9,526 matches
-
Căsătoria de N. V. Gogol, Prietenii de Victorien Sardou, Heidelbergul de altădată de G. Mayer Förster, în traducerea lui Ovid Densusianu. Se inserează, de asemenea, Câteva date din viața lui Tolstoi, articole despre Schiller și Molière ș.a. Alexandru Hodoș scrie articolele Comediile lui Caragiale și Literatura originală, în ultimul comentând reprezentația comediei în trei acte Manechinul sentimental a lui Ion Minulescu, prilej de a afirma că, în anii de după război, teatrul românesc, la început tributar străinătății, „a luat un avânt remarcabil”, poeții
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290114_a_291443]
-
altădată de G. Mayer Förster, în traducerea lui Ovid Densusianu. Se inserează, de asemenea, Câteva date din viața lui Tolstoi, articole despre Schiller și Molière ș.a. Alexandru Hodoș scrie articolele Comediile lui Caragiale și Literatura originală, în ultimul comentând reprezentația comediei în trei acte Manechinul sentimental a lui Ion Minulescu, prilej de a afirma că, în anii de după război, teatrul românesc, la început tributar străinătății, „a luat un avânt remarcabil”, poeții și prozatorii noștri fiind atrași „unul câte unul de lumina
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290114_a_291443]
-
evoluționiste la studiul literaturii. Aleksandr Vese-lovski care, în Rusia, a încercat să scrie, pe baza unei uriașe erudiții, o "poetică evoluționistă", a fost elevul lui Steinthal. în Franța, teoriile evoluționiste sunt evidente, de exemplu, în: Edelestand du Merii, Histoire de la comedie, 2 vol., 1864. Brunetiere le-a aplicat la literaturile moderne, așa cum a făcut John Addington Symonds în Anglia (cf. bibliografia capitolului 19, secția a IV-a). 13. Erich Auerbach, Europăische Literatur und Lateinisches Mittelalter, Berna, 1948; Mimesis. Dargestellte Wirklichkeit in
[Corola-publishinghouse/Science/85060_a_85847]
-
XXII (1940), pp. 197-269 ; Jean H. Hagstrum, The Sister Arts: The Tradition of Literary Pictorialism and English Poetry from Dryden to Gray, Chicago, 1958. 9. In studiul ei Jacobean Drama, Londra, 1936, Una Ellis-Fermor face o amănunțită "analiză muzicală" a comediei Volporee de Ben Jon-son, iar în culegerea Elizabethan Studies and Other Essays in Honor of George C. Reynolds, (Boulder, Colorado, 1945, pp. 185- 191) George R. Kerriodle, care semnează studiul The Symphonic Form of king Lear, a încercat să stabilească
[Corola-publishinghouse/Science/85060_a_85847]
-
und Drama - (cf. Adnotări la Westostlicher Divan, în Goethe, Werke, Ju-bilăumsausgabe, voi. V, pp. 223-224). Terminologia engleză pune probleme spinoase; categoriile literare majore le-am putea prea bine nunii types (tipuri) (așa cum face N. H. Pearson) iar speciile ca tragedia, comedia, oda etc. le-am putea numi genres (genuri). Cuvîntul genre nu s-a încetățenit în limba engleză decît mai tîrziu. în sensul literar, nici el, nici cuvîntul kind nu apar în Oxford English Dictionary; scriitorii din secolul al XVIII-lea
[Corola-publishinghouse/Science/85060_a_85847]
-
Al. Bălăci, (Giosue Carducci, București, 1947, Dante București, 1966, Studii italiene, 3 vol., București, 1958-1964), Valentin Li'pătti (Valori franceze, București, 1959) ca si, moment deosebit de cultură, editarea studiilor inedite, de valoare europeană, ale lui G. Coșbuc Comentariu la "Divina Comedie", I-II, București, 1963-1965, îngrijirea ediției și note de Al. Duțu și Titus Pîrvulescu, prefață de AL Bălăci. (e) p. 81 Printre studiile de germanistică, menționăm pe cele ale lui Dragos Protopopescu, Fenomenul englez, București, 1936, cursurile litografiate despre romanul
[Corola-publishinghouse/Science/85060_a_85847]
-
bibliotecă din lume prin lecturarea unui volum pe săptămână, timp de patru ani. Oamenii nu cred, de exemplu, că aceeași persoană poate să scrie zeci de hituri, să fie gazdă la „The Tonight Show”, să joace în drame și în comedii, să scrie comedii spumoase, să cânte la pian și să scrie eseuri inteligente despre etică. Pe scurt, nu mai credem că Steve Allen 1 există. Era informației și complexitatea din ce în ce mai mare a vieții a ucis omul Renașterii, pe Steve Allen
[Corola-publishinghouse/Science/1896_a_3221]
-
prin lecturarea unui volum pe săptămână, timp de patru ani. Oamenii nu cred, de exemplu, că aceeași persoană poate să scrie zeci de hituri, să fie gazdă la „The Tonight Show”, să joace în drame și în comedii, să scrie comedii spumoase, să cânte la pian și să scrie eseuri inteligente despre etică. Pe scurt, nu mai credem că Steve Allen 1 există. Era informației și complexitatea din ce în ce mai mare a vieții a ucis omul Renașterii, pe Steve Allen, pe maestrul multiplelor
[Corola-publishinghouse/Science/1896_a_3221]
-
Maiorescu. Eroul însuși povestește întâmplările, făcând o apologie a „dorului”, în sensul romanticului Sehnsucht autohtonizat. Nuvela emană o puritate mistică, amintind pe alocuri de atmosfera sumbră a lui Dostoievski. Prelucrată după un autor francez, rămas încă necunoscut, Morunul este o comedie de situații, adaptată desăvârșit realităților sociale românești. A. a tradus din C. Flammarion, într-o limbă deosebit de îngrijită și cu o frază curgătoare („Convorbiri literare”, 1984). A tălmăcit, de asemenea, o lucrare a lui Montesquieu, sub titlul Considerări asupra cauzelor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285235_a_286564]
-
remarcabile de traducător se vădesc și în versiunile românești ale dramaturgiei renascentiste, îndeosebi în acelea ale teatrului shakespearian; intensitatea tragică din Hamlet, patetismul aspru din Henric al IV-lea, cruzimea din Titus Andronicus sau efectele de un comic spumos din Comedia erorilor sunt păstrate cu o știință precisă a echivalențelor lexicale și a tehnicii versificației. De asemenea, traducerile în engleză din poezia noastră sunt realizate cu o mare exactitate a rezonanței lirice. D. a fost și un excelent pedagog; în afara orelor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286923_a_288252]
-
Upton Sinclair, Balaurul, I-II, București, 1946 (în colaborare cu L. Leu [L. Levițchi]); P. Cheyney, Misiunea cea mare, București, 1946; E. M. Remarque, Arcul de triumf, București, 1947 (în colaborare cu Fl. Nicolau); Howard Fast, Clarkton, București, 1960; W. Shakespeare, Comedia erorilor, în Opere, I, București, 1955 (în colaborare cu Ion Frunzetti), Henric al IV-lea, partea I, în Opere, IV, București, 1957, Titus Andronicus, în Opere, V, București, 1958, Timon din Atena, în Opere, X, București, 1962 (în colaborare cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286923_a_288252]
-
civilizații incomodate de scriere. Nu există cuvânt pentru creație? Atunci poesis ce este, dacă nu un termen de estetică? Oare? Opus lui praxis, poesis desemnează fie fabricarea obiectelor de uz curent, ca parfumurile sau corăbiile, fie compunerea operelor literare poem, comedie și tragedie. Poetica lui Aristotel nu este o Estetică; ea nu tratează nici despre Frumos, nici despre judecățile de gust. Aristotel nu studiază opera de artă, pe care o disprețuiește, ci opera literară, singura care merită comentată. Voi vorbi despre
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
1839). "În pictură, spune Delacroix, spiritualist convins, spiritul vorbește spiritului, iar nu știința științei." Dublu sacrilegiu, accentuează Baudelaire, fiindcă această copie servilă a naturii "jignește în același timp divina pictură și sublima artă a actorului". Că poate să se joace comedia și în studiouri, nu numai în ateliere nu era încă un lucru evident, iar poetul ridicat împotriva "societății mârșave care a năvălit, ca un unic Narcis, să-și admire triviala imagine pe metal"* nu putea să ia în considerare întoarcerea
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
pentru care "o morală care te învață să aștepți și să acționezi cu răbdare va fi respinsă" (Jacques Ellul). Fiecare epocă a spiritului, fiecare mediu de transmitere au, fără îndoială, propriile criterii de inteligență. Malraux distingea trei: Inteligența înseamnă distrugerea comediei, apoi judecata, apoi spiritul ipotetic". Niciuna dintre aceste operațiuni nu se poate face în sau prin imagini. Dar se pot face fără și, probabil, împotriva acestora. Pare-se că videosfera judecă altfel. Articulat, linear, obiectiv, un Don Quijote al scrisului va
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
prin spațiul italian, toate merg mână în mână. 72 Andrei Oțetea, Renaștere și reformă, Editura Științifică, București, 1968, p. 182. 73 Ibidem, pp. 182-183. 74 Romanul lui Umberto Eco, Numele trandafirului, Editura Hyperion, Chișnău, 1994, care descrie pierderea părții privind comedia din Poetica, pornește de la o întâmplare reală. Ținând seama de anumite limite ale stilului literar se poate considera anumite elemente ale romanului ca fiind veridice și luate ca atare, măcar din punctul de vedere al imaginii promovate. 75 Eugenio Garin
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
reală, de numele personajelor literare care "trebuie să se nască o dată cu numele care convine naturii sale fizice și morale"134. Prin nume, Caragiale redă o categorie (Machii și Popeștii nu au individualitate, denumesc o "societate anonimă") sau o individualitate (în comedii unde personajele "oricât de neînsemnate, au nume foarte individuale"135, singurele personaje neindividualizate se numesc Ionescu și Popescu, numele lor potrivindu-se cu rolul lor în piesă, altele ca Pampon și Mazu sunt alese pentru "trebuințele intrigii"136, așadar au
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
individuale"135, singurele personaje neindividualizate se numesc Ionescu și Popescu, numele lor potrivindu-se cu rolul lor în piesă, altele ca Pampon și Mazu sunt alese pentru "trebuințele intrigii"136, așadar au o funcție diegetică. G. Ibrăileanu consideră că, în comedii, numele reprezintă o însușire esențială a personajului, în comparație cu alte genuri literare, că la Caragiale numele nu au doar rol de surprindere a caracterului, dar și de caracterizare a clasei sociale, a originii etnice, a rolului lor social, "numele din opera
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
naturi umane amintește de dialogul platonician în care Cratylos explică nepotrivirea numelui cu natura umană ca simplă funcție de identificare în planul social. Felul Ilenei de a se îmbrăca intră în relație cu nume ca Lucia sau Maria, care, în Divina comedie sunt personificări ale grației divine, anticipându-i destinul de nouă Beatrice 8. Despre acest nume, Eliade aduce lămuriri în Memoriile sale, considerându-l o întrupare "a eternului feminin românesc (...) ursit să rămână insensibil, sau, mai exact, irecognoscibil sub fervoarea blândă
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
istorică și cealaltă"586. Infernul lui Dante este la Eliade, hotelul, "adăpost vremelnic, echivalent al punții, al trecerii (...), loc de trecere insesizabilă între rai și iad, purgatoriu și intrare secretă în via negativa"587. Textul conține trimiteri intertextuale la Divina Comedie a lui Dante: acel care, fără a fi murit încalcă împărăția celor morți (Chi è costui che senza morte/Va per lo regno della morta gente?), "dogoarea" covorului "gros, roșu-aprins", care se prelungește din holul hotelului fără ferestre (de câte ori intră
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
dispare: el este rememorat de prinț în momentul când le povestește zânelor istoria lui, apoi, există un eșantion uman, Valea Pângerii, și iepurele, "agent funerar în gramatica mitului"817. În nuvela lui Eliade, bătrânului profesor de italiană, urmărit de Divina Comedie, plecarea din lumea ființei îi este anunțată de un trandafir (așa cum la Dante, Empireul este un imens trandafir alb, iar iubirea paradisiacă este comparată cu centrul lui; acest simbol evocă rosa mystica din litaniile creștine 818), cumulând multiple semnificații: renaștere
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
fragmentul următor? “Maxențiu era păgubit numai de acele răutăți ce-l țineau încordat; cu care înbuiba necazul și părăsirea lui:”Pe cine să mai spioneze? De ce să se mai plângă? Și ce folos avea acum? Dar ce putea însemna acea comedie? Se săturase femeia și-l avârlea?... Era să-i aducă acum pe altul! Să aibă alte încercări; alte tulburări! Se deprinsese cu starea de lucruri. Sau poate căutau să scape complet de sub supravegherea lui? Chiar odinioară era să moară!...Ada
Comunicarea. Ghid practic by Elena-Laura Bolotă () [Corola-publishinghouse/Science/655_a_1298]
-
nevoie de un loc de lucru rezervat dinainte și de un „employer” care să declare autorităților americane că are absolută nevoie de mână de lucru și de mână de lucru străină care nu se găsește în țară. Este o întreagă comedie, întrucât acești „employers” sunt, firește, fictivi. Prin urmare, dvs. sau o familie dintre cunoștințele dvs. ne-ați putea face serviciul de a semna aceste documente? Bineînțeles, Ingela va avea bani și nu va rămâne decât câteva zile la „patronul” ei
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
și își va fi propus alte scopuri. Istoricii nu pot lua în serios aceste linii de separație și să-și închipuie că ele au fost remarcate de cei care trăiau în anii traversați de ele, cum scrie un personaj de comedie: "Astăzi începe războiul de o sută de ani!". Cine știe dacă, după un război sau o revoluție care au adîncit prăpastia dintre două societăți umane, ca și cum generația intermediară ar fi dispărut, societatea tînără sau partea tînără a populației nu este
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
insignifiantului prin recuperare manierist-cărturărească, de fapt ironică, mitologizarea burlescă a cotidianului prin recurs la procedeele culturii populare; caracterul narativ al poemelor, recursul la listă sau la panoptic, la acumulări descriptive. Totul dublat de o aplecare spre ceea ce s-a numit comedia literaturii, de autoreferențialitatea textului ori de implicarea conștiinței teoretice a autorului. Acestea ar fi „ingredientele” o. poetic canonic, însă există viguroase filoane optzeciste de nuanțe sensibil diferite: autenticiste, neoexpresioniste, minimaliste ș.a. Pentru unii, formula clasică a poeziei optzeciste este cea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288562_a_289891]
-
în comentariul lui Aristotel din Etica Nichomachică. E vorba de persoane ce se pot întâlni în viața de zi cu zi, în cetatea antică sau în mediile urbane moderne. Tipurile descrise de Teofrast puteau avea corespondent în genul minor al comediei. Se deschide astfel un alt capitol al caracterizării persoanelor, prin modul lor de manifestare zilnică în societate, în mare măsură criticabil. Spre deosebire de virtuțile lui Aristotel, aceste trăsături de caracter nu reprezintă o medie între extreme. Despre laș se poate spune
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]