație, doamnă. — Oh, da? Ei bine, mă tem că va trebui să trec peste ce-a spus el. Aș vrea să merg mai întâi la hotel. Oricât de nerăbdătoare era să vadă domeniul palatului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
neobișnuit de răcoare astăzi, nu-i așa? zicea femeia. — Hmm. Ajunge cu pălăvrăgeala! Adrianei îi venea să urle. Vreau Cadoul Meu! — Ei bine, draga mea, te întrebi probabil de ce te afli aici, spuse ea. Subestimarea secolului, își zise Adriana. — Domnul Baron m-a rugat să vă ofer — aici, ca la un semn, își făcu apariția un domn de vreo șaizeci de ani îmbrăcat într-un costum din trei piese, cu o lupă de bijutier atârnată la gât, și îi aduse vânzătoarei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
pe maică-sa pe obraz. — La ce oră crezi că te întorci? — Mama... Doamna de Souza ridică mâinile. — Ai dreptate, îmi cer scuze. Du-te, distrează-te. Dar tatăl tău și cu mine am vrea să-l cunoaștem pe domnul Baron. Nu-i așa, Renato? Domnul de Souza ridică privirea din ziarul O Globo numai cât să clatine din cap, să-i spună Adrianei că arăta bine și să-i ureze distracție plăcută. Adriana ieși din apartament fără alte întrebări, ținându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
-te. Firește că vreau să te distrezi și tu. Hai să vorbim despre altceva — cum ar fi despre mine. Emmy a început să râdă în timp ce butona canalele pe televizorul dat fără sonor. — Mi se pare normal. Ce mai face domnul Baron? Minunat ca întotdeauna? — Face bine. S-a întors la filmări în Toronto. Dar am să-ți dau o veste. — Nu-mi spune că— — Nu, nu ne-am căsătorit. Totuși... A făcut o pauză de efect în timp ce lui Emmy îi venea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
Da’ fapte... Gore dă și el paharul peste cap. Păi ce să spun și eu, măi Sandule, crezi că Geoană nu vine cu camarila aia după el? O trage cu ața sau Îl trage ea pe el. Vine, Își instalează baronii de la pesede, ia să vezi ce vesel va fi Mazăre, Își mai trage o șalupă și fumează trabuc pe sub zidurile de la Cotroceni... Și Îi dă cu flit lu’ Băse, că nu se au la inimă. Bă, când mă gândesc că
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
sărăcie. Ci fiindcă nu aveau pe nimeni undeva în domeniul lor și erau „pierduți”. OK! Să trăiască și să se înmulțească intelighenția americană cu toată lumea exportată din țările în care nu aveau pile, nu erau în mafii sau copii de baroni locali. Ce simplu descopăr de ce pleacă, dar și de ce rămân oamenii în democrația noastră dâmbovițeană. Mi-e teamă că, de-a lungul istoriei, noi am demonstrat că cea mai proastă variantă de guvernare este cea autohtonă. Ceaușescu era „independent” față de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
a computerului, au luat măsurile cu o meticulozitate soioasă, fapt reprobabil care a și dus la concedierea lor. Golit de inspirație, maestrul italian și-a scos delicat pistoletul. Un întreg cimitir de Ferrari se prăbușise peste el, strivindu-i geniul. Baronul metaforei aștepta o idee, un miros sau un gust de verb printre pixeli. Moso, Dragoș, Doinița căutau pe telefonul mobil un SMS din Astral, dar cum spiritele modei erau în grevă, au trimis un e-mail extratereștrilor de peste drum de steaua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
aveau să se scurgă prin ecluze, ca frânturi de informații despre lumea aceasta. Aici, Povestitorul se opri. Găsise, în sfârșit, finalul Toscăi. Înlocui gloanțele oarbe ale plutonului de execuție cu cele adevărate. Mario Cavaradossi va muri, de altfel și Floria. Baronul Scarpia își va arăta perfidia și după moarte. Lovitura de teatru, pe care, peste 13.500 de ani Maria Callas o va expune magistral, îl încântă pe Povestitor; îi venea să joace de bucurie, dar jocului încă nu-i venise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
o și trimisese hotărâtă spre mormânt. Prin tunelul timpului, hăt, la dracu' în praznic și mai departe de el, la capătul capătului, se vedea incredibil de frumos, ceea ce nu se putea tăgădui, Big-Bang-ul! Dacă în acest timp designerii, pictorii scenografi, Baronul metaforei românești, piloții, surferii și vatmanii lumii alergau ca să găsească cele mai rezistente și inedite materiale pentru rochia Alimentarei cu care urma să facă furori alături de iubitul ei Mitică Petrache, la balurile de la Versailles, plăpumăreasa hotărî să-și facă toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
am timp! Asta era! Timp! Ce e timpul? l-am întrebat sigur pe mine când ușa se deschise îndeajuns. Hârtie albă, zise el de parcă ar fi fost un răspuns la mintea cocoșului. Totuși, eu nu sunt de acord cu părerea Baronului, continuă el intrând cu nonșalanță în școală și oprindu-se în fața mea. Cred mai degrabă că seamănă cu un caiet deja scris, dar care nu e citit decât până la un anumit punct, fiecare punct și virgulă pe care le citim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
retrase din nou paharul în întunericul din care îl scosese. După sunetele scoase, căci nu-i puteam vedea fața, mi-am dat seama că tocmai luase o gură bună de lichid. Mi se pare că l-ai întâlnit deja pe Baron, dacă ai un acolit de-al său lângă tine. Baronul Arvon Mircea, spuse disprețuitor, după care începu din nou să râdă ușor. Și tu ai fi Ducele... Încetă subit din râs. Trânti paharul violent pe masă, încât acesta se sparse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
După sunetele scoase, căci nu-i puteam vedea fața, mi-am dat seama că tocmai luase o gură bună de lichid. Mi se pare că l-ai întâlnit deja pe Baron, dacă ai un acolit de-al său lângă tine. Baronul Arvon Mircea, spuse disprețuitor, după care începu din nou să râdă ușor. Și tu ai fi Ducele... Încetă subit din râs. Trânti paharul violent pe masă, încât acesta se sparse în cioburi mici ce se împrăștiaseră pe toată suprafața mată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
-l de perete când auzise că Ministerul a furat corpul copilului său și golise sticla din mâna sa până când să ajung la convorbirea cu profesorul de istorie. Pe cine trebuie să protejez? întrebai eu. Fiul împăratului, răspunse acesta sec. Finul Baronului. Și cine e el? Rămase puțin uimit. Nu-l știi? Ar fi trebuit să-l fi cunoscut până acum. Nu-i nimic. Ți se va arăta când vei fi pregătit. Până una alta, ar trebui să fii mai selectiv cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
din nou spre poartă, când vorbi iarăși: Auzi șoaptele celor care te mint, Corvium? Deci nu era stresul sau oboseala. Într-adevăr, existau șoaptele. Și se părea că nu eram singurul care le auzea. Și eu le aud, Corvium. Și Baronul le aude. Și Împăratul. Nu ești nebun, iar eu nu delirez. Și atunci cum justifici ceea ce spui? E imoral ce îmi zici. Cum pot să citesc minți? Cum aș putea să influențez materia? Cum aș putea să împiedic oamenii să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
rol are Împăratul în toate astea? Are. Vezi tu... toată revoluția asta are ca scop lansarea uneia mai mari. Împăratul va reveni pe tron. Sau fiul lui, cel puțin. Cine e fiul lui? Unde e el? Fiul lui e finul Baronului. Știi asta deja. Pe el trebuie să-l protejezi. Până ajunsese aici, dorința mea de a afla adevărul era într-atât de mare încât doream să aflu răspunsul chiar din mintea sa. Doar dacă se putea să culeg răspunsurile din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
tău? îl întrebai iarăși curios și temător. Nu. Eu nu pot citi mințile celor din imediata apropiere, zise resemnat. Tu poți. Și mai sunt câțiva care pot, dar nu mulți. Din cei pe care i-ai întâlnit până acum, doar Baronul putea. Dar el citea doar fracțiuni de gânduri. Și atunci tu cum poți să știi ce gândesc eu uneori? Zâmbi. Realizasem această posibilitate absurdă din momentul în care mă completase prima dată, dar n-o crezusem niciodată reală. Era imposibil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
sunt fixe. Cam așa... De ce? Nu știu. E ceva care rescrie istoria. E interesant, zise el preocupat. Poate e un fel de palimpsest. Gândurile mi-au sărit deodată la Împărat. Mai trăiește? Felix Amadeo, mai trăiește? Ți-a spus și Baronul și ți-a dat de înțeles și tatăl lui Orande... Știu, îl întrerupsei, dar în Arvon Mircea n-am avut prea multă încredere niciodată, iar în Duce nu m-am încrezut. Tu ai crede un om care și-a pierdut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
înece în alcool? Nu, bătu el în retragere, presupun că nu. Eu vreau un răspuns de la tine. Împăratul trăiește, Corvium. Nu a murit... și chiar sunt unii care spun că el nici nu poate muri... dar asta rămâne de văzut. Baronul, Arvon, a pomenit ceva de tatăl meu. Și Ducele ți-a zis ceva despre tatăl tău... Și ce-i cu el, totuși? Trăiește? Unde e? Eram gata să-l iert că plecase de lângă noi dacă trăia. Doar gândul de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
mă năpustisem asupra tuturor. Erau slabi și neajutorați. Erau prea firavi pentru voința mea. Eram stăpânul lor! La picioarele mele stătea el, cel care câștigase sprijinul tuturor. Părea un aristocrat din Secolul Luminilor. Mustața roșie, învârtită în mod caracteristic foștilor baroni, nu făcea decât să-l ridiculizeze și mai mult. Era lipsit de apărare și conștient de greșeala pe care o făcuse. Își găsiseră nașul! Nu mai auzeam șoapte, nici ecouri. Acum, mintea lor era la dispoziția voinței mele și citeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
egalitate când ajunseseră aici, dar nu puteau trăi toți cu trupul meu, ci doar unul. Eu eram exclus din planurile lor. Mă considerau slab și au fost surprinși într-un mod nu prea plăcut când m-am dezlănțuit împotriva lor. Baronul, chiar era baron, câștigase. El trebuia să profite de corpul meu și să le împartă celorlalți momente cu care să se delecteze. Izbânda mea venea atât ca o pedeapsă, cât și ca o mântuire pentru ceilalți. Știau toți că îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
aici, dar nu puteau trăi toți cu trupul meu, ci doar unul. Eu eram exclus din planurile lor. Mă considerau slab și au fost surprinși într-un mod nu prea plăcut când m-am dezlănțuit împotriva lor. Baronul, chiar era baron, câștigase. El trebuia să profite de corpul meu și să le împartă celorlalți momente cu care să se delecteze. Izbânda mea venea atât ca o pedeapsă, cât și ca o mântuire pentru ceilalți. Știau toți că îi puteam distruge dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]