773 matches
-
și pe sub fuga aceasta de nouri subțiri, cei doi călători au umblat în tăcere ca printr-o țară nouă”. Dramatismul este susținut în film de elemente originale (deși în roman este mult mai bine sugerat): Sfânta Ana seamănă cu sora cârciumarului, personajul feminin care ajută la identificarea criminalilor din satul Doi Meri. Respectul pentru datină, tradiție, bogăția obiceiurilor sunt bine surprinse, atât în roman, cât și în filmul lui Mircea Mureșan. Ne gândim la botez, nuntă (prin care elevii înțeleg și
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Ioana Stănescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1361]
-
la stat, funcționând clandestin, dar nu i-a mers. Sterian a adusă la moșie un grecă ca administrator, Gheorghiosă Palenache, care s-a ocupat, cu familia sa numeroasă, și de hanulcrâșmă. Hanul lui Sterian a fost inut de mai mulți cârciumari, dar cel care s-a impusă și a rămasă comerciant în Lunca a fost familia Cojocaru, venită din Oțelești. Dumitru Cojocaru a preluat hanul de la Sterian și l-a lăsat moștenire urmașilor săi. Ultimul dintre descendenții lui Dumitru Cojocaru a
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
focuri de revolver în spate. După primul, se întoarse repede și voi să-l prindă, dar, simțind sângele curgând și slăbindu-i picioarele, se opri în dreptul străzii Eugen Stătescu, pe atunci Gloriei, la băcanul din colț, și strigă: „Asasinul, asasinul!“ Cârciumarul, care-l cunoștea, și câțiva trecători, împreună cu sergentul de stradă, puseră mâna pe el. Apoi ajutară pe Ionel să se ridice și îl susținură până acasă. Lumea se strânsese și îl urma. Mama tocmai deschidea fereastra camerei de pe stradă. „Ce
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
aceea lungă și veni la masa ceea lungă. - Vreau să mănânc ceva, orice ai la ora aceasta iar de băut, vreau vin. Murgoci nici nu se mișcă de lângă masă, parcă așteptând să mai audă ceva. Omul ridică privirea, văzu cârciumarul că era tot acolo, așteptând. Zâmbi în colțul gurii și zise: E vorba de bani, nu-i așa? Nu am bani, nici măcar un ban dar stai un pic... Se scotoci în buzunarul larg al pantalonilor și scoase un ceas de
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
din când în când scrutător și la posesorul lui, acesta zâmbi amar, „Nu este de furat! N-aș fi în stare, ehei...” cine mai știe ce-l făcu să scoată acel „ehei”, dar poate tocmai acest lucru îl făcu pe cârciumar să se îndrepte spre tejgheaua lui ținând ceasul de lanțul subțire și fin, depărtat mult de corp ca și cum ar fi dus un șoarece mort ținându-l de coadă. Dispăru pe ușă undeva în spate, nimeni din încăperea ceea joasă nu
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
la muzeu, am auzit că la Ploiești este un muzeu al ceasului. Acolo o să-l dau.” Tăcu deodată, ceva dureros trecu pe fața sa, se ridică în picioare drept, fără să se clatine deși băuse destul și porni spre ieșire. Cârciumarul strigă după el, „Vezi că buda-i în stânga, drept în fundul curții”. Ușa s-a închis cu un clămpănit sec din urma lui și așa a rămas. Am așteptat noi o bună bucată de vreme ca să revină însă în zadar
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
paznicii porților. În fiecare dimineață trei funcționari, de obicei medici de rang inferior, treceau însoțiți de soldați să-i controleze pe cei bolnavi, hotărând cine putea să intre și cine nu. Taverna era curată, destinată mai mult negustorilor decât pelerinilor. Cârciumarul ne-a întrebat de ce n-am intrat direct în Ravenna. Trebuia să dea raportul sanitarilor a doua zi dimineața, s-a scuzat el cu un aer grav. I-am spus că nici măcar n-am încercat, arătându-i rănile de la picioare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
aducă la împlinire imediat cererea mea. - Nu prea avem cu ce să te plătim, și prietenul respectiv o să vină cu bani. Unul din fiii săi a dat o fugă în oraș până la negustorul Mattia, ducându-i scrisoarea de la tatăl meu. Cârciumarul ne-a păstrat o odaie, locuri la masă, îngăduindu-ne chiar să ne spălăm într-o adăpătoare din spatele tavernei. Băiatul s-a întors împreună cu Mattia. Era un bătrân slăbănog, aproape chel, cu excepția unui cerc de păr cărunt, rar și lung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
a măsurat din cap până-n picioare pe fiecare-n parte, apoi a ridicat un deget tremurător spre mine și a glăsuit: - Ești leit tatăl tău la tinerețe, dar parcă mai oacheș. Nu se-ntindea la vorbă. L-a asigurat pe cârciumar să nu-și facă probleme în privința plății, după care i-a spus să plece. Ne-am așezat sub o boltă de viță, și a intrat direct în miezul problemei, nu înainte de a da peste cap trei căni de vin, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
face de mai multe ori trimitere la ilustrul său „genitore” și intră în scenă într-un context tipic caragealian. Vrea să devină primar și de aceea are tot interesul să se facă remarcat de „autoritățile” din ținut, adică de Caranfil, cârciumar și judecător, de Madei, care este șef de post, de bancherul Bran și, bineînțeles, de Marin, poetul urbei. Prin dialogurile pe care le poartă, Cațavencu ajunge, practic fără voia sa, în posesia unor informații ce îi incriminează pe toți acești
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288174_a_289503]
-
al Balcanilor. Ca la Borges, apar din loc în loc fragmente dintr-un soi de istorie a infamiei. Uciderea profesorului Caraeni, fost combatant gardist revenit la sentimente mai pașnice, constituie o asemenea pagină. Camarazii lucrează cu sul subțire. Prea subțire, totuși: „Cârciumarul i-a transmis că era prea prins de conducerea orașului împreună cu tinerii patrioți pentru a da curs invitației lui. Acest refuz i-a amintit lui Caraeni de prerogativele sale în partid. Și-a trimis doi armâni de încredere să i-
De ce avem roman by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6799_a_8124]
-
curs invitației lui. Acest refuz i-a amintit lui Caraeni de prerogativele sale în partid. Și-a trimis doi armâni de încredere să i-l aducă acasă pe Stelian cum or ști. Voia să-i aplice pedeapsa biciuirii, cât era cârciumarul de bătrân. Profesorul aștepta acasă: poate că biciuirea era cam mult pentru un om bătrân, i-a spus omului său de încredere. Spre seară a auzit țipete dinspre prăvălia lui Isidor băcanul. Caraeni a ieșit negru de furie din casă
De ce avem roman by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/6799_a_8124]
-
nr. 2275, din 21 august 1931. 26 Precum în deseori citatele: "da! dumnezeu vreau/ dumnezeu, dumnezeu/ dumnezeu senzație tare/ dumnezeu dinamită/ dumnezeu ghilotină/ dumnezeu fără hotare" sau "mă-mbăt mereu/ cu vin amețitor și greu/ mă-mbăt cu dumnezeu!// dumnezeu cîrciumar/ dumnezeu vin/ dumnezeu tovarăș la băut." 27 Triptic de cărți și de semne, în "Azi", anul I, nr. 3-4, mai-iunie 1932, p. 336-340; reprodus în Mircea Vulcănescu, Dimensiunea românească a existenței. II. Chipuri spirituale, ediție Marin Diaconu, București, Editura Eminescu
Cazul Paul Sterian - Ortodox și futurist by Victor Durnea () [Corola-journal/Journalistic/9429_a_10754]
-
partidului pe față o transformase radical. Unde mai era elita, floarea românimii, cînd te trezeai camarad cu orice căzătură care vedea în cămașa verde un deghizament ca să poată bate și jecmăni pe cine avea poftă? Bucureștiul tolera ca un fost cîrciumar urmărit de judecătorul de instrucție pentru afaceri murdare să folosească partidul pentru răzbunările sale. Zestrea pe care o adusese Stelian Legiunii erau băieții lui de prăvălie și doi ofițeri din regimentul lui Scipion care sperau că, dacă aderă pe ascuns
Steaua din frunte by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/8042_a_9367]
-
și că nici el nu-i înghițea pe jidani, dar aflase că voia, ca șef al statului, ca treaba să meargă. Cu puterea mai degrabă simbolică pe care o mai avea, profesorul l-a chemat pe Stelian la el acasă. Cîrciumarul i-a transmis că era prea prins de conducerea orașului, împreună cu tinerii patrioți, pentru a da curs invitației lui. Acest refuz i-a amintit lui Caraeni de prerogativele sale în partid. Și-a trimis doi armâni de încredere să i-
Steaua din frunte by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/8042_a_9367]
-
curs invitației lui. Acest refuz i-a amintit lui Caraeni de prerogativele sale în partid. Și-a trimis doi armâni de încredere să i-l aducă acasă pe Stelian, cum or ști. Voia să-i aplice pedeapsa biciuirii, cît era cîrciumarul de bătrîn. Profesorul aștepta acasă: poate că biciuirea era cam mult pentru un om bătrîn, i-a spus omului său de în-credere. Spre seară a auzit țipete dinspre prăvălia lui Isidor băcanul. Caraeni a ieșit negru de furie din casă
Steaua din frunte by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/8042_a_9367]
-
pentru a o întregi, ei ignoră semnele istoriei trăite. Dosarul de Securitate al lui Luca devine istoria vieților scrisă de altcineva, de un scrib-sectorist, o umbră sau „un vis care ne visează”, spun ei. Diagnosticul celor trei Crai îl dă cârciumarul Coropciuc: „să treci, în același timp, hotarul dintre două secole, dintre două milenii și dintre două moduri de a trăi nu e puțin lucru”. Se schimbă lumea și „cel mai mare ucigaș e cuvântul. Omenirea e o uriașă groapă comună
Scenarii caleidoscopice by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/3093_a_4418]
-
tot antisemitismul său recunoscut, Nicolae Iorga însuși recunoștea că "multe femei frumoase" se află printre evreii din Bucovina. Una dintre cele mai rezistente prejudecăți cu privire la evreu trimite la abilitatea sa înnăscută și neîntrecută de a-i înșela pe ceilalți. Negustor, cîrciumar sau cămătar, evreul a fost întotdeauna afectat de "prejudețele românilor contra comerciului" (Moses Schwarzfeld, la sfîrșitul secolului XIX), de incompatibilitatea demonstrată dintre spiritul ortodoxiei și capitalism. Un sîmbure de adevăr probabil că există în asemenea clișee rezistente, dar ele capătă
Evreul real și evreul imaginar by Luminița Marcu () [Corola-journal/Journalistic/16030_a_17355]
-
stătea la petreceri și lua vinul pe loc, fără să mai facă turneul degustărilor, ca înainte. Prietenul lui, Pisdosu, a lăsat prețul la jumătate, numai să-i ia Fănică tot vinul din cramă, ca să nu i-l bea rușii gratis. Cîrciumarul s-a făcut că uită cum îl jupuise Pisdosu de bani. A încărcat două vagoane cu butoaie de vin, deși nu știa unde avea să pună tot vinul ăsta. Cu butoiașele de țuică s-a descurcat mai ușor. Le-a
Internatul by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7192_a_8517]
-
atît de rău, că trebuia să îmbrace alta, înainte de a se duce înapoi la cîrciumă. Fănică se întorsese în oraș în fruntea convoiului de căruțe. Descărcase butoiașele de țuică la el acasă. Vagoanele cu vin încă nu ajunseseră în Medgidia. Cîrciumarul, cu gîndul la paguba lui, se scapă de față cu omul Siguranței și zice că sub Antonescu nu s-ar fi întîmplat așa ceva. Verzui-gălbior la față, turnător cînd nu-i putea înhăța pe atentatorii la siguranța statului, omul nu mai
Internatul by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7192_a_8517]
-
Iar pentru ultimul vagon deschide licitație, pentru fiecare butoi în parte. Le-a vîndut pe toate după o jumătate de oră. Și-a scos banii pentru tot vinul pe care îl cumpărase, dar cu cît se băteau mai tare ceilalți cîrciumari din oraș pe vinul adus de el, cu atît se întreba mai mult dacă rușii nu vor veni și aici în oraș, chiar dacă nu prea aveau ce să caute în Medgidia. Cînd îi spune Virginia să pregătească darurile pentru profesori
Internatul by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7192_a_8517]
-
ducea la Dealu Mare. Își lua și zarurile și titirezele. În tren mînca ușor și nu bea decît apă. Se cunoștea cu podgorenii și trecea pe rînd pe la toți. N-avea bani să plătească un degustător, cum auzise că făceau cîrciumarii ăia mari de la București. Scria într-un carnețel la cine și ce bea și cît îi plăcea, după fiecare pahar. Cînd își încheia turneul, după trei, patru zile, cumpăra cu butoiul. De la Mitică Grasu lua un vin alb sec care
Vin de Dealul Mare by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7511_a_8836]
-
pînă să plece trenul, se întoarce cu o șaretă la Georgică și-i mai propune una scurtă. Butoiul de vin sau nimic. Pisdosu acceptă și pierde. Îi dă banii pe vin înapoi lui Fănică și îl provoacă la o revanșă. Cîrciumarul n-ar fi avut nimic împotrivă. Dar mai întîi să ajungă la Medgidia căruța cu boi, așa goală cum era, și după aceea mai discutăm. Se întoarce Fănică la gară și se urcă în vagonul pe care îl închiriase, să
Vin de Dealul Mare by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7511_a_8836]
-
Cristian Teodorescu Cînd a auzit Pomenea polițistul ce-i dăduse cîrciumarului prin cap, să-i sperie cu aparatul de fotografiat pe cei care-i spărgeau geamurile, cît era el de serios, l-a umflat rîsul. Nu i-a spus asta direct lui Fănică, ci noaptea, la un pahar cu rom, chelnerului
Croitoreasa de lux by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7944_a_9269]
-
astea. Trebuia să stea cu ochii în patru pe dușmanii tînărului stat legionar, nu să-și piardă vremea cu prostii. Judecătorul era primul pe lista celor pe care trebuia să-i supravegheze, îl urmau dl maior Scipion, șeful gării și cîrciumarul. Pe lista suspecților era și văduva profesorului Caraeni, care la instigarea judecătorului, îi acuzase pe camarazii din oraș că i-ar fi ucis soțul. Pomenea era convins că se afla și el pe o asemenea listă. Privea cu nepăsare această
Croitoreasa de lux by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7944_a_9269]