823 matches
-
prin relațiile interpersonale, prin învățarea din timpul orelor de curs și din pauze etc.; o „învățare vie” care include adaptarea la climat, la personalitatea profesorului etc. Ea include componente nonlivrești și nonetice, dar de o importanță vitală. Se învață „copiatul”, „șoptitul”, „chiuleala”, „șicanarea” profesorilor „răi” etc. Cu alte cuvinte, se pun fundamentele „școlii adevărate”, care nu este cea formală, ci aceea pe care europenii o numesc „școala vieții” și a fost explorată de creatorii bildungsromanelor, precum Goethe, dar și de marii
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
în mod sigur româncă, cealaltă are trăsături asiatice, foarte fine, sunt îmbrăcate în alb complet, veșmintele largi, aeriene ale ordinului din care fac parte atrag privirea, reprezintă alteritatea religioasă cea mai radicală. Amândouă sunt foarte tinere, vorbesc într-o engleză șoptită, sora din România și-a luat în serios rolul de ghid și-i arată asiaticei picturile afumate de pe ziduri, cu gesturi largi, didactice. Cei din jur le studiază pe furiș, din colțul ochiului, ca și cum ar fura fărâme de imagine. Călugărițele
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
sumedenie de ouă vopsite multicolor cu prietenii mei de joacă. La ora 24, la Înviere, când preotul apărea în ușa altarului, înalt cu barbă albă, îmbrăcat în odăjdii scumpe, cu plete bogate, cu figura lui blândă, cu vocea domoală parcă șoptită, mi se părea ca o făptură deosebită, iar bătrânii din strane, cărunți, cu plete lungi ca a tatei, cu figurile evlavioase, cu ochii aplecați, semănau cu sfinții de pe icoane. Toată lumea mi se părea emoționată, iar eu, obosit de nesomn, moțăiam
Frânturi din viaţa unui medic by Popescu Georgie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1175_a_1888]
-
i se părea că descoperise la el vocația aceea rară de tiran adevărat, pentru unul ca el scena orășelului nostru era în chip evident prea strâmtă, nu-i dădea prilejul să-și manifeste toate disponibilitățile, mai adăuga tata, tot pe șoptite. La trei zile după ce se înscăunaseră stăpâni ai orașului, Gârmoci și Fanache i-au luat domnului Toma cizmăria și el a ajuns să fie angajat al statului în propriul său atelier, plătit cu salariu ca orice lucrător, i-au pus
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
și reușește cu bani puțini să împace totul, să țină în echilibru balanța casei, să fim decenți la toate capitolele, și hrană, și îmbrăcăminte, și cărți. Dar cu ce eforturi din partea ei și a tatei! Câteodată îi aud vorbind pe șoptite că nu se mai poate, atunci mama propune să-i găsească tata și ei un serviciu, funcționară pe undeva, dar tata nu este de acord și spune că o să încerce el să suplinească dând meditații. Este cel mai bun profesor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
omenirii. De unde a aflat? Avea de unde să afle. Cine stătea cu urechea pâlnie, cine știa să culeagă firimituri afla, se alegea cu toată pâinea. În Moscova începuseră să se dezlege limbile și, mai pe ocolite sau mai direct, mai pe șoptite sau mai tare, în anumite cercuri, se cam spunea adevărul despre Stalin. În fond, se pregătea terenul pentru următorul mahăr al Sovietelor, pentru Hrușciov: cum pusese Stalin la zid pe atâția, normal că și el trebuia să aibă aceeași soartă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
noul profesor de română ne-a anunțat o teză de literatură, un fel de extemporal, însă cu note "trecute în catalog". Spre mirarea noastră, domnul profesor a scris pe tablă: "Compoziție poetică. Subiect liber ales". A urmat o foială, consultări șoptite, și fiecare a început a scrie un subiect care credea că este mai "literar". Eu am ales ca temă "La gară". Cu satisfacția pe care ți-o produce inspirația, care este, cum se știe, o stare de euforie, m-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
la vedere, să fie găsite de cine trebuie... Făceam un haz nebun. Metoda biletelor și a conversațiilor fragmentate de distra teribil, mai ales urmărind nedumerirea celor de față care "se prindeau" mai ușor decât ne imaginasem noi. Erau dialoguri scurte, șoptite: "Melodiei, 16, atenție, intrarea scârțâie!" șopteam, de exemplu. Sau, un bilețel: "numai la miezul nopții (strict), stradela Imaginației, cheia în cutia poștală, aduci "șampania"". Sau: "duminică, la unsprezece, suni de trei ori, pauză, repeți"... Sau: "tot acolo, la baba vrăjitoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
lumânări, hăinuțe, discuție cu preotul... Cel mai greu a fost să fac rost de cinci ouă. Ar fi trebuit să pregătesc câte ceva de mâncare și-mi trebuiau neapărat cinci ouă. Am umblat vreo trei zile pe la magazine, restaurante, cu vorbe șoptite și cu mari rugăminți încercam să înduplec pe careva. Bănuiam că există, dar unde? La un moment dat am ajuns la depozitul orașului, am vorbit cu șeful și mi s-a spus să aștept afară: era un control sau cineva
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
chinuit ca pe hoții de cai să spun cine a intervenit pentru mine. Nu l-am dat de gol pe unchiul și am plecat, firește, fără nici un rezultat, audiența propriu-zisă neavând, de fapt, loc, totul rezumându-se la acel interogatoriu șoptit, civilizat, dar nespus de tenace. Mai târziu, unchiul m-a dat pe mâna unui subaltern al lui, de la minister, un bărbat de vreo 45-50 de ani, pe care îl considera inteligent și cult, să stea de vorbă cu mine, să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
nici o rezistență verbală sau vreun refuz la invitația lui. Înainte de a trece pragul ușii o apucă de după gât și o sărută cum nimeni nu o mai sărutase până atunci, mai mult și mai frumos ca el. Se auzi vocea lui șoptită: - Hai intră, prințeso! Apoi, închizând ușa în urma lor adăugă: - Nimeni nu mai are voie să intre aici atât timp cât suntem noi doi. Își găsiseră locul ca două păsărele într-un cuib numai al lor. O privi cu surâsul său caracteristic, uimit
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
față; arunc o țoală ponosită-n spinare, trag pe ochi o căciulă "împușcată" și cobor printre oameni. Iscodesc... După prima ulcică de poșircă, aflu cum merge ocârmuirea târgului, dacă dregătorii se țin de pravilă... La a doua ulcică, mai pe șoptite, îl iau în pleaznă pe Vodă cât îl au ei la inimă ba-l pișcă, ba-l înțeapă... Îmi zbârlesc musteața, fac fețe-fețe, o-nghit și bag nasul în ulcică să nu mă dau de gol. Afurisiți moldovenii iștea, de unde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
razele pe dealurile din jurul Măgurei, vântul căldicel de primăvară adia ușurel, purtând mireasma florilor dinspre salcâmii înfloriți ce împrejmuiau livada. Se gândi să-i trezească ușurel pe cei doi copii mai mărișori. Merse spre paturile lor și vorbindu-le pe șoptite îi trezi, îndemnândui să se scoale de-a binelea. Emilia s-a trezit prima și frecându-și ochii cu amândouă mâinile, trase adânc în piept aerul rece care intra pe ușa dinadins lăsată deschisă de mamă-sa. Sări iute din
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
pat și privi spre Mihăiță care, pe jumătate încă adormit, bolborosea cuvinte ce nu le înțelegea nimeni, apoi încercă să se rostogolească spre marginea patului. − Haideți, dragii mamei, săriți repede din paturi că avem multă treabă, grăi Maria tot pe șoptite. Tata a plecat dis-de-dimineață la chirie, trebuie să fi ajuns pe la Hârsoveni, mai adăugă ea, parcă pentru a-i molcomi că îi scoală de dimineață. Lasă, că o să mai dormiți la amiază, îi încurajă ea. − Lasă, că știu eu cum
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
aveau locurile lor obișnuite. Fiind vară, la țară oamenii mai dorm și pe prispa caselor, având parte de răcoarea nopții. în grădina din fața casei, sub un păr ce promitea rod bogat în toamnă, Maria, Zoița și Costache se sfătuiau pe șoptite cum ar trebui „doftorit” Tică și cum să-i ferească pe cei mici de contacte prea dese cu bolnavul, ca nu cumva să se molipsească de necruțătoarea boală. Cu toate îngrijirile date, deși hrănit bine și trăind în aer curat
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
nedormite, excesele, alcoolul, femeile, fără a-i afecta mobilitatea facială, de iepure (ne împuia capul cu aventurile lui și habar n-am cum trecea clasa). Altul, cu nume românesc, dar despre care se șoptea că este evreu, avea faimă (tot șoptită) de homosexual (fără altă precizare); mie mi se părea, după figură, cam libidinos. Pentru că îl consideram deci și eu homosexual, îmi era cam silă să vin în atingere fizică cu el. Atingerea fizică de K. (într-un fel, mediocritatea - normalitatea
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
la Mangalia. După 20 de minute am reluat lecția cu Maria, care a plecat la 7½; la 8 fără un sfert masa, și apoi așteptarea pachetului plin cu... decepții. Și acum, noi două, numai noi două. Când vor termina cu șoptitul alături în sufragerie, cu boncănitul în bucătărie, cu intrările în bae și [...], când vor amorți toate zgomotele casei, eu voi privi nostalgic, cu lacrimi, odaia ta, în care intru pios; după ce-ți voi scrie mă voi prăbuși în somn
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
tânărului, cu fruntea pe pieptul lui întâiu, piept la piept apoi, înlănțuiți căzuți ca într-o veșnicie de fericire, ca într-un întunerec al păcatului, al înfiorării. Și după ce moșul Silvan călugărul, după vorbele care cutreerau de la o vreme chiliile, șoptite repede, tăie lângă stâncă drumul lui Aron, cu cârja noduroasă, tânărul se pierdu, fugi prin întuneric, și nu mai dete prin aceste locuri decât când ajunse stăpânitorul țării după cum legenda spune. Totuși o dată, numai o dată a mai venit, chiar în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
dacă nu vi-i cu supărare... Tușește încet și se uită în juru-i. Sătenii din încăperea în care ne aflam, a școlii, știu debunăseamă cu toții despre ce-i vorba, căci îl îndeamnă, cu semne din cap, din ochi, cu glasuri șoptite. Apoi uite cumu-i, domnule, urmează săteanul, la noi s-a întâmplat că un om a fost împroprietărit când s-au dat pământuri. La vr-un an după ce s-au dat pământurile, omul ista a plecat în lume, pribeag, că era așa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
oricine crede într-un Dumnezeu viu și bun, din perspectiva întregii suferințe și a răului acestei lumi, se află în fața unei enigme, prezentă în istoria omenirii încă din timpurile cele mai vechi: sub formă de întrebare cu glas puternic sau șoptită, de plângere amară sau obosită, sau chiar de cerere derivată din cinism sau indignare. De ce Dumnezeu nu a evitat suferința? Filozoful grec Epicur, aproximativ în anul 300 î.C., pleca de la această întrebare în critica pe care o făcea religiei
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
post ascultat în surdină la aparatul nostru de radio. Bineînțeles, ziarele românești nu suflau o vorbă despre ceea ce se petrecea cu adevărat, ci doar pentru a anunța cum contrarevoluția era pe cale să fie înăbușită. Dar oamenii vorbeau, știrile circulau pe șoptite. Ca întotdeauna într-o țară zăvorâtă de supravegherea politică, cel mai mic zvon lua proporții. Într-o zi de octombrie, cineva care avea relații la Ambasada Statelor Unite ne-a adus pe ascuns un număr din revista Life, consacrată în întregime
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
au prins pe cine știe cine, pentru a-și da seama, până la urmă, că tot ce spusese nu ținea nicicum. Așa c-o luau de la capăt și-l băteau din nou... Timpul trecea mai ușor, pentru că aveam totuși dreptul să vorbim pe șoptite. Orezeanu îmi povestea tot felul de întâmplări din viața lui, unele adevărate, altele pe care le inventa. Fusese căsătorit de trei ori și cu ultima nevastă își aflase fericirea. Interesant era faptul că, fiind la Herculane, după război, dar înainte de
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
Motto: (Octavian Bibere) Nicio școală nu poate fi imaginată fără acest colț de lume care este biblioteca, un spațiu al prieteniei și al bucuriilor șoptite... De aceea, încă din 2005 liceul nostru a fost înscris în Clubul “Prietenii cărților”. De-a lungul anilor s-au realizat parteneriate cu: ISJ, CCD, Biblioteca Județeană „Gh. Asachi“ Iași Secția American Corner, Centrul Județean de Asistență Psihopedagogică Iași, Muzeul
Arc peste timp 40 ani 1972-2012 by Lăcrămioara Luchian () [Corola-publishinghouse/Memoirs/795_a_1848]
-
intonației. Treptat se introduc exerciții de pronunțare ale aceleiași propoziții, cu deplasarea accentului pe diverse cuvinte. Dezvoltarea modulație intensității se realizează în paralel cu exercițiile de dezvoltare a accentului, prin exersarea pronunției alternative a propozițiilor cu voce tare și voce șoptită, moderând o intensitate prea stridentă a vocii și încurajând exprimarea cu o voce mai puternică a copiilor ce folosesc un ton prea stins în vorbire. Dezvoltarea variației tempoului este sprijinită prin exerciții de accentuare sau încetinire progresivă a tempoului pronunțării
Recuperarea şi investigaţii le paraclinice în tulburările de comunicare verbală by Bogdan Dionisie () [Corola-publishinghouse/Science/91643_a_93183]
-
care antrenează cursivitatea enunțării orale a propozițiilor. Procedeul prelungirii sunetelor se utilizează fie sub forma prelungirii tuturor vocalelor sau numai a primei vocale din cadrul unui cuvânt sau a unei sintagme, cât și în reproducerea celor citite, de regulă cu voce șoptită. Se evită în schimb utilizarea exagerată a metodei existând riscul apariției vorbirii monotone („tărăgănate'). Procedeul continuității tonului vocal are scopul să atenueze pronunțarea disfazică a sunetelor din cuvinte prin înlocuirea lor cu pronunția sunetelor a sau m prelungit, imitând accentul
Recuperarea şi investigaţii le paraclinice în tulburările de comunicare verbală by Bogdan Dionisie () [Corola-publishinghouse/Science/91643_a_93183]