4,475 matches
-
cam înțepat și prost dispus, deoarece gândul că îndrăgostirea lui nu era decât cerebrală îl străpunsese dureros până în străfundul sufletului. — Și dacă mă scoți din ale mele, îți spun că nici tu nu ești decât o idee pură, o ființă fictivă... — Vasăzică nu mă socotești capabil să mă îndrăgostesc cu adevărat, ca toți ceilalți?... Ești cu adevărat îndrăgostit, cred asta, dar numai cu capul. Crezi că ești îndrăgostit... — Și a fi îndrăgostit nu-nseamnă doar a crede că ești? — Vai, vai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
stau și să mă privesc în oglindă, de unul singur, când nu mă vede nimeni. Sfârșesc prin a mă îndoi de propria-mi existență și a-mi închipui, când mă văd ca pe altul, că sunt un vis, o ființă fictivă... — Atunci nu te mai privi... — N-am încotro. Sufăr de mania introspecției. Atunci vei sfârși ca fachirii, despre care se zice că-și contemplă propriul buric. — Eu unul cred că dacă nu-ți cunoști vocea sau fața, nu-ți cunoști
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
pentru că nu înseamnă nimic. Dar găunoșenia aia a lui Descartes ți se pare indiscutabilă? — Cum să nu...! — Ei bine: nu Descartes și-a spus asta? — Ba da! Și nu era adevărat. Căci Descartes n-a fost altceva decât o ființă fictivă, o născocire a Istoriei, atunci... nici n-a existat..., nici n-a gândit! Și cine-a spus-o? N-a spus-o nimeni; s-a spus de la sine. — Atunci, însăși gândirea asta exista și gândea? — Evident! Și, închipuiește-ți, asta e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
adevărul e, iubite Augusto - i-am spus cu cea mai blândă intonație cu putință -, că nu te poți omorî pentru că nu ești viu, dar nici mort, pentru că nu exiști... — Cum nu exist? - exclamă el. — Nu, nu exiști decât ca ființă fictivă; nu ești, sărmane Augusto, decât un produs al fanteziei mele și-a acelora dintre cititorii mei care vor citi relatarea scrisă de mine despre aventurile și necazurile tale fictive; tu nu ești decât un personaj de roman, sau de riman
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Cum nu exist? - exclamă el. — Nu, nu exiști decât ca ființă fictivă; nu ești, sărmane Augusto, decât un produs al fanteziei mele și-a acelora dintre cititorii mei care vor citi relatarea scrisă de mine despre aventurile și necazurile tale fictive; tu nu ești decât un personaj de roman, sau de riman, cum vrei să-i spui. Acum ți-ai aflat prin urmare secretul. Auzind acestea, bietul om nu făcu o vreme decât să-mi arunce una din acele priviri sfredelitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
exact pe dos de cum credeți dumneavoastră și-mi spuneți mie. — Cum adică pe dos? - l-am întrebat, alarmat că-l văd recuperându-și viața proprie. Nu cumva, iubite don Miguel - adăugă el -, să fiți tocmai dumneavoastră, și nu eu, ființa fictivă, cel care nu există în realitate, nici viu, nici mort... Nu cumva să fiți dumneavoastră un simplu pretext pentru ca istoria mea să iasă în lume... Asta ar mai lipsi! - am exclamat eu oarecum vexat. — Nu vă aprindeți, domnule de Unamuno
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
spus! — Formula cu absolut niciun chef, domnule de Unamuno, e foarte spaniolească, dar foarte dizgrațioasă. Și în plus, fie și admițându-vă teoria extravagantă cum că nu exist cu adevărat, pe când dumneavoastră da, că nu sunt altceva decât o ființă fictivă, produs al fanteziei dumneavoastră romanești sau rimanești, chiar și în cazul acesta nu trebuie să fiu supus chefului dumneavoastră absolut, cum îl numiți, sau capriciului dumneavoastră. Până și așa-zisele ființe fictive își au logica lor internă... — Da, știu cântecul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
da, că nu sunt altceva decât o ființă fictivă, produs al fanteziei dumneavoastră romanești sau rimanești, chiar și în cazul acesta nu trebuie să fiu supus chefului dumneavoastră absolut, cum îl numiți, sau capriciului dumneavoastră. Până și așa-zisele ființe fictive își au logica lor internă... — Da, știu cântecul ăsta. — Într-adevăr: un romancier, un dramaturg nu pot face tot ce li năzare cu un personaj creat de ei; o ființă de ficțiune romanescă nu poate face, în virtutea bunei legități a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
personajele pe care le plăsmuiește sau crede că le plăsmuiește... Începeam să mă simt neliniștit de atacurile lui Augusto și să-mi pierd răbdarea. — Și insist - adăugă el -, chiar și admițând că dumneavoastră mi-ați dat ființă și o ființă fictivă, tot nu puteți, așa, din pur capriciu și pentru că nu aveți absolut niciun chef, cum ziceți, să mă împiedicați să mă sinucid. Bine, destul! Destul! - am exclamat el, lovind cu pumnul în masă -. Taci din gură! Nu vreau să mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Cum? - am exclamat eu, ridicându-mă în picioare - Cum? Ce, ți-a trecut prin cap să mă ucizi? Tu? Pe mine? — Luați loc și calmați-vă. Sau credeți cumva, prietene don Miguel, că ar fi prima oară când o ființă fictivă, cum mă numiți dumneavoastră, l-ar ucide pe cel ce crezuse că i-a dat viață... fictivă? — Asta e chiar prea detot - ziceam eu, pășind nervos prin birou -, asta întrece orice măsură! Așa ceva nu se-ntâmplă decât... — Decât în rimane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
ucizi? Tu? Pe mine? — Luați loc și calmați-vă. Sau credeți cumva, prietene don Miguel, că ar fi prima oară când o ființă fictivă, cum mă numiți dumneavoastră, l-ar ucide pe cel ce crezuse că i-a dat viață... fictivă? — Asta e chiar prea detot - ziceam eu, pășind nervos prin birou -, asta întrece orice măsură! Așa ceva nu se-ntâmplă decât... — Decât în rimane - trase el ironic concluzia. — Bine, destul! Destul! Destul! E intolerabil! Vii să te sfătuiești cu mine și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
în nimicul din care ați ieșit... Dumnezeu va înceta să vă mai viseze! Veți muri, da, veți muri, chiar dacă nu veți vrea; veți muri dumneavoastră și vor muri toți cei care-mi vor citi istoria, toți, toți, până la unul! Ființe fictive ca mine, aidoma mie! Vor muri toți, toți, toți. V-o spun eu, Augusto Pérez, ființă fictivă ca voi, rimanesc, la fel ca voi. Pentru că dumneavoastră, creatorul meu, dragul meu don Miguel, nu sunteți mai puțin decât alții o ființă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
muri, chiar dacă nu veți vrea; veți muri dumneavoastră și vor muri toți cei care-mi vor citi istoria, toți, toți, până la unul! Ființe fictive ca mine, aidoma mie! Vor muri toți, toți, toți. V-o spun eu, Augusto Pérez, ființă fictivă ca voi, rimanesc, la fel ca voi. Pentru că dumneavoastră, creatorul meu, dragul meu don Miguel, nu sunteți mai puțin decât alții o ființă rimanescă, la fel ca ființele rimanești ale cititorilor dumneavoastră, la fel ca mine, ca Augusto Pérez, victima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
banca pe care se odihnea sau greutatea propriului corp. „O fi adevărat că în realitate nu exist? - își zicea el -. O fi având dreptate omul ăsta când spune că nu sunt decât un produs al fanteziei lui, o pură ființă fictivă?“ Extrem de tristă, extrem de dureroasă îi fusese viața în ultimul timp, dar mult mai trist, mult mai dureros îi era gândul că totul nu fusese decât un vis, și nu visul lui, ci visul meu. Nimicul îi părea mai dureros decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
ale celor ce-mi citesc povestirea vieții? Și dacă trăiesc astfel în fanteziile multora, real nu e oare ceea ce aparține multora, nu doar unuia singur? Și de ce oare, ieșind din paginile cărții în care ar fi depozitată relatarea vieții mele fictive, sau mai curând din mințile acelora care o citesc - din ale voastre, cei care o citiți acum -, de ce să nu exist ca un suflet veșnic și veșnic îndurerat? De ce?“ Bietul de el nu se putea odihni. Sub ochi îi defilau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
striga pe bărbatul tău, Liduvina. Nu sunt nebun, nu! Și nu sunt, îți repet, nici mort, deși o să mor foarte curând, dar nici viu. — Da’ ce tot ziceți acolo? Că nu exist, Liduvina, că nu exist; că sunt o ființă fictivă, ca un personaj de roman... — Ptiu, povești din cărți! Luați un întăritor, culcați-vă, înveliți-vă bine și nu mai dați atenție închipuirilor ăstora... — Dar tu ce crezi, Liduvina, eu exist oare? — Haide, haide, lăsați palavrele astea, domnișorule; la masă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Nu pot muri; moare doar cine e viu, cine există, or, eu, cum nu exist, nu pot muri..., sunt nemuritor! Nu-i nemurire comparabilă cu aceea a cuiva care, ca mine, nu s-a născut și nu există. O ființă fictivă e o idee, și o idee este totdeauna nemuritoare...“ — Sunt nemuritor! Sunt nemuritor! - exclamă Augusto. — Ce ziceți? - dădu fuga Liduvina. — Să-mi aduci acuma..., ce știu eu..., șuncă de Paris, răcituri, foie-gras, orice ... Am o poftă de mâncare feroce! Așa-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
desigur, toate astea în vis. — Da, o imposibilitate! În după-amiaza când ne-am văzut și-am stat de vorbă în biroul dumneavoastră, vă amintiți?, dumneavoastră fiind treaz, și nu, ca acum, adormit și visând, v-am spus că noi, ființele fictive, potrivit dumneavoastră, avem propria noastră logică și nu-i cu putință ca plăsmuitorul nostru să facă din noi ce dorește, vă amintiți? — Da, îmi amintesc. — Și acum cu siguranță că, deși atât de spaniol, nu veți avea chef absolut de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
de nu... — E totuna. Și în privința ideii de a mă readuce la viață, trebuie să vă spun că nu este realizabilă, nu vă stă în putere nici dacă ați vrea și-ați visa că vreți... Dar, domnule! — Da, o ființă fictivă, ca și una în carne și oase, adică un om, cum îl numiți, în carne și oase, poate fi zămislită și poate fi ucisă; dar odată ucisă, nu mai poate, nu, nu mai poate fi resuscitată. A face un om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
foarte ușor, prea ușor din nefericire...; dar să fie readus la viață? A-l readuce la viață e imposibil! — Adevărat - i-am spus -, e imposibil! — Ei bine - mi-a răspuns -, exact la fel se întâmplă cu ceea ce dumneavoastră numiți ființe fictive; e lesne să ne dați ființă, pesemne prea lesne, și e lesne, extrem de lesne, să ne ucideți, pesemne mult, mult prea lesne; dar să ne readuceți la viață? Nu există nimeni care să fi readus cu adevărat la viață o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
lesne să ne dați ființă, pesemne prea lesne, și e lesne, extrem de lesne, să ne ucideți, pesemne mult, mult prea lesne; dar să ne readuceți la viață? Nu există nimeni care să fi readus cu adevărat la viață o ființă fictivă care a apucat să moară cu adevărat. Credeți că e posibil să-l readuceți la viață pe Don Quijote? - m-a întrebat el. — Imposibil! - i-am răspuns. — Ei bine, în aceeași situație suntem toate celelalte ființe fictive. — Și dacă te visez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
la viață o ființă fictivă care a apucat să moară cu adevărat. Credeți că e posibil să-l readuceți la viață pe Don Quijote? - m-a întrebat el. — Imposibil! - i-am răspuns. — Ei bine, în aceeași situație suntem toate celelalte ființe fictive. — Și dacă te visez iar? — Nu poți visa de două ori același vis. Cel pe care dumneavoastră l-ați visa iar și-ați crede că sunt eu ar fi altul. Și-acum, acum când sunteți adormit și visați și când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
eu sunt un vis, iar eu recunosc că așa sunt, acum vă spun încă o dată ceea ce v-a iritat atât de mult când v-am spus-o data trecută: luați aminte, iubite don Miguel, nu cumva să fiți dumneavoastră ființa fictivă, cea care nu există în realitate, nici viu, nici mort; nu cumva să nu fiți nimic mai mult decât un pretext pentru ca istoria mea și alte istorii ca a mea să colinde prin lume. Iar apoi, când dumneavoastră veți muri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
rimanul se explică chiar într-însul - nu e altceva decât un prolog. Prolog la o operă pe care, slavă Domnului, n-o voi scrie niciodată. Fapt e că într-o bună zi s-a ivit în mine o biată ființă fictivă, un pur personaj de roman, un homuncul care cerea viață. Sărmănuțul voia să fie și să existe. Și nu prea știam cum să-i îndeplinesc dorințele. Îmi aminteam de spusa lui Schopenhauer cum că cel ce face ca doi îndrăgostiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
fost cel care a pus în mișcare pana lui Cervantes. Și sărmanul meu homuncul, Augusto Pérez al meu - așa l-am creștinat sau botezat - a fost cel care a-nceput să se agite în rărunchii minții mele, cerându-mi existență fictivă. Și s-a declanșat o luptă. Acolo, în romanul meu, povestesc cum sărmanul și purul personaj a aflat în cele din urmă că nu era decât o ființă fictivă, o născocire a fanteziei mele, și sentimentul tragic ce i s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]