4,159 matches
-
provocat de propria ei beție și abjecție. „Nu-mi scapă el mie“, se gândi ea, roșind din cauza râgâielii scăpate, de parcă ar fi fost o fată mare la o serată. „Îl găbuiesc eu cumva, lua-l-ar dracu’!“ O lumină blândă inunda compartimentele. Preț de o clipă, ai fi putut crede că soarele era expresia a ceva ce iubea oamenii și suferea pentru ei. Ființe omenești pluteau ca peștii În apa aurie, scăpați de legile gravitației, zburând fără aripi, fără propulsie, Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
de doi bani care-l așteaptă. — Dumnezeule! spuse domnișoara Warren. Am prins-o! Domnul Savory tresări: — Despre ce-i vorba? Întrebă el. O durere de dinți? — Nu, nu, spuse domnișoara Warren. Simțea că-i este recunoscătoare pentru iluminarea care acum inunda mintea ei cu lumină, nelăsând nici un colț Întunecat În care doctorul Czinner s-ar fi putut ascunde de ea. — Un interviu atât de minunat, asta am vrut să zic. Văd deja modul În care să vă prezint. — Aș putea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
avură virtutea să-i mobilizeze la loc, așa încât continuară să vâslească, deși aveau impresia că navele devin tot mai grele. În curând doi, apoi trei și în cele din urmă patru oameni se ocupau numai de aruncatul apei, care totuși inundă cu o viteză uimitoare carenele catamaranelor, ajungând până la picioarele vâslașilor, apoi până la glezne și, în cele din urmă, până la gambe, moment în care își dădură seama că, oricât s-ar fi străduit, navele lor, care odinioară se supuneau imediat comenzilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
justifică deschiderea șoselei. Singura ei rațiune este faptul - și asta a recunoscut-o unul dintre inginerii dumneavoastră - că există cupru în Masivul Papagalilor și că „Southern Mining Company“ vrea să-l ducă în Japonia, care are nevoie de el să inunde și mai mult piața cu tranzistoare, motociclete, vapoare, televizoare, jucării și alte mii de fleacuri. În definitiv, vrea să-l îmbogățească puțin mai mult pe un anume Mr. Galbraith, din New York, și pe vreo doi sau trei Masacuchi, Kawanati sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
mică și întunecoasă, era ocupată doar de un hamac în care dormea un băiețel slăbit și tras la față. O bătrână îl veghea așezată pe jos. Într-un colț, ardea un fel de afumătoare și un miros greu și aspru inunda încăperea și se agăța de gâtlej. José zgâlțâi umărul celui adormit, care deschise niște ochi înspăimântați. Îl privi pe omul alb și șopti într-o engleză perfectă, fără accent: — Piá se văicărește în mormântul ei de pe insulă. A văzut-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
arătați că nu iau decît cinsute dă lei ajutor social și din ăsta nu poate să trăiască două femei, ziceți că nu-i În toate mințile și mi-e frică să nu dea foc la bloc, Doamne ferește, sau să ne inunde și ce mai credeți dumneavoastră dă cuviință, da să nu uitați să treceți să o interneze pe termen nelimitat c-așa mă Învață și pă mine cumnatu lu Mirela poștărița că-i grefier și ăștia cunoaște espresiile care trebuie și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
Într-un rictus de repulsie; repet fără să vreau gestul celui care s-ar apropia de o gură murdară. Mizeriile trupului și ale spiritului nesecatele noastre rezervoare de bucurie și greață. Lumina candelabrelor de cristal din holul hotelului Athénée Palace inundă oglinzile Încastrate În tapetul opalin; spațiul se dilată prin repetare, devine un fel de cascadă, percepția vizuală se Încarcă de o vibrație aproape sonoră. Pe canapelele și fotoliile cu spătare aurite, Îmbrăcate În mătase vernil, așezate din loc În loc de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
din ce se întâmplă acolo, precum fragmentul acesta dintr-un cântec care-și croiește drum la lumină sau un pasaj sau o imagine sau poate doar o stare, o revărsare a conținutului sau o scurgere neplăcută de culoare care-ți inundă pieptul și stomacul mai repede decât poate vreodată să-și găsească drum spre cenușiul metalic, strălucitor al minții tale. Am ridicat din nou ochii spre tavanul boltit, în timp ce Scout continua să mestece cu un aer absent. Oare cum ajunsesem așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
exterioare. El nu mai are nici o percepție, nici o reunire a percepțiilor în noțiuni și a noțiunilor în idei și raționamente. O singură percepție sau un singur grup de percepții umple conștiința. aceste percepții sunt foarte nete și clare. Conștiința este inundată ca de o lumină orbitoare de amiază. Atunci se petrece contrariul exact a ceea ce observăm la un mistic ordinar. Emoții excesiv de puternice în care cea mai ardentă voluptate se amestecă durerii sunt legate de extaz. Aceste emoții acompaniază fiecare actvitate
ARTĂ, DEGENERARE , KITSCH Arta holotropică, o reeducare a ”bunului simţ estetic'' by Edi APOSTU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/381_a_550]
-
obiceiurile. Drept care, Napoleon a sfîrșit pe insula Sfînta Elena. — Nu prea pari un patriot convins, zise Digby. — Ba sînt, protestă Johns. Și eu sînt tot un om de rînd. Tatăl meu e farmacist și urăște toate medicamentele germane care au inundat piața. În această privință Îi semăn: prefer medicamentele englezești Burroughs și Wellcome tuturor produselor Bayer... Cu toate astea, trebuie să ținem seama și de existența celuilalt tip uman. Noi sîntem adevărații materialiști... Dispariția tuturor vechilor frontiere, noile concepții economice... iată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
banchetă, fixă copilul În scăunel și porni Înspre nord. În dreptul orașului Valence, coti spre Masivul Central. Se lăsa noaptea. Din timp În timp, Între două viraje, arunca o privire la fiul său care moțăia pe bancheta din spate; se simțea inundat de o emoție stranie. Din ziua aceea, Michel fu crescut de bunică-sa, care ieșise la pensie În Yonne, ținutul ei de baștină. Puțin mai târziu, Janine plecă În California, ca să trăiască În comunitatea lui di Meola. Michel avea s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
o nouă normă instituțională În domeniul croazierelor de lux. Nava era descrisă ca un adevărat paradis plutitor. Iată cum s-ar fi putut desfășura - depindea doar de el - primele momente ale croazierei sale: „Mai Întâi, veți pătrunde În marele hol inundat de soare, sub imensa cupolă din sticlă. Cu ascensoarele panoramice, veți urca până la puntea superioară. Acolo, prin imensa fereastră de la prova, veți putea contempla marea ca pe un ecran uriaș.” Puse deoparte prospectul, promițându-și să-l studieze mai atent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
mândră să fiu eleva acestui bătrân și renumit colegiu ieșean. În casă e liniște. Sunt singur. E început de vară și... mă gândesc la vacanță! Doar gândul că voi petrece mai mult timp afară, la joacă, cu prietenii mei, îmi inundă sufletul și mă face să țopăi de ici - colo, să nu-mi găsesc locul. Pe holul spațios de la intrare, unde îmi permit deseori să mă joc cu mingea cea mică, de burete, oglinda de pe perete mă face să pricep că
Buchet de amintiri by Tudorina Andone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/459_a_878]
-
unui policandru imens, menit să dea farmec întregii naturi. Era fascinant! Nu știu cât timp am întarziat pe dig, cu părinții, dar știu că emoția trăită atunci m-a marcat destul de puternic. Îmi doresc să mai trăiesc asemenea momente, căci ele îmi inunda sufletul cu o emoție specială. O ușă întredeschisă Ioana Dorohoi Sunt un elf magic din Norvegia. Trăiesc într-o lume fantastică, încă nedescoperită de oameni, ce se află în centrul pământului. Mai degrabă trăiesc într-o pădure subpământeană. Aici este
Buchet de amintiri by Tudorina Andone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/459_a_878]
-
așa cum o vedeam, cu profilul suprapus imaginii orașului dat pierzaniei de miile de mașini, părea o Împărăteasă romană asistând neputincioasă, dar demnă, la faptele netrebnicilor săi supuși. Văzut de sus și de la depărtare, orașul semăna cu cel dinainte, cu străzi inundate de mașini, curgând Însă mai Încet, Întrucât carosatele, fără a avea treburi pe undeva, se dedau răsfățului plimbării. Evident, nu se vedea picior de om, dacă facem abstracție de cele care formau o stivă Însângerată sub copertina terasei de peste drum
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
dărâmarea casei, iar cealaltă la refacerea ei fusese un succes -, dar cererea era În continuă scădere pe piața curmării vremelnice de vieți. Am contraatacat În forță prin fuziunea cu producătorul de echipament electronic Young&Daughters, care ne-a permis să inundăm piața de entertainment armat cu mitraliera iGun, beneficiind de mp6 player Încorporat și cameră video pentru imortalizarea celor aflați pe moarte. Totuși, exploziile bombelor noastre pe fronturile lumii nu puteau ține pasul cu explozia demografică. O grămadă de naivi luau
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
parte sterpi, cu piatră în nuanțe divers colorate ce strălucesc în lumina soarelui ori se ascund după pânzele de nori darnici în ploi dese și abundente. Pe pantele acestora, curg multe pârâiașe zglobii, formând din loc în loc mici cascade și inundând căile de acces către înălțimi. Acolo, împărat este vechiul masiv vulcanic, acum în adormire poate veșnică, care se numește Piton Neige, adică Piscul Nins, înzăpezit. Deși în Réunion nu există iarnă decât în calendare, acest pisc oferă singura imagine a
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92343]
-
hainele ponosite se aprinseră, omul păși orbește Înainte Într-un gol amețitor și se prăbuși, torță strălucitoare aprinsă de un singur țipăt. Așa căzu țipătul acela arzător, străbătînd aerul viu și strălucitor. Mi s-a părut că strigătul acela a inundat Întreg pămîntul - pentru o clipă am avut senzația că tot ce era viu a rămas neclintit și tăcut În afară de țipătul acela. Poate că era adevărat. Categoric, tot ce era viață În clădirea aceea a Încremenit - acolo unde cu o clipă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
În timp ce privea pe fereastra trenului, zăpezile alpine singuratice și pădurile Întunecate vrăjite, trăi sentimentul firesc al recunoașterii imediate, sentimentul că locurile acestea Îi fuseseră totdeauna cunoscute, că se afla acasă. Și acest sentiment ciudat, necunoscut, sălbatic, Înălțător Îi cuprinse, Îi inundă sufletul, ca o muzică măreață și obsedantă auzită Într-un vis. Iar acum, după ce se stabilise Între ei o legătură amicală, muribundul Începu, cu acea curiozitate lacomă și posesivă a neamului său, să-și asalteze tovarășul cu nenumărate Întrebări privitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
lăsa. Războiul pătrunsese În toate sunetele și tăcerile, În tristețea, dorul și bucuria, misterul, dorința și bucuria sălbatică ce se nășteau din inima atotcuprinzătoare a nopții parfumate ce Învăluia totul. Pătrunsese În foșnetul tainic și dulce al frunzelor de pe străzile inundate de vară, În pașii ce Înaintau Încet și singuratic prin Întunericul străzii Înfrunzite, În zgomotul ușilor din plasă trîntite, În tăcere, În lătratul Îndepărtat al unui cîine, În glasurile stinse, În rîsul, În ritmul slab al muzicii de la o petrecere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
mișcarea mîndrelor vapoare călătoare, cu bucuria și puritatea dimineții Înveșmîntate În aur. — Ne Îndreptăm spre tine, stradă scăldată În zi, plină de nenumăratele făgăduințe ale vieții cu o mie de picioare! au strigat ei. Stradă scăldată În vuietul roților, stradă inundată de lungi șiruri de bărbați, de zăngănitul fanfarei strălucitoare În marș, de fîlfîitul drapelelor mîndre, stradă inundată de țipete și de chemări, de forfota picioarelor... stradă năpădită de trăsuri hurducăite, de copite răsunătoare, de tramvaie cu cai În clinchete de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
scăldată În zi, plină de nenumăratele făgăduințe ale vieții cu o mie de picioare! au strigat ei. Stradă scăldată În vuietul roților, stradă inundată de lungi șiruri de bărbați, de zăngănitul fanfarei strălucitoare În marș, de fîlfîitul drapelelor mîndre, stradă inundată de țipete și de chemări, de forfota picioarelor... stradă năpădită de trăsuri hurducăite, de copite răsunătoare, de tramvaie cu cai În clinchete de clopoței, calul din mijloc mereu Întorcîndu-și capul cu tristețe spre vecinul cel slab și răbdător din dreapta - stradă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
scăldată În aerul mișcător al dimineții poleind valurile, stradă cu docuri vechi și ruginite, pe unde bacul teșit intră spumegînd, Împovărat de un zid de fețe mici și albe, ce privesc fix, atent, În tăcere, către tine, mîndră stradă! Stradă inundată de mirosul greu și Înțepător de cafea proaspăt rîșnită, de mirosul verde și plăcut al banilor, de mirosul proaspăt al portului, ce-ți amintește de portul tău Înțesat de catarge și puzderia sa de vapoare, măreață stradă! Stradă plină de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
nu poate intra. Căci el este pămîntean al pămîntului la fel ca toți ceilalți. Modelat din același lut, respirînd același aer, trăind aceleași spaime și nutrind aceleași speranțe ca toți oamenii, pășește singur pe străzile aglomerate ale vieții - străzile veșnic inundate de valul celor de statură medie. Pășește pe aceste străzi mereu singur, mereu străin, neavînd alt pămînt, altă viață, altă cale, În afară de acestea, devorîndu-le cu ochi de foc, cu inima plină de dor și de o foame insuportabilă, și totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
care este presupus format sută la sută din hoți. Cadavrele din debaraua României Vă rog să-mi dați voie, ca înainte de a începe să scriu, să mă lăsați ca să beau o cană de apă rece, fiindcă o greață imensă mă inundă în valuri, punând într-un real pericol tastatura aceasta care o am în față. Scârba aceasta atât de intensă, mi-a fost stârnită doar de amintirea unui cadavru, care pe măsura trecerii anilor pute din ce în ce mai rău. Dar nu asta-i
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]