5,121 matches
-
-Ei cred că, luîndu-și viața, pot primi ceea ce nimeni nu oferă și nu garantează pe lumea asta unui spirit mîndru: consolarea. Deși hidos pe dinafară, sinucigașul găsește în mîngîierea onoarei singurul paleativ absurdului vieții. Dar ca doctrină... Știi și tu. Gînditorul fuge de problema consolării ca de ciumă. Căci, odată punînd-o, cunoașterea deschide problema și o lasă așa, crăcănată, transformînd-o întro disciplină a neconsolării pînă la inconsolabilitate.” V. tînăr își întoarce gîndurile către sine. Adevărul nu poate fi demonstrat prin evidențe
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
sens cînd acesta gîndește asupra ei. Iar cînd încearcă s-o schimbe, să-și construiască destinul prin absurdul pe care l-a întrezărit, se transformă în titan. Mușcînd din veșnicie a pierdut însuși sîmburele rațiunii. Atunci a declanșat ura. Și gînditorul și animalul se vor grăbi să-l ucidă și să-i ascundă trupul. Pentru că tot ce le e superior le face spaimă, îi amenință, le devorează rostul fără de rost. Înseamnă că titanul e un monstru îmbătat cu sine! Pentru că el
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
ce se spune, deoarece convorbirile duse între cei prezenți estompează vocea de la televizor. Dimache are în față o halbă de bere. Stă cu coatele pe masă și-și reazemă capul și fața între palme, precum știm că se află poziția gânditorului de la Hamangia. E cufundat ca într-o meditație yoghinică. Nu-și mișcă privirea în jur, privește doar în halbă ca și cum ar avea în față ceașca de cafea și ar vrea să vadă în intersectarea liniilor din zaț ce-i sortește
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
Petru Culianu Călătorie în lumea de dincolo, Ed. Nemira, Buc., 1994 și având în curs de apariție o nouă lucrare (Dispute teologice. O istorie a religiilor dintr-o perspectivă inedită), Andrei Oișteanu adaugă preocupărilor sale de specialitate dimensiunea creatorului, a gânditorului în imagini și forme epice, printr-o carte despre care aflăm, din prefața semnată de Dan C. Mihăilescu, că ar fi trebuit să apară de acum 10 ani [la începutul anilor '80 n.ed.]. Cele două narațiuni, purtând titluri scurte, generice
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
morală; ,,scot cărți pentru a-mi consuma timpul în mod util și plăcut, pentru a-mi oferi o bucurie și a crea cititorilor clipe de delectare sufletească și înălțare spirituală.” Volumul „Stropi de înțelepciune”, cu sugestiva imagine de pe copertă a Gânditorului de la Hamangia, conține 666 de sentințe și judecăți de valoare asupra unor probleme deosebite - toate filtrate lapidar în mintea, inima și sufletul unui om și pedagog desăvârșit, așa cum se prezintă Vasile Fetescu. Astfel, tratează sintetic despre educație, cultură, învățare, personalitate
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
spre umbra deasă a mărului dulce și a viței de vie. În timp ce eu aduc tot ce trebuie în această situație, Gil urcă puțin în grădină spre cireșul goldan, încărcat de fructe ce se vor coace în două săptămâni - și privește gânditor spre apus - exact ca în ajunul plecării lui în Franța cu ani în urmă. E copleșit de amintirile legate de răscrucea existenței lui de atunci!... Am discutat mult și multe până la lăsarea întunericului. M-a întrebat printre altele dacă mai
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
și nereal, / Nici real și nici nereal“ (Mūlamadhyamakakărikă, XVIII, 8), reacția de primă instanță este să observi, nedumerit, absența unui sens. Însă dacă nu vei ceda în fața acestei prime evidențe, poți avea șansa unui alt mod de înțelegere. Asemenea altor gânditori ce cultivă paradoxul, Năgărjuna procedează într-o manieră cu totul neobișnuită. Acceptă unele antinomii tari, orbitoare, chiar dacă în același timp argumentează într-o manieră logică. Acceptă pentru început unele înțelesuri, adevăruri, ca să ne spună în definitiv că nici unul nu este
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
limbajului pe care doar eu îl înțeleg) semnifică limitele lumii mele“ (§ 5.62). Wittgenstein nu tematizează această distincție, însă oferă câteva semne, indicii, situații.<ref id="101">Cf. Graham Priest, Dincolo de limitele gândirii, ed. rom. cit., pp. 310-319; Mircea Flonta, Gânditorul singuratic. Critica și practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein, Editura Humanitas, București, 2008, pp. 168 sqq. Sunt invocate unele mărturii consemnate de Paul Engelmann (Ludwig Wittgenstein. Briefe und Begegnungen, R. Oldenbourg Verlag, Wien/München, 1970) sau M. O’C. Drury („Gespräche
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
ar trebui să fie temătoare în fața paradoxului, pregătită doar să-l respingă logic. Chiar în deschiderea unei secțiuni intitulate „Paradoxul absolut“, acest lucru este spus cu multă sensibilitate: „Să nu gândim rău de paradox, fiindcă paradoxul e pasiunea gândirii, iar gânditorul fără paradox e ca și îndrăgostitul fără pasiune: un tip mediocru.“<ref id="164">Søren Kierkegaard, Fărâme filozofice, ed. cit., p. 53.</ref> Uneori, de altfel, gândirea caută ea însăși cu înfrigurare paradoxul. Simte că acesta o exprimă în elementul
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
o astfel de cunoaștere. Sau când, întrebându-se cu privire la criteriul adevărului, știe bine că nu deține așa ceva, dar că, în același timp, pare să dețină un adevăr prealabil, anume că adevărul îi este necunoscut. Scepticii vechi, la care trimite aici gânditorul danez, aveau o plăcere suspectă în a da la iveală asemenea paradoxuri. Însă când în atenție este tocmai faptul de existență, parado xul nu mai este unul al intelectului.<ref id="166">Søren Kierkegaard, op. cit., p. 55.</ref> Existența trăită
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
murit, tocmai pentru că e nebunesc (ineptum). Și este sigur că a înviat după ce a fost pus în mormânt, tocmai pentru că e cu neputință (impossibile).“ A doua parte din prima frază indică deja o asumare deplină a paradoxului. Vorbind în termenii gânditorului danez, gândirea trece dincolo de poziția intelectului și de ofensa acestuia. A PARADOX ȘI NONSENS 173 178. doua parte din a doua frază este invocată în forma impusă prin tradiție (quia absurdum). Iar ceea ce se spune în a treia frază („tocmai
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
Însă, repet, e cumva fără sens a pune în relație directă maniera în care Kierkegaard înțelege paradoxul absolut cu un vechi fragment din Tertulian. Cred mai curând că are loc o întâlnire fericită a celor două moduri de înțelegere. Pentru gânditorul danez, știm bine, nimic nu se compară cu evenimentul epifaniei christice, acest scandal nesfârșit pentru orice gândire. Căci te lasă a vedea cum însuși Fiul Omului vine în existență („adevărul etern a coborât în existență, în timp“, spune în Postscriptum
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
fondului. Și cum orice ideologie este un surogat de credință religioasă, tăria feminismului stă în credințele pe care le stârnește mai curând decât în argumentele pe care le aduce. În fiecare gând al meu răsună în mod inevitabil ecourilor ideile gânditorilor pe care i-am citit sau cu care am conversat. Acest orgolios "eu" de autor dă seama în bună măsură de o fericită combinare a ideilor auzite anterior la care se adaugă, răzleață, câte o idee originală; de multe ori
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
am conversat. Acest orgolios "eu" de autor dă seama în bună măsură de o fericită combinare a ideilor auzite anterior la care se adaugă, răzleață, câte o idee originală; de multe ori și cele originale au fost rostite deja de gânditori pe care nu i-am citit. Ce mai motivează în acest caz dorința de a scrie? Poate faptul de a mă surprinde cu câte o idee pe care nu știam că o am (fiind deseori o idee citită într-o
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
într-o anumită limbă însemnă a deschide cât mai multe din posibilitățile de a exprima ființa pe care acea limbă le are ascunse în sânul său, în calitatea ei de fereastră către ființă. Înseamnă a regăsi traseele lansate de alți gânditori spre a le perpetua existența ca deschideri, ori a lansa alte trasee, "lărgind" cumva deschiderea acelei limbi către ființă. ٭ Statele occidentale, prin mecanismele instituționale pe care le-au dezvoltat și perfecționat, dau încredere cetățenilor lor. A trăi în acele condiții
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
se situează în interiorul omenirii, "mai interiori" decât orice interioritate. Unii filosofi joacă rolul de puncte de referință într-un dublu sens: prin importanța operei lor dar și (mai ales) prin faptul că creează un câmp de înțelesuri comune pentru alții gânditori, ei dând cumva "cuvinte" limbajului filosofic (uneori chiar creând limbaje). Aflați în imposibilitatea de a înțelege o persoană în întregul ei, mânați de dorința de unitate, luăm acele trăsături ale ei pe care le-am zărit (ori credem că le-
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
apărea ulterior. Într-un fel, putem să ne dăm seama ce lucruri sunt importante pentru noi încercând să vedem pe care din ele simțim nevoia să le definim. Trebuie să ne imaginăm Grecia antică drept locul (și timpul) în care gânditori au trudit câteva sute de ani pentru a deschide spațiul mental ce a făcut posibilă apariția a ceea ce este caracteristic modernității: știința, în înțelesul ei extins care înglobează și tehnica. Știința are două rădăcini importante: limbajul și Grecia antică. În
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
bazează existența pe acordul majorității ori pe decizia experților. Însă și în cazul sistemelor totalitare tot de un acord al majorității este vorba. Ceea ce arată posibilitatea ca acest tip de acord să nu fie întotdeauna eficient. Am fost convins că gânditorii existenți într-o limbă dau dimensiune acelei limbi. Acum știu că mai este nevoie de ceva: acei gânditori trebuie citiți (ori cel puțin citați) pentru ca plusul pe care-l aduc limbii să fie manifest. Or, tocmai asta înseamnă cultura. De unde
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
acord al majorității este vorba. Ceea ce arată posibilitatea ca acest tip de acord să nu fie întotdeauna eficient. Am fost convins că gânditorii existenți într-o limbă dau dimensiune acelei limbi. Acum știu că mai este nevoie de ceva: acei gânditori trebuie citiți (ori cel puțin citați) pentru ca plusul pe care-l aduc limbii să fie manifest. Or, tocmai asta înseamnă cultura. De unde rezultă și că puținătatea culturii unui popor dă seama de o sărăcie a limbii. Una din formele de
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
însuși. - Aceea era plăcuța tranzistorizată pe care mi-ai arătat-o? întrebă Gosseyn, - Da. Crezi, sau nu, până ce n-ai sosit tu, cu corpul tău duplicat, nu se gândise să facă un duplicat al ei însăși, - Ei bine, spuse Gosseyn gânditor - asta tot nu explică pe de-a-ntregul de ce nu te-ai dus pe Venus. - Am devenit agentul ei special. Ochii din partea opusă a mesei îl priveau cu sinceritate. - Trebuie să recunoști că era un statut de mare valoare. În ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
triste, altele de o veselie sobră, unele sunt imperative, altele întrebătoare, nota ironică o însoțește permanent pe cea gravă iar formularea rimată întrerupe din loc în loc logica enunțiativă. Genul aforistic este destul de bine reprezentat în cultura română, fiind abordat de gânditori din diferite timpuri și zone culturale. Titu Maiorescu, Mihai Eminescu, Simion Mehedinți, Vasile Pârvan, Vasile Conta, Constantin Brâncuși, Lucian Blaga, Nicolae Iorga, Grigore Moisil, Octav Onicescu, A.D. Xenopol, Nicolae Titulescu, Tudor Vianu sunt numai câteva nume dintr-un lung șir
Gânduri diamantine - Aforisme, cugetări, gânduri by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1185_a_2204]
-
se folosește de cuvintele ce au, ce sunt experiența vieții, a metabolismului dialogal, acea confruntare a subiectului uman cu lumea și cu sine până la identificarea cu sine. Cuvintele piesei de teatru, cioplite prin dialog până la aforism, sunt cuvinte ale vieții. Gânditorul Vasile Fetescu oficiază cu har în această instituție numită „școala vieții”, un co-sistem al întregului, al societății. „Școala trebuie să aibă o largă deschidere către viață pentru a transforma viața într-o veritabilă școală”. În fiece aforism se joacă cea
Gânduri diamantine - Aforisme, cugetări, gânduri by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1185_a_2204]
-
saltul, de înalta relație-realitate de a fi cu „altul” în chiar domeniul de autoritate unde Adevărul, Binele și Frumosul sunt, în sublim, una: elita slujitoare, mântuitoare. În acest caz transferul operat este transfigurare. Dezghiocare până în inima vieții ființei umane, aforismul gânditorului V. Fetescu surprinde zvâcnetul transsubiectiv. Realizezi că relația ta cu tine însuți, ca subiect, nu se consumă odată cu obiectul tău. Cu acut spirit de observație, aici autorul arată cu îngrijorare spre democrația/societatea de consum, construită pe subțireafăr’ de temelie
Gânduri diamantine - Aforisme, cugetări, gânduri by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1185_a_2204]
-
regulamente, tehnică informațională de ultimă generație, ci prin autoritatea de intimă necesitate a înțelegerii (altuia, a ta însăți) ce ți-o dă conștiința. Drumul de la știință-cunoștințe la conștiință te apropie de (a fi) autor. Pe diferitele teme ce ne definesc, gânditorul V. Fetescu exersează arta fugii la Bach. Omul este mai mult decât o ființă total vicioasă, construită pe logica cercului vicios. Mai mult decât un obezoid, întrupare a rapacității, cu tendința de a domina, îngurgita tot ce există pentru că pur
Gânduri diamantine - Aforisme, cugetări, gânduri by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1185_a_2204]
-
un bumerang, asupra lui”., tocmai pentru că „Adevărul și dreptatea nu au valoare decât întregi”. Nu putem merge cu două măsuri: adevărul naturii, întregului, pe de o parte, și adevărul nostru, pragmatic-constructivist, de cealaltă parte. „Școala vieții”, concept central în opera gânditorului V. Fetescu, se cere a fi prin excelență „ecologică”, holistică. Gândirea tehnologizată ca putere, chiar supraputere, a omului asupra naturii, capabil de a-i rupe, surpa echilibrul ei intim se dovedește într-un fel indirect imorală, sinucigașă pentru om și
Gânduri diamantine - Aforisme, cugetări, gânduri by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1185_a_2204]