7,087 matches
-
Europa Răsăriteană în timpul Războiului Rece, pasămi-te pentru a nu răni sensibilitățile regimurilor comuniste, această parte a Europei și-a recăpătat denumirea generică de Balcani, larg răspândită în secolul al XIX-lea, împreună cu conotațiile negative ale termenului, care vor hașura harta imaginară a Europei și după căderea comunismului În cadrul cartografierii culturale a Europei binare, chiar și în timpul Războiului Rece, spațiul cultural de frontieră, precum cel al Europei sud-estice și, implicit, al României, este un spațiu al "culturii de interferență" și nu al
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
o stare post-imperială (postcolonială sau, mai curând, semi-colonială). Acest spațiu de frontieră, de tranziție sau interferență (deși i se relativizează statutul de marginalitate sau periferie prin atașarea acestor atribute ale translației și comunicării) este la rândul său marcat de frontiere imaginare interioare, reprezentând de fapt etape ale îndepărtării de Europa Apuseană înspre Răsărit sau Orient, trepte ale unor ierarhizări ce readuc la lumină vechile suspiciuni și resentimente: Europa Central Răsăriteană, Europa de sud-est, Europa de Est, Balcanii. Asemenea jocuri de putere induc oare
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
rușine mărturisesc, nu mai făcusem asta de decenii ceea ce nu se poate să nu trădeze ceva. Știam foarte bine că o fantomă aștepta acolo, și încă de la deschidere, de la ridicarea cortinei"189. Geografia simbolică a Europei, cu diviziunile ideologice și imaginare între Apus și Răsărit, este încă, și va rămâne, o lume în care "moștenirea marxistă" este "în mod absolut și total de-terminantă"190. Pentru cei care s-au opus "marxismului" sau "comunismului" (reprezentate de Uniunea Sovietică, Internaționala socialistă și tot
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
fi și rolul elitelor intelectuale ale României postrevoluționare în apărarea valorilor democratice în fața revirimentului tacticilor și strategiilor comuniste din ce în ce mai puțin mascate. Sunt oare intelectualii mai puțin alienați în România de azi? Capitolul 4 Reprezentări heterotopice: între localizările reale și cele imaginare ale României La frontiera dintre Balcanism și Orientalism România periferică a fost adesea percepută (ori s-a perceput pe sine) în oglinda unei multitudini de spații culturale, ca de pildă centrele imperiale față de care a fost subordonată la un moment
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
variante distopice, dramatice sau satirice, ale acestora. Capitolul 6 Distopii politice sau miturile răsturnate ale dictatorului exemplar Ce este distopia? Distopia (dys-/dusrădăcină latină/greacă: "rău" sau "anormal" + -topos rădăcină greacă: "loc", înseamnă deci "loc rău, anormal") este un loc imaginar respingător, malefic, demn de dispreț, spre deosebire de utopie (ou topos: în greacă, loc inexistent) care descrie un loc imaginar de o perfecțiune ideală. Distopia este orice societate sau regim politic care sunt de nedorit din mai multe motive. Termenul este în
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
este distopia? Distopia (dys-/dusrădăcină latină/greacă: "rău" sau "anormal" + -topos rădăcină greacă: "loc", înseamnă deci "loc rău, anormal") este un loc imaginar respingător, malefic, demn de dispreț, spre deosebire de utopie (ou topos: în greacă, loc inexistent) care descrie un loc imaginar de o perfecțiune ideală. Distopia este orice societate sau regim politic care sunt de nedorit din mai multe motive. Termenul este în general folosit pentru a desemna o societate fictivă (din trecut sau, cel mai adesea, din viitor) a cărei
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
pildă, Mult Iubita, soția Președintelui Kuty) au nenumărate sosii de o perfectă asemănare (de ordinul milioanelor la Alan Sillitoe), care se multiplică la nesfârșit, proliferând cuplul dictatorial printr-o imaculată concepție și asigurân-du-i imortalitatea pe pământ românesc (indiferent dacă țara imaginară se numește Damasconia sau Nihilonia). O multiplicare forțată, o spălare forțată a creierelor și conștiințelor tinere prin aplicarea marii chelfăneli (în palatul ce poate fi numit foarte bine "Casa Poporului") pentru ștergerea din memorie a oricărei forme de inițiativă, autoapărare
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
și ostil, alienarea și dramatismul vieții sociale, rețeaua dezinformării și propagandei comuniste, sistemul instituțional al dictaturii, istoria contrafăcută a țării, limbajul de lemn, obiceiurile și tradițiile populare inventate de putere pentru bunul său plac etc. (acestea fac obiectul unui ghid imaginar pus la îndemâna turistului și care a fost publicat separat de Malcolm Bradbury 329). O distopie parodică este și Caronia 330, țara imaginată de Renaud Camus în Roman Roi, un regat situat între Rusia, Polonia, Ungaria și Bulgaria, al cărui "conducător
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
ale unor scriitori consacrați este de a o divulga în formele ei cele mai disconfortante, brutale, grotești chiar. De la ignorare la condamnare, de la sfidare la înțelegere, de la critică la apreciere, de la dramatizare la ironizare, acestea sunt, în mare, etapele cartografierii imaginare a Europei, unde Răsăritul, împreună cu România și întreg blocul sovietic, avea o existență fluctuantă și variabilă, așa cum le-am urmărit în lucrări academice, în literatura de călătorie sau ficțională a unor scriitori apuseni având drept țintă a observației acest spațiu
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
Vorbea franțuzește, adresînd termeni aleși atașatului militar al Franței, dar imediat continuă discuția în germană cu ministrul Austriei. Intrigat, regele aruncă o privire prin perdea: aflată singură pe canapea, în fața a șase scaune goale, Margareta de Savoia ținea o adunare imaginară cu diplomați fantomă. Iar contele Primoli zicea că acest spectacol neașteptat îl hotărîse pe rege în alegerea viitoarei sale nurori... În acești ani de sfîrșit de secol XIX, regina Margareta "Margareta Margaretelor" încă mai producea un mare efect în ținuta
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
prin punerea formulelor de limbă în dependență de rasele umane. Bréal aprecia că arienii sunt singurul neam de oameni care au avut capacitatea să transforme limba lor aglutinantă în limbă flexionară. Patria primitivă a acestora era la est de linia imaginară care unește Marea Caspică cu Golful Persic. Acolo s-a constituit, din baza aglutinantă a zonei, limba i.-e. mamă „despre care, afirmă Bréal, nu avem nici o informație pozitivă, dar despre care se poate spune cu siguranță că a fost
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
în alte zone unde au evoluat doar în sine și prin sine. La conceperea acestui mod de evoluție a limbii a contribuit decisiv lipsa atestărilor în scris pentru limbile din spațiile unde au apărut limbile fiice. De aceea pentru fenomene imaginare precum româna comună și slava comună se caută locuri restrânse pentru constituire, de unde apoi să poată fi dedusă răspândirea dialectelor lor; în aceeași idee maghiara este adusă, ca ramură ugro-finică, din zona golfului Finic, iar pentru elementele turcice din română
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
din Dacia, despoind Dacia de locuitorii cei vechi, nemărginită mulțime de romani, din toată împărăția romanilor, adică din toată Italia, au adus în Dacia, ca ei toate orașele și toate satele Daciei să le țină și să le domnească”. Dialogul imaginar între Nepot și Unchi urmărește să arate cum, deși limbile romanice au toate baza comună în latina populară, limba română a avut o soartă aparte, care i-a conservat puritatea originară, în timp ce alte limbi romanice au avut alt parcurs. Pentru
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
indoeuropene (slava, albaneza, limbile baltice), cu limba maghiară în care sistemul flexionar se îmbină cu cel aglutinant, cu limbi neindoeuropene (ugro finice, turco-tătare) aflate în continuitatea spațiului asiatic - toate aceste limbi fiind esențialmente evoluții locale și nu imigrații din zone imaginare. Înainte de intervenția lui Philippide, istoria limbii române era rezolvată simplu, ca istoria oricărei alte limbi „derivate”, prin schema arborelui genealogic care are ca lipsă majoră izolarea limbii de colectivitatea umană și de individul vorbitor. Tocmai remedierea acestei lipse a fost
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
a limbilor și în special a pus cauza deosebirilor dintre limbile romanice în obstacolele geografice și politice” (I, 366). Philippide nu este descumpănit de critica personalităților, care au lăsat urme adânci în lingvistica europeană, și își construiește opera pe criteriul imaginar al bazei psihofiziologice, înjghebând pentru sud-estul Europei o istorie etnolingvistică falsă. Cităm pentru confirmare următoarele fragmente din textul autorului: „Cu toate deosebirile dintre români de la loc la loc și de la provincie la provincie, și cu toate asemănările fizice care prin
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
sistematizarea fonetică și structurarea gramaticală a materialului lingvistic sunt rezultatul evoluțiilor locale de la simplu la complex și nu al ramificării unui model preexistent, al unei protolimbi, cum își imaginează neogramaticii. Philippide și-a propus să reconstituie româna comună, acea limbă imaginară pe care o pune să se disperseze în dialecte și să constituie teritoriul romanității orientale pe parcursul secolelor VIIXIII, luând în discuție existența separată a sistemelor fonetic, gramatical și lexical ale limbii române. În acest scop el elaborează volumul al doilea
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
în care latina devine treptat română fie pe un teren golit de autohtoni, fie pe un teren, mai cu seamă cel iliric, pe care autohtonii răriți învață treptat latina, uitându-și barbara limbă străbună. O. Densusianu are varianta proprie de imaginare a acestui proces de substituire. Mai întâi a avut loc colonizarea „foarte intensă” înfăptuită de romani între secolul al III-lea î. Hr. și anul 107 d. Hr. „de la Adriatică la Marea Neagră și din Carpați până în Pind”, spațiu pe care latina
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
spațiul, timpul etc. pentru a urmări felul în care realitatea comună este reflectată în formele diferitelor limbi. În centrul cunoașterii se află lucrul la care se raportează însușirile, manifestările, relațiile și care rămâne la baza abstractizărilor, oricât de cuprinzătoare și imaginare ar fi acestea. În limbă, dacă depășim stadiul demonstrativ al cuvântului primar, lucrul este denumit de substantiv. Sensul de substanță al ( acestuia este dat de simpla raportare a segmentului sonor la lucru: ac, in, ou, șa, zi. Segmentul sonor care
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
reprezentare socială. Exemplele pe care le dă autoarea ne conving că suntem în fața unei viziuni asemănătoare cu aceea a lui Searle asupra faptelor instituționale. "Orice obiect sau fenomen, fie el fizic (de exemplu, o bucătărie), interpersonal (de exemplu, o prietenie), imaginar (de exemplu monstrul din Loch Ness) sau sociopolitic (de exemplu, o democrație), poate deveni obiectul unei reprezentări sociale."148 Este important să reținem că se poate modifica statutul și semnificația unui obiect atunci când se modifică percepția asupra lui. Constatarea este
by Răzvan Enache [Corola-publishinghouse/Science/1038_a_2546]
-
verificat: percepția asupra femeilor, asupra relațiilor dintre părinți și copii, asupra timpului liber s-au modificat foarte mult în decursul timpului, ceea ce arată caracterul dinamic al reprezentărilor sociale asupra diverselor obiecte (în sens larg) care ne înconjoară. Asupra acestui spațiu imaginar al socialului se exercită și R.P., care stimulează transformarea percepțiilor asupra diverselor obiecte sau, dimpotrivă, păstrarea contururilor actuale. Imaginea de marcă din marketing și imaginea organizațiilor sunt fenomene dinamice care au la bază diverse reprezentări sociale. "Poziționarea" despre care vorbesc
by Răzvan Enache [Corola-publishinghouse/Science/1038_a_2546]
-
înregistrată și codata, asimilabila numai de către deținătorii codului, membrii unei culturi date (limbaj și sistem de semne și simboluri extralingvistice); cunoaIașiterea ar fi, în același timp, constitutiv legată de paternuri care permit organizarea și canalizarea relațiilor existențiale, practice și/sau imaginare. Astfel, relația cu experiență este bivectorizată: de o parte, sistemul cultural extrage din existența cadrele și structurile care vor asigura, disociind sau amestecând practică și imaginarul, fie conduită operațională, fie participarea, plăcerea, extazul.") 71 Charles Handy, Understanding Organizations, Penguin Books
by Răzvan Enache [Corola-publishinghouse/Science/1038_a_2546]
-
dăltuire a expresiei. Trăind orfic realul, ființa umană bântuită de mari viziuni cosmologice este pusă mereu în relație cu dialectica devenirii spațiului și a timpului, în balansul între imanent și transcendent. Lumea existenței materiale suferă, în această viziune, o dilatare imaginară, antrenând spiritul într-o ispititoare aventură a cunoașterii: „În marginea/ Fără de margine/ Acolo unde/ Numai ochiul închis/ Îl poate vedea,/ Imobil arde focul/ Cel invincibil// Singura mișcare/ Sunt marile păsări/ Născute din alb orbitor/ Și din multă grație.../ Extaz înflorit
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288499_a_289828]
-
încă doar în ritualurile de intrare în ceata flăcăilor, inițierile, în sensul tradițional, după cum afirmă Mircea Eliade, „au dispărut de mult timp din Europa. Dar simbolurile și scenariile inițiatice supraviețuiesc la nivelul inconștientului, în special în vise și în universuri imaginare”. Universul imaginar ajuns la forma cizelării maxime în textele folclorice constituie însă o mărturie a practicilor de mult dispărute în lumea arhaică, faptele de cultură ancestrală refugiindu-se în cuvântul ritual care devine astfel calea directă spre istoria culturală, sacră
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
în ritualurile de intrare în ceata flăcăilor, inițierile, în sensul tradițional, după cum afirmă Mircea Eliade, „au dispărut de mult timp din Europa. Dar simbolurile și scenariile inițiatice supraviețuiesc la nivelul inconștientului, în special în vise și în universuri imaginare”. Universul imaginar ajuns la forma cizelării maxime în textele folclorice constituie însă o mărturie a practicilor de mult dispărute în lumea arhaică, faptele de cultură ancestrală refugiindu-se în cuvântul ritual care devine astfel calea directă spre istoria culturală, sacră a unui
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
Valea răcorită” (Călărași-București), „Roua ce-a picat/ Ruptu-mi-s-a, faptu-mi-s-a/ Di-un lac iezărel./ Ce-m creștea în el-u?/ Răchită înflorită/ Trestie măruntă.” (PogoneștiVaslui). Este o natură edenică, regenerată, ce amintește de „perfecțiunea începuturilor”, în termenii lui Mircea Eliade, o „amintire imaginară a unui «Paradis pierdut»”. Eroul descinde în spațiul cu trăsături precosmogonice din speranța „recuperării beatitudinii «începuturilor»”. Apa limpede, răcoarea și roua țin de o dimensiune a purității specifice începutului de lume. Diferența esențială între sacrificiul cerbului și al ciutei rămâne
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]