463 matches
-
spre satul de baștină. Sufocat de întrebări, Gheorghe nu reușea să răspundă deslușit, căutând, bănuitor, la cei doi frați, care nu-i spuneau nimic de familia lui. Când a aflat, s-a așezat, bătrânește, pe podețul din fața comenduirii, uitându-se, întrebător, la cei doi frați, parcă așteptând alte vești. Spre amiază o luă din loc și se opri la căsuța din chirpici, făcută în primul an al căsniciei lui mistuite de patimile războiului. Își amintea de băieți, ce-i mai certa
Chemarea străbunilor by Dumitru Hriscu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/555_a_735]
-
zis că stătea-n sat, era vecină cu turcoaica. Acum mi-a dat-o tat-su-n grijă s-o aduc la tine, să vedem dacă nu poți s-o treci în Turcia. - E cu analizele la zi? (Mă uit întrebător la Zina. Ea, semiadormită, după o masă cum părea să nu mai fi mâncat de mult și un număr de pahare de vin care pe mine m-ar fi dat gata de tot, se uita la fel de întrebător. Își trece pe după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
zi? (Mă uit întrebător la Zina. Ea, semiadormită, după o masă cum părea să nu mai fi mâncat de mult și un număr de pahare de vin care pe mine m-ar fi dat gata de tot, se uita la fel de întrebător. Își trece pe după urechi vârfurile firelor de păr, ude după baie, pe care pân-atunci le mestecase în dinți.) - Las’că le facem noi și pe-alea, până săptămâna viitoare! hotărăște scurt Ilie. Ceva lovele ai, fată? - Am... Zece milioane-ajung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
de bucurie, să mă îmbrățișeze, cu regretul că n-are decât două brațe pentru asta, și să mă copleșească de sărutări pe care să nu le uit ușor. Teribilă cădere din cer! Surâse preț de o clipă, murmură un do? întrebător, convențional, sec și atâta tot Eram pur și simplu consternat de această atitudine glacială și nu mă răbda inima să n-o întreb: ― Cum, ție nu-ți pare bine? ― Desigur, răspunse. Doar n-oi fi vrând să țopăi de bucurie
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
spuse: — Să-i ieșim în întâmpinare. Inuchiyo își urmă fiul afară din fort. Coborând ultimul șir de trepte, porni spre coridorul de legătură, care era întunecat. Unul dintre vasalii săi, Murai Nagayori, îl urmă. — Stăpâne, șopti Murai. Inuchiyo îl privi întrebător. Vasalul îi șopti la ureche: — Sosirea Seniorului Katsuie aici reprezintă o ocazie fericită și incomparabilă. Dacă-l ucideți și-i trimiteți capul la Seniorul Hideyoshi, relația dumneavoastră cu Seniorul Hideyoshi se va reface fără greutate. Pe neanunțate, Inuchiyo îl lovi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
să-i răspundă. După cum ești tu îmbrăcat, cred că e o femeie cu gust. Nu trebuie să ai prea mulți bani ca să te îmbraci cu gust. Doamna a așteptat de la el o părere preț de vreo două secunde, privindu-l întrebător. Și, cum el nu și-a spus părerea, a continuat arătând către un sul: sau asta. Ia uite. Ce zici? O stofă maro cu dungulițe, pentru un costum bărbătesc la două rânduri. Știi ce-i aia un costum la două
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
Rareș? întreba Felicia. Abia dacă trecea cu bărbia de tăblia mesei, dar nu era dispusă să se lase neglijată. Ce-a scris Rareș... Asta, spunea tata, nu cred că am dreptul să deconspir. Doar dacă... Și se întorcea către Rareș întrebător, așteptând. Cum însă Rareș rămânea tăcut, tata renunța să mai aștepte. Spunea: dar un pronostic pot să fac. Și uite, îl fac! Rareș o s-ajungă scriitor! Nu râde, Felicia. Un mare scriitor! Tu o s-apuci să vezi. Noi, poate nu
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
în colțul cărora fixase, între geam și ramă, diferite ilustrate și fotografii. Ținea la glastrele vechi ale familiei, care rezistaseră timpului, ca și la cele pe care i le cumpărase Lucian. Liliana își înalță privirea spre Lucian și îl privește întrebător: la ce se gândește? Doar îl privește, dar nu-i pune nicio întrebare. Își mută privirea în altă parte. El se uită peste gard, în gol... Glastra albastră... E dintre puținele lucruri pe care Lucian le-a păstrat din locuința
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
aș vrea. Profesorul se mișca prin compartiment cu o eficiență de temut. Pe când trecea prin fața mea, deschizătura șlițului îmi defilă prin fața ochilor. Era un singur șliț sau erau două? Se așeză și își desfăcu șireturile de la pantofi. Mă privea aproape întrebător - mi s-a părut, în momentul acela, că un al doilea inginer de sunet preluase studioul, pentru că vocea lui avea un alt accent și un timbru diferit, ca și cum o nouă casetă ar fi fost introdusă și pornită. Glasul îi devenise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
aflată la distanță de două străzi de apartamentul său. Scânteia alb-gălbuie lumină pentru o clipă fereastra scufundată în întuneric. Când se stinse, o siluetă se contură pe retina lui Bull. Stătea peste drum, în fața centrului alimentar Budgen Freezer Food, privind întrebător spre apartamentul lui Bull, ca și cum îl știa de undeva, numai că nu-și amintea de unde. Era Alan Margoulies. Alan o luase spre nord de la Archway Tower, trecuse de Whittington apoi spre Highway Village. Avusese intenția clară de a merge să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
pe spate, aflându-se în același timp pe burta Aurorei Sticlaru, scurmând abdomenul acesteia cu minusculii și oribilii săi pantofiori, mult prea mici pentru statura sa, părând astfel că bate în retragere. Deodată răcni speriat spre cer, scurt și aproape întrebător, făcând pereții Uniunii Scriitorilor să vibreze din temelii. Arăta teribil de înspăimântat de o amenințare nevăzută venită din partea stelelor. - Domnule Euripide! urlă Maro exasperat. Ce se întâmplă? Pe neașteptate am sesizat că în atmosfera deosebit de încărcată a cenaclului lui John
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
Ia stai așa. În Preistoric ai făcut sex. — Acolo era vorba de un om primitiv, Self. Chiar altceva mă îngrijorează. Bătaia. Vreau să-mi spuneți ceva. De ce să mă bat cu un bătrân? Am observat că și Fielding se uită întrebător la mine. Povestea asta se va termina curând Ca toate celelalte lucruri, și ăsta se apropie de sfârșit — E un fel de climax, am spus eu. Tu și Lorne vă bateți pentru fată. Și pentru bani. Ei... — Da, da. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
de aici pe Angir pentru a-l feri de privirea și întrebările inopinante ale Gardienilor. Preia comanda și pregătește-te pentru formalitățile de control. - Am înțeles, căpitane. Ridicându-se greoi din fotoliu se întoarse către Angir care privea în continuare întrebător la el: - Vino cu mine. Vei sta ascuns în compartimentul meu de dormit până după plecarea lor. Ajunge doar o simplă bănuială din partea Gardienilor pentru a ni se refuza trecerea mai departe iar eu exact de asta nu am nevoie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
evidență un bust atrăgător, plin de chemări, gata a se dărui viitorului mire. Această ipostază explica o dorința care dăinuia de multă vreme în sufletul Olgăi. Voia să-și arate înzestrările de femeie, neținând cont de conveniențe. Alex o privi întrebător. Bănuind o întrebare, în loc de răspuns, ea își mângâie sânii, apoi purtă mâinile pe coapse, în jos, făcând câteva mișcări de balerină, scontând să l incite. Văzând că Alex nu reacționează în nici un fel, Olga se așeză pe pat, trase pătura
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
și soluții de reabilitare a unei clădiri care punea mari probleme constructorului. Ajunse în biroul său improvizat de la parter. Tocmai atunci veni maistrul șef, pufăind cu sete dintr-o țigara abia aprinsă. Inginerul Georgescu se uită la el, îl măsură Întrebător, până acesta își dădu seama de ce inginerul îl privește cu atâta insistență. Ieși afară, stinse țigara și revenind, își ceru scuze: - Am uitat, domnule inginer! Când ai un dar cu care te-a înzestrat duhul cel rău, uiți repede că
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
Ajunse în dreptul lui, îi zâmbi și se așeză alături de el. — A fost o noapte foarte caldă, zise. — Eu m-am născut departe de mare, în munți, unde gerul durează luni în șir, răspunse Sertorius Macro. Știi unde? Gajus îl privi întrebător. — În cea mai puternică fortăreață dintre Sicilia și Alpes: Alba Fucens, inima Appenninus-ului. Am crescut printre soldații din legiunile A Patra și Martia, în fiecare zi printre arme. Tu te-ai născut pe Rhenus, știi cât de mare e un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
am întrebat, așa, din curiozitatea românului dintotdeauna. După ce s-a luminat bine, trecătorii și locuitorii acelei străzi au aflat că,în cursul nopții, denumirea îi fusese schimbată. De ce, oare? Cine, și în care scop făcuse asta? întrebări fără răspuns. Fiecare întrebător își continua drumul, spre ținta spre care pornise, fără să afle ceva: ceva, ce, de fapt, nici nu-l interesa prea mult. Abia pe la amiază, ocupanții unei mașini trimisă de primărie, și o alta de la poliție, să cerceteze, la fața
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
mai dezlipim vreodată: trup de trup,mâini de mâini și gură de gură!îi percep un tresărit. Și tresăritul i se transformă, ușor,într-un mic cutremur. Apoi, cutremurul i se prelungește. O strâng tot mai tare. Și, totodată, zic,întrebător: ce-i? La care, ea, răspunde: nimic. Dar tremuri. De ce? De drag. De bine ce mă simt, așa,în strânsoarea ta. Nu. Nu mă slăbi. Nu te îndepărta. Strânge-mă, tot așa, tot mai tare, tot mai cu dor. Așa
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
În urma ei din casă se ivi o fetiță de vreo trei ani, blondă și vioaie, semănând leit cu tatăl ei. Stelian vru să știe cum o cheamă și o mângâie pe creștet, apoi gustă puțin din cafea. Directorul îl privi întrebător și, după ce se lămuri de ce venise, se învioră și, fără să lungească vorba, îl întrebă de preț. Dar întrevederea se termină în coadă de pește, fiindcă față de suma cerută de Stelian directorul școlii oferi mai puțin de jumătate, declarându-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
la salut, dând să se ridice în picioare. Dej le făcu semn să se așeze la loc și îl pofti pe Nando pe scaunul din stânga sa (pe cel din dreapta se așezase Maurer). Privirile celor trei demnitari se opriră curios și întrebător asupra intrusului. Un tovarăș italian! îi lămuri șeful partidului. Faceți cunoștință!... Nando Rossi își declină identitatea și dădu pe rând mâna cu fiecare. Drăghici îi răspunse cu reținere, Constantinescu flegmatic, Ceaușescu afabil în aparență, dar cântărindu-l cu o privire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
și dacă am respectat-o și i-am urmat învățăturile, pădurea ne-a ocrotit fără părtinire. Urmă o pauză încordată. Arus căuta modalitatea de a-i aduce la cunoștință puiandrului decizia luată și nu era lucru ușor. Lupino îl privea întrebător. Știa că nu degeaba îl însoțea căpetenia în ziua aceea și-i simțea încordarea. Mare Arus, este un lucru pe care vreau să ți-l împărtășesc de ceva vreme. Dacă mi-ai permite, ți l-aș spune acum... Vorbește, Lupino
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
să-l frunzărească. — „New” înseamnă nou, iar „Century” înseamnă... un moment... secol, veac sau grup, colecție de-o sută. „Noul Secol” sau „Nou Veac” sau „Noua Colecție De-o Sută”, cam așa ar veni. — Noua Colecție De-o Sută? făcu întrebător Felix S 23, dar în clipa următoare își dădu o palmă peste frunte și exclamă: „Nou Veac”! Păi ăsta-i „Veac Nou”! Săriră cu toții în picioare, iar Felix se repezi spre microfon și strigă: — „Veac Nou”, unde ești? Aici „Bourul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
marilor dregători, poate uitase, poate nici nu cunoștea toate subțirimile lor. Acum simți că greșise ceva. Era cuceritorul slăvit al atâtor neamuri străine, dar nu era nici dregător, nici mare preot. Oricând putea fi ridicat altul în locul său. Se uită întrebător în ochii lui Tefnaht. Iar preotul îi făcu semn spre soldatul chemat, care aștepta. Totuși, zise: - Prea înțeleptul și sfântul nostru stăpân s-a lipsit de robul lui ca să ne ajute. Robul Auta cunoaște cerul și noaptea și ziua și
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
cu gura căscată. Ființa crezu că vrea să spună ceva, și așteptă. Auta însă era uimit: n-a înțeles unul din doi, sau într-adevăr ființa străină era om. Arătă cu degetul spre ea și zicând iarăși om o privi întrebător. Ființa făcu la fel cum făcuse și Auta la început: își puse amândouă palmele pe piept și rosti deslușit cuvântul om. Auta întinse mâna spre turn și rămase așa, așteptând. Văzu cum intrau ceilalți și cum au închis ușa după
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
avea prilejul să văd grădina asta și să miros florile ei. Luntrea tot n-are cine s-o lovească sau s-o zgârie; n-a văzut-o nimeni... Și la urma urmei, poate învăț și eu ceva. Hor îl privi întrebător. - Vreau să văd cu ochii mei cum se răpește o femeie! zise râzând cârmaciul. Să știu cum să fac și eu cu una din fiicele tale, după ce ne întoarcem acasă. - Nu te vrea? îl întrebă simplu Hor. Cârmaciul nu răspunse
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]