494 matches
-
Scoaterea amigdalelor sau a apendicelor, înainte de vârsta de 20 ani, crește riscul de atac de cord, de-a lungul anilor, conform unui publicat în European Heart Journal, de cercetătorii de la Departamentul de Sănătate Publică al Institutului Karolinska, din Stockholm. Autor: Roberta Cautiș
Studiu: Operaţiile de amigdalită şi apendicită, la tinerii sub 20 de ani, cresc riscul de infarct () [Corola-journal/Journalistic/69670_a_70995]
-
la bisturiu, deși societatea spaniolă de Cardiologie (SEC) recomandă ca pacienții să ajungă la operație, doar în cazul în care celelalte tratamente nu au fost eficiente. Autorii studiului nu știu de ce este atât de mare riscul (44% în cazul a amigdalelor și 33% în cazul apendicelui), dar sunt de părere că este o consecință negativă, pe care o au intervențiile chirurgicale, asupra sistemului imunitar . Amigdalele și apendicele joacă un rol important în apărarea naturală a organismului împotriva infecției, cu importanță mai
Studiu: Operaţiile de amigdalită şi apendicită, la tinerii sub 20 de ani, cresc riscul de infarct () [Corola-journal/Journalistic/69670_a_70995]
-
fost eficiente. Autorii studiului nu știu de ce este atât de mare riscul (44% în cazul a amigdalelor și 33% în cazul apendicelui), dar sunt de părere că este o consecință negativă, pe care o au intervențiile chirurgicale, asupra sistemului imunitar . Amigdalele și apendicele joacă un rol important în apărarea naturală a organismului împotriva infecției, cu importanță mai mare în primii ani de viață, dat fiind statutul lor de organe limfoide, secundare și componente ale sistemului imunitar uman. Studiul, publicat în European
Studiu: Operaţiile de amigdalită şi apendicită, la tinerii sub 20 de ani, cresc riscul de infarct () [Corola-journal/Journalistic/69670_a_70995]
-
nimeni) ca să citească pe ascuns, în acest secol lipsit de aplecare către cultură, cărți din acelea... Grele. Cărțile, se știe, vor face într-o bună zi din ea, cum s-ar zice, un om cultivat. De vreme ce picioarele ei lungi până în amigdale, moștenire directă pe linie maternă, nu-i aduseseră nici un avantaj social, în afară de acela că o ajutau la deplasarea bipedă, nu-i rămăsese decât să se retragă în lumea ei mioapă și să mediteze, cum altfel decât adânc, la rostul vieții
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
muzică (sau un singur gând, sau o imagine venindu-mi în minte, sau - demult, întorcîndu-mă singur de la liceu, călcând în bălți primăvăratice de lângă șinele de tramvai - o sclipire a unei vitrine, parfumul unei femei). Pătrundeam în epitalamus, mă năclăiam în amigdală, mă ghemuiam în prelungirea abstractă a inelului de aur din centrul minții. Revelația era ca un urlet de bucurie tăcută, care nu avea în comun cu orgasmul decât brutalitatea comițială, dar care exprima ușurare, dragoste, supunere, predare, adorație. Erau străpungeri
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
statuie putredă, înfășurată în cârpe. Mă trezeam abătut, frustrat ca un amnezic care nu-și poate aminti cine e. Încercam să retrăiesc zone vaste și moarte ale minții mele. Pe mediul de cultură al talamusului meu, acolo între hipocamp și amigdală, se ridicaseră câteva clădiri butaforice. Deasupra aveau marea lumină boreală a cortexului. Recapitulam: de la naștere până la doi ani - pe Silistra, o stradă de mahala din cartierul Colentina; de la doi la trei ani - la bloc, în Floreasca, lângă un garaj; de la
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
minții, sub craniu, sub piamater și sub neocortexul pe care se lăbărțează, peste zonele senzoriale și cele motorii, homunculul cu limbă tumefiată și labe de urangutan. În centrul creierului, înfășurată în sistemul limbic, în fornix și hipocamp, corpi mamilari și amigdală, memoria se bălăcește în apele striate ale talamusului și hipotalamusului, își modelează acolo sculpturile neuronale, înmoaie marmura minții cu lichide fluorescente. Creează rețele ușoare ca pânza de păianjen, sucite în ele însele ca benzile lui Mobius, învălătucite ca petalele într-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
tare ca diamantul, straturile osoase ale țestei, troznind iar în duramater și piamater, înaintînd ușor, uns, ca-n gelatină, prin lobul occipital și oprindu-se în centrul creierului, în mijlocul inelului limbic, la egală distanță de fornix, corpii mami-lari, hipocamp și amigdală. Sugând ca o pompă de vid un centimetru cub de substanță ca o cremă de zahăr ars și-nlocuind-o cu un ou... Sidefat, bătând ușor în roz, cu coaja moale și pulsîndă, coborât de-a lungul trompei-ovipozitoare și încastrat acolo, între
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
vârful patului sau pe verandă, spunând bancuri și spionîndu-le pe surori. În ultima săptămână a șederii mele ni se adăugase un puști de vreo zece ani, ce dorea arzător să fie operat de te miri ce: după apendice îi scoseseră amigdalele și polipii, iar acum simula (credea doctorița) probleme acute cu stomacul. Dacă venea numai vorba de-o operație, micul lui ciucure se întărea instantaneu, lucru care-l făcea pe fotbalist să se tăvălească în pat de râs. Bineînțeles că măgarul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de ebonită. Nu mai eram în corpul meu. Percepeam totul ca pe o sculptură într-un bloc de substanță galbenă, figurând o legendă uitată, o alegorie de neînțeles. Pînă la capăt!", îmi ordona, fără glotă, fără osul hioid, fără limbă, amigdale și văl palatin, sora cea liniștită, cea impenetrabilă, în sculptura patetică un detaliu începu să se miște. Niște degete roteau tot mai mult, către dreapta, un buton de ebonită. Un ac de tablă glisa și el spre dreapta într-o
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
strecoară printre crevasele oaselor feței, codificând impulsuri electrice însemnînd zâmbet, risipind în fine în țăndări oasele uscate și subțiri ca hârtia ale craniului mamei ca să dezvelesc marele ganglion, cenușiu și tremurător, să colorez artificial proiecțiile fasciculelor neurale către talamus și amigdală și hipocamp, apoi suveica lor către scoarță și-napoi, concentrarea a mii de semnale, din mii de arii, ca tot atâtea raze de aur, ace de aur, sârme de aur, într-un singur punct, ducând cu ele miile de amintiri
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
poate fi sex pentru nimeni, căci e-n același timp gândire și procreare, iar gândurile ei sânt spermă de lumină în care înoată îngeri. Și undeva, în adâncul adîn-cului, va fi un sex absolut, testicule cu cortex cerebral, hipotalamus și amigdală, sperma sa groasă, de plumb topit purtând demoni înaripați care gândesc și, gândind, distrug carnea fragedă a ființei. Sîntem o succesiune de gândire și procreare, gândirea noastră fiind zămislită de cea de deasupra și zămislind-o pe cea de dedesubt
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pacoste pentru ei și am demisionat fără ezitare. Apoi am fost tratată la domiciliu. În acea jumătate de an, dacă ieșeam o zi afară, eram extenuată și pentru o vreme nu mai puteam să mă mișc. În luna mai starea amigdalelor s-a înrăutățit și am stat la pat o lună. Timp de o săptămână am mers în fiecare zi la spitalul din apropiere, să-mi pună perfuzii. Tare aș fi vrut să mă duc la Universitatea de Medicină și Stomatologie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
consumi prea mult. Să ajungă la toți. Să te gândești și la colectiv. Așa. E rușinos, dar trebuie să vă spun că, atunci când mi-a venit rândul, n-am reușit să înghit pastila. Aveam gâtul uscat, sau ceva mai strâmt, amigdalele inflamate. Nu știu. Umilința însă o țin bine minte. Cum tanti aia a țipat la mine, băăăăă, nici atâta lucru nu știi! Mi-a altoit probabil și una după ceafă, să se ducă pastila fără câcâieli. Am băut cam jumate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
simțind frisoane pe șira spinării, se aude un pîrîit, mai cu grijă, zice Dendé care se apucă să îndoaie în sus și în jos un dinte al furculiței, e prea tîrziu, am făcut-o de oaie, constată Gulie, uitîndu-se la amigdalele Curistului, cred că i-am dislocat mandibula, zice avînd senzația că degetele lui se joacă acum cu capul unei păpuși de lemn, l-am rupt pe primul, încă puțin, mai sînt încă doi, repede că altfel o să se sufoce, Tîrnăcop
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
ierarhie e mamiferul. Buzele ei se mișcau în timp ce el vorbea, îngânându-l. Nu se putea abține. —Și la fratele meu? Doctorul Hayes deveni prudent. —Asta-i mai greu de spus. Nu vedem nici o leziune clară. Există activitate. Reglare. Hipocampul și amigdala par intacte, dar am văzut o oarecare inflamație a amigdalei - locul unde se formează câteva emoții negative, cum ar fi frica. Vreți să spuneți că fratelui meu îi este frică? Prinse aripi la vorbele liniștitoare ale medicului, încântată. Mark simțea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
îngânându-l. Nu se putea abține. —Și la fratele meu? Doctorul Hayes deveni prudent. —Asta-i mai greu de spus. Nu vedem nici o leziune clară. Există activitate. Reglare. Hipocampul și amigdala par intacte, dar am văzut o oarecare inflamație a amigdalei - locul unde se formează câteva emoții negative, cum ar fi frica. Vreți să spuneți că fratelui meu îi este frică? Prinse aripi la vorbele liniștitoare ale medicului, încântată. Mark simțea. Frică sau orice altceva, nu conta. Dar cum e cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
se despărțiră. Karin nu-și mai amintea nimic din drumul de întoarcere. Unchi de nicăieri și frați care dispăreau. Lângă iazul artificial cu rațe de la Dedham Glen, simți suferința lui Mark. Ea i-o provoca, pentru că nu era cine era. Amigdala lui, își aminti ea. Amigdala nu poate vorbi cu cortexul lui. Îl mai ții minte pe unchiul Luther? întrebă ea. Trăgea astfel de el, poate nedrept. Mark se încovoie în vântul care-i bătea din față, în jacheta lui de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
mai amintea nimic din drumul de întoarcere. Unchi de nicăieri și frați care dispăreau. Lângă iazul artificial cu rațe de la Dedham Glen, simți suferința lui Mark. Ea i-o provoca, pentru că nu era cine era. Amigdala lui, își aminti ea. Amigdala nu poate vorbi cu cortexul lui. Îl mai ții minte pe unchiul Luther? întrebă ea. Trăgea astfel de el, poate nedrept. Mark se încovoie în vântul care-i bătea din față, în jacheta lui de baseball și căciula albastră, tricotată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
girusului median anterior și temporal inferior. Weber se aplecă spre lumină și-și drese glasul. Nu prea vedea același lucru. Dacă despre asta e vorba, spuse Hayes, s-ar potrivi cu faptul că per ansamblu înțelegerea nu e afectată. Atât amigdala, cât și cortexul inferotemporal sunt intacte, dar e posibil să se fi întrerupt conexiunea dintre ele. Weber aprobă din cap. Ipoteza dominantă în acest moment. Era nevoie de trei părți ca să se realizeze recunoașterea, iar cea mai veche dintre ele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
ceea ce generează amintirile adecvate. Știe că sora lui arată exact ca... sora lui. — Dar nu există ratificare emoțională. Face toate asocierile la o față, fără însă a avea intuiția aceea a familiarității. Dacă e silit, cortexul trebuie să se supună amigdalei. Weber nu se putu abține să nu zâmbească. Deci varianta câștigătoare nu e ceea ce-ți închipui că simți, ci ceea ce simți că-ți închipui. Începu să se joace cu ramele metalice, judecând cu voce tare. Puteți să spuneți că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
a ținut înainte de accident. Ar trebui să se poată încă ghida după indicii auditive sau tipare comportamentale - tot felul de instrumente de identificare, în afară de trăsăturile faciale. Oare aplatizarea afectivă poate într-adevăr învinge recunoașterea cognitivă? Am văzut leziuni bilaterale ale amigdalei - pacienți cu reacții emoționale distruse. Ei nu susțineau că cei dragi au fost înlocuiți cu niște impostori. Chiar și lui i se părea că sună prea expansiv. Hayes era pregătit. — Mă rog, ați auzit de noua teorie a „dublului deficit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
fiecare la locul potrivit, trebuie să fie infimă. Dar probabilitatea ca însăși recunoașterea să fie afectată era și mai mică. Știați că-și închipuie că și câinele lui e o dublură? Pare să fie mai mult decât o ruptură între amigdală și cortexul inferotemporal. Nu pun la îndoială contribuția leziunilor. Fără îndoială, în proces sunt implicate leziuni ale emisferei drepte. Numai că mă gândesc că trebuie să căutăm o explicație mai largă. Cei mai fini mușchi faciali ai lui Hayes îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
experimentul să funcționeze într-adevăr. Subiectivitate experimentală, ar fi spus doctorul Hayes. Redundant: simplul fapt de a propune un experiment trăda o așteptare. Da, bănuia că la mijloc era mai mult decât un simplu scurtcircuit. Ideea că întreruperea conexiunii între amigdală și cortexul inferotemporal dădea peste cap întreaga cogniție superioară submina total încrederea în conștiință. Orice alte motive ar mai fi avut, Weber sperase pe undeva că o interacțiune dramatică prin telefon avea să se dovedească terapeutică. Și poate că asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
zelos, încercând să-l vindece de epilepsia care se tot agrava, i-a introdus lui H.M. o pipetă îngustă din argint în hipocamp - zona asta gri-rozalie de aici - și i l-a scos, împreună cu mare parte din girusul parahipocampic, cu amigdala și cu cortexurile entorinal și peririnal - ăsta, ăsta și ăsta. Tânărul, care era cam de vârsta voastră, a fost treaz pe parcursul întregii proceduri. Brusc, întreaga sală se trezi și ea. —Aceia dintre voi al căror hipocamp funcționează și care au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]