6,679 matches
-
echimozele -, mă uit la Ida și mă gândesc că e nebună. Îmi spune: ― Ți-am spus că te lovesc și ai acceptat. ― Așa este, spun și-mi trag la loc cracul treningului. ― De la capăt, spune. O iau de la capăt și urlu, dar nu cedez. Vine o durere nebună, mi se umflă burta de efort, dar continui ca vai de lume și, dintr-odată, nu mă mai doare nimic, totul pare ușor, trec chiar de cincizeci și așez liniștit piciorul pe podea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
ca un diavol, mânioasă cumplit că batem mingea în loc să repetăm. ― Dragă, spune Moni, să nu fii supărată, copiii au luptat și au pierdut ca niște premianți. A fost una din cele mai cumplite repetiții pe care le-am făcut, Zoe urla continuu, era nemulțumită, Moni n-avea treabă, se culcase cu picioarele pe catedră, imun la tot ce se întâmpla în jurul lui. La un moment dat, Elena Albu nu știu ce face, Zoe se apucă de pandalii și începe să arunce cu scaune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
dar era atît de scump cu ciorăpeii lui supraelastici, îmi luase mințile, nu mai știam cum să prelungesc preludiile, ba fugeam la baie, ba mă prefăceam că aveam nevoie de vreo batistă de hîrtie din poșetă. — Verdict absolut eronat, Gulie. Urlase ca un apucat, credeam că o să-și scuipe plămînii afară, își închipuia că nimerise deja în iad, clătinîndu-se pe picioare, orbecăind dintr-un colț în altul al barăcii. N-ar fi trebuit să chemați ambulanța, ați fi scăpat de el
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
se tatonează atent la fiecare contact individual. Spectatorii încep să-și piardă încet-încet răbdarea, se aud mai întîi scandări și înjurături răzlețe dinspre o galerie spre cealaltă, care pînă la urmă se transformă în coruri de mii de guri care urlă la unison și sar în același ritm în sus zguduind întreg stadionul. Nimic nu poate fi mai împotriva sistemului decît o dispută între cele două peluze pe 23 August. întărîtate de atmosfera din tribune echipele încep să riște, să deschidă
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
Nu-și mai aducea aminte de câte ori a fost scos afară din birou și rechemat... În minte i-a rămas doar figura unui căpitan cu tâmplele sure... Tocmai era scos din birou de un majur burduhos, care făcea spume la gură urlând: „Da’ unde te crezi? Pe cuptor la mă-ta? Să ne împui capul cu tot felul de povești? Ești bun de tribunalul militar! Așteaptă afară, să raportez tovarășului căpitan!”... După un timp, Costăchel s a trezit în biroul căpitanului... „Spune
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
cu pași mari. În dreptul cimitirului, Costăchel s-a oprit. A privit lung spre colțul dinspre nord al cimitirului și a grăit: Uite, Petrache! De acolo am pornit la atac și nu ne-am oprit până dincolo de pădure... Îmi vine să urlu, Costache. De ce? Pentru că în momentul pornirii la atac eu mă aflam aici. Aici, în marginea asta de drum... Doamne, cât de aproape eram unul de altul, fără să știm lucrul ista. Puteam să mor și să nu aflu, dacă nu
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
se auzeau glasurile deținuților, pierdute în vălmășagul vântului nemilos... De o săptămână atmosfera devenise violentă. Vântul pătrundea până la os. Deținuții nu aveau unde să se adăpostească. Târnăcopul și lopata au devenit obiecte de tortură. Roaba... calvar. Din adăposturile lor, gardienii urlau ca scoși din minți: „Mișcați-vă, trântorilor! Dacă nu faceți norma, nu mâncați! Ce credeți voi? Aici îi pension? Aici îi lagăr de reeducare prin muncă! Aici se construiește canalul Dunăre Marea Neagră, băi! Cea mai măreață operă”... Auzi-i pe
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
Își agite pumnii În direcția noastră și să țipe după noi, strigăte care se pierdeau În zgomotul făcut de motorul mare al bărcii. Am luat-o către est spre Spree. — Doamne, sper din tot sufletul că nu e prea târziu, urlă Six. Își recăpătase vigoarea de dinainte și se uita cu hotărâre În față, un bărbat de acțiune, având pe chip doar o ușoară Încruntare, care-i trăda neliniștea. De obicei, sunt un excelent judecător al caracterului unui om, zise el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
care În prima noapte de Încarcerare am evitat-o, dar pe măsură ce zilele se scurgeau și găleata de lături mirosea și mai urât, am Încetat să mai fac nazuri. Abia În a cincea zi, când doi gardieni din SS veniră și urlară la mine să ies din celulă, mi-am dat seama cât de urât puțeam de fapt, dar asta nu era nimic În comparație cu mirosul lor, care era acela al morții. M-au dus Într-un marș cu salturi printr-un lung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
pista din Tempelhof, din apropiere, și când a trecut pe deasupra zidurilor troiene cenușii ale vechii Închisori militare, ne-am uitat toți ca unul În sus, fiecare dintre noi dorindu-și să se fi numărat printre pasageri. — Mișcați-vă, pocitanii nenorocite, urlă un gardian și, cu multe Îmbrânceli, lovituri și pumni, am fost mânați până la primul etaj și așezați ca la paradă În cinci coloane În fața unei uși grele din lemn. O menajerie de paznici ne-a acordat o deosebită atenție, plină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
declarație, nici o „Îndreptățire”. Un NU, mai curând, teribil: „Nu - n-aș putea fi tatăl, credința, zeul vreunei alte persoane. NU - n-ar trebui să se mai Întâmple vreodată nici unui alt copil ceea ce mi s-a Întâmplat mie: copilăria mea. Nu - urlă ceva În mine -, este imposibil ca această copilărie să se Întâmple altui copil - și ție- și mie”. Neacceptând nici o Autoritate - incarnarea supremă a acesteia rămâne Auschwitz -, naratorul respinge, firește, și sloganurile evreiești, chiar cele impuse de Împrejurările extreme ale supraviețuirii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
act de prezența ei. Domnișoara Lan Ping e membră a orientării de stânga. Când Zhang Min îi spune asta actorului, fata se simte desconsiderată. Sunt nouă, dar nu duc lipsă de talent, zice ea, neadresându-se nimănui. Vreți niște bomboane? urlă actorul. Cine vrea niște bomboane? Ei lucrează câte paisprezece ore pe zi și transformă teatrul în casa lor. Uneori, dorm în culise. Când joacă, fac o pereche bună. Dar între ei există deja tensiune. Ceea ce îl scoate pe Dan din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
eu și Tang Nah îi ducem pe cei doi la cea mai apropiată secție de poliție. Noi presupunem că ricșarului i se va face dreptate la secție. Însă suntem dezamăgiți. Cine îți dă dreptul să te iei de un străin? urlă polițaiul-șef la Tang Nah. Ar putea fi un investitor și noi nu putem face îndeajuns ca să se simtă ca acasă. Ești chinez? țipă Tang Nah. E obligația ta să ajuți un alt chinez atunci când e tratat rău! Tot trupul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
cele din urmă, mătușa îl poftește înăuntru. Pare palid, ca și cum tot sângele i s-ar fi scurs din trup. Zice că trebuie să clarifice ceva. Ce rost are? Noi am terminat-o. Nu ne putem schimba. El țipă tare, aproape urlă. Știam eu că n-o să pot să mă pun cu soarta, din clipa în care te-am întâlnit! Nu reușesc să mă abțin. Mi-e imposibil să-mi adun gândurile. Voința mea se retrage, dar reușesc să zic: Nu merg
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
îl simte cum înaintează și se avântă. Ca o crizantemă uscată într-o cană cu ceai fierbinte, se simte pe ea însăși cum se umflă și se îngroașă cu fiecare clipă. Sunt un stâlp mitologic, născut să țin cerul sus, urlă el. Însă, fără tine, nu pot să fiu decât un bețișor. Jos! țipă Micul Dragon. Nu departe, se aude o explozie. Mao râde, cu pantalonii în vine. Oricine-ai fi, iar m-ai ratat! Japonezi sau Chiang Kai-shek! Miroși și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
un licurici auriu Într-o vâlcea cu rouă Împrăștiind nevăzută Culoarea-i aeriană Suflet în oră de taină Cu viță dulce ca iubirea Care-i umbrește iatacul. După raportul ei, Mao își pierde firea. Sunt la putere de paisprezece ani, urlă el. Și opozanții mei nu au încetat niciodată să comploteze conspirații. Mă obosesc. Am devenit Grădina din Yuanming - o ramă goală. Ei propun să-mi iau vacanțe, ca să poată forma facțiuni în timpul absenței mele. Ce prost sunt! Posturile importante sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
să o refuz. Mă bazez pe timpul pe care-l petrec cu Mao, pentru că mâine s-ar putea să se răzgândească. M-am antrenat să fiu întotdeauna pregătită pentru ce e mai rău. Nah iese val-vârtej din încăpere. Unde te duci? urlu după ea. Nu-mi spune că mergi să-ți pierzi timpul croșetând. I-ai sunat pe oamenii pe care te-am rugat să-i suni? Răspunde! Ai șaisprezece ani, nu șase! Las-o în pace, zice tatăl ei. A băut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
el o preferă. Iar producătorul emite un raport pe tema „replicilor anti-Mao” ale scenariștilor. În fiecare zi e vreo ceartă pe platou de filmare. Trec luni de zile și nu s-a filmat nici măcar un cadru. Nu pot fi pompier! urlu eu la șefii trupei. Principala mea treabă e să conduc Revoluția Culturală! Păreți să mă auziți, dar nu se rezolvă nici una dintre probleme. I-am promis tovarășului președinte Mao că până la toamnă filmele vor fi gata de difuzare. Cum îndrăzniți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
braț. O să vorbesc. Vorbesc. Bine, acum îmi aduc aminte. Wang Guang-mei e o femeie, nu? E soția vicepreședintelui Liu, nu-i așa? Pe casetă se aude sunetul unei izbituri, urmată de țipătul lui Zhang Chong-yi. Nu mai da în el! urlă un anchetator. O să crape dacă-i mai tragi una. Și pe urmă dăm cu toții de bucluc. Nici măcar să nu-ți treacă prin cap să ne prostești! se aude vocea anchetatorului-șef. Dar, tovarășe, spun adevărul. Nu încerc să prostesc pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
la nesfârșit o casetă cu înregistrarea live, pe care i-a adus-o Kuai Da-fu. Pe casetă, vocea lui Wang Guang-mei se schimbă. Vorbește ca o eroină: Mă puteți forța să îngenunchez, dar nu-mi puteți răpi demnitatea. Îngenunchează! urlă mulțimea. Nevastă împuțită de anticomunist! Nu ești decât o spioană și o trădătoare! Să-ți permitem libertatea înseamnă să permitem crima. Aceasta este dictatura proletară la apogeu! Dezbrăcați-mă voi, atunci, răspunde Wang Guang-mei. Restul cuvintelor ei se pierd în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
o evite. Brusc, e atacată de un sentiment de nimicnicie. Amintirile copilăriei se năpustesc din nou asupra ei. Chipul tatălui. Lacrimile mamei. Durerea iese la suprafață. Groaza. Apele cresc, au cuprins-o până la gât acum. Îl aude pe tatăl ei urlând. Lasă-te păgubașă! De ce e atât de liniște aici? De ce te uiți la mine, Micuță Lună, ca un suflet care se deșteaptă? Am ghicit? Au cotropit lupii, în cele din urmă, țara mea? Încetează! Nu mai tremura ca o lașă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
a doua săptămână, în salonul comun intră un bărbat mai în vârstă, îmbrăcat cu o haină pufoasă care-l făcea să semene cu mascota albastră, strălucitoare, de la Michelin. Rămase în picioare lângă patul colegului de cameră inconștient al lui Mark, urlând: —Gilbert! Băiete? Mă auzi? Hai, trezește-te! N-avem timp de asemenea prostii. Gata, pricepi? Trebuie să ne întoarcem acasă. O asistentă veni să vadă ce-i cu gălăgia și îl conduse afară pe bărbatul revoltat. După asta, Karin încetă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
toți mușchii nu pot scoate nici măcar un sunet. Gândurile zvâcnesc într-o venă. Ochii îi pulsează iar roșu, apoi săgeata aceea albă țâșnind din bezna prin care a năvălit el. Ceva pe șosea la care acum n-o să mai ajungă. Urlând aproape, în timp ce viața lui se derulează. Cineva din camera asta, care va muri odată cu el. Vine primul cuvânt. Iese la suprafață dintr-o rană mai largă decât gâtlejul lui. Pielea care i-a crescut peste gură se rupe și prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
un picior în semn de salut? Brusc, Mark începu să se vaite. Un braț săgetă aerul, iar celălalt se roti larg. Pieptul i se repezi înainte, iar capul îi țâșni în sus. Tuburile fură smulse, iar alarmele monitoarelor începură să urle. Karin chemă asistentele, în timp ce Mark se zbătea pe cearșafuri, târându-și corpul spre ea. Plângea deja când sosi infirmiera. — Nu știu ce-am făcut. Ce-a pățit? Ia te uită, spuse infirmiera. Încearcă să te îmbrățișeze! Dădu o fugă până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
să bată. Dacă are vreo dorință, aceea e să moară. Dar moartea se îndepărtează odată cu apa care se retrage. Răsuflarea ei e un cutremur. Balena gâfâie și se rostogolește, strivind sub ea vieți, în timp ce aerul o strivește. În capul ei urlă furtuni. Căngi și funii o înfășoară. Pielea i se jupoaie, în straturi de grăsime. Săptămâni, luni, iar gemetele muntelui de animal putred slăbesc. Orașul risipit se adună înapoi. Mici vieți născute pe uscat împung monstrul cu ace și cuie, îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]