6,163 matches
-
generalizarea practicilor de divertisment alese liber în funcție de gusturile și de aspirațiile fiecăruia. Odată cu extinderea timpului liber, a vacanțelor, odată cu avântul divertismentului s-a difuzat și gustul pentru activități ludice, s-a amplificat revendicarea unui timp pentru sine, a unor momente centrate pe dorințe individuale. Faza II a impulsionat apariția unei fun morality bazate pe prioritatea acordată plăcerilor clipei și ale individului, pe visurile de evadări distractive, pe pasiunea călătoriilor, a mării, a soarelui. Timpul pentru sine, secvențele de viață proprii individului
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
consumul individualist la consumul hiperindividualist. Consumul hiperindividualisttc " Consumul hiperindividualist" De la sfârșitul anilor 1970, când, practic, tehnologizarea modernă a căminelor s-a încheiat, începe să se dezvolte pluridotarea lor, care semnifică trecerea de la un consum ordonat de familie la un consum centrat pe individ. Efectele acestei multiplicări a obiectelor personale sunt importante, căci fiecare poate astfel să-și organizeze viața privată în conformitate cu ritmul propriu, independent de ceilalți. Telefoane mobile, microcalculatoare, creșterea numărului de televizoare, combine audio hi-fi, aparate de fotografiat digitale: multidotarea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
comercial. Pretutindeni este momentul optimizării comerciale a locurilor de pasaj și de transport, al dispariției spațiilor lipsite de mărci, al cuceririi unui spațiu-timp continuu al consumului de produse și de servicii. A avut loc o mutație: pe când faza II era centrată aproape exclusiv pe prestațiile tehnice (facilitatea transportului, de exemplu), faza III nu încetează să diversifice și să multiplice oferta de servicii pentru călători. Cel care ia trenul sau avionul nu-i doar un pasager, ci și un hiperconsumator susceptibil de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
la serviciile multiple adresate călătorilor. Nu mai e atât vorba de a călători mai repede, cât de a face să treacă mai repede timpul efectiv al călătoriei și de a permite o mai bună stăpânire subiectivă a timpului. Cuceririle tehnice centrate pe scurtarea timpului obiectiv nu mai sunt eficiente: epoca hiperconsumului experiențial privilegiază o abordare mai calitativă a timpului de transport și urmărește ca, prin consum, să te facă să uiți că deplasarea în spațiu cere timp. Consumul în flux continuutc
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
cafenelelor. Nu o temporalitate uniform urgentistă, ci un sistem compus din temporalități profund eterogene: timpului operațional i se opune timpul hedonist, timpului corvezilor - timpul recreativ, timpului precipitat - timpul decomprimat al jocurilor și al spectacolelor, al destinderii, al ansamblului de momente centrate pe plăcerile senzuale și estetice. Regimul timpului în societatea de hiperconsum nu are nimic unidimensional: dimpotrivă, el este paradoxal, desincronizat, heteroclit, poliritmic. Faza III se structurează sub semnul unui consum policronic. Dacă totuși constrângerile vitezei se intensifică, să nu pierdem
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
dezvolta. În SUA există circa 50.000 de site-uri Web care se adresează seniorilor; lanțurile de hoteluri și agențiile de voiaj oferă reduceri sau servicii speciale celor de peste 60 de ani. Mărcile de produse cosmetice (Roc) lansează campanii publicitare centrate pe întinerirea feței, promițând „zece ani mai puțin” femeilor de 50 de ani. Spoturile publicitare care îi prezintă alături pe bunic și pe nepoțel, în care apar bărbați și femei de 60 de ani sunt tot mai frecvente. Unele firme
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
eclipseze. Nu e vorba atât de a inculca acceptarea încercărilor, cât de a răspunde decepțiilor aduse de mitologiile laice care n-au reușit să-și țină promisiunea și să dea înfloririi complete a persoanei dimensiunea spirituală necesară. Dintr-o religie centrată pe ideea de mântuire în viața de apoi, creștinismul s-a transformat într-o religie în slujba fericirii pe lumea aceasta, punând accentul pe valorile de solidaritate și iubire, pe armonie, pace interioară, împlinirea completă a persoanei 3. De unde rezultă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
universul nevoilor multiplicate ca dezlănțuire a principiului hedonist, ca exacerbare a simțurilor, ca prevalență a dorințelor de satisfacere deplină, aici și acum. În opoziție cu vechile norme ale productivismului burghez, epoca se caracterizează prin promovarea clipei trăite, printr-o cultură centrată pe ludismul cărnii, pe efervescențele festive, pe căutarea senzațiilor și a extazelor de tot felul. Laboriosul Prometeu este epuizat: timpurile care vin îl propulsează pe Dionysos, mânat de dorul său de paroxism, de beție și de deliruri. La antipodul acestui
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
tinereții. Dacă publicitatea apare ca un instrument capabil să crească cifra de afaceri a întreprinderilor, i se atribuie și funcția de a obișnui masele cu exigențele societății de consum pe cale de a se naște, difuzând un nou mod de viață, centrat pe achiziția de produse de piață. A-i face pe oameni să renunțe la cutume străvechi, la stilurile de viață rurale și particulariste, a spulbera vechi prejudecăți - miza este aceea de a educa masele în spiritul cheltuielilor consumatoriste, de a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
sociale ale excluderii este tocmai împletirea acestei serii de fenomene. Dacă devianța juvenilă este una dintre consecințele falimentului mișcărilor sociale, ea este și rezultatul unei lumi sociale destructurate și privatizate de imperiul consumului de piață, de noile moduri de viață centrate pe bani, pe trăirea clipei, pe satisfacerea imediată a dorințelor. Lipsiți de repere și de orizont, frustrați de modul lor de trai, dezorientați din cauza deficiențelor educației parentale vizibile în toate straturile sociale, dar mai ales în cele lovite de șomaj
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
celor Treizeci de Ani Glorioși, confortul s-a impus ca o preocupare tot mai importantă, prezentă în întreg corpul social, ca un obiect de consum de masă menit înnoirii permanente și ca o imagine paradigmatică a fericirii individualiste de masă. Centrat pe acumularea de bunuri, pe electrificarea și mecanizarea căminelor, acest model de confort este de tip tehnicist-cantitativ și se vrea a fi ceea ce face să dispară corvezile, o proteză miraculoasă care aduce igienă și intimitate, câștig de timp și facilități
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
ciberspațiile, toate tehnologiile de informare și comunicare creează într-adevăr un model de confort radical străin valorilor senzualiste, într-atât este acesta asociat cu virtualul, cu operaționalitatea schimburilor, cu interactivitatea comunicațională. Odată cu noua vârstă a electronicii, confortul nu mai este centrat atât pe eliminarea eforturilor mari, cât pe ceea ce favorizează comunicarea, instataneitatea schimburilor, suplețea în emiterea și recepția mesajelor. Se impune un nou tip de confort, și anume cel care se identifică cu abundența informațională, cu interacțiunile virtuale, cu accesibilitatea permanentă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
înconjurător liniștitor. Prin îndulcire, formele tehnologice valorizează senzațiile tactile, destinderea, un confort fluid și calmant: o întreagă tendință a designului contemporan difuzează un imaginar de senzualism apolinic sau euritmic. Mobilierul concretizează, la rându-i, aceeași nouă cultură a confortului mai centrată pe rezonanțele senzitive decât pe etalarea semnelor bogăției. Încă de la sfârșitul anilor 1960, confortul anticonformist promovând stilul cool, decontractat sau „lăbărțat” se bucură de un mare succes. Confortul burghez opulent, rigid și grandilocvent este descalificat în beneficiul mobilierului jos, la
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
îmbunătățind, în același timp, calitățile percepute sau contactul sensibil cu produsul. După un design rece, unidimensional, compartimentat, se dezvoltă designul global și expresiv care presupune producerea de senzații corporale, a unei stări de satisfacere a simțurilor compatibilă cu fericirea. Primul, centrat pe tehnică, impunea din afară creațiile sale publicului; cel de-al doilea, focalizat pe om, apare ca un răspuns la așteptările de calitate a vieții, de satisfacere senzorială superioară într-o vreme care asistă la proliferarea virtualului și a digitalului
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
și evadare. Succesul crescând al sporturilor nautice și de iarnă, zise „de alunecare”, ca și avântul practicilor de tip multisport ilustrează această mutație. Apărute ca reacție la performanțele exprimate în cifre, sporturile de iarnă și nautiuce se bazează pe motivații centrate pe plăcere, emoție, senzații imediate. Triumfă o nouă sensibilitate sportivă care, renunțând la măsura tradițională a gusturilor sportive, optează pentru plăcerile senzitive și „icariene”, pentru aventură și pentru estetica senzațiilor. Simultan, continuă să câștige teren pluriactivitatea și „zappingul sportiv”, cu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
mai bine trupul. Asistăm nu atât la dezincarnarea plăcerilor, cât la instaurarea unei noi culturi a corpului și a ameliorării formei: ameliorarea senzației. Bunăstarea modernă era funcțională, obiectivistă, mecanicistă: cea din faza III apare ca o bunăstare calitativă și reflexivă, centrată pe corpul trăit, pe atenția acordată sieși, pe creșterea registrului senzațiilor intime (relaxare, respirație, vizualizare, formă, calm și echilibru). Constatarea e destul de clară: în societatea de hiperconsum, „eroismul” autodepășirii este înlocuit masiv de pasiunile narcisiste de a gusta din plăcerile
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
afirmăm, asemenea lui Allan Bloom, că eliberarea trupului „ne-a făcut mai mult rău decât bine”62. Ordinea sexualistă și hiperindividualistă duce așadar direct în infernul singurătății, al insatisfacției și al anxietății? Acest diagnostic senzaționalist ridică o serie de probleme: centrat pe date reale, dar nu și generale, slăbiciunea lui mai constă și în faptul că este formulat fără a se ține cont de marea durată istorică, singura capabilă să scoată în relief evoluțiile deosebit de însemnate ale vieții sexuale feminine. Cum
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
a tot și a toate, departe de noi, nu încercăm la adresa lor nici invidie, nici ranchiună și nici dorința secretă de a asista la prăbușirea lor. Mediatizarea fericirii trece dincolo de marile celebrități. În faza III crește numărul emisiunilor de televiziune centrate pe indivizi obișnuiți ale căror vise frumoase se împlinesc chiar sub ochii telespectatorilor. „Staruri la domiciliu”, „Vis de o zi”: televiziunea se prezintă ca o instanță magică și generoasă, un fel de Moș Crăciun care împarte daruri și călătorii, șterge
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
natură psihologică, sociologică, biologică și pedagogică din epocă. Această afirmație se justifică prin însăși titlul și conținutul lucrărilor publicate în timpul vieții sale: Principii de biologie, Principii de psihologie, Principii de morală, Eseuri despre educație etc. Întreaga sa concepție pedagogică este centrată pe osatura convingerilor sale filosofice. Adept al teoriei evoluționismului, Spencer admitea, prin analogie cu lumea biologicului, că societatea nu este decât un organism social și, prin urmare, se supune și ea acțiunii legilor biologice. Dat fiind faptul că una din
Istoria pedagogiei : educaţia între existenţă şi esenţă umană by Mihai VIȘAN, Mihaela MARTIN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101000_a_102292]
-
de către pedagogii care i-au acceptat modul de gândire și spiritul său aplicat. CURENTUL PEDAGOGIC AL ,,ȘCOLII ACTIVE” Acest curent de gândire pedagogică impunea în mod prioritar focalizarea actului instructiv-educativ pe copil/elev, apoi propunea ca activitatea educativă să fie centrată pe grupuri mici de elevi, omogene din punct de vedere motivațional și ca standarde de competență. Noul curent de gândire nu se confundă cu metodele activ-participative de predare-învățare, cele din urmă fiind doar un adjuvant educativ. În cadrul școlii active autentice
Istoria pedagogiei : educaţia între existenţă şi esenţă umană by Mihai VIȘAN, Mihaela MARTIN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101000_a_102292]
-
și intereselor pe care le au.” O componentă psihologică esențială a educației în ,,școala activă” se referă la efortul mintal și volitiv bazat pe interes, care ar trebui să se concretizeze în efort spontan. Adolphe Ferrière (1879-1960) critică învățământul tradițional centrat pe însușirea de cunoștințe și pe autoritatea profesorului care menține elevul într-o stare de receptivitate pasivă. Pedagogul francez propune un învățământ care să fie astfel organizat și desfășurat încât să pornească de la înclinațiile și interesele elevilor, adică să aibă
Istoria pedagogiei : educaţia între existenţă şi esenţă umană by Mihai VIȘAN, Mihaela MARTIN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101000_a_102292]
-
elevilor, adică să aibă o fundamentare psihologică, astfel încât să se ajungă la emanciparea forțelor lor spirituale, interne, punându-se accentul pe latura formativă, în detrimentul celei informative. Ca atare, pedagogul critică caracterul intelectualist al învățământului herbartian și pledează pentru un învățământ centrat pe activismul elevilor. În sprijinul acestei idei, Ferrière evidențiază valențele unui astfel de învățământ conexat de muncă, de viața reală, care să le ofere copiilor cel mai eficace mijloc de pregătire pentru o integrare rapidă și facilă în profesiune și
Istoria pedagogiei : educaţia între existenţă şi esenţă umană by Mihai VIȘAN, Mihaela MARTIN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101000_a_102292]
-
morală, aceea care se impune de la sine oricărui om când acesta se află în prezența unei personalități care vede mai repede și mai bine unde este binele.” Opțiunea pedagogică a lui Ferrière este rezultatul unei concepții filosofico-psihologice, de inspirație bergsoniană, centrată pe intuiționism și ,,elan vital”. Ferrière admite că școala are menirea de a-l pregăti pe elev pentru viață, iar metoda de lucru specifică noului model urmează să parcurgă câțiva pași: 1. elevul trebuie circumscris cadrului natural și social în
Istoria pedagogiei : educaţia între existenţă şi esenţă umană by Mihai VIȘAN, Mihaela MARTIN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101000_a_102292]
-
Psihologia reclamei. Studiu de psihologie economică (1935), Orientarea profesională academică (1936), Psihologia educației. Principiile psihologice ale formării educative (1942), Igiena universitară la Cluj (1942), Introducere în pedagogie (1946). Formația inițială a lui Todoran a fost una de factură psihologică, precumpănitor centrată pe investigarea temperamentului și caracterului. Peste timp, poate și din necesități didactice, s-a profilat pe psihologia educației și pedagogie. În volumul Introducere în psihologie, autorul utilizează cu precizie termenul de pedagogie, definind educația într-un mod cu totul modern
Istoria pedagogiei : educaţia între existenţă şi esenţă umană by Mihai VIȘAN, Mihaela MARTIN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101000_a_102292]
-
4 august 1858, pentru ca în septembrie să debuteze al doilea curs la Lugoj. Conform dispozițiilor Curții vieneze, școala elementară, denumită și fundamentală, avea trei clase, pe care erau obligați să le frecventeze copiii între 6-12 ani. Planul de învățământ era centrat pe studiul religiei, limbii (citirea, gramatica, ortografia și stilistica sau compunerea), scrisoarea frumoasă (caligrafia), socoata (aritmetica) și cântarea bisericească. După 1860 s-a păstrat durata și structura anului școlar, fixate încă din 1855, cursurile începând la 1 octombrie și încheindu
Istoria pedagogiei : educaţia între existenţă şi esenţă umană by Mihai VIȘAN, Mihaela MARTIN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101000_a_102292]