1,236 matches
-
Înainte; le Învățau să se miște unduit, să-și legene lenevos trupul. Bărbătușilor le ieșeau ochii din cap ca la melc și le curgeau balele. Nici nu se punea vorba să se tocmească. Ba chiar uneori se ajungea la licitări Înverșunate, În care concurenții ofereau tot ce aduseseră, mult peste prețul cerut la Început, căci În acele clipe Înfierbântate ei nu cu scăfârliile gândeau. Pe toate le socotiseră Mintoșii. Cumpărau ieftin de la proști, apoi vindeau scump la alți fraieri; tocmeau licitatori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
a se împărtăși din resursele inepuizabile ale comerțului ei. Între Genova, decisă să-și apere privilegiul din 1261, și Veneția, nu mai puțin hotărâtă să își impună cu orice preț dreptul de a participa la comerțul pontic, a urmat o înverșunată înfruntare, care a durat de la sfârșitul secolului XIII până la sfârșitul secolului următor, încleștare care, în fazele ei cele mai acute, s-a desfășurat cu mijloacele conflictului armat. Trei mari războaie veneto-genoveze pentru comerțul pontic, cu vaste repercusiuni europene, au dominat
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
adânci în cronografia epocii. Alianțele matrimoniale ale Piaștilor și Přemyslizilor, lipsa aproape deplină a diferențelor lingvistice și culturale dintre cele două comunități în primele secole medievale n-au putut să contrabalanseze rivalitățile politice. Pentru Gallus Anonymus cehii erau cei mai înverșunați dușmani ai polonezilor, iar pentru Cosma de Praga - polonezii. Ideea de comuniune slavă ancestrală, mult vehiculată în istoriografia din anii comunismului, lipsește cu desăvârșire din scrierile acestei perioade. Cărturarul ceh afirma că principele polon Mieszko I (960-992), altminteri, aliat al
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
domniței Ralu Caragea, „un clup și un bal, unde își schimbă chipurile cu măscări și îmbrăcăminți drăcești și noaptea fac mascaralâcuri în tot chipul, mai rău decât limbile păgâne“66. Ceea ce nu s-a observat este că criticile cele mai înverșunate îi țintesc pe fanarioți și numai pentru abateri de la convenția religioasă. Dar, când cronicarul consemnează întoarcerea de la Pisa a celor dintâi studenți români trimiși în străinătate, cu câtă admirație salută el deschiderea spre Occident! „Vecinica pomenire la cei ce au
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
produsese în epoca socialismului ,,victorios, românesc", când tovarășii ar fi trebuit să umble cu porumbeii fripți în gură, așa cum frumos se exprima Mises), de ce crede că a căzut socialismul, pentru că acest lucru nu poate fi negat și de către cel mai înverșunat om de stânga. S-a gândit puțin ca și cum ar fi făcut o analiză a tot ceea ce știa și mi-a răspuns că ,,oamenii au fost de vină !!!". Adică oamenii au fost de vină că au rămas oameni în ciuda tuturor presiunilor
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
relațiile dintre clase și au dat o grea lovitură proprietății feudale funciare și muncitorilor. (...) Prin colonizarea noilor țări descoperite, lupta comercială dintre națiuni a fost din nou alimentată și în consecință a luat amploare mai mare și a devenit mai înverșunată. Extinderea comerțului și a manufacturii a grăbit acumularea capitalului mobil, pe când în bresle, care nu au primit nici un stimulent pentru sporirea producției, capitalul natural a rămas stabil sau chiar diminuat. Comerțul și manufactura au creat marea burghezie, iar în bresle
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
om politic liberal și patron al gazetei. Structura lor temperamentală este de esență donquijotească. Constant Ionescu insistă pe acest aspect în biografia pe care o consacră fostului coleg de liceu: "Scriitorul Camil Petrescu a avut un singur dușman, dar acesta înverșunat și neîndurător: pe omonimul lui, omul Camil Petrescu. Acesta, și doar acesta, i-a dat scriitorului atâtea lovituri de grație într-o viață întreagă! Am fost martorul nenumăratelor lui izbucniri donquișotești. Donquișotismul este o stare organică: te naști cu el
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
numitului „dezgheț cultural” după 1965, cu o vagă prelungire până către sfârșitul anilor ’70, întrerupt însă de „tezele din iulie” 1971, și, în sfârșit, etapa integral dictatorială dintre 1980 și 1989, purtând pecetea unui naționalism de paradă și a unui înverșunat cult al personalității. În toate aceste faze ideologice S. este oglinda tuturor adaptărilor, compromisurilor, duplicităților care au condus la acea „trădare a intelectualilor” (Ana Selejan). Atitudinea oficială față de literatură și viața literară, ca și reacția scriitorilor față de „directive” sunt reflectate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289534_a_290863]
-
momentele pe care le numește de „epilepsie” (I, 35) Ă pune el însuși cuvântul între ghilimele Ă, când se simte „supărător de aproape de sfântul Pavel” (idem). E, firește, un nou prilej de a se nega pe sine: „Afinitățile mele cu înverșunații, cu toți cei pe care-i detest. Cine a semănat cu dușmanii săi mai mult decât mine?”. Apoi, generalizează: „Pătimașii, înverșunații sunt în general niște prizăriți, niște «stârpituri». Pentru că trăiesc într-o veșnică ardere, pe socoteala trupului lor”. Despre epilepsie
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
de aproape de sfântul Pavel” (idem). E, firește, un nou prilej de a se nega pe sine: „Afinitățile mele cu înverșunații, cu toți cei pe care-i detest. Cine a semănat cu dușmanii săi mai mult decât mine?”. Apoi, generalizează: „Pătimașii, înverșunații sunt în general niște prizăriți, niște «stârpituri». Pentru că trăiesc într-o veșnică ardere, pe socoteala trupului lor”. Despre epilepsie, Cioran vorbește și cu altă ocazie, când este epuizat de insomnie: „E trecut de miezul nopții. Tensiune nervoasă vecină cu epilepsia
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
mare parte a oamenilor. Moare la puțină vreme după aceea, la șaptesprezece ani. Se pare că s-a bucurat de onorurile aduse unor zei, beneficiind de temple, altare, sanctuar, muzeu, sărbători, sacrificii, libații, banchete, cântece, imnuri... Clement din Alexandria, la fel de înverșunat în a-i critica pe gnostici, salvează în mod miraculos câteva din ideile susținute de acest „Rimbaud gnostic”, după expresia plastică a lui Jacques Lacarrière. Printre acestea, abolirea proprietății și critica radicală a nedreptăților. O ocazie de a arăta diferența
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
astâmpărate la fel de simplu. Viața ar fi fericită și veselă dacă singurele suferințe ar fi cele legate de lipsa băuturii sau a mâncării. Epicur o știe, litiaza renală și hidropizia îl chinuie destul ca să nu ignore că există și dușmani mai înverșunați decât foamea și setea care pot să chinuie trupul. Cu atât mai mult cu cât trăiește într-o epocă în care nici chirurgia, nici farmacopeea medicului nu pot face mare lucru în materie de anestezic sau de antalgic. Atunci când Canguilhem
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
prezintă enunțul drept sigur, validat, în timp ce cu un VS l-ar plasa în afara validării."20 În text, această formă apare odată cu portarul azilului, cel cu care dialogul pare posibil și care, ulterior, la proces, apare ca un martor mai puțin înverșunat. La fel de semnificativă este opțiunea lui Camus pentru perfectul compus, care prezintă acțiunile ca disjuncte, spre deosebire de perfectul simplu, care înscrie evenimentele punctuale într-un ritual narativ ce implică înlănțuirea lor logică. Optând pentru perfectul compus, Camus nu mai integrează faptele personajului
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
până în zilele noastre (1881), Explicarea mecanică modernă a naturei și credința în Dumnezeu (1881), Istoria Bisericii Românești unite cu Roma, de la începutul creștinismului până în zilele noastre (1884) ș.a. Folosindu-se de anumite împrejurări concrete, G., spirit pozitivist și limitat, moralist înverșunat și lipsit de simț estetic, se ridică violent împotriva lui M. Eminescu, a poeziei sale și a curentului eminescian. După ce în ziarul „Unirea” semnează o serie de articole în care constată indignat excesele „pesimismului” în rândurile versificatorilor și își propune
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287336_a_288665]
-
care derivă un mit al identității și un complex de inferioritate/superioritate greu de tratat. (Alexandrescu 1996, 14-15). Un alt factor cultural demn de luat în seamă este Biserica Ortodoxă Română, care a fost dintotdeauna un pilon și un apărător înverșunat al identității naționale (vezi Ilarion V. Felea 1945, 225-245 sau Adriana Marinescu 2009, 33-40). Mai mult decât atât, a funcționat ca diferențiator cultural și liant al poporului român, separat de granițe conjuncturale timp de secole. Factorii enumerați mai sus contribuie
by Sergiu Gherghina [Corola-publishinghouse/Science/1101_a_2609]
-
obișnuit al naturii"47. Într-o epocă atât de profund creștină, nu se cădea ca miraculosul să vizeze în continuare miturile anticilor aflați sub semnul păgânismului. Lupta se dă, așadar, între susținătorii miraculosului de tip creștin dintre care cel mai înverșunat se pare a fi fost Desmarets de Saint Sorlin și susținătorii miraculosului păgân. În dorința de a crea o poezie nouă, subsumată spiritului creștin, o serie de autori își încearcă penelul prin scrieri ce prelucrează secvențe biblice sau elemente ale
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
și estetică a pregătirii la paralele inegale. Aceasta este completată de raționamente, raționalizări și principii strategico-tactice privind simplificarea din punct de vedere al conținutului, oferind posibilitatea adâncirii și creșterii calitative a procesului de instruire, În lupta dură cu cel mai Înverșunat dușman al performanței, TIMPUL. Prezentarea materialului slujește ideii de a fi cât mai practic și simplu, pentru a fi de real ajutor antrenorilor tineri În formare și perfecționare, precum și mai ales celor care doresc să Îmbrățișeze această profesiune frumoasă dar
Paralele inegale: concepte şi metodologii moderne by Tatiana Dobrescu () [Corola-publishinghouse/Science/1785_a_92283]
-
datorează introducerea cuvântului în limba română era traducător din Voltaire și Jean-François Regnard, dar și din Lamartine, și autor al unor ode de factură clasicistă. Simțind că i se apropie moartea, credea că va sfârși asemenea lui Nicolas Gilbert, inamic înverșunat al enciclopedismului și socotit de exegeții r. precursor al acestei direcții poetice. În același timp comentatorii lui Scavinschi vor pune în lumină „inaderența sa la estetica romantică”. În acei ani, precum și în cei care vor urma, r. românesc se va
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289353_a_290682]
-
regaliștilor și cea a suporterilor parlamentului. Figură care s-a remarcat pe parcursul acestor ani că un antiregalist convins a fost Oliver Cromwell, cel care va prelua conducerea statului după sfârșitul domniei lui Carol Întâiul. Opt ani mai tarziu, după lupte înverșunate, regele a fost luat prizonier, judecat și condamnat la moarte. În timpul procesului i s-au imputat"toate crimele, incendierile, pagubele și stricăciunile suferite de popor pe perioada războiului civil". <footnote http://www.spartacus.schoolnet.co.uk accesat la data de
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu () [Corola-publishinghouse/Science/266_a_513]
-
că servește mai Întîi pentru a stabili că Demiurgul este ignorant, iar apoi dovedește acest lucru prin metodă exegetică. Dar oricît de multe ar explica acest procedeu, trebuie căutate alte motive pentru multiplicarea de către gnostici a entităților divine și pentru Înverșunata apărare a liberului arbitru, combinată cu polemica Împotriva astrologiei. Hans Joachim Krämer analizează formarea Pleromei gnostice ca pe un proces din interiorul „metafizicii platonice a Spiritului”272. Noi cercetări asupra platonismului mediu, pe direcțiile atît de rodnice trasate de John
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
lumii; și că ele vor fi eliberate de servitute și corupție pentru a se bucura de glorioasa libertate a Fiilor lui Dumnezeu”35. Într-o scrisoare din 401, păstrată de Ieronim, Teofil, patriarhul Alexandriei, la Început simpatizant, apoi cel mai Înverșunat prigonitor al origeniștilor din deșertul Egiptului, oferă cîteva informații de detaliu asupra trupurilor Învierii și completează lista erorilor origeniste cu Încă două puncte. Trupurile Învierii nu sînt incoruptibile, ele rămîn „corporale”; abia după secole de corporalitate subtilă ființa cunoaște o
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
spațiu mult prea coercitiv pentru un spirit independent precum cel arghezian va constitui o experiență indelebilă și va fi intens exploatat, nu doar de poetul Arghezi, ci și de gazetarul iconoclast a cărui campanie antisinodală îl desemnează drept cel mai înverșunat pamfletar al timpului. Tânărul ieromonah va fi profund decepționat de oamenii și atmosfera din viața monahală pentru că așa cum îi mărturisește Aretiei Panaitescu într-una din epistole visase la libertate spirituală, la relații interumane bazate pe sentimente profunde, iar realitatea i
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
semnifică..." (Les Bâtisseurs d'empire, 1959). Împărțindu-se între solar și nocturn, între cuvânt și tăcere, între râsul concesiv și tragism, și între mii de alte repere opozitive (cu accente pe o pantă ori pe alta), creatorul de excepție, căutător înverșunat, acționează într-un mobilism continuu. Numai moartea, începând cu momentul Marii Treceri, e imobilism definitiv; moartea-finitudine (la Platon ritm în circularitatea lumii) a fost și rămâne sursă de profundități. Dincolo de coincidentia contrariorum, dincolo de conștiința nefericită, invocată de Hegel ca efect
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
și o frică atavice și trăind ca „la marginea unei prăpăstii adânci”. O demonie pune stăpânire pe aceste personaje bântuite la limită de sentimentul înstrăinării. Satul descris de G. este împărțit în centru, margini și casele de pe dealuri, de unde țăranii înverșunați își trimit blestemul ancestral asupra celor din inima localității. Prozatorul întreprinde o retrospectivă spre „rădăcinile” genetice, spre adâncurile inconștientului. Volumele de poezii Peisaje bolnave (1990) și Personaj în grădina uitată (1992; Premiul Uniunii Scriitorilor din România) cultivă o atmosferă generală
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287169_a_288498]
-
succes organizarea unui plebiscit, nu recunosc alipirea, aceasta, În opinia lor, neavînd corespondent În voința maselor muncitoare, și consider... regiunea p...mint „iredent”. Cunoașterea istoriei foarte agitate a teritoriilor de mai sus pare indispensabil... pentru a Înțelege atît hoț...rîrea Înverșunat... a succesorilor tarului de a le „recupera”, cît și voință nu mai puțin Înverșunat... a populațiilor de a-si p...stră independența recent obținut.... Procesul de „recuperare” a teritoriilor de c...tre URSS „Nu vorbiți niciodat..., ci gîndiți-v... la ele
[Corola-publishinghouse/Science/2022_a_3347]