7,127 matches
-
comportamentală (Mount Sinai School of Medicine, SUA) și focalizare asupra domeniului clinic abordat din perspectivă cognitivă și evoluționistă; Oana Benga este licențiată atât în psihologie cât și în biologie, cu focalizare asupra domeniului neuroștiințelor cognitive; Alina Rusu este licențiată în biologie, cu studii postdoctorale în psihologie clinică, cu focalizare asupra abordării evoluționiste și a ecologiei umane. Pornind de la aceste două considerente, am hotărât să prezentăm într-o singură lucrare domeniile emergente ale integrării abordării psihologice și biologice asupra naturii umane și
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
capitolul 7, fundamentele consilierii genetice. Secțiunea „Remarci finale” cuprinde concluziile și noile direcții în domeniu. Am optat pentru această structură a lucrării pentru a reliefa atât fondul comun al Psihologiei Evoluționiste și Consilierii Genetice - domenii emergente ale interacțiunii psihologiei și biologiei -, cât și datorită faptulului că, deși sunt complementare, ele sunt totuși două domenii diferite. Sub aspect expozițional, lucrarea va introduce pentru prima dată în limba română anumite constructe proprii Psihologiei Evoluționiste și Consilierii Genetice; în aceste cazuri, pe lângă termenii propuși
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
Psihologiei Evoluționiste și a Consilierii Genetice, două din cele mai noi și mai provocatoare abordări ale naturii umane și a stării de sănătate și boală. Autorii PARTEA I PSIHOLOGIE EVOLUȚIONISTĂ CAPITOLUL 1 FUNDAMENTE ALE TEORIEI EVOLUȚIONISTE Cele mai multe științe biologice, de la biologie moleculară la studiul comportamentului animal, neurofiziologie sau genetică populațională, încearcă să răspundă la întrebări de tipul „cum”, referitoare la mecanismele funcționării organismelor. Științele evoluționiste însă, aduc perspectiva întrebărilor de tipul „de ce” (întrebări legate de funcționalitate), evidențiind faptul că multe dintre
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
selecție naturală elaborat de Charles Darwin (1871), cu înțelegerea regulilor de transmitere a informației genetice elaborate de Gregor Mendel (pentru o prezentare detaliată a mendelismului, vezi Bowler, 1989) și cu teoriile evoluționiste dezvoltate în ultimele decade de către genetica populațională și biologia moleculară. Prezentăm mai jos câteva dintre conceptele de bază și teoriile evoluționismului modern, așa cum sunt acestea oferite la majoritatea universițăților din lume unde se predă psihologie evoluționistă. Ca și linie-ghid s-a utilizat materialul introductiv elaborat de O’Neil (1997
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
valori similare la toți membrii speciei, reprezintă totuși rezultatul unui proces de evoluție. Caracteristicile fenotipului care, deși sunt psihologice, nu au legătură cu mecanismele procesului de evoluție nu constituie interesul psihologiei evoluționiste, ele fiind abordate pe linia psihologiei și/sau biologiei (genetica comportamentală). Acestea sunt considerate de psihologia evoluționistă ca reprezentând variații (de exemplu, artefacte, zgomote) genetice și/sau de mediu, fără valoare explicativă majoră pentru răspunsurile subiecților umani în situații specifice. Altfel spus, la o analiză atentă a anatomiei organismului
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
structuri cognitive sunt rezultatul selecției naturale. În timp ce științele cognitive acceptă faptul că anumite structuri cognitive pot fi rezultatul selecției naturale, ele consideră, de asemenea, că alte structuri nu sunt produsul acesteia, mizând pe modelul social standard. III. Psihologie evoluționistă versus biologie Principiile evoluționiste sunt parte a teoriei evoluționiste care, la rândul ei, este parte a biologiei. În acest sens, psihologia evoluționistă apare ca o ramură a biologiei care are ca scop: (1) studiul creierului; (2) studiul modului cum acesta prelucrează informația
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
pot fi rezultatul selecției naturale, ele consideră, de asemenea, că alte structuri nu sunt produsul acesteia, mizând pe modelul social standard. III. Psihologie evoluționistă versus biologie Principiile evoluționiste sunt parte a teoriei evoluționiste care, la rândul ei, este parte a biologiei. În acest sens, psihologia evoluționistă apare ca o ramură a biologiei care are ca scop: (1) studiul creierului; (2) studiul modului cum acesta prelucrează informația; și (3) studiul felului în care prelucrarea informației generează răspunsurile subiectului uman. În acest cadru
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
structuri nu sunt produsul acesteia, mizând pe modelul social standard. III. Psihologie evoluționistă versus biologie Principiile evoluționiste sunt parte a teoriei evoluționiste care, la rândul ei, este parte a biologiei. În acest sens, psihologia evoluționistă apare ca o ramură a biologiei care are ca scop: (1) studiul creierului; (2) studiul modului cum acesta prelucrează informația; și (3) studiul felului în care prelucrarea informației generează răspunsurile subiectului uman. În acest cadru, nu mai este necesar să adăugăm că în abordarea psihologiei evoluționiste
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
prelucrarea informației generează răspunsurile subiectului uman. În acest cadru, nu mai este necesar să adăugăm că în abordarea psihologiei evoluționiste se utilizează principiile teoriei evoluționiste, căci ele sunt parte a abordării biologice în general, iar psihologia evoluționistă, ca parte a biologiei, le implică automat. Această perspectivă nu este însă una răspândită. Mai frecventă este situația în care psihologia evoluționistă reprezintă aplicarea principiilor evoluționiste (parte a biologiei) la psihologie - știință distinctă de biologie; așadar, ea poate fi considerată o știință de graniță
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
căci ele sunt parte a abordării biologice în general, iar psihologia evoluționistă, ca parte a biologiei, le implică automat. Această perspectivă nu este însă una răspândită. Mai frecventă este situația în care psihologia evoluționistă reprezintă aplicarea principiilor evoluționiste (parte a biologiei) la psihologie - știință distinctă de biologie; așadar, ea poate fi considerată o știință de graniță între psihologie și biologie. Dacă este de sine stătătoare sau parte a psihologiei, respectiv biologiei, sunt întrebări care nu au încă un răspuns. Trebuie totuși
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
biologice în general, iar psihologia evoluționistă, ca parte a biologiei, le implică automat. Această perspectivă nu este însă una răspândită. Mai frecventă este situația în care psihologia evoluționistă reprezintă aplicarea principiilor evoluționiste (parte a biologiei) la psihologie - știință distinctă de biologie; așadar, ea poate fi considerată o știință de graniță între psihologie și biologie. Dacă este de sine stătătoare sau parte a psihologiei, respectiv biologiei, sunt întrebări care nu au încă un răspuns. Trebuie totuși menționat că, mizând pe importanța componentei
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
Această perspectivă nu este însă una răspândită. Mai frecventă este situația în care psihologia evoluționistă reprezintă aplicarea principiilor evoluționiste (parte a biologiei) la psihologie - știință distinctă de biologie; așadar, ea poate fi considerată o știință de graniță între psihologie și biologie. Dacă este de sine stătătoare sau parte a psihologiei, respectiv biologiei, sunt întrebări care nu au încă un răspuns. Trebuie totuși menționat că, mizând pe importanța componentei cognitive (structurile cognitive), cei mai mulți profesioniști în domeniu au pregătire psihologică, astfel că adesea
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
în care psihologia evoluționistă reprezintă aplicarea principiilor evoluționiste (parte a biologiei) la psihologie - știință distinctă de biologie; așadar, ea poate fi considerată o știință de graniță între psihologie și biologie. Dacă este de sine stătătoare sau parte a psihologiei, respectiv biologiei, sunt întrebări care nu au încă un răspuns. Trebuie totuși menționat că, mizând pe importanța componentei cognitive (structurile cognitive), cei mai mulți profesioniști în domeniu au pregătire psihologică, astfel că adesea psihologia evoluționistă apare ca parte a psihologiei. Psihologia evoluționistă este diferită
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
acestuia. Structurile cognitive generale au fost promovate de psihologie la începuturile ei - modelul social standard. Ideea fundamentală este că aceste structuri generale pot fi aplicate cu aceeași eficiență la diverse conținuturi, generând răspunsurile subiectului uman. Cercetările recente de psihologie cognitivă, biologie evoluționistă și neuroștiințe au arătat că această perspectivă este fundamental falsă. Mintea umană constă dintr-o mulțime de structuri cognitive specifice, specializate pentru a rezolva probleme particulare. Flexibilitatea ei este deci determinată nu de faptul că anumite structuri generale se
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
pe rezultatele unei companii private, Celera. Secvențierea completă a genomului uman s-a definitivat cu doi ani înainte de termen, în aprilie 2003, la cea de a 50-a aniversare a articolului publicat de Watson și Crick, care a lansat era biologiei moleculare. Cele două reviste au dedicat din nou două numere speciale acestui eveniment Science, în 11 aprilie 2003, iar Nature, în 24 aprilie 2003 (dată fiind semnificația acestor publicații, ele pot fi consultate liber și accesate de pe site-ul dedicat
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
Ordinea bazelor nucleotidice în lanțul de ADN formează secvența de ADN. Specificitatea nucleotidelor este determinată deci de secvența bazelor azotate, ordinea sau secvența de baze azotate din catena ADN fiind caracteristică fiecărei specii și reprezentând informația ereditară codată biochiomic. Întreaga biologie moleculară, prin urmare și genetica moleculară, se bazează pe relația care există între acizii nucleici și proteine, mai exact pe mecanismul prin care informația genetică existentă în ADN dirijează secvența de aminoacizi din proteine, contribuind astfel la realizarea fenotipului pe
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
pe relația care există între acizii nucleici și proteine, mai exact pe mecanismul prin care informația genetică existentă în ADN dirijează secvența de aminoacizi din proteine, contribuind astfel la realizarea fenotipului pe baza informației conținute în genotip. Dogma centrală a biologiei moleculare se referă la fluxul informației genetice și presupune că informația genetică este transcrisă din ADN în ARN (acid ribonucleic), iar de la nivelul ARN-ului este tradusă în proteine: ADN ARN proteine. GRAFIC Figura 3 Prezentare schematică a proceselor de
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
unor trăsături fenotipice de a se accentua. h) Fenocopii Indivizii manifestă trăsăturile tipice unui genotip, în absența genotipului corespunzător. 4.3. Noua genetică și relația ereditate - mediu În momentul de față, descoperirile noii genetici impun nuanțări ale dogmei centrale a biologiei moleculare, cu impact asupra relației ereditate - mediu. Dintre amendamentele care pot fi sintetizate pe baza cercetărilor recente, enumerăm (vezi Benga, 2005): 1) Absența unei relații de coliniaritate între ADN, ARN și proteine, datorită prezenței procesului de eliminare a intronilor, care
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
potențează sau, dimpotrivă, duc la silențierea genelor implicare în sinteza proteinelor. BIBLIOGRAFIE Alberts, B., Johnson, A., Lewis, J., Raff, M., Roberts, K., Walter, P. (2002). Molecular biology of the cell, 5th ed. New York: Garland Science. Benga, G. (2005). Introducere în biologia celulară și moleculară. Cluj-Napoca: Editura Medicală Universitată „Iuliu Hațieganu”. Bentley, D. R. (2004). Genomes for medicine. Nature, 429, 440-445. Bowater, R. P. (2003). DNA Structure. În Enciclopedia of the Human Genome, Macmillan Publishers Ltd., Nature Publishing Group /www.ehgonline.net
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
afirmațiile matematicienilor sunt rezultatul unei căutări a adevărului. (5) Succesul tehnologic: matematica a ajutat la dezvoltarea tehnologiei de dinainte de apariția computerului, iar rolul ei a devenit din ce în ce mai important odată cu apariția acestuia. (6) Utilitatea în raport cu celelalte științe: "doar fizica, chimia și biologia se pot apropia de a pretinde beneficii la fel de mari ca cele aduse de matematică, dar nici acestea nu ar fi făcut mare lucru fără matematică." (Resnik op. cit.: 42) Principala problemă cu care se confruntă susținătorii acestei doctrine privește accesul epistemic
Aplicabilitatea matematicii ca problemă filosofică by Gabriel Târziu [Corola-publishinghouse/Science/888_a_2396]
-
superioare este de aproximativ 21%, dintre aceștia o treime fiind reprezentată de chimiști, urmați de medici, farmaciști, biologi, economiști, ingineri, specialiști IT și alte domenii. Din restul angajaților, majoritatea este reprezentată de personal cu studii medii în domeniul chimiei și biologiei, cu o experiență deosebită în domeniu și în cadrul companiei. În cadrul secțiilor de producție, organizatoric, fiecare secție este condusă de un inginer-șef de secție, iar fiecare schimb de un inginer-șef de tură. Programul de lucru este structurat în funcție de specificul
[Corola-publishinghouse/Science/2251_a_3576]
-
ce impune asigurarea unor condiții optime de prevenire a acestor stări. În acest sens se recomandă: evitarea stărilor conflictuale, asigurarea unui acord corespunzător între oferte și posibilități, ridicarea nivelului de pregătire, autocontrol al reacțiilor impulsive. Stările de echilibru importante în biologie și medicină sunt (Rusu, 1983): a) echilibru termodinamic - stare staționară caracterizată prin entropie maximă sau prin energie liberă minimă; b) echilibru fluent sau curgător - stare staționară a sistemelor deschise, caracterizată prin raportul constant al produsului concentrației compușilor rezultați din reacție
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
produse sunt prea ample, depășind capacitățile adaptative ale persoanei. STRUCTURĂ (< fr. structure, cf. lat. structura) - Ansamblu ordonat și autonom de elemente independente ale cărui raporturi sunt reglate de legi (Larousse, 2006). Se poate spune că, în psihologie, ca și în biologie, structura este ca un întreg constituit, un ansamblu care posedă trei caracteristici: a) totalitatea - conferă fiecărui element din alcătuirea sa o proprietate ce se adaugă aceleia pe care fiecare element o posedă și care îl leagă de ansamblul constituit din
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
gestes, Masson, Paris. Borundel, C. (1978), Tehnica îngrijirii bolnavului, Editura Medicală, București. Breban, V. (1980), Dicționar al limbii române contemporane, Editura Științifică și Enciclopedică, București. Brouchon-Schweitzer, M.-L. (1990), Une psychologie du corps, PUF, Paris. Buican, D. (2001), Dicționar de biologie (Larousse), Editura Univers Enciclopedic, București. Buzdugan, T. (2007), Psihologia pe înțelesul tuturor, Editura Didactică și Pedagogică, București. Cerghit, I. (2002), Sisteme de instruire alternative și complementare, Editura Aramis, București. Ciofu, Carmen (1998), Interacțiunea părinți-copii, Editura Amaltea, București. Claparède, E. (1975
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
vizita orașul gazdă: Denizli. Am făcut poze, am cumpărat unele suveniruri pentru cei dragi...și ne-am cunoscut mai bine cu restul elevilor de la școala unde am fost primiți. Am avut ocazia de a participa la cursuri precum: matematică, filozofie, biologie etc. Școala era destul de mare, cu o curte frumos amenajată și cu diferite terenuri sportive. Elevii erau îmbrăcați în uniforme și disciplinați. Tot la școală am avut sarcina de a juca diverse jocuri pe care fiecare țară le-a propus
Sfera by Mătăşel Alice () [Corola-publishinghouse/Science/91764_a_93595]