549 matches
-
scoate spiritul rău afară. Lui Jonathan îi este teamă și-l imploră pe bătrân să nu facă exorcizarea. Vă rog, zice el nu sunt rău. Nu sunt vrăjitor. Dacă scoateți spiritul, nu mai rămâne nimic. Bătrânul îl bate pe umăr îmbărbătându-l, și-i întinde vasul său cu o băutură groasă, amară. Imediat ce ia o gură din ea, stomacul i se contractă și o vomită. Bătrânul îl face să bea din nou. Din nou vomită. Procesul se repetă până când observă că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
În sufletul ei e fugarnică, încolțește un sentiment stăruitor de milă pentru ființa fragedă pe care a hrănit-o cu laptele ei. Ochii ei îndurerați privesc cu milă și din pieptul ei țâșnește un muget înăbușit de durere. Curând se îmbărbătează însă și pornește alături de ied spre țancurile de stâncă din zare, unde vrea să-l lase rătăcit, sperând că acolo, sus, va fi ferit de ochii dușmănoși ai lupului și de iscusința vânătorului. Iedul behăiește vesel și zburdă de bucurie
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
o înjurătură și smucindu-și mustața cu mâna dreaptă mică, grasă, încărcată de inele, ca o mână de femeie cochetă. Bologa rămase senin, nemișcat și cu gândul mereu că trebuie să-l convingă. Furia generalului îi făcea bine și-l îmbărbăta. Când crezu că s-a mai potolit, zise iarăși, cu același glas limpede: ― V-am făcut o rugăminte, excelență, în credința că veți binevoi a înțelege starea mea sufletească... De aceea mi-am îngăduit a vă vorbi ca de la om
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
ar mai fi văzut de pe băncile școlii, "cum ar fi trebuit să zâmbească acum o lună", gândi Apostol fără să vrea. ― Apostole, Apostole, ai mai venit pe la noi?... Ce vânt bun te aduce? zise preotul, înduioșat. Bologa îi strânse mâna, îmbărbătat de seninătatea lui, bolborosind cuvinte neînțelese. "Cît de străin a fost atunci și acuma cât e de blajin!" își zicea uimit de schimbarea preotului. ― Haidem, Apostole, în veranda noastră țărănească! reluă Boteanu, cuprinzîndu-i mijlocul și îndreptîndu-se spre grădinița din fața casei
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
am văzut pe Ilona și... m-am regăsit, mi-am regăsit iubirea... Altfel cum aș fi îndurat o noapte întreagă aici, singur?... Acuma mi-e sufletul liniștit... De ce să reîncep chinurile?... Nu mai vreau nimic. Iubirea îmi ajunge, căci iubirea îmbărbătează deopotrivă pe oameni și pe Dumnezeu, viața și moartea. Iubirea cea mare e aici, în odăița aceasta... O respir în fiecare clipă... E în mine și în afară de mine, în tot cuprinsul infinitului... Cine n-o simte nu trăiește aievea; cine
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
sufletul. Se uită spre fereastră și întîlni capul pretorului, mândru și încrezut, parcă el ar fi dezlegat de mult toate tainele lumii. Îl supără atâta suficiență și întoarse ochii în cealaltă parte, unde era Klapka, apărătorul, care, vrând să-l îmbărbăteze, îi făcu un semn atât de ciudat, că i se strâmbă fața, iar Apostol se cutremură și se simți îndată părăsit și singur ca într-o câmpie nemărginită, plină de mărăcini și buruieni otrăvitoare. Și totuși atunci i se stinseră
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
durat mult să-mi fac prietena să-și usuce lacrimile discrete, de jale surdă. Întrebarea mamei mă durea pe dinăuntru: - Doamne, unde să mă duc? Unde să te găsesc? Din Biserica Ta ne-au alungat! Dar m-am ținut tare, îmbărbătând-o că Dumnezeu e pretutindeni și mai ales în sufletul ei. Acolo trebuie mai întâi să-l caute. - Dar de ce sunt așa de răi cu mine, o văduvă care a căutat la ei alinare? Ce să-i spun? I-am
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
astfel de bunăvoie. Ripley nu-i mai urmări pe cei doi și se interesă de pregătirile în curs și de încărcare. Văzuse mai multe navete militare la televizor, dar pentru prima dată avea una în fața ochilor. Aspectul ei o mai îmbărbătă: înarmată și blindată, ca o uriașă viespe neagră. Tocmai se încărca la bord un vehicol de transport de trupe cu șase roți, urât și funcțional. Simți o mișcare în stânga și se dădu în lături. Prost conducea către ea o paletă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
golirea unei stropitori de copil. Ploaia aceasta de câteva secunde este semnul de binecuvântare pe care îl primesc uneori atunci când plec la un drum important. Poate pentru că sunt educatoare, cerul se joacă cu mine din când în când, ca să mă îmbărbăteze. Recunosc, câte o astfel de clipă mă face fericită și îmi dă puterea să merg mai departe. Pentru că am ajuns primii în mănăstire, i-am putut spune Maicii Domnului ce aveam pe suflet, dar și bucuria mare pe care ne-
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
Desigur, nu ai grijă, uite îl scot din priză chiar acum și îl ducem la magazie. Bătrâna se urcă cu ușurință pe un taburet metalic capitonat cu plastic gri. Este îndemânatecă, sigură în mișcări și face treaba necontenind să o îmbărbăteze cu vorbe blânde, materne, pe tânăra din fotoliu. Dora se uită la tânără cu insistență, poate cu prea multă insistență. Frumosul chip machiat a căpătat aspectul unei păpuși de ceară cu trăsături prea pronunțate. Buzele și pomeții sunt de un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
își rupea cu greu timp din spital ca să facă în fiecare săptămână drumul până la Cingaly, de unde se întorcea tot mai trist, tot mai posomorât. Și totuși își găsea puterea să încerce să mă scoată din starea de apatie, să mă îmbărbăteze. Peste câteva săptămâni a reușit să mă readucă lângă el în spital; grija pentru suferințele altora poate fi un balsam pentru propriile suferințe. Nașteri erau tot mai puține, se simțea și aici că numărul deținuților scade. În schimb populația locală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
ca un cazan cu smoală. țara mea mă iubește. mă strânge în gheare. îmi adapă zilele cu disperare. aflu, zi de zi, de la suferință, că-s viu. aflu, noapte de noapte, că trăiesc în pustiu. și asta e bine. mă îmbărbătează. îmi confirmă că n-am ajuns în zadar la amiază. în arenă, dumnezeu zdrăngăne din clopoței, costumat în arlechin. când a sosit, a spus c-o să facă doar câteva tumbe, c-o să stea puțin. cât să-i vedem și noi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
doi preoți au conoscut pe marii români - generali, academicieni, profesori universitari - personalități de mare rezonanță În cultura și conducerea țării. Toți aveau certitudinea că odată ajunși la Văcărești nu mai sunt speranțe de eliberare. Prezența alături a părintelui Roșca Îl Îmbărbăta și-i da speranță. În data de 2 februarie 1949 părintele Țepordei este ridicat de la Închisoarea Văcărești și predat În mâinile NKVD. La primul interogatoriu afirmând că este român, anchetatorul a protestat și l-a amenințat cu revolverul că să
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
naște: e Ricardo Sangiácomo. Mama, figură abia Întrezărită, secundară, dispare: moare În 1921. Moartea (care, la fel ca poștașul, sună de două ori) l-a privat În același an și de promotorul său, care nicicând nu a refuzat să-l Îmbărbăteze, contele Isidoro Fosco. Spun și repet fără urmă de șovăială: don Commendatore era În pragul nebuniei. Cuptorul crematoriu Îi masticase carnea soției; rămânea produsul ei, amprenta sa: unicul fiișor. Adevărat monolit moral, tatăl s-a devotat educării și adorării sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
nici dacă i-ar fi luat urma cei mai sluți douăzeci de mii de paracleți. Întunecate antecamere ale demenței, săli de așteptare ale sinuciderii: În noaptea aceea, Ricardo nu a stat la taifas cu cel care l-ar fi putut Îmbărbăta, un camarad, un filolog, ci s-a adâncit În mlaștina unor conciliabule fără sfârșit cu năucul de Croce, care-i chiar mai searbăd și mai uscat decât aritmetica propriei lui contabilități. Trei zile a irosit Ricardo al nostru cu vrăjeala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
costum de haine alb și canotier moale - dăduse buzna Înăuntru. De la mesure avant toute chose. Eu chiar că nu Întrec măsura: nu am dat Încă de sălașul asasinului, dar mă lovesc În schimb de nehotărâtul ăsta venit să ceară sfaturi. Îmbărbătează-l, dragă Parodi, dă-i curaj: dezvăluie-i, cu autoritatea pe care sunt primul În a ți-o recunoaște, că eu Însumi, numitul Gervasio Montenegro, care mă pretind detectiv, am salvat odată Într-un expres preajinduitul juvaer al Prințesei, căreia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
s-ar fi simțit tentată să o judece după mai marea sau mai mica sa fidelitate. Și am fi căzut În simplul scientism. Iar domnia ta știi că eu Îi neg operei mele orice valoare științifică. M-am grăbit să-l Îmbărbătez: — Desigur, desigur. Nord-Nord-vest e o creație estetică. — Altă eroare, a decretat Bonavena. Îi neg operei mele orice valoare estetică. Ea are, ca să zic așa, propriul său plan. Nici că-mi pasă de emoțiile pe care le trezește, de lacrimi, aplauze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
spune nici că era filotim; primea cât voiai să-i dai pentru botez sau pentru o înmormântare, pentru o cununie ori niscaiva acatiste. Pentru fiecare împrejurare în parte găsea cuvintele potrivite ca să binecuvânteze ori să mângâie un suflet rănit, să îmbărbăteze sau să dea asigurări că Dumnezeu e mare și puternic și bun și drept, că El pe toate le vede și le cântărește cu dreaptă măsură. Cuvintele lui mergeau drept la inima sătenilor, care, după aceea, desfăceau portofelul și-l
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
mai căpătăm cîte ceva. Dar japonezii nu se mai pot hrăni nici pe ei Înșiși. Submarinele americane... Jim se uită fix la bombeurile lustruite ale pantofilor lui. Dorea ca mama și tatăl său să-i vadă Înainte de a muri. Se Îmbărbătă, Încercînd să-și adune vechea lui voință de a supraviețui. Se gîndi Înadins la plăcerea ciudată pe care i-o dădeau cadavrele din cimitirul spitalului, emoția vinovată de a fi viu. Știa de ce doctorului Ransome nu-i plăcea ca el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
braț În jurul șoldurilor lui osoase. Îi părea rău pentru fostul arhitect, amintindu-și tururile lor cu mașina Studebaker pe la cluburile de noapte din Shanghai și era trist că acesta era atît de demoralizat, Încît tot ce putuse face ca să-l Îmbărbăteze pe Jim era să-i amintească faptul că era englez. În fața casei paznicilor, unde se instalase comandantul unității de jandarmerie, șefii de blocuri vorbeau cu un sergent japonez. Doctorul Ransome, cu fața trasă, cu pălăria de hamal În mînă, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
pămînt, sub Shanghai... Amețit de cartoful care Începuse să-i fermenteze În stomac, Jim chicoti la gîndul divinității prinse În măruntaiele pămîntului sub Shanghai, poate În subsolul magazinului universal al Sincere Company. Doamna Philips Îi ținu mîna Încercînd să-l Îmbărbăteze. Încă privind spre cer, zise: — Acum mergem la Nantao, apoi ne vor duce În altă parte... — Nu... rațiile noastre... Jim se Întoarse spre paznicii japonezi. Cele trei camioane trecuseră podul, și Îl putea vedea pe doctorul Ransome mișcîndu-se printre pacienți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
bine, ca să împlinească ceea ce se vede azi, și anume, să scape viața unui popor în mare număr. 21. Fiți dar fără teamă, căci eu vă voi hrăni, pe voi și pe copiii voștri." Și i-a mîngîiat, și le-a îmbărbătat inimile. 22. Iosif a locuit în Egipt, el și casa tatălui său; și a trăit o sută zece ani. 23. Iosif a văzut pe fiii lui Efraim pînă la al treilea neam; și fiii lui Machir, fiul lui Manase, s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85092_a_85879]
-
dintîi și Același pînă în cele din urmă veacuri. 5. Ostroavele văd lucrul acesta și se tem, capetele pămîntului tremură: se apropie și vin. 6. Se ajută unul pe altul și fiecare zice fratelui său: "Fii cu inimă!" 7. Lemnarul îmbărbătează pe argintar, cel ce lustruiește cu ciocanul îmbărbătează pe cel ce bate pe nicovală, zicînd despre îmbinare: Este bună!" și țintuiește idolul în cuie ca să nu se clatine." 8. Dar tu, Israele, robul Meu, Iacove pe care te-am ales
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
veacuri. 5. Ostroavele văd lucrul acesta și se tem, capetele pămîntului tremură: se apropie și vin. 6. Se ajută unul pe altul și fiecare zice fratelui său: "Fii cu inimă!" 7. Lemnarul îmbărbătează pe argintar, cel ce lustruiește cu ciocanul îmbărbătează pe cel ce bate pe nicovală, zicînd despre îmbinare: Este bună!" și țintuiește idolul în cuie ca să nu se clatine." 8. Dar tu, Israele, robul Meu, Iacove pe care te-am ales, sămînța lui Avraam, prietenul Meu, 9. tu, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
Meu! 15. Căci așa vorbește Cel Prea Înalt a cărui locuință este veșnică și al cărui Nume este sfînt. "Eu locuiesc în locuri înalte și în sfințenie; dar sunt cu omul zdrobit și smerit, ca să înviorez duhurile smerite, și să îmbărbătez inimile zdrobite. 16. Nu vreau să cert în veci, nici să țin o mînie necurmată cînd înaintea Mea cad în leșin duhurile, și sufletele pe care le-am făcut. 17. Din pricina păcatului lăcomiei lui, M-am mîniat și l-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]